Hallo iedereen, hier zijn we weer ! Onkruid vergaat niet dus wij ook niet!! hihi. Ook deze week hebben we weer een bewogen week achter de rug. Deze keer was het niet de regen die ons bezighield maar een krantenproject, de beurs en de kijkmorgen.
Meer hierover zo meteen!
We zullen eerst rustig beginnen bij zaterdag 14 maart. Op deze dag trokken we naar de stad om informatie te verzamelen ivm. de trips naar het binnenland. Er is echt heel veel keuze, maar ook heel veel prijsverschil. Daarom moeten Hanne en ik nog steeds een vergadering houden om een beslissing te nemen. Vandaag hadden we geluk want bijna viel onze trip naar de stad in het water! De ochtend begon mooi, maar plots viel er water naar beneden. En we hadden gezegd dat we niet naar de stad zouden gaan bij regenweer. Het is dan helemaal niet fijn om zo rond te slenteren en in overvolle bussen te kruipen met natte mensen Maar de weergoden hadden nog wat zon over gehouden en dat was zaterdag te merken. In de reisbureautjes waar we geweest zijn, werden we steeds vriendelijk ontvangen! De Surinaamse gidsen uit het reisbureau dat ons op dit moment redelijk kwaliteit-prijs-verhouding goed lijkt, zagen het meteen zitten om met ons op pad te gaan! Die man die ons te woord stond, was echt grappig! Altijd maakte hij van die flauwe mopjes en dan zei hij daar telkens droogjes achter: het was een mopje, hoor!Jaja, klanten winnen noemt men dat eigenlijk.
We waren niet van plan om lang in de stad te blijven want Ellen had eigenlijk niet veel zin om te slenteren, maar geloof het of niet: zij was nu diegene die bleef slenteren. Het was echt gezellig om door de stad te wandelen. Het was helemaal niet druk en de zon scheen echt heerlijk.
Toen we even aan de oever van de rivier onze boterhammetjes met kaas en confituur aan het opeten waren, werd onze eetlust al gauw verstoord door een man met de prachtige naam Jim. Hij had ons zien voorbijlopen en zijn hart sloeg enkele slagen over Je hebt zo van die momenten wanneer je een meisje ziet, dat je niet meer weet waar je bent en blablabla Wel meneer Jim had ons lieve Hanne gezien en vond haar geweldig mooi! Ons smoesje dat we allebei een Belgische vriend hebben én dat we hen doodgraag zien én nooit meer kwijt willen, deed meneer Jim een toontje lager zingen. Gelukkig bleef hij wel beleefd, want je hebt ook een ander ras dat onbeleefd, opdringerig en hinderlijk is, maar daar hebben we nog geen ervaring mee. Toch behouden we onze denkbeeldige, knappe, lieve, gespierde Belgische vriend voor in het geval hij nog eens nodig is!
Na een lekker ijsje besloten we toch maar terug te gaan naar onze stulp in de Tweede Rijweg. Thuis aangekomen, leken we verrast door de zon We vertellen niet in alle kleuren hoe we eruit zagen, want dat is niet nodig. We hadden geen zonnecrème hadden en we hadden één kleur gekregen.
Na een pijnlijke, slapeloze nacht voor Hanne, een goede nacht voor Ellen en een lekker ontbijt konden we er weer tegenaan voor een frisse zondagochtend. Neem het woord fris niet te letterlijk, want ook vandaag scheen de zon! We waren na de regen van afgelopen week al vergeten hoe het voelt om de zon te zien en te voelen
Normale mensen nemen op zondag een rustpauze, anderen gaan op familiebezoek, nog anderen maken hun huisje proper, maar voor ons was het een schooldag!! s Middags waren we door juf Brashuis uitgenodigd om de beursstanden klaar te gaan zetten. Eerst was dit op vrijdag gepland maar toen waren de lokalen niet vrij en had de juf onze knutsels niet bij! Dan werd het maar verschoven naar zondagmiddag!
Als echte juffen die alles overhebben voor een geslaagd project, gingen we naar school om de krantenstand en de kinderrechtenstand op te stellen. Het was ons op dat moment nog niet erg duidelijk hoe de juf de stand wou hebben en hoe de klasorganisatie na half 10, dus na de beurs zou verder gaan met die stand in haar klas. Maar dat zal zich later wel uitwijzen.
We gingen, naar haar zeggen, zéker voor vier uur klaar zijn. We waren tenslotte ook al van 12.00 aan de slag. Maar niets was minder waar: om klokslag half 5 konden we de school goededag zeggen en dachten we eindelijk aan onze volgende schoolopdrachtjes te beginnen: werk wat opdrachten uit die de leerlingen en ouders kunnen doen tijdens het kijkmoment beurs rond kinderrechten Maar nee, onze plannen kon niet doorgaan want juf Brashuis wou gaan rijden We hadden natuurlijk ook een welgemeende neen kunnen zeggen, maar als jullie weten wat we nu hebben meegemaakt, dan zegt een mens geen neen!
We reden naar Commewijne, een district in Suriname én vervolgens reden we door naar Nieuw Amsterdam om te belanden bij de Surinamerivier! Wat een prachtige plek!! Lekker rustig, heerlijke zon, fijne sfeer, lieve mensen, leuk gezelschap (juf en haar zoontje Jair) Waauw, deze plek staat in onze top van de te bezoeken- plaatsen in Suriname.
We vertrokken net voor zonsondergang maar konden toch enkele mooie fotos nemen van een prachtige zon die bijna ondergaat! Echt waar, op dat moment leek het voor ons even vakantie alsof de beursweek nog veraf was
Na een lekker bakabana, een Surinaamse, gebakken banaan met pindasaus (echt lekker!!) vertrokken we naar huis. Om terug thuis te geraken moesten we over de grote brug die Commewijne met Paramaribo verbindt. Het is een prachtig zicht hoeveel lichtjes Paramaribo telt by night.
We aten nog een kleinigheidje en gingen heerlijk genietend naar dromenland.
Maandag zou al vroeg beginnen, helemaal klaar voor de beursweek gecombineerd met een kijkmoment voor de ouders én de lancering van dé schoolkrant. Lekker druk!
Door de regen ging de verwelkoming van de ouders door in het muzieklokaal. Zes kinderen van de zesde klas hadden een eigen lied geschreven dat met begeleiding gezongen werd voor elke aanwezige ouder. Het was heel mooi om te horen!
Na de speech van ons schoolhoofd mochten we naar onze krantenstand. We werden er een beetje ingesmeten. We kregen normaal wat info om te vertellen aan de bezoekers maar die ontbrak. Toch konden we de ouders heel wat informatie geven en verkochten we heel wat kranten. De eerste oplage telde 50 stuks en bij natellen op het einde van de beurs telde we er nog 2 We moeten wel eerlijk zijn dat er 6 afgekeurd werden. Bij hen ontbrak pagina 2. Toch hebben we onze job als krantenjuffrouwen en krantenverkoopster niet slecht gedaan!
Omdat er dus een herdruk moest gebeuren, waren we bereid om de kleine schoonheidsfoutjes nog weg te halen uit de krant!
De rekenhoek in 3 A werd aangevuld en kan nu volledig in gebruik genomen worden! We zijn benieuwd. Voor diezelfde klas mochten we ook een handenarbeidwerkstukje bedenken. Ook hier was het thema Pasen.
In de namiddag werkten we onze kinderrechtenopdrachten voor de volgende dag uit. De kinderrechten die de leerlingen zouden bestuderen waren:
-het recht op spel en ontspanning
-het recht op het verzamelen van informatie en het geven van de eigen mening
-het recht op opgroeien bij familie
Het werd voor ons weer een drukke avond én beseffen dat we dringend een aantal andere opdrachten moeten proberen af te werken. Maar het lijkt ons nog niet te lukken.
We gingen dus best laat slapen, om de volgende dag weer wakker op te staan.
Op dinsdag was het wakker opstaan, voor Ellen serieus mislukt Ze liep erbij als een zombie. Maar gelukkig deed de wandeling naar de bus al wonderen en werd de levenskwaliteit van haar net iets beter dan het was om kwart voor zes.
Vandaag was het ook weer een beursdag-kijkmorgen-krantenprojectdag. Maar vandaag kregen we een andere taak. Hanne was alleen verantwoordelijk voor de kinderrechtenstand en de leerlingen, Ellen moest de krantenstand voor haar rekening nemen. Vandaag is gebleken dat ons schoolhoofd ons werk erg respecteert en dat ze dit jaar erg blij is met die wonders van stagiaires. Ook de juffen van Vorselaar, Anouk en Sonja, leveren erg goed werk! We zijn blij dat we tussen de taakjes door eens een babbeltje kunnen slaan met hen. Zo leren we elkaar wat beter kennen en kunnen we ook wat van elkaar leren! Ze kunnen ons veel vertellen over de achtergrond van sommige leerlingen en over waar we ook rekening mee kunnen houden. Wij zien de meeste leerlingen niet echt vaak in een les, maar als we eens een les in die klas moeten geven, weten we waar ze het moeilijk mee hebben.
Na het opruimen van de stand, dachten we nog wat na over de volgende activiteiten die Hanne moest begeleiden op woensdag.
Hanne had vandaag de gelegenheid om zich eens in een ander kleedje te stoppen. Juf Brashuis wil op maandag de leerlingen verrassen. Ze wil dat we daarvoor in traditionele klederdracht komen en de juf bracht al Javaanse kledij mee. Omdat het gemakkelijker voor Hanne zou zitten dan voor Ellen, mocht Hanne naar de geheime ruimte meekomen en werd het al meteen gepast. Ze kreeg zelfs een extra huiswerkje: leer deze tekst in het Javaans uit het hoofd en zeg het maandagochtend tegen de leerlingen.
Oefenen geblazen!
In de namiddag hebben we gezellig buiten gezeten. Onze prachtige glazen tafel werd naar buiten gesjouwd, onze knutselspullen lagen in onze buurt en lekker ingesmeerd konden we genieten van de zon! Hanne was ondertussen voldoende hersteld om buiten te zitten in de zon (mits extra bescherming van een modieus T-shirtje, een hoedje en haar zonnebril die ze opzet als ze haar lenzen niet inheeft) maar toch waren haar hersentjes dit weer nog niet gewoon. De zin: pfff, het is warm werd enkele malen herhaald alsof ze al vergeten was, wat ze 5 minuten eerder gezegd had. Soms werd dit tafereel wel aangenamer voor Ellen. Dan werd die favoriete zin afgewisseld met een nieuwe: pfff, ik heb nog nooit zo hard gezweet als hier in Suriname. Toch een kwestie van afwisseling Gelukkig maar! Af en toe hebben we elkaar even in de schaduw gezet zodat we konden afkoelen.
Na lekker buiten eten, gestoord door onze lieve oudste Surinaamse broer konden we wachten tot we buiten niets meer zagen om binnen terug verder te werken met wat we bezig waren:
-het recht op een veilig en gezond leven
-het recht op bijzondere zorg voor gehandicapte kinderen
Ook vandaag werden de plannen om onze ondersteuningsfiches en ons dagboek bij te houden, verschoven. De ondersteuningsfiches zijn de documentjes die we bijhouden ivm. onze stage. Hierin noteren we wat we die dag gedaan hebben en wat we als huiswerk gekregen hebben naar de volgende dagen toe.
Voorlopig doen we het dus maar op
een oudere manier
met pen en papier,
zo gaat het meestal hier.
Maar we doen het met veel plezier.
Jammer genoeg hebben we te weinig tijd
en daarvan hebben we best spijt.
Op woensdag was Ellen net iets wakkerder opgestaan dan Hanne. Vandaag ging het weer hetzelfde als de voorbije dagen Beurs, activiteiten rond de kinderrechten, krantenverkoop, verwelkoming ouders Het verliep vandaag al iets rustiger dan gisteren, maar toch zijn de leerlingen zo enthousiast door de dingen die ze mogen doen, door de activiteiten waaraan ze mogen deelnemen, dat ze snel beginnen roepen en vooral snel vergeten wat je hen vraagt!
Gelukkig kon Hanne de leerlingen de baas en had Ellen vanuit haar krantenstand een overzicht zodat zij de belhamels eruit kon nemen
Vandaag verkocht ook de krant weer beter als gisteren. Gisteren zat de verkoop echt in een dipje maar vandaag werden er toch maar weer een 30-tal verkocht!
In de derde klas gingen we de les handenarbeid rond Pasen uitvoeren. Juf Erika is een erg lieve, jonge juf die heel graag een babbeltje slaat met ons. Daarom kon Hanne even rustig gaan zitten bij haar. Juf Ellen had het op dat moment niet erg druk en Hanne was wat moe dus het was haar gegund om even op een stoel te zitten en te rusten.
In de namiddag werkten we verder aan de kinderrechten. Voor donderdag moesten volgende rechten uitgewerkt worden:
-het recht op onderwijs
-het recht op bescherming tegen mishandeling en geweld
-het recht op bijzondere bescherming bij oorlog
Dat ging goed maar het nam toch weer meer tijd in beslag dan gepland en gehoopt! Onze lieve gastheer, Arman, zorgde voor een gezellige babbel met veel informatie over de politiek, de plannen, de geschiedenis van Suriname.
Zoals we al wel eens vertelde is deze man een erg moedige, lieve en grappige man met prachtige verhalen. Eén probleempje: als hij eenmaal begint te vertellen, moet je zorgen dat je geen aardappelen op het vuur hebt staan, want de kans dat ze doorkookt zijn, is vrij groot. Gelukkig was het net niet het geval! Maar deze man heeft zoveel mooie verhalen en hij kan zo lang blijven vertellen dat het best een klein uurtje kan duren voor hij zelf weer terug aan de slag gaat in de tuin of boven.
We waren vandaag ook blij verrast door onze post! Hanne kreeg een brief van een lieve vriendin en Ellen van haar liefste bomma! We waren verrast dat de brieven ons toch gevonden hadden, want deze schrijfsels waren 3 weken onderweg! Maar gelukkig, kregen we ze toch nog aan!!
Donderdag was een vreemde, frustrerende dag. De juffen van de beurs hadden 10 minuten jeugdjournaal uitgenodigd om te komen filmen over de beurs, de kijkmorgen en de krant. Deze mensen waren wat laat waardoor sommige ouders en juffen een beetje gefrustreerd geraakten omdat de tijd zo lang duurde. Ook wij moesten met onze activiteitjes de leerlingen bezig houden. Dit ging allemaal goed, tot ze alles gedaan hadden en ze het uiteindelijk nog eens moesten doen omdat ze nog kwamen filmen. De leerlingen begonnen erg rumoerig te worden, de klasjuf was een beetje teleurgesteld en wij vonden het ook niet fijn hoe het er op dat moment aan toe ging. Net na het opruimen van de activiteitjes kwamen ze in onze klas filmen De juf van het krantenproject was echt erg boos en bezorgde ons eigenlijk ook geen fijn gevoel meer. We hadden zoveel werk gestoken in de krant, de kinderrechtenstand en de activiteitjes rond de kinderrechten en nu reageerde zij haar teleurstelling wat op ons af zodat we ook een beetje gedemotiveerd waren. Gelukkig hebben de meeste leerlingen van die klas ingezien dat ze fout waren, waardoor we twee mooie bloemetjes gekregen hebben én massas knuffels van hen!
Lieve knuffels van lieverds zoals: Ursila, Jorghinio, Shane, Anfernee, Demi-Lean, Tanuya Zoiets doet toch deugd! Dit zijn, niet te vergeten, kinderen van de 4e klas! Dit hielp ons echt vandaag!
We gingen nadien nog naar de muziekjuf om nog wat vragen te stellen over ons muzisch project en bij de judomeester gingen we ook nog eens goededag zeggen.
Wat we in de namiddag deden, kunnen jullie misschien al wel raden
We werkten kinderrechten uit! Op het programma:
-het recht op veilig en gezond water
-het recht op bescherming voor straatkinderen
Om 19.00 zaten we voor onze kleine televisie, afgestemd op channel 8, om het journaal te kunnen bekijken! Jawel, item in dit journaal: de O.S. Clevia heeft een schoolkrant! Onze materialen van de kinderrechtenstand, de krant en enkele van onze leerlingen kwamen heel goed in beeld en mochten zelfs het woord nemen!! Trots als we waren, zaten wij ook te glunderen achter ons televisieschermpje!
Het is grappig om ons nu over straat te zien wandelen Af en toe zwaaien we eens terug naar mensen (lees: mannen of jongens) die ons vriendelijk groeten. Als die mannen in de bus zitten, kunnen die toch niet ineens uitstappen en op ons afkomen. Daarvoor zijn ze toch te bang! We blijven hier voorzichtig mee maar de tijd van negeren is toch wel zwaar. Daarom proberen we nu af en toe onze zwaaikunsten te oefenen. Af en toe liggen we toch wel strijk van het lachen. Die mannen hebben helemaal geen idee dat ze reactie zouden terug krijgen. Daarom zijn ze meestal zo blij dat ze even vergeten dat ze ook kunnen uitstappen Dus we passen op, maar zijn al wat getraind in voorzichtig reageren.
We lezen trouwens op onze Druivelaar dat het in Antwerpen en omstreken: Vaderdag is!
Dus lieve dads en lieve vake,
Vader worden is een gunst.
Vader zijn een hele kunst.
Bedankt voor jullie steun en bemoedigende woorden!
Op vrijdag was het weer hetzelfde verhaal wat beurs en de rest betreft. Vandaag was ook de belangstelling van de ouders miniem. Gelukkig zijn de vervelende situaties van gisteren nu opgelost en kan iedereen weer in vrede met elkaar leven.
We werkten met de kinderen hard rond de kinderrechten rond water en bescherming voor straatkinderen. De kinderen waren snel met hun opdrachtjes klaar en mochten toen vrije opdrachten uitvoeren mbt. het recht waar ze mee bezig waren. Sommige leerlingen zijn echt creatief! Het samenwerken ging beter dan afgelopen dagen want toen was het echt rampzalig.
Net op het moment dat we onze handenarbeidles in de derde klas zouden beginnen, mochten we onze spelletjes van de afgelopen dagen nog eens uitleggen aan de leerlingen. Dan zouden ze nu nog eens kunnen spelen én zou de leerkracht de uitleg op video vastleggen. We voelden ons net echte sterren
De les in de derde klas ging goed, al was het duidelijk te merken dat die leerlingen het tijd vonden dat het weekend begon! Ze waren wat moe gewerkt en wilden niet meer opruimen Toch hebben zij na het nog eens vragen alles goed opgeruimd.
Vanavond mogen we mee naar het verjaardagsfeest van het nichtje van onze gastvrouw! We zijn benieuwd wat we te eten zullen krijgen, hoe het zal zijn en vooral hoeveel aandacht ons Hanne zal krijgen van de pleegzoon. Want vorige keer was hij best behulpzaam voor haar. De communicatie tussen hen beiden loopt niet van een leien dakje. Hij praat normaal geen Nederlands maar speciaal voor ons deed hij wel moeite om zich verstaanbaar te maken. Al was het verstaanbaar vaak weg en lachwekkend.
Ellen waakt over Hanne en springt bij op de momenten dat Hanne even vergeet dat er in België nog een vriend van haar zit!
Dus thuisfront: wees niet ongerust Ellen laat haar geen seconde meer alleen!
Dit weekend zitten we in de helft van ons Surinaams verblijf! Dat wil zeggen dat jullie dringend moeten gaan genieten van de rust die jullie momenteel nog even hebben.
Wij moeten hier nog 2 weken naar school. Dan is het voor ons paasvakantie (2 weken en 1 dag) en dan gaan we nog een volledige week naar school proberen te gaan! Dus eigenlijk als we het zo bekijken, is het helemaal niet lang meer!
Het doet raar om te weten dat we in totaal nog maar 3 weken naar school moeten, maar toch nog anderhalve maand in Suriname zijn.
Aan al de jarigen van de afgelopen week en de komende week:
à hips hips hips hoera !!
Maak er een fijne dag van,
maak er een fijn levensjaar van!
Zorg dat de taart klaar staan als we terug komen,
voor de rest mag je heel even aan ons denken
en daarna rustig verder vieren!
Kus Kus Kus
Hanne en Ellen xxx
20-03-2009 om 19:55
geschreven door Ellen en Hanne
