De weken vliegen hier voorbij. Ondertussen zijn we reeds drie weken uit het vertrouwde Belgiëlandje weg en hebben we een nieuw plaatsje gevonden in het prachtige Suriname. De muskieten houden ons nog steeds in het oog maar nu zijn ze vooral overdag actief. De laag ‘muskietenzalf met deet’ ligt er steeds dik op en toch kan het zijn dat je op een bepaald moment een nieuwe beet ontdekt. In een later stadium jeukt het zeer erg, om nog later te genezen. Naast dit deel van de Surinaamse natuur, zien we ook steeds meer van de omgeving.

Het is ook heel gezellig wonen onder onze Surinaamse familie. Twee lieve, oudere mensen die genieten van het leven en ons prachtige verhalen kunnen vertellen over het Suriname van vroeger. Ook met de collega’s op school is het aangenaam werken. Ze vragen steeds vaker onze hulp over creatieve zaken, ondersteuning van projecten… We zijn erg vereerd dat we hen die hulp mogen geven. Het respect voor de Surinaamse leerkrachten, blijft zeer hoog.

De kinderen zijn heel spontaan, soms wel wat ondeugend. Jaja, zelfs hier, heb je ondeugende kinderen! We krijgen er wel veel van terug. Steeds die stralende glimlachjes, altijd die geweldige ‘dag juf’ of die handjes die zwaaien, die ‘tot morgen, juf’, de inzet die ze tonen als wij hen helpen … ZALIG is het!

Zaterdag waagde we ons aan een nieuw avontuur. We gingen de werking van de wasmachine uitproberen. De technologische apparatuur doet hier soms heel erg vreemd: fototoestellen die aangeven dat de batterijen bijna leeg zijn (terwijl ze net uit de oplader komen), MP3- speler waar er ineens geen liedjes meer opstaan, laptops die aangeven dat het geheugen vol is… Dus we hadden eigenlijk best schrik voor de vormen en de kleuren van onze kledij. Maar gelukkig zijn onze kleren op normale grootte en in de oorspronkelijke kleur uit de zwierder gekomen.

In de namiddag hebben we kunnen genieten van een stralende zon. We hebben ons buiten gezet om voor school te werken. Tot onze grote verbazing was dit bij een temperatuur van 40°C. Het was puffen, maar ook genieten … Het werk voor school bestond eruit om enkele activiteiten uit te werken voor het muzisch project. We bedachten verschillende, leuke werkvormen om te gebruiken bij het zingen van onze liedjes en versjes.

Zondag was een ‘rustdag’. Onze gastfamilie had voorgesteld om erop uit te trekken. We stapten in de wagen en begonnen te rijden. Ze wilden ons vanalles laten zien, zelfs zoveel dat we uiteindelijk verloren zijn gereden. We vonden het eigenlijk helemaal niet erg, want zo hebben we heel wat cultuur en natuur kunnen zien en vooral veel kunnen lachen met de geweldige humor van Agnes en Armand. Het zijn echt fantastische mensen!

Toen we dan toch op onze bestemming waren aangekomen, hebben we kunnen genieten van de lekkere Surinaamse gerechten. We aten heerlijke bami en we proefden van het typisch Javaanse drankje: douwe. Een roos papje gemaakt van kokosmelk, water en maïzena. Het had wel een apart smaakje, maar we willen de specialiteiten zeker proberen. Nadat we nog leuk hadden nagepraat zijn we terug naar huis gereden. Dit keer toch maar langs de vertrouwde weg.

In de namiddag was het terug tijd voor actie. We werkten verder aan ons muzisch project. Tijdens het bedenken van de activiteiten kijken we stiekem ook heel erg uit naar het echte lesgeven en uitproberen van de verschillende werkvormen. We zien de kinderen al voor ons als ze het spel spelen of het dier naspelen en zich inleven in een ‘dikke olifant’. Geweldige vooruitzichten.

De muziekjuf is een erg goede en expressieve juf. Het is prettig om samen te werken. We gaan van haar nog heel veel kunnen leren en zei wil echt van ons leren.

Maandag, een nieuwe schoolweek begint en we vlogen er meteen met beide handen in. Juf Kikker, een Hollandse mevrouw kwam vandaag terug naar school om verder te werken met papier-maché. We schilderden samen met de kinderen de kunstwerkjes die de kinderen vorige week hadden gemaakt.

Het was voor deze leerlingen een hele fijne dag. Zeker als je weet dat de school vroeger uit was voor de leerlingen omdat er voor de leerkrachten een workshop was voorzien door juf Kikker. Zij vertelde vol trots over haar werk in Nederland, over haar ideeën en over haar creativiteit. Eerst luisterden we naar haar tot we zelf aan de slag moesten: we moesten een gedicht kiezen en een ‘muurkrant’ van maken. Dit wil zeggen dat je iets creatiefs doet met dat gedicht. Bv. je maakt er een echt kunstwerk van, met glitters, stickers, papier, bloemen … Al die materialen had juf Kikker ook voorzien dus leefden we ons volledig uit.

Dinsdag ging de wekker weer vroeg af. Met veel goede moed zwierden we onze benen vanuit onze prachtige constructies uit bed. We fatsoeneerden ons wat, smeerden onze boterhammen, trokken de deur achter ons dicht, nog een zwaai naar Agnes en Armand en richting bushalte. Onderweg peuzelen we lekker onze boterhammen op en dan, hup, de geweldige, praktische, volle bus op. We kennen de weg, dus nu kunnen we meteen aan de juiste halte afstappen. Dan is het even wachten op juf Sharda die ons elke ochtend een lift geeft naar school en dan kunnen we echt aan de slag gaan.

Vandaag gingen we weer eens kijken naar de muzieklessen en we stelden een deel van onze activiteiten voor. Deze werden gelukkig goedgekeurd en we mogen ze zeker uitproberen. Ook de juf van de vierde klas kwam onze hulp vragen bij het opstarten van een project rond het maken van een eigen schoolkrant. Het is een heel mooi idee, maar het gaat veel werk zijn. Ach, het gaat fijn worden en de leerlingen zijn ook mee met zo’n onderwerp. Anders is het toch ook maar ‘gewoontjes’.

In de namiddag hebben we heel even een siësta gehouden omdat het best warm is en omdat we heel moe waren. Met een helder hoofd konden we nadien terug in het schoolwerk duiken om verder na te denken en dingen uit te werken.

Woensdag was de dag dat het krantenproject meer vorm kreeg. Naast ‘jurylid van het songfestival en dansbattle’ zijn we nu benoemd tot ‘onderdirecteurs en leden van het secretariaat’. Deze nieuwe functie draagt met zich mee dat wij ook een deel verantwoordelijkheid zullen dragen over dit project. Spannend!

Vandaag begonnen we alvast met de journalisten en de ondernemers te ‘coachen’. De kinderen zijn heel enthousiast over het project en de juf is heel erg blij met onze hulp. Ze heeft ons reeds aangesproken voor de volgende projecten, zelfs als we terug naar België zijn vertrokken! Grappig é!

We gaan op de school moeten werken met een ‘reservatielijst’. Na de reservatie van de juf van de vierde klas, had ook de interne begeleider ons ‘gereserveerd’. Met de zesde klas gaan ze een werkstuk uitwerken rond eenheid en discriminatie. Hierbij vroeg ze of we hen wilden helpen. We brainstormden over de aanpak, over de bruikbare materialen, over de uitwerking, over de doelen…

In de namiddag gingen we op pad om materialen te kunnen uitwerken voor het ‘krantenproject’. De vriendelijke Surinaamse mensen hielpen ons graag verder zodat we alles bij elkaar hebben gevonden om een ‘verzameldoos’ te kunnen maken. Het zou een prachtige doos worden, waarin al de mappen van de kinderen in verzameld worden als dit verbeterd moet worden en waarin allerlei andere ideeën gestopt kunnen worden.

Maar onze plannen om er meteen aan te beginnen gingen niet door. Armand vroeg of we vandaag, Aswoensdag, mee naar de viering gingen om een askruisje te gaan halen. Eigenlijk kwam het niet zo heel goed uit, maar we gingen wel mee. Het is ook een deel van een cultuur die we niet wilden missen, nu we hier zijn. We ontmoeten allerlei andere vriendelijk mensen die ons welkom heten en gingen nog even langs bij de ‘Belgische’ pater. Het was best al laat toen we thuis kwamen. De vieringen duren hier net geen 2 uur. Maar ondanks dit late uur begonnen we met veel zin aan het verder versieren van onze doos. We deden er al een laag krantenpapier rond en nu smeerden we onze handen in met verf, we mengden de kleuren tot we helemaal vol verf hingen en dan lieten we een handdruk achter op de ‘krantendoos’.

Donderdag vertrokken we volgens gewoonte naar school. Groot was Ellens verbazing toen bleek dat er een scheur in haar goede-in-België-net-gekochte-van-een-nieuwe-collectie-broek stond! Gelukkig stond de scheur op een plaats waar het niet zo erg opviel en die gemakkelijk te ‘camoufleren’ was. Hilariteit alom bij ons, maar eigenlijk is het wel zeer jammer. We waren reeds te ver van huis om terug te gaan, dus zat er niets anders op dan Ellen met die broek naar school te sturen. Gelukkig heeft niemand iets opgemerkt. In de namiddag heeft Hanne zich laten gaan met naald en draad en heeft de scheur kunnen wegwerken, maar of het lang zal houden is een volgende vraag. Voorlopig draagt Ellen andere broeken. Zo heeft ze even tijd om dit jammerlijke- maar- grappig trauma te verwerken.

Genoeg geschreven over ‘de broek van Ellen’, volgend onderwerp: terug naar school. Omdat het vandaag niet regende was er een vlaggenparade. Dan wordt de Surinaamse vlag gehesen en wordt het volkslied gezongen. We hadden de tekst kunnen bemachtigen, dus vandaag konden we uit volle borst meezingen. Na deze traditionele start gingen we een kijkje nemen in de vijfde klas. Het was een interessante maar verwarrende verkeersles over rechts inhalen en voorbijsteken, klinkt zo anders … Ook vandaag werd er gewerkt aan het krantenproject. We ‘coachten’ de verslaggevers en de tekenaars van het stripverhaal, de binnengebrachte teksten werden verbeterd, er werd nagedacht over het vervolg … Zoals de erg gemotiveerde klasjuf het voor ogen heeft gaat het een ‘echte’ krant worden. Ze is best veeleisend en wil het perfect hebben maar ze gaat er ook wel volledig voor en wil ons hierbij graag betrekken. In de namiddag hoort er ook nog wat gewerkt te worden voor school, dus dan hebben we dit ook gedaan.

We waren stikkapot toen we op vrijdag terug naar huis mochten! In de vierde klas (krantenproject) zijn sommige groepjes zo vermoeiend om mee te werken: ze luisteren niet naar elkaar, ze werken niet samen… Pfff echt frustrerend. Maar eigenlijk kunnen wij door onze andere activiteiten te weinig met hen bezig zijn. Zoals vandaag dus…

bv. In de ochtend hadden we niets gepland omdat we dat niet durfden. Er zou toch een wijziging voorvallen. We wisten wel dat we in de vierde klas verwacht werden, maar wanneer en waarvoor was ons deze ochtend nog een raadsel. Dus waren we even genoodzaakt om te observeren. Tot het werk ons plots tegemoet kwam! We werden opgezadeld met verschillende leerlingen die allemaal een verschillende taak gekregen hadden in het project. Een hele uitdaging voor ons dus om die leerlingen aan het werk te zetten en bij te staan in hun taak. Daarnaast moesten we nog leerkrachten helpen bij het brainstormen naar de aanloop voor een volgend project (volgende week starten ze hiermee en ook hiervoor heeft men onze hulp al ‘gereserveerd’), in combinatie met het overschrijven van een klaslijst voor de aankleding van het ‘krantenlokaal’ en het nadenken over die aankleding. We zijn blij dat we vandaag zo hard en goed hebben kunnen werken, al zouden we het soms anders aanpakken. Maar ook uit deze manier van werken en ondersteunen, leren wij wat we bij ons werk kunnen doen, laten en vooral kunnen aanpassen.

Wisten jullie trouwens al wat de naam is van de juf die wij nu ondersteunen bij het krantenproject?‘juf Henna-Ellen’. Echt waar!! Dit is toch superfijn om te horen en vooral om met zo iemand te kunnen samenwerken!

Ook deze week zijn er weer heel wat jarigen in onze families, in onze vriendengroep, in onze kennissenkring…

Aan jullie allen:

EEN FIJNE VERJARING!!

Fijn vieren en goede raad: trakteer ons later maar op taart, want als je die nu zou laten staan, zou die niet meer eetbaar zijn als we terug zijn! Ook per post opsturen is niet zo’n goed idee…

Bedankt alvast! J

Drie Surinaamse zoenen van

Hanne

en

Ellen

27-02-2009 om 21:04 geschreven door Ellen en Hanne