In februari maart - half april is het in Suriname korte droge tijd. Dat betekent dat de lange regentijd half april begint en duurt tot augustus.
Met deze wijsheid vertrokken we in februari naar Suriname en we waren blij te weten dat dit inderdaad zo is. Onze gastheer heeft dit heel gedetailleerd uitgelegd. MAAR
Het klimaat verandert overal. Dus ook in Suriname Vorige week hebben we jullie nog mogen vertellen dat we een hele week mooi weer hadden, deze week vallen we in herhaling. Maar jammer genoeg niet de herhaling van vorige week. De zon heeft zich afgelopen week maar enkele keren laten zien. De Surinamers zijn er ondertussen vast van overtuigd dat de korte droge tijd niet meer gaat komen. We zijn benieuwd. Stilaan lopen de straten terug blank en de kreken terug over.
Zaterdag hebben we ons blogbericht op het net gezet. Daarin vermeldden we dat we nog niet goed wisten wat we nog zouden uitspoken op die dag. Wel We werkten wat voor de KHK en zijn in de avond op krekeljacht gegaan. Een ongewenste bezoeker kwam ons in de avonduren goedenacht zeggen. Het beest voelde zich zo goed hier, dat het met geen potjes, flitsen van de camera weg te krijgen was. Het vloog van de deur naar het raam en terug zonder het besef te hebben dat deze twee dingen een weg waren naar de vrijheid. Daarom besloten we, na het zenuwachtige beest suf geflitst te hebben, het zelf naar buiten te werken. We probeerden het krekeldier te vangen en in een spurttempo buiten te zetten. Dankzij een heldhaftige beweging van Ellen en het fotografisch talent van Hanne is er van deze actie bewijsmateriaal. In de avond hebben we ons ook even nog aan de spandoek gewerkt die we op zondag zouden gebruiken!
Want op zondag was het in het jeugdcentrum een judokampioenschap. We waren persoonlijk uitgenodigd door enkele leerlingen van Clevia! Omdat het fijn was voor ons om hen eens aan het werk te zien buiten de school en omdat zij het ook graag zouden hebben, gingen we op pad! In tegenstelling tot de voorbije dagen, bleef het vandaag niet droog. Waardoor we op zondag onze Surinaamse fietsdoop kregen. Ellen was meteen beter wakker. Hanne was al wakker want zij was al vroeg uit de veren om belwaarde te halen om met haar jarige, oudste zus te bellen.
Toen we het jeugdcentrum gevonden hadden, konden we volop supporteren voor onze leerlingen. Ze deden het helemaal niet slecht. De dag duurde wel lang want de oudste categorieën speelden hun wedstrijden in de late namiddag. En net ook voor één van hen kwamen we speciaal op onze fiets naar daar gereden. Toen we daar toch waren, hebben we ook maar meteen de prijsuitreiking bijgewoond. Maar liefst, 3 leerlingen hadden goud behaald, 1 zilver en 2 leerlingen behaalden een bronzen medaille. Dankzij onze spandoek en getier! Zelfs de lokale televisieploeg was van de partij en zonder het zelf te weten, verschenen we op het Surinaamse sportnieuws. Dit hoorden we woensdag op school!
In de avond gingn we nog even een klein fietstochtje maken omdat we benieuwd waren waar onze Surinaamse broers wonen met hun gezin. Eén woning vonden we, de andere zoektocht hebben we gestaakt, wegens te donker. We kregen ook te horen dat we nog een dagje langer babysit van het huis moesten zijn, want dat onze gastfamilie nog een dagje langer in het bos bleef kamperen.
Op maandag waren we gelukkig weer op tijd op school. Eindelijk konden we de vlaggenparade nog eens meemaken. Dit is de dagopening waarbij de hele school het volkslied komt zingen bij het heisen van de vlag. Ook wij, zingen dan mee. Maar vandaag ging het niet zo vlot. We kennen het volkslied in het Nederlands ondertussen wel goed, maar in het Sranan Tongo is het nog moeilijk. Dus hielden we het bij neuriën en playbacken. Na deze ceremonie en het voorstellen van de medaillewinnaars stond er ineens een vreemde, sympathieke man voor onze neus. Hij kwam ons vriendelijk groeten en toen volgde het langverwachte zinnetje: Ik ben de man van Mieke. Voor diegene die zo nieuwsgierig zijn: Mieke, ofwel voor ons, Mevrouw Balcaen is de bezieler van ons avontuur. Dankzij haar connecties en de inzet van haar man zitten wij nu in Suriname. Zij is onze begeleidster en komt zondag naar Suriname. Maar we wisten dat haar man ondertussen al was afgereisd en waren in spanning op zijn komst aan het wachten. Toch waren we niet echt op onze hoede die maandagochtend. Laat ons het zo stellen: het was maandag, het was vroeg want we hadden niet zo best geslapen.
Het was een fijne ontmoeting!
Na deze ontmoeting zijn we aan de slag gegaan. We mochten onze paashaas nog eens in de tweede klas gaan maken. Deze paashaas was een voorstelletje voor de derde klas. Daarna werd het een werkstukje voor de beide derde klassen, nog later voor de twee klas en dus vandaag voor de andere tweede klas! Het werkje is dus een echt succes!
Vandaag werd er nog maar eens met een klein beetje lof over ons gesproken. Door niemand minder dan ons eigen schoolhoofd. Dit is natuurlijk steeds fijn om te weten. We werden zelfs bedankt omdat we bij de judokampioenschappen waren voor de kinderen. Iets wat noch wij, noch de gymleraar gezegd hadden tegen haar. Dus de kinderen moeten het verteld hebben! Daarom waren we zeer blij dat zij het ook zo fijn vonden dat we er waren.
Wanneer we met de bus naar de stad reden, hebben we dit keer het record traagrijden verbroken. Normaal rijden de bussen hier altijd veel sneller dan toegestaan, nemen ze boorwegen (binnenwegen) waar het niet mag en nemen ze altijd voorrang (ook al hebben ze het niet) maar deze bus reed overal juist 30 km/u. En stopte voor elke dame of heer die aan de hoek van een zijstraat kwam afgestapt. Ook weer een avontuur dat we meegemaakt hebben.
In de namiddag hebben we gewerkt aan ons muzisch project en lazen we onze post! We hadden twee brieven gekregen!!
Tante Annie stuurde een hele mooie kaart. Ze vertelde erbij dat het moeilijk was om een passende kaart te vinden voor ons. Maar uiteindelijk had ze er toch eentje gevonden: twee varkens aan een tafel. Wat ze daarmee wil zeggen, houdt ons al nachten wakker. Ook van ons lieve Marjan en Bieke kregen we post!! Totaal verrast waren we door al deze lieve brieven en kaartje!! Dankjewel allemaal. Het is fijn om te weten dat jullie nog aan ons denken! We zijn zeker bereid om onze ervaringen te vertellen, zodat jullie ook jullie verhalen kunnen vertellen! Deze dag was echt een fijne dag! We lachten en we maakten nog eens lage grapjes. We kropen zelfs nog eens op tijd ons bedje in!
Op dinsdag mochten we vroeg uit de veren! Niet om naar Clevia te rijden Nee hoor, vandaag kregen we van Clevia een vakantiedagje om met meneer Raggie, de man van Mieke Balcaen, naar Saramacca te rijden. Saramacca is een ander district van Suriname. Net zoals wij nu in het district Paramaribo zitten en daar naar school gaan, heeft Saramacca ook scholen. Omdat meneer Raggie en mevrouw Balcaen in die scholen, enkele jaren geleden, prachtig werk geleverd hebben, moest meneer Raggie daar nog eens op bezoek gaan. Dit was voor ons een uitstekend kans om kennis te maken met scholen buiten de grote stad. Dankzij het lieve voorstel om meneer Raggie te vergezellen, was onze dag zeer leerrijk. We moesten wel een tijdje in de auto zitten maar deze rit ging snel voorbij dankzij de interessante verhalen. We reden eerst naar een school in Kampong Baroe. Deze school was een erg mooie school maar doordat de school zo ver van de stad ligt en dus ook zo ver van de middelbare scholen, is de kans dat de leerlingen verder naar school gaan na de lagere school klein. Dat maakt dat deze school een jammer verhaal heeft. Over zon dingen ga je dan toch wel eens extra nadenken. Ook over de verhalen van de thuissituaties die de leerlingen meemaken op de tweede school waar we zijn gaan kijken. Net zoals Clevia is deze school ook heel goed bezig met het ervaringsgerichte onderwijs maar bijna elke leerling draagt een verhaal met zich mee. Het frustrerende aan deze situaties is dat de school, de leerkrachten weet hebben van het leven van deze kinderen maar dat ze er zelfs niet aan kunnen doen. De beslissingen worden genomen van bovenaf en zijn vaak ondoordacht.
In de terugreis naar de stad was het ook een stukje stiller dan deze ochtend omdat we diep nadenkend over wat we hoorden, leerden om deze dingen een plaatsje te geven. Gek genoeg zorgde ook onze gastvrouw voor hulp. Omdat we wat vroeger thuis waren, werden we uitgenodigd om boven te gaan eten! Er was roti klaargemaakt. Een Surinaamse lekkernij met aardappelen, vlees en komijn, gewikkeld in een Hindoestaanse pannenkoek. We hadden dit al eens tijdens onze eerste dagen in Suriname gegeten maar dat was toen niet zo lekker als deze maaltijd! Niet te pikant en toch smaakte het lekker af. Dankzij deze fijne uitnodiging kwamen we terug op krachten.
In de namiddag zijn we verder gegaan met het uitwerken van het muzisch project. We konden de liedjes afwerken en de versjes. Nu moeten we nog de materialen die voor deze liedjes, versjes en activiteiten nodig zijn, uitwerken.
Tussen de werkjes en de druppels door, zijn we even naar de cyber gereden om wat knutselspullen te halen en nadien zijn we doorgereden om nu doelgericht naar het huis van onze tweede Surinaamse broer te zoeken. We hadden stiekem wat informatie ingewonnen bij onze bovenbuurvrouw! In tegenstelling tot de vorige fietstocht werd deze tocht succesvol afgesloten en vooral nat! Een plaatselijke, felle stortbui, zorgde ervoor dat we redelijk nat thuis kwamen. We stonden onderweg wel even stil om te schuilen, maar als je hier eenmaal begint te schuilen voor de druppels, kan het zijn dat je er binnen 2 uur nog staat, dus moet je vertrekken op een droger moment.
Ondanks dat het vandaag 1 april was, zijn we braaf geweest! Omdat we niet zeker wisten of het gebruik van 1 april hier gekend was, hebben we niets speciaal verzonnen. Wijzelf hadden een mondeling contract gemaakt, dat we elkaar niets zouden lappen en dat contract heeft geholpen! We hebben ons netjes gedragen vandaag!
Zo netjes zelfs dat we deze ochtend lekker laat op school aankwamen omdat we juf Sharda moesten helpen bij het kopen van een traktatie voor de leerlingen. De leerlingen kregen ondertussen al appels, drinken en vandaag zouden ze joghurt krijgen. Dus we gingen die met haar samen inkopen en later hielpen we haar bij het uitladen van 433 potjes joghurt. Gelukkig zaten ze samen in een karton doosje verpakt. Dat maakte het voor ons net iets gemakkelijker.
Toen we bij elke leerkracht een goededag gingen zeggen, waren er zeer veel die vroegen waar we gisteren waren. Dat voelt wel fijn! Ze hadden ons gemist!
Keukenprinses Hanne voelt zich helemaal één met de Surinaamse gerechten en wil zoveel mogelijk typische recepten uitproberen en meenemen naar huis. Daarom had ze vandaag een kookboek van een juf kunnen bemachtigen en ze heeft zich daar volledig opgesmeten. Zij schreef lekkere recepten over zodat ze die ooit is kan uitproberen. Ellen hield zich bezig met de rest van de muzische kaft.
Naast het overschrijven van de recepten heeft Hanne ondertussen ook nog voldoende tijd om samen met juf Sharda Ellen als doelwit te nemen. Meermaals krijgt ze te horen dat ze zich aanstelt en dat ze niet zo hinderlijk moet doen. Hanne is zelfs bevoegd om Ellen af en toe een mep te verkopen. Buiten dit geplaag, kan Ellen het zeer goed met hen beide vinden maar soms hoopt ze toch dat het om te lachen is en niet voor echt!! Ach ja, Ellen rust niet tot ze wraak genomen heeft!
In de namiddag schreef Hanne rustig recepten over en was Ellen haar dagje weer helemaal goed dankzij een mooie brief van de bomma en de bompa! Na wat prutsen met de fotos op de computer en het ontdekken dat de nieuwe USB-stick die Ellen hier kocht eigenlijk geen goede is, aten we heerlijke spaghetti! Met die USB-stick moeten we zeker een keertje terug naar de winkel want die doet heel vreemd! Ellen heeft alleen het aankoopbewijsje nog niet teruggevonden. Maar we kunnen allicht wel eens gaan horen of het probleem zich ook voordoet bij een andere computer. De laptop die we bij hebben is, afgelopen weken geteisterd geweest door een virus en is nog niet volledig hersteld. Daardoor zou het kunnen dat de stick dit virus ook in zich draagt.. maar die diagnose moet dus nog gesteld en gedubbelcheckt worden. De eerste tekenen van de wateroverlast zijn weer te merken in het Surinaamse landschap. Als je ergens gaat fietsen bv. kan het zijn dat je ineens een zandweg tegenkomt, die eerder lijkt op een modderpoel. Wie dit ooit meemaakt, enkele tips:
- hou je stuur recht
- trap door en stop dus niet midden in de plas
- probeer de grootste kuilen te vermijden!
Gelukkig konden wij die tips zelf bedenken tijdens een proefondervindelijke tocht.
Op donderdag kwamen we weer iets later op school aan, door de felle regen. Vandaag hadden we eigenlijk geen plannen. We wisten wel dat juf Loes (mediatheek) en juf Lucenda (muziekjuf) een gesprek zouden voeren met de leerlingen van de zesde klas over tienerzwangerschappen. Omdat dit thema en de aanpak ons interessant leken, hadden we dit graag bijgewoond. Maar jammer genoeg kwam de zesde klas niet opdagen. Dus wordt het gesprek verschoven. Daardoor was er tijd vrijgekomen om de juf van het eerste te vervangen. Zij moest samen met haar parallelcollega op gesprek bij het schoolhoofd over de cijferlijsten van het tweede kwartaal. De leerlingen hadden enkele sommen opgekregen. Die hebben ze goed gemaakt, maar bij de verbetering merk je soms echt de hele gedemotiveerde leerlingen. Zij maken alles heel snel zodat ze ook snel klaar zijn. De leerlingen schrijven dan maar wat op en schrikken ervan als ze zoveel rood in hun schrift zien staan. Gelukkig merken de meesten dat ze bij de verbetering beter hun best wel kunnen doen.
Hanne heeft vandaag heel wat interviews afgelegd voor haar ontwikkelingsplan! Ondertussen speelde Ellen fotograaf en kon ze enkele andere taakjes bij andere leerkrachten gaan doen. Vandaag was het ook een speciale dag omdat we weer geconfronteerd werden met enkele vreemde thuissituaties van leerlingen. We zullen proberen om samen met de leerkrachten en de school het voor deze leerlingen terug zo aangenaam mogelijk te maken.
In de namiddag werkten we in het stagiaireboekje. Juf Sharda en het schoolhoofd hebben het initiatief genomen om een stagiaireboekje te maken. Hierin moeten al de stagiaires hun gegevens schrijven en er wat persoonlijks bijschrijven over de ervaringen op de school. Hanne verwerkte ook haar interviews naar een duidelijk geschreven document. In de avond keken we tennis. We zagen hoe de nummer 1 van de mannentop, Rafaël Nadal, werd uitgeschakeld door een sterke speler. Dit vond Ellen niet zo fijn! Ook keken we even naar het NOS-journaal over de Nederlandse crisis. We schreven een eerste deel van het blogbericht voor jullie! Vandaag heeft Hanne niet gepuft over de felle zon en warmte. Integendeel, ze vond het vandaag koud en dat heeft Ellen mogen aanhoren. Nee hoor, ze had gelijk. Het was vandaag echt fris door de regen en de wind.
Op vrijdag zijn we voor de kinderen weer een cadeautje gaan kopen. Omdat het tweede kwartaal op zijn einde loopt en de school de leerlingen wil motiveren om goed te werken in het volgend kwartaal, koopt de school soms wat presentjes. Vandaag kregen de kinderen sapjes. Lekker en gezond! Jammer dat er voor de leerlingen niets voorzien is...
Op school deden we weer een vervanging voor de vierde klas en Hanne ging tegerlijkertijd helpen bij de rekenspelletjes in de derde klas. De juf had assistentie nodig van de bedenkers van deze spelletjes. Hanne was de getipte persoon! Want op twee plaatsen kon Ellen niet zijn...hihi
Het regende vandaag weer keihard!! De files op de baan worden weer erger waardoor de reistijd van en naar school weer toe neemt!!
Ons verblijf kort op. Dat merken we omdat het donderdag vakantie is!! En na de vakantie moeten wij nog maar een week naar school. Dat geeft een heel raar gevoel! Gelukkig kunnen we woensdag mee op personeelsreis. Hopelijk is het dan wat beter weer. Er staat heel wat op de planning!
Dankjewel voor jullie tijd!
Groetjes aan iedereen!
PS: Het tijdsverschil met Belgie is nu 5 uur. Zoals ze al dachten, mochten wij niet meedoen met de klok te verzetten. Nu hebben jullie zekerheid daarover!
PS: We kondigen u met enige trotsheid het volgende aan:
We kennen ondertussen het Surinaamse volkslied in twee talen! Enkel de melodie moeten we nog eens extra horen, daar zijn we nog niet volledig mee vertrouwd.
Tot blogs!
Nu het bij jullie weer slechter weer, zullen wij hopen dat het bij ons beter wordt!!!
03-04-2009 om 20:51
geschreven door Ellen en Hanne
