Ik amuseer mij met het bijeenschroeven van planken (de foto's)
Net zoals je in Africa nooit een drankje mag aannemen waarvan de dop reeds is open geweest koop je beter ook geen doos houtschroeven waarvan het deksel niet meer verzegeld is.
Mijn gereedschappen: Een boormachiene, een schroevendraaier met verwisselbare bits, een elektronische schroevendraaier, een hamer, een winkelhaak, een rol- en een vouwmeter, een cuttermes en een klemschroef (sergeant). Een potlood heb ik geleend van Diana, ik heb een potteke houtlijm en houtschroeven met een platte sleuf want die met een kruiskop zijn hier niet te vinden. Het hout is zeer hard dus moet ik alles voorboren en mijn schroeven even in de vaseline doppen voor ik ze erin draai. Vandaag moet ik me toch een sint-jozefzaag gaan kopen. Alhoewel ik de perfect juiste maten had opgegeven hebben die negers uit de timmerij bij het zagen van mijn hout toch hun vrijheid om niet te moeten nadenken gebruikt om een product af te leveren dat er enigzins op gelijkt van wat ik eigenlijk gevraagd heb. Geen enkele rechte snede en op een paar millimeters verschil keken ze ook niet zo nauw. Met veel schuurpapier en houtpasta zal ik er toch wel iets toonbaars kunnen van maken. Had ik het hout in België in de eerste de beste doe-het-zelf zaak laten zagen dan stond het hele meubel reeds klaar om geschilderd te worden. Toch heb ik me goed geamuseerd. Mary was uit werken en Diana en ik waren alleen thuis. Het meisje heeft me geholpen om af en toe iets beet te houden en heeft de hele dag regelmatig foto's gemaakt van de vordering der werken. Eenmaal werd ik onderbroken door twee heren die op de poort stonden de kloppen en even met mij wilden praten over GOD. Ze hadden het getroffen, ik was in een zeer goede bui en nam rustig de tijd om hun de zwaarste en lelijkste beledigingen naar het hoofd te slingeren en hun godsdienstige vertoning af te schilderen als hypocrisie, bedrog en oplichterij. Toen ik na drie minuten zei dat ze moesten vertrekken waren ze opgelucht. Ze waren banger van mijn toorn dan die van God. Het was een mooie dag.
Om hier een bericht op mijn blog te kunnen plaatsen moet ik gewoon geluk hebben. Meestal valt internet plat net op het moment dat ik een verhaal doorstuur. Dan ben ik alles kwijt en moet ik herbeginnen. Zo ook gisterenavond toen ik wou melden dat mijn planken geleverd zijn. Als je een neger aan 't werk zet en je blijft er niet bij dan lopen ze weg. Mary heeft gisteren heel haar namiddag opgeofferd om bij die gasten te blijven tot ze klaar waren. Om 17u had ik dan uiteindelijk mijn planken. Ik had al direct in de mot dat de zaagsneden er niet al te 'comme il faut' uitzagen maar ik heb niets gezegd, ik was al blij dat ik vandaag aan de slag kon. Voor Usly en alle anderen die het interesseert: Nee, ik begin geen handeltje in doodskisten. Het is absoluut niet de bedoeling om de plaatselijke nijverheid te ondermijnen. Ik ben nu bezig een soortement L vormig bureau te maken zodat onze computers eindelijk eens van de eettafel kunnen en er wat organisatie in dit huis komt. Ik wou dat ik wat Ikea kasten hierheen kon slepen. Hier meubels kopen is gewoon onbegonnen werk. Wat nieuw in de winkels te vinden is is van chinese makelij en als je ertegen blaast stuikt het in. Op straat staan heel wat tweedehandse meubels te koop maar die zijn eigenlijk alleen maar goed om in brand te steken. Er is hier nog heel wat werk aan de winkel en ik blijf ermee bezig. Ik hoef me hier nooit te vervelen. Op hoop van zegen probeer ik dit op het internet te krijgen.
Ik ben al grijs maar ik denk dat ik spierwit of volledig kaal zal zijn als ik terug in België kom. Een kleine 2 weken geleden bestelde ik 26 planken bij de plaatselijke timmerman. Met een tekeningetje erbij. Ik had de maten opgeschreven in cm maar toen dat te moeilijk bleek ben ik naar huis gekomen en opnieuw opgemaakt maar dan in foot en inches. Ondertussen had ik ook hun houtvoorraad gezien en alles aangepast naar hun mogelijkheden. Meteen had ik ook een voorschot van 6000kes (60 euro) betaald. De afspraak was 200kes per foot voor de brede planken en 150 voor de smallere. Een fluitje van een cent dacht ik... ho maar dan had ik toch de mentaliteit van een neger verkeerd door. Ze begrepen niet wat ik kon doen met 26 planken met de opgegeven afmetingen. Hier zeggen: 'that's non of your business' is geen optie. Hier kunnen ze nu echt niets doen zonder er een paar uur over te palaveren. Toen ik vanmorgen ging kijken, in de hoop zo snel mogelijk aan de slag te kunnen, hadden ze nog maar 4 plankskes gezaagd en zelf een constructie gemaakt die ik helemaal niet gevraagd had en de afgesproken prijs verhoogd. Ze waren zelfs mijn originele tekening kwijt. Toen werd ik wel zo verschrikkelijk boos en nam één van die gasten (deze die het best Engels spreekt) mee naar huis. Toen Mary hoorde van het niet naleven van de prijsafspraken werd ze daarover ook heel kwaad en is dat op het bureau (stal) van de baas eens gaan rechtzetten. Voor de rest vind ze ook dat ik te moeilijk doe en de Afrikaanse cultuur moet leren begrijpen en respecteren. Ze heeft de prijs echter wel zwaar naar beneden genegocieerd. Ik heb ondertussen nog altijd geen planken. Wat is er godverdomme moeilijk aan het zagen en schaven van: 6 planken 8feet lang, 1foot breed en 1inch dik 10 planken 28 inch lang, 6 inch breed en 1 inch dik 10 planken 22 inch lang, 6 inch breed en 1 inch dik ??????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Zaterdag was bloemplant dag. Eenmaal ik de foto's georganiseerd heb schrijf ik daar wel iets meer over. Gisteren zijn we dan teruggekeerd naar het kurkdroge hete Mombasa. Om stipt 5.15u hebben we de sleutel omgedraaid en zijn we in de gietende regen vertrokken. Naar de normen van de negers hier was het verschrikkelijk koud. Ik ben wel erger gewoon. Het slechtste van de rit kregen we eerst. Het was nog donker, de regen en de wegenwerken. Straatverlichting vind je hier bijna niet en wegsignalisatie al helemaal niet. Soms heb ik het gevoel dat Mary een GPS in haar hoofd heeft. Ze rijdt bijna foutloos op haar doel af. Ok, het is haar geboortestreek maar er is zoveel veranderd sinds ze hier weg is, ja, ze heeft een goed richtingsgevoel. De afstandsgegevens die ik in vorige verhalen gebruikte had ik van horen zeggen en eigen schattingen. Gisteren heb ik tijdens de rit een logboek bijgehouden waaruit dus wel enige andere cijfers naar voor komen. De afstand van Thika tot aan de A109 ( the highway to Mombasa) net voorbij Nairobi bedraagt 41km en daar hebben we precies 1.09u over gereden. Vanaf dat punt hadden we ook geen regen meer en minder wegenwerken. Het werd toen ook al licht. De rest van de reis is vrij vlot verlopen. Het was zondag maar dat doet er in Kenia niet toe, bijna iedereeen werkt op zondag normaal, behalve de officiële diensten en administratie, dus het was wel druk. Het ging goed vooruit. Hier en daar moesten we vertragen voor een school apen die de weg overstak, we zijn maar 3 keer opgehouden door een grote oplegger die op zijn zij lag en een paar die midden op de weg in panne gevallen waren, en natuurlijk in ieder dorp en gehucht de onvermijdelijke monsterachtige speedbumps. We hebben drie plaspauzes ingelast en op de middag in VOI, een dorpje met Safaripark, een uitzonderlijk lekkere en goedkope lunch genomen. Probeer bij ons maar eens 3 porties friet met een grote kippenbout, groentegarnituur en een frisdrankje te krijgen voor de som van 8 euro. Om 15u reden we de parking op van onze dichtstbijzijnde supermarkt om avond eten in te slaan en om 15.30u waren we thuis. We hebben precies 533km gereden in een tijdspanne van 10.30u. De heenreis (bergop) heeft ongeveer 64 L benzine opgeslorpt, de terugreis (bergaf) net geen 30 L. Om 19u kwam de Massai worrier die, sinds de laatste inbraakpoging, 's nachts ons huis bewaakt en hij had geen onregelmatigheden te melden. Vandaag is het " Kenyattaday" een soort onafhankelijkheidsdag en officiële verlofdag. Ik hoop dat de timmerman mijn bestelling klaar heeft want ik wil aan de slag.
