Het is nog 10 dagen vooraleer ik vertrek en ik heb hier op deze blog nog niet veel gepresteerd. Ik ben van nature lui maar het is niet zo erg dat ik de afgelopen 2 weken niets gepresteerd heb. aangezien er niemand achter me aan zit doe ik alles heel kalm aan. Zo wil ik de 11de oktober toch in een min of meer proper huis terugkomen, dus elke dag poets ik een stukje. Het meest vervelende, ramen lappen en gordijnen wassen en terug hangen, is al achter de rug. Er is nog veel te doen maar als ik niet gedaan krijg is dat ook geen probleem, ik kan ermee leven en voor bezoekers moet ik het niet doen want die krijg ik toch nooit. Morgen moet het wel min of meer om aan te zien zijn want dan komt Lisa. Lisa is een jongere zus van Mary, reeds verscheidene jaren getrouwd met een Belg die in Mombasa gewerkt heeft, en ze woont in Lede. Ze kent Sint Amandsberg. In het begin van haar huwelijk hebben zij en haar man hier een paar honderd meter verder in de Schoolstraat gewoond. Zij heeft, via Mary, spontaan aangeboden om mij de 19de naar het vliegveld te voeren. Morgen maken we kennis en meer kan ik voorlopig over haar niet vertellen. De reis op zichzelf is zo goed als volledig georganiseerd. De boeking, het paspoort, het visum, de vaccinaties tegen tropische ziekten, het is allemaal in orde en betaald en mijn geld is zo goed als op. Ik heb een kredietlijn bij de bank maar die zou ik liever niet aanspreken. In het slechtste geval zit er in mijn reisverzekering nog een dekking voor financieel onvermogen; Ik mag 25kg in mijn valies meenemen en nog eens 10kg in mijn handbagage. Dat zal ook wel lukken want veel kleren neem ik niet mee. Die schilderdoos die ik meeneem voor Diana, Mary's 8 jarig dochtertje, neem echter nogal veel plaats. Er gaan ook heel wat computertoebehoren en CD roms mee want het is toch deels de bedoeling om Mary toch wat bij te scholen in het gebruik van haar computer. Ze heeft een eigen bedrijf maar behalve e-mail en chatten kan ze met haar computer niet veel doen. Ik heb een checklist gemaakt daar staan ongeveer 40 artikelen welke ik wens mee te nemen en ik zie het wel te lukken. Washandjes en badhanddoeken schijnen daar een luxe te zijn, daar neem ik zoveel mogelijk van mee. Ik heb er toch genoeg. Nog nieuwe die overgebleven zijn uit een Duracell aktie van 20 jaar geleden. Er zal ook wel één en ander van ginder komen. Ik wil graag een nette overjas met veel zakken en ik heb er één gezien bij AS Adventure in de Veldstraat, onbetaalbaar duur. Volgens Mary vind ik dat in Mombasa voor 50.
We zijn vandaag 28 augustus 2010 Toen ik vanmorgen wakker werd bedacht ik dat het misschien wel goed zou zijn mijn reiservaringen te delen via een blog. Ik ben nu dus bezig mijn eigen weblog aan te maken. Dit is ook een nieuwe ervaring. Beschouw dit schrijfsel dus maar als een eerst oefening. Ik wil dit onder de knie hebben als ik op zondag 19 september in Zaventem op het vliegtuig stap. Morgen ga ik verder oefenen maar nu is het tijd voor: " A touch of Frost" en daarna "Rebus" op Canvas.
Om 5.25u plaatselijke tijd werden we wakker gebeld. Ik hoorde Mary kort en bitsig enkele dingen in Kiswahili zeggen en daarna hartstochtelijk huilen. Meteen wist ik wat er aan de hand was. Ik ben nogal onhandig in dergelijke situaties en wachtte daarom tot ze een beetje tot haar positieven kwam. Ik had reeds vroeger gemerkt dat zwarten soms heel emotioneel reageren en ik geef ze gewoon wat ruimte en tijd. Als de huilbui over was kwam ze direct tot practisch denken. Onze uitstap naar Thika gaat gewoon door maar in plaats van drie dagen weg te blijven zal dat nu een ganse week worden. Een beetje een scheur in mijn portemonnee want ik ga op hotel. Geen haar op mijn hoofd denkt eraan om op een oude boerderij te gaan slapen zonder elektriciteit, stromend water en geen behoorlijk toilet. Mary en Diana gaan dat wel doen maar mijn fysieke conditie ziet zo'n avontuur niet zitten. 20 jaar geleden zou ik zoiets wel aangedurfd hebben. Ik moet me verontschuldigen voor het weinige dat ik tot op heden heb toegevoegd aan dit dagboek maar de internetverbindingen zijn al de ganse week abominabel slecht. Voor dit verhaal gebruik ik nu mijn dure Belgische broadband "Vodafone"met een verbinding via "Celtel" maar toch kan ik radio één niet beluisteren en gaat alles supertraag. Ik weet dat het ginder vriest en dat gans Europa onder de sneeuw zit. Eens in Nairobi hoop ik met het goedkope Orange te kunnen werken en meer berichten achter te laten.
