Wat je in Suriname op een zaterdag allemaal niet kan doen
als het goed weer is
Wakker worden met de zon. Dit is echt heerlijk. We ontbeten daarna lekker rustig en sprongen dan helemaal ontspannen op onze fiets! Vandaag zouden we naar de stad rijden op zoek naar een nieuwe memorystick voor Ellen en een kadootje voor ons Surinaams neefje. Ons Surinaams neefje is in de vakantie jarig en we mogen met hem mee naar Overbridge. Omdat we de dagen ervoor waarschijnlijk gaan kamperen, moesten we op tijd een leuk geschenkje zoeken. Onze zoektocht naar de memorystick was niet zo geslaagd als onze koopjesjacht. De winkel waar de vorige memorystick vandaan kwam, was closed. Ook in de andere winkels waar we vriendelijk onthaald werden, konden ze ons jammer genoeg niet verder helpen.
Voor ons neefje kochten we een echte Suske en Wiske-strip. We weten dat hij een echte fan is van deze stripfiguren omdat we er vrijdagavond na ons cyberbezoek nog naar toe zijn gefietst. Nu we wisten waar ze wonen, konden we er eens op bezoek gaan. Omdat het op vrijdagavond nog heerlijk weer was, besloten we nog een kort fietstochtje te doen en meteen naar hen te rijden. We werden heel lief ontvangen door Giselli, onze Surinaamse schoonzus. Het was er gezellig. We keken fotos van voorbije verjaardagsfeestjes en praten over het leven in België en Brazilië. (Giselli is een Braziliaanse) Ondanks het feit dat ons neefje nog niet kan lezen, vindt hij Suske en Wiske geweldig! Daarom bestaat ons kado uit een strip én een sticker en kleurboek van Cars!!
Na onze zoektocht in de stad voor het kadootje, fietsten we op zaterdag door naar Torarica. Hier waren we al eerder geweest op eigen initiatief, maar ook met juf Erika nam ons hier mee naar toe om te wandelen. Ellen overwon haar trauma van de mens in het casino en fietste met Hanne dapper naar Torarica om er even te gaan genieten. Maar het overwinnen van het casinotrauma maakte plaats voor een bijna securitytrauma. De security van het hotel maakte ons heel duidelijk waar onze fietsen wel mochten staan, maar vooral niet! Dit keer konden we ons inhouden en luisterden we vriendelijk naar deze vooral niet- beleefde man. Toen deze heer merkte dat hij gezag over ons had, begon hij met een charme-offensief. Hij stelde ons de vraag: Zijn jullie van België? Het leek precies of alleen de Belgische mensen hun fiets dubbel vastleggen aan een paal. We vonden deze vraag niet erg gepast na de manier waarop hij ons eerst benaderde en daarom gaven we hem geen duidelijk antwoord. Een kwestie van wraaknemen! (Al diegene die nu schrik van ons krijgen, geen nood, als je lief bent tegen ons, doen we je niets Behandel je ons slecht, bijten we terug!!)
Nu we de eerste hindernis (de securityman) overwonnen hadden, konden we doorlopen naar het zwembad! We merkten dat de vakantie begonnen was De hoeveelheid Nederlanders was toegenomen Niet enkel oudere Nederlanders lagen in hun ligstoel te genieten van de zonnestralen, ook jonge kinderen Jammer genoeg mogen wij als stagiaires niet in het zwembad zwemmen tenzij we lid worden voor een jaar. Dat zou handig zijn voor als we binnen het jaar terug komen, maar nu lijkt het er nog niet op dat we daarin zullen slagen. Dus gingen we maar wat verder wandelen. Terug naar de pier waar we met juf Erika vorige keer ook zaten uit te waaien. Er lag een Nederlandse boot aangemeerd. We hielden de kapitein en zijn bemanning in de gaten. We waren getuigen van een achtervolging op de rivier. We zagen een klein motorbootje en daarachter een grotere politieboot dus dachten wij dat het een echte achtervolging was!! Spannend!! Het motorbootje ging wel sneller dan de politieboot. Daarom hopen we dat de politie zo slim geweest was, om voldoende benzine mee te nemen. Dan konden ze blijven achtervolgen tot het kleine bootje stil viel en bleef dobberen op het water.
In de namiddag ging keukenprinses Hanne aan de slag met blom, water, bakpoeder en Surinaamse bananen. Eerder schreven we jullie ooit al dat een echte Surinaamse lekkernij de bakabanas zijn! Dit zijn bananen met een beslaglaagje, gebakken in olie! Hanne ging dit ook proberen! Als een echte Surinaamse dame ging ze aan de slag met haar ingrediënten en haar kookkunsten. De allereerste bakabanas waren niet slecht! We proefden er vol verwachting van en ze smaakten al als echte, maar toch misten we de pindasaus. Ook onze gastvrouw en heer, mochten proeven van de kunsten en gaven prinses Hanne de raad om de bananen dikker te snijden. Dat zou ze morgen eens proberen Ondanks de kritiek behaalde ze 100 procent op haar bakabanas.
In de avond besloten we Surinaamse- Ellen- en- Hanne- pannenkoeken te bakken. We maakten ons beslag niet volgens de recepten van de mamas of de grootmoeders, maar volgens ons gevoel. De pannenkoeken smaakten goed maar toch miste Hanne de pannenkoeken van haar moeke.
Net voor we gingen slapen, hielden we weer een klein chipsfeestje omdat we bijna 2 maanden in Suriname zijn! We legden onze matrassen weer dicht bij elkaar, namen de zak chips en een beetje drinken en we genoten van deze gezellige babbel- en knabbelavond!!
Op zondag hebben we niet zo veel gedaan als op zaterdag. Ellen had niet zo goed geslapen en ging daarom niet mee met Hanne naar de viering in de groene kerk. Ze bleef even rusten. Toen ze op stond, was Hanne al vertrokken maar niet zonder Ellen te verrassen met een mooi versierde tafel. Een hele fijne verrassing!
De ochtend begon met heel mooi weer! Maar Hanne was nog geen 5 minuten terug binnen, of het begon keihard te regenen. Ze had dus even geluk gehad!
We hebben wat in onze persoonlijke dagboeken geschreven, een tweede poging gedaan om bakabanas te maken (met dikkere schijven banaan) en onze muzische kaft aangevuld.
Dankzij deze werkjes was onze zondag gevuld en konden we ons dus ook snel klaarmaken om op maandag weer naar school te gaan!
Maandag moesten we naar school dus dat betekende dat we weer vroeg uit onze nest moesten kruipen! We hadden zelfs een planning bedacht op zondagavond om deze dag te beginnen. Als het regende, zouden we de bus nemen. Maar als de zon scheen, zouden we met de fiets naar de school in Clevia rijden!! We zouden dan iets vroeger moeten vertrekken dan normaal omdat we nog geen idee hadden, hoe lang we onderweg zouden zijn. Maandagochtend waren er enkele wolkjes te zien, maar al gauw besloten we om het risico te nemen om naar school te fietsen. Met reservekledij en minder bagage dan normaal, sprongen we op de fiets en deden een beroep op ons visueel geheugen om op school te geraken. We waren iets te vroeg dus konden we onderweg nog even stoppen om een drinkpauze in te lassen. We werden voorbij geraast door juf Erika en een zeer verbaasde juf Henna. Juf Henna stond al bijna op het punt om ons mee door te nemen omdat ze dacht dat we niet meer verder geraakten. Maar we volharden Na een klein uurtje te fietsen, bereikten we de Pisangrodjostraat. De straat waar de school staat! Er waren zeer veel verbaasde blikken toen we het schoolerf opreden en we onze fiets gingen wegzetten. We hadden nog net even de tijd om de tekens van de fietstocht weg te werken door een nieuwe t-shirt aan te trekken en door even te rusten.
Op school worden we al een tijdje geplaagd door verschillende berichten over onze schenking voor de school. Een tijdje geleden hebben we van een zeer vriendelijke en lieve firma schriftjes gekregen die we mee naar Suriname mochten nemen. Dat alles werd verzameld met nog leesboekjes en schenkingen van andere lieve mensen (dankje-dankje-dankje-dankje-dankjewel!!) en werden in dozen op het schip gezet. De vraag bleef wanneer we deze dozen (14) mochten gaan afhalen. Met de vakantie in het vooruitzicht wilden we dit toch maar even achterhalen voor alles nog meer vertraging had. De lading bleek al een tijdje in Suriname te staan, maar dankzij de staking van de douane en de hoeveelheid van de schenking konden we deze dozen niet zo maar op school krijgen. Daarom waren we vandaag een beetje bezorgd dat het ons nooit ging lukken.
Toch gingen we aan de slag. We werkten evaluatiefiches uit zodat de leerkrachten waar we een les bij uitvoerden, konden schrijven wat ze hiervan vonden. We moesten ook even de vierde klas van juf Henna overnemen want zij moest eventjes weg. We moesten een dictee op het bord schrijven dat de leerlingen moesten overschrijven. Juf Hanne deed dit geweldig! Net toen juf Ellen al schrijvend aan de slag zou gaan, viel juf Henna terug binnen. Deze maandag verliep erg snel! Want zonder het te beseffen was het al gauw 13.00u en tijd om terug op onze tweewieler te springen! Maar bij dit plan waren de weergoden niet meegerekend. Het regende op het moment dat we naar huis mochten. Gelukkig heeft Hanne daar een oplossing voor: je treuzelt bij het aandoen van je watersleffers, je helpt leerlingen met het opleggen van de fietsketting, je trekt je regenjas aan, je bindt je bagage extra vast op je fiets, je zorgt ervoor dat er niets nat kan worden, je trekt je kap zodanig over je hoofd dat iedereen enkel je ogen, je neus en je mond kan zien en je geeft dan het sein om te vertrekken. Raar maar waar: we waren net de straat uit en we waren droog Hanne haar werk werd dus goed onthaald door Ellen want zo konden we later vertrekken, maar nog iets later werd het meesterwerk Hanne in de regen stiekem uitgelachen. We kwamen, na een klein uurtje fietsen langs een andere weg, droog thuis met een kleurtje op onze armen, neus en op Hannes voorhoofd. Na lekker eten en een beetje rust, besloten we in het goede weer naar de stad te fietsen op zoek naar een memorystick Alles ging goed tot we bijna aan de Shell waren We waren aan het puffen van de warmte tot we een naderende wolk zagen We staakten onze tocht naast de weg onder een afdakje want een stortbui verpestte deze zonnige trip. Iets verder zagen we een opklaring maar toch bleef Hanne haar beige short even uitzwieren Toen de short drooggezwierd was, konden we onze trip verder zetten, om de memorystickzoektocht te staken voor een winkel die 15 minuten eerder sloot. Als de regen er nu niet was geweest, hadden we onze trip niet voor niets moeten doen Ach, we bekijken het van een zonnige kant: onze conditie wordt weer aangescherpt.
Net toen we thuis kwamen en we ons tussen de buien naar de winkel begaven, werden we verrast door juf Sharda die in onze straat reed Zij woont toch wel een eindje verder en kwam ineens door onze straat gereden. Met groot lawaai van beide kanten, begroeten we elkaar!
Toen we thuis waren, stopte ze nog even voor onze deur om goededag te zeggen. Ze was de paaseitjes voor de leerlingen gaan kopen. De volgende dag gaat ze die uitdelen! Hopelijk zijn er nog heel veel over!!
Dinsdag hebben we ons goed voornemen ook volgehouden. Ondanks de meerderheid wolken en de druppels reden we met de fiets naar school! Het bleef bij enkele druppeltjes! Dus kwamen we weer droog aan op school. Iedereen was verbaasd ons weer moedig op de fiets te zien. Vooral omdat ze ons gisteren bijna aan het uitlachen waren, toen ze merkten dat wij met de fiets naar huis zouden rijden, in de regen. Maar wij laten ons niet kennen!! Wij zijn fietsmakkers en dat willen we bewijzen!!
Dinsdag mochten we weer knutselen rond Pasen in de vierde klas van juf Jessica. Daarom hadden we maandag een idee bedacht en konden we dit uitvoeren. We waren niet erg verbaasd toen we mevrouw Balcaen plots in onze klas aantroffen. Omdat we haar gisteren niet zagen en het vandaag de laatste, echte schooldag was, hadden we ons mentaal voorbereid op haar komst. Hanne was erg blij om te horen dat er paaseitjes voor ons wachten maar vooral de post die ze kreeg van het thuisfront! De mama van Hanne was zo lief geweest om een mooie envelop samen te stellen met allerlei leuke dingen. Deze envelop werd nog net op tijd afgegeven bij mevrouw Balcaen zodat zij Hanne kon verrassen! En dat was gelukt!!
We werkten nog wat verder aan onze fiches en tekeningen voor onze muzische kaft. Ook vandaag was de dag snel om en we kregen echt veel traktaties vandaag. Enkele leerlingen die in de vakantie jarig zijn, mochten vandaag hun traktatie uitdelen. Het is dus de gewoonte om ook iets voor alle juffen te voorzien. We werden overstelpt met speculaasjes, koekjes, cake en softdrankjes Ook werden we vandaag benoemd tot rapportencontroleurs. De kinderen die vandaag hun rapport kregen, kwamen dit spontaan laten zien! Het is fijn dat de kinderen dit komen tonen. Dat geeft ons een gevoel van waardering.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Dus reden we meteen van de school uit naar de stad voor de derde poging zoek de memorystick. Onder de stralende zon, reden we naar de winkel Vandaag waren we op tijd! Hanne was zo lief om op de fietsen met bagage te letten terwijl Ellen eindelijk haar doel bereikt had. Dit winkelbezoek duurde toch langer dan gedacht en Hanne bleef mooi in de zon staan. Gelukkig zijn Surinamers erg bezorgd over haar. Ellen weet dat ze beloofd heeft, om Hanne nooit alleen te laten maar nu dacht ze dat het maar voor een seconde was. Toch werd Hanne nu ook poppetje genoemd Niets ergs, vooral niet omdat de heren de raad gaven aan het poppetje om uit de zon te gaan staan. Schattig toch?! Nog maar eens een bewijs dat Hanne een graag geziene dame is, ook hier in Suriname én niet alleen door Ellen.
In de namiddag stond ons hoofd echt niet naar werken Ellen was totaal uitgeput en kon bijna niet meer uit haar bed komen. Gelukkig dankzij de goede zorgen van Hanne slaagden we erin om nog wat te werken aan de interviews en ander muzisch werk.
Woensdag was personeelsdag! We gingen op reis naar Tjadorsie Kondre! Eigenlijk is dit niet meer of minder dan een plaatje buiten de stad. Maar het is er geweldig! We moesten vandaag niet meer naar school gaan. Want we werden door de man van juf Sharda opgepikt aan het Shellstation (waar ze ons al gemist hadden omdat we 2 dagen met de fiets waren gegaan) om nadien naar juf Sharda te rijden. Van daaruit vertrokken we met eten, drinken, cadeautjes en bagage naar een ander tankstation waar de bus vol gibberende juffen en twee meesters ons kwam oppikken. Na even twijfel of we de juiste route genomen en de beslissing van de buschauffeur om met zijn mooie bus niet door slijk en laaghangende takken te rijden, zetten we onze tocht verder al stappend. We namen het grootste deel van de bagage mee, maar een ander deel werd uiteindelijk op de boot gezet! We installeerden alles op de tafel in de eerste hut. Tot we van de kapitein van het bootje te horen kregen, dat we een hut hoger mochten nemen. Daar was de tafel mooi klaar gezet! We verhuisden al de spullen en moesten dan ook nog eens de boot uitladen zodat we onze spullen boven hadden. Heel veel oudere juffen besloten om niet mee te helpen uitladen maar te rusten, wat we respecteerden, maar ook enkele jonge juffen bleven zitten. Waardoor alles op de twee meesters terecht kwam Omdat ook de ene meester een leeftijd heeft om u tegen te zeggen, hielpen Hanne en Ellen een handje mee. De eerste keer ging alles goed, de tweede keer ging ook nog alles goed. We laadden wat dozen uit en brachten die naar boven. Maar bij de derde afdaling ging het een beetje mis. Ellen misplaatste haar voet en hoorde even krak. Toch daalde ze nog volledig af en bracht ze nog een doos naar boven. Omdat nog niet heel de boot leeg was, ging Ellen toch nog een aantal keer naar beneden en naar boven. Pas wanneer de boot leeg was, durfde ze te kijken naar haar voet. Stilaan begon deze enkel dikker te worden Ellen kreeg meteen ijs op haar voet en de beste zorgen van enkele juffen die met zeer veel graagte even probeerde te voelen of er niets gebroken was. Ook het ijs werd zeer stevig rond de enkel gebonden. De pijn werd gelukkig weggelachen door Ellen Toch deed die Surinaamse behandeling geen deugd. Maar dankzij de goede zorgen, de behulpzaamheid van Hanne kreeg Ellen op tijd en stond eten en drinken. Tot Ellen zich begon te vervelen en besloot om wat beweging op te zoeken. Eigenlijk ging dat in het begin nog vrij goed. Ellen daalde af om te gaan pootje baden, want met die voet durfde ze niet echt in het water (je zag namelijk niet waar je je voet moest zetten). Maar moedige Hanne nam haar handdoek en met bikini aan, ging ze sierlijk het water in! Samen met juf Trismy, juf Janis, juf Anouk en juf Sonja zwom ze elegant rondjes. Het weer was lekker maar na een uurtje dachten de weergoden hier anders over. Het begon bewolkt te geraken en kleine druppeltjes vielen op het water. Toch werden deze moedige juffen niet afgeschrikt door dit extra water. Pas wanneer het harder begon te regenen, zijn ze uit het water gekomen. We aten lekker, we snoepten lekkers en we dronken lekkere, warme soep! Net toen we terug moesten inpakken en de bagage naar de boot moesten dragen, begon het pas op zn Surinaams, door te regenen. Al de paadjes veranderden in een modderstroom waar iedereen door moest. Gelukkig zijn er geen extra ongelukken gebeurd. Na de wijze raad van heel veel mensen besloot Ellen, toch maar de boot te nemen. Maar eerlijk waar, ook omdat de weg te ver was De tocht op het water was ook geweldig!! Hanne ging ook lekker mee in de boot dus ze zorgt echt goed voor Ellen. Enkel het stuk waar de boot aanmeerde, ging echt steil Maar de kapitein vroeg extra geld om Ellen verder te brengen en dat konden we beter voor iets anders gebruiken. Dus ging Ellen met behulp van Hanne, 2 meesters en de kapitein die slijkerige, steile helling op. Het enige waar Ellen aan dacht, toen ze boven was is: Nu moeten die heren die zware bakken alleen naar boven dragen! Op aanvraag van het schoolhoofd en enkele andere juffen, nam juf Sharda ons mee naar haar huisdokter. Deze lieve vrouw keek even naar de voet, voelde even en gaf Ellen mooie roze pilletjes mee. Blijkbaar zijn de pezen in de enkel verrokken en is de zwelling die erop zit (of de tennisbal zoals meneer Raggie zegt) erger dan het is. Gelukkig dan het dit maar is Enkele dagen rust, pilletjes slikken en omhoog leggen De diagnose van de dokter stelde ons dus gerust.
Ook Arman en Agnes waren meteen bezorgd en gaven allerlei wondermiddeltjes om de voet te verzorgen.
We zouden nog vergeten te zeggen wat het allerbeste nieuws was van de dag: na de bemoeienissen van de man van het schoolhoofd en het ondertekenen van een papier waarin ze bevestigd dat de schenking niet voor verkoop is, zijn onze 14 dozen in Clevia geraakt!!!!
Na de vakantie is het dus tijd om de dozen open te trekken en te laten zien wat we aan de school willen geven!!
Dankjewel aan iedereen die aan deze schenking heeft meegeholpen: iedereen die iets gegeven heeft, iedereen die de adressen netjes op de eerste dozen kleefde, iedereen die mee geholpen heeft aan het transport naar Nederland, iedereen die financieel gesteund heeft, iedereen die in Suriname geholpen heeft bij het loskrijgen van de dozen, iedereen die ervoor zorgde dat ze op de pick-up en af de pick-up geraakten Kortom iedereen die weet over welke schenking het gaat!
Op donderdag was het de eerste vakantiedag! We kregen al vroeg telefoon van het schoolhoofd om te vragen hoe het met Ellen was Maar ze kon gelukkig zeggen dat ze goed geslapen had en dat ze er niet veel last van had. De zwelling was nog wel niet weg. We werkten samen aan onze muzische tekeningen en konden eindelijk deze tekeningen afronden. Nu geldt enkel nog het maken van de nodige materialen voor het hoekenwerk én de activiteiten bij de liedjes. Hanne zorgt heel goed voor Ellen Alleen blijft het moeilijk om Ellen stil te houden. De enige oplossing is botsing spelen of haar vastbinden aan een stoel Zelfs dreigen met zweepslagen helpt niet. (voor het minste zeggen de mensen hier: Ik ga je sweepen!)
Agnes had vandaag pompoenenbrei met vlees en rijst klaargemaakt voor ons. Ook zij zorgt goed voor ons. Gelukkig maar
Het was best lekker ook al hoorden we later dat het eigenlijk geen goede pompoen was om dit gerecht klaar te maken. Maar dat weet je natuurlijk niet voor je begint te koken.
Op de middag kregen we bezoek van mevrouw Balcaen en meneer Raggie. Ze kwamen horen hoe het was met Ellen want blijkbaar gaat het nieuws in Suriname sneller dan de grootste snelheidsduivel die hier rondrijdt Maar niet alleen daarom kregen we het genoegen om hen te zien. Ze kwam ons uitnodigen om mee te gaan zwemmen Het was inderdaad heerlijk weer om in het water te plonsen. Dus in de namiddag gingen we naar een hotel in de straat hierachter. De voorbije keren toen we daar langs reden, leek het steeds of het dicht was, maar nu mogen we er blijkbaar gaan zwemmen als er niet teveel toeristen logeren. Het water is niet heel helder maar ook niet vies. Daarom sprong Hanne als een waterballerina erin nadat mevrouw Balcaen het goede voorbeeld gaf. Ook nu ging Ellen niet verder dan de rand. De zwembewegingen lukken nog niet echt en de plaats waar het water al lekker warm was, bevond zich net in het diepste stuk Ellen zorgde ervoor dat er van deze moment fotos waren.
Het was een fijne namiddag en we babbelden fijn over allerlei zaken: het land, de school, de opleiding,
Volgens de traditie kon je ons op Witte Donderdag in de kerk terug vinden. Op vraag van onze lieve Agnes gingen we graag met haar mee naar haar kerk. De viering was een beetje slordig, want er liepen wel wat dingen mis: de pater versprak zich een aantal keer, de klokken luiden te laat en het koor begon te vroeg te zingen, sommige kandidaten voor het doopsel liepen net voor de voetwassing weg, tijdens de voetwassing vergaten ze hun schoenen uit te trekken, verschillende versieringen van het altaar werden niet opgeruimd, de diaken draaide het blad met de tekst voor de pater te vroeg om, de lector deelde mee dat de dienst van het woord gedaan was, maar de voorbede moest nog komen en nadien ging ze ook nog eens muzikaal tegen de grond. We zagen het niet echt gebeuren maar hoorden een kelk vallen en zagen de mevrouw een pijnlijke grimas trekken. Gelukkig kon nadien iedereen heengaan in vrede. We schrokken even en hadden medelijden met de ongelukkige vrouw. Gelukkig kon ze nadien even lachen.
Goede Vrijdag betekent voor ons dat we deze blog schrijven en nog wat schoolwerk doen. Straks gaat Hanne nog even naar de viering die lang zal duren (en als Agnes al zegt dat het lang duurt, is het lang.) Andere vieringen bv. gisteren duurden ook 2 uur, maar dat is normaal. Dus daar zegt ze niets over. Ellen gaat niet mee gaan, omdat ze gisteren haar voet een beetje te zwaar belast heeft. Het pilletje werkte te goed, zodat het leek alsof het te goed ging. Vandaag nam ze geen pilletje en wil ze dit ook niet meer doen omdat het een vertekend beeld geeft De viering duurde inderdaad lang. Ellen dacht al wat vroeger naar de cyber te gaan maar het was (zoals we dachten) gesloten. Vandaar dat dit bericht later op de blog staat!! Hanne vertrok met Agnes rond 14.15 om zeker op tijd te zijn en ze kwamen thuis rond 17.30. Een extra lange viering dus ...
Op zaterdag zitten we dus gezellig naast elkaar in de cyber en gaan we straks nog euros spronkelen om onze trip te kunnen betalen... Deze ochtend waren we nog fijn aan het soezen in ons bed, tot de gsm ging... Om 07.40 belde een lieve dame ons op... Zaterdagochtend houden we ervan om even langer in het bed te blijven liggen, maar voor Surinamers is vroeg opstaan fijn... We snappen hen en daarom zijn we gelukkig goed gezind wakker geworden met een fijn telefoontje van niemand minder dan mevrouw Balcaen. Onze plannen voor vandaag zijn voor de rest: geld zoeken en even rusten want we zouden heel graag Pasen meevieren deze avond in de avondviering en die begint om 21.30 en zal rond 00.00 afgelopen zijn. We kijken ernaar uit om deze viering met alle kaarsjes mee te maken...
Verdere avonturen leest u volgende week
Onze planning voor de eerste week vakantie ziet er als volgt uit:
- Op maandag 13 april reizen we naar Galibi waar we de reuzenschilpadden een bezoekje brengen! We zullen in het aangenaam gezelschap van mevrouw Balcaen, meneer Raggie, enkele leerkrachten van Clevia en enkele andere gelukzakjes... We blijven tot woensdag daar!
- Als het niet te erg regent, gaan we met de familie van hierboven kamperen. Dat betekent met de broer en een zus van Agnes, met onze Surinaamse broer en natuurlijk met Agnes en Arman. Dit doen we waarschijnlijk van woensdagnamiddag 15 april tot 17 april.
- Op zondag 19 april vieren we de verjaardag van ons lief Surinaams neefje.
- Tussendoor werken we voor school aan ons afstudeerproject, ons POP en zullen we een keertje nadenken over de presentjes die we willen geven aan de juffen en de meester van deze prachtige stageschool.
Wij wensen iedereen fijne paasdagen,
een zalig Pasen
en
een heerlijke vakantie!!
Voor al de klasgenoten die nog stage moeten doen en die druk bezig zijn met lesvoorbereidingen en materialen te maken:
wij denken aan jullie en hopen dat jullie het goed doen!
Succes en geniet er toch maar van!!
Oh ja, mevrouw Balcaen: Wilt u alstublieft het paaskonijntje bedanken van ons? De paaseitjes van Belgische chocolade smaken heel lekker!!
11-04-2009 om 15:42
geschreven door Ellen en Hanne
