Mijn auto geparkeerd aan de kerk van Koksijde en rond 9 u vertrokken voor ongeveer 20 km. Al meteen hoorde ik zwaar motorengeronk vanuit de luchtmachtkazerne en dat bleef maar duren, het moet een hel zijn als je daar dicht bij woont . Aan de rand van het militair domein lag een paal op de grond en ik was mijn richting kwijt. Gelukkig was daar 'osmand' die mij terug op de goede weg zette. Zeer mooie wandeling in uitstekend wandelweer.

Om 8.05 vertrokken in het donker en rond 8.20 werd het al mooi klaar. Er waren 4 rustposten en ik heb er 2 overgeslagen.

Vandaag gaan wandelen vanuit Heist op het netwerk 'het zwin'.

De knooppunten: vertrokken vanop Maes en boerenboomplein tussen 29 en 30,  naar het einde van de stadhuisstraat linksaf richting zee tot aan knooppunt 30 en vervolgens 28, 26, 23, 22, 21, 4, 14, 13, 12, 11, 10, 8, 7, 6, 16, 5, 2, 17, 20, 19, 24, 25, 27, 29.

Net vóór knooppunt 5 is er een café. Bij kn. 5 moet je linksaf naar kn. 2 terwijl het pijltje naar rechts gericht staat waardoor het wel eventjes zoeken is.

Mooie wandeling langs de dijken van Heist, Duinbergen en Knokke om daarna terug te keren langs een ongeveer evenwijdige weg landinwaarts.

De camping viel heel goed mee: we hadden een stacaravan van 6 personen ter beschikking en alles was er on- Frans proper; de Engelse maar perfect Nederlands sprekende uitbaatster was heel gedienstig en vriendelijk. Onze bagage was met een golfkarretje ter plaatse gebracht en om 19.30 u werden we in het restaurant  verwacht . De ober was een geval apart: als je hem in je beste schoolfrans aansprak antwoordde hij steeds in het schoolengels. Hij was ook op een kruiperige manier gedienstig en daarin overdreef hij zodanig dat Basil Fawlty nooit ver af was. Bij elk contact antwoordde hij onophoudelijk met " you 're welcome",  soms wel 3 keer in 10 seconden. Het eten echter was heel lekker en mijn biefstuk was perfect gebakken( als je in Frankrijk een steak  saignant  wil moet je hem bien  cuit vragen en dan is hij perfect)

De geserveerde frieten waren ondanks de zeer  donkerbruine kleur verbazend lekker. We kregen als amuse foie gras met peperkoek, een ongewone maar zeer lekkere combinatie.

Vanochtend dus de laatste etappe en het regende om 8.30 onophoudelijk ; ik bekeek de buienradar en besloot pas om 10 u te vertrekken, een beetje tussen de buien in. De wandeling zelf was behoorlijk lastig met lange  gestage klimpartijen ( ik heb ze liever kort en hevig). Bovendien begon het nu en dan fel te regenen en toen we rond de middag aan kapel Sainte Germaine kwamen viel de regen met bakken te gelijk uit de hemel. Er stonden  plastieken  stoelen in de kapel en we gebruikten die om onze picknick op te eten in het portaal. Er wachten ons nog een vijftal kilometer en we hebben zeker 4 keer van tenue moeten veranderen doordat het afwisselend regende , waaide of zonnig was. 

Om 14 .30 aangekomen in Condom, in de Vieux Carmel, een zeer oud karmelietenklooster en dit om een beetje in de pelgrimsfeer te zijn op de laatste dag. We slapen in een soort cel zonder enig comfort en we betalen 45 euro voor slapen, het "diner" en het ontbijt; voor 2 personen welteverstaan. Ik vrees dat het niet te vet zal zijn maar we zien wel...

Morgen worden we om 7.30 opgehaald door transportfirma Claudine, die ons via Cahors  en de andere maatschappij le Male Postale terug naar onze auto in Conques brengt, meer dan 300 km hier vandaan.

Morgen rijden we dan nog tot in Chateauroux, waar we overnachten  om dan donderdag terug naar huis te keren waar onze kindjes voor een warm onthaal en dito maaltijd zullen zorgen.

Het is mooi geweest, we hebben veel bijgeleerd i.v.m. Het voorkomen van blaren in de toekomst en we kunnen beginnen plannen maken voor volgend jaar, waar we op de laatste etappe de Pyreneeën  over moeten, één lange klim van 20 km tot in Roncevaux.

Na ongeveer 9 km bereikten we Marsolan, een grote kerk en enkele huizen , maar we wisten dat er een klein winkeltje was. We kochten er onze maaltijd voor de middag en dronken er op het buitenterras een lekkere koffie. 

Ik merkte dat B begon noties te krijgen van de Franse taal en toen de uitbaatster haar "bonne  route" toewenste antwoordde ze met "bonne route". Ik heb haar dan uitgelegd dat de waardin waarschijnlijk niet van plan was ook te wandelen en dat het beter was gewoon "merci" te antwoorden in dit geval en het andere antwoord te gebruiken voor collega-wandelaars. Alle begin is moeilijk maar ze doet in elk geval een verdienstelijke poging.

We vertrokken en het ging voortdurend op en neer tussen de tarwe - of roggevelden, ik ken helaas het verschil niet. B wandelde al fluitend en ik merkte dat haar conditie uitstekend was tijdens de soms wel pittige beklimmingen.

We vonden geen bank om onze maaltijd te nemen en aten onze picknick dan maar gewoon in de graskant op.

Anderhalf uur later kwamen we in het prachtige La Romieu, een stadje dat zij naam dankt aan een Italiaanse pelgrim die hier enkele honderden jaren geleden passeerde. Het stadje is ook een kattenstad wat je kan merken aan de vele beeldjes en de namen van de plaatselijke horeca.

Speciaal is wel dat wij deze keer overnachten in een stacaravan op de mooie camping " le camp de Florence". Na de douche verkennen wij die even en wie weet komen we hier nog wel eens met de hele familie.

Nog 1 etappe en we kunnen onze matten oprollen, het zal mooi geweest zijn maar we zullen toch ook blij zijn terug in onze gewone omgeving te zijn.

Nathalie of Nat zoals ze zelf verkoos was allerliefst en alles ging een beetje trager dan doorsnee maar ze heeft zich echt wel uitgesloofd: een goede basic maaltijd na de aperitief, voldoende wijn en een lekkere, zij het ietwat aangebrande aardbeientaart, kortom, we mochten echt niet klagen en tijdens de nacht was het werkelijk muisstil. We maakten er ook kennis met Alain en zijn dochter Marie uit de Elzas en met Jean-Piere,die we al enkele keren ontmoetten .

Hoewel niet aangekondigd bleef het bijna onophoudelijk  regenen gedurende de voormiddag en rond 11.30 kwamen we in Lectoure.

Alain zat ons op te wachten en hij had mijn batons meegenomen en pas later gemerkt dat er doppen op zaten. Ik was in de veronderstelling dat ik mijn doppen gelijktijdig was verloren en we wisselden onze identieke stokken.

Daar we nog zeer vroeg waren besloten we iets te gaan eten: B bestelde een escalope  de veau en ik een salade met foie gras; voor dit menu, 2 porto 's en een klein karafje wijn betaalden we 43 euro.

Nadien zochten we onze gite de Marquisat op waar we een lekkere douche namen , B een tukje deed en ik in de gastenzaal mijn blog begon te schrijven.

Moet nog gezegd dat B geen pijn meer heeft  en we de oorzaak kennen van de blaren: haar spiksplinternieuwe lederen, duur betaalde wandelschoenen. We besloten dat zij voortaan nog enkel haar lichtere New Balance- schoenen zou dragen en we er een extra paar zouden kopen om te kunnen wisselen bij hevige regen.

De wandeling ging eerst door het hoger gelegen Auvillar met zijn prachtige stadhalle. Eenmaal buiten de stad moest ik , na eerst enkele op- en afrittencomplexen te zijn voorbij gelopen zeer steil in een bos dalen en de grond lag er zeer slijkerig bij : overal kon je de sporen zien van weggebleven voeten en het was een hels karwei om recht te blijven, de wandelstokken kwamen goed van pas. Het zou een constante worden gedurende de ganse dag: smalle paadjes die verraderlijk glad waren, het was een soort kleverig slijk dat zeer vervelend aan de zool bleef hangen. Na achttal kilometer stopte een auto aan de kant van de weg en de bestuurster keek achteruit naar mij, ik zag B naast haar zitten en sloeg een praatje. Even verder stond een jongedame in het dorpje St.- Antoine drankjes te verkopen en ik kocht er een koffie.

We waren ondertussen in het departement Gers aangekomen en dat was te merken: gedaan met muurtjes langs de weg, de heuvels waren uitgestrekter en niet meer zo hoog, het was anders maar ook zeer mooi. In Flamarens stond een oudere Brusselaar dranken te verkopen in een kraampje en in Miradoux dronk ik een Kronenbourg biertje bij gebrek aan cola light . 

Om 15.30 kwam in onze gite Chez Nat, bij een ietwat oudere dame die op eerste gezicht een licht beschonken indruk gaf maar ik kan mis zijn.

De laatste 3 etappes zijn minder lang en mijn maatje heeft gezegd ze hoe dan ook te willen wandelen.

Morgen slechts 10 km, een soort rustdag dus in het mooie Lectourne...

De wandeling was 21 km lang en B had beslist opnieuw te proberen. We kozen voor een variante langs het canal des 2 mers en dat was dus 15 km zo plat als bij ons. 

We hadden beslist dat B zou proberen met haar bottines maar dat viel geweldig tegen: zij voelde hier en daar wat ongemak aan haar linkervoet en in het dorpje Pommevic besloten we eens te kijken, je gelooft het of niet maar ze had vier nieuwe blaren op dezelfde linkervoet. Ik behandelde ze zoals steeds en ze deed haar lichtere schoenen aan, de pijn bleef echter en we wachten morgenochtend af. Ik vrees echter dat het terug taxi zal worden want morgen zijn er 24,5 km af te leggen.

Het grootste nieuws vandaag is echter dat we in een echt kasteel (chateau Lastours), slapen dat uitgebaat wordt door een Nederlander. De folder oogt prachtig maar de werkelijkheid is helemaal anders: het mooie zwembad is totaal niet onderhouden, geen water en allemaal vuiligheid in en rond; lege plastieken flessen en kapotte tuinmeubelen liggen her en der verspreid, kortom, het trekt helemaal op niks . We kregen de bruidsuite, ook al vergane glorie. Maar soit, we zien wel wat er komt...

Het was van begin tot het einde tamelijk zwaar, mede door de temperatuur die steeg tot 27°. 

We hebben het departement Lot verlaten en wandelen nu door de Tarn et Garonne. Overal stonden nagelnieuwe paaltjes met gele wegwijzers en regelmatig stond er een rustbank voor de pèlerins; alleen hadden ze vergeten plaatsen te voorzien met drinkbaar water terwijl je er in de Lot om de haverklap had.

De lastigste stukken waren de kleine ' gorges', oude rivierbeddingen die zeer steil naar boven of beneden gaan en waar je moet moet opletten niet te struikelen over een uitzittende wortel of gewoon weg glijden door het slijk.

Het landschap was prachtig en de purperen zweetdoek die ik steeds bij heb deed zijn werk, mijn pet -die ik verafschuw maar die noodzakelijk is in de zon- kon ik regelmatig afdoen omdat er veel schaduw was aan de rande van de bossen.

Ik bereikte om 14 u Moissac maar moest dan nog meer dan 2 km wandelen voor ik ter bestemming was. Ik had gebeld naar B en we spraken af aan de grote kerk... Wat wij niet wisten is dat er meerdere kerken zijn in deze toch wel grote stad.

Uiteindelijk vonden we elkaar en vertrokken na een halve liter gerstenat naar gites  'les Etoiles'.

Het eerst gedeelte was tamelijk vlak maar de descente naar Montcuq was zeer steil en glad maar in een schitterend  landschap. In het mooie stadje aangekomen zag ik direct dat we hier ook al geweest waren op reis. De cafés waren al open , het was na tienen, en ik nam plaats op een terras, een hoogtepunt na een zware 10 km. In de plaatselijke bazaar sloeg ik proviand in en ik vertrok voor het tweede deel. Lastige klimmetjes en dalingen wisselden elkaar af. In een onooglijk dorpje waarvan de naam me niet te binnen schiet stond een bank vlak vóór de ingang van de kerk. Ik zette me neer en plots hoorde ik een vrouwenstem in de kerk hemelse gezangen aanvangen die mijn maaltijd begeleidden. Na enige tijd hield het gekweel op en een vrouwspersoon - niets meer dan botten en wat vel - verliet het gebouw met het hoofd omhoog totaal onthecht en mij geen blik waardig gunnende.

Een half uur later betrapte ik mezelf erop dat ik ave Maria aan het neuriën was.Het bleef dus wel hangen, men zou beginnen twijfelen aan zijn overtuiging,

Om 14 was ik reeds in gite 'les Figuiers' toch iets chiquer dan die van gisteren.

Nu zitten we om het prachtige marktpleintje van Lauzerte een triple Karmeliet van 4,5 euro te nuttigen en B verveelt zich, ik zal dus maar stoppen voor vandaag en probeer de foto's nog eens te plaatsen.

De etappe van vandaag vertrok aan de schitterende Pont Velentre met een geweldig steile klim waarbij er nu en dan zeer grote trappen waren, een Engelstalige kleine dame zag ik letterlijk met de knieën voor op zo een trap kruipen. Er hing een dikke mist en dat was wel jammer want boven moest het zicht op Cahors fantastisch geweest zijn. De weg bleef stijgen en dat zou zo duren tot in Labastide- Marnhac waar een winkeltje annex café was. De koffie was voortreffelijk en ik kon mijn weg verderzetten. Het traject liep door een prachtig landschap, veel mooier dan het gedeelte vóór  Cahors. Om 13.45 reeds kwam ik aan in gite ' le nid des anges', een oud kloostergebouw dat tegen de kerk aanleunde. Brigitte zat me op een bank o te wachten, het was immers zonnig weer. De voorzieningen waren echt heel basic, wat een verschil met de luxueuze kamer bij merouw Codet in Cahors.

Het was een bont gezelschap in de gite: de opvallendste was een priester die een grijs hemd droeg met witte boord en daaronder een gewone korte broek en wandelschoenen. Hij bleek in het gezelschap van een vijftal mannelijke volgers ,de een al nichtiger dan de andere. Toen bij het avondmaal de gerante , zelf een halve non,een gebed aankondigde sprong de man prompt recht en vatte er een gezang aan van heb je me daar. Onmiddellijk sprong de rest van het gezelschap, uitgezonderd een jong tweetal en wijzelf, in de houding om onverstoorbaar mee te doen met het gezang dat mij het eerste moment aan een zekere jugend uit een ver verleden deed denken. Wijzelf zaten er- excusez  le mot - als door de hand Gods geslagen bij. Na de hymne ging de geestelijke na zich neergezet te hebben onmiddellijk tot de orde van de dag over en vroeg me het brood aan te geven. De maaltijd zelf was heel sober en reeds om iets na achten konden wij ons bed in.