Vol goede moed trokken we nu richting Tielt(Kanegem). Ik hoopte vooral vandaag op beterschap van de rug. Waar ik nog niet teveel op moest hopen zei mijn trainer. Dus startte ik vandaag met 1 doel, gewoon uitrijden en als er meer in zat dan mocht het altijd beter. 80km moesten we vandaag afleggen en dat verdeeld over 12 ronden. Wat mij vandaag alweer ergerde was het aantal buitenlanders dat aan de start kwam. Een hele ploeg Amerikanen, Russen, Britten, Japanezen en nog een Australiër. Een goeie 90 renners hier aan de start. Al in ronde 1 ging er een japanees tegen de vlakte, ik startte wat te ver achteraan en mocht direct al een kloof met het peloton dichten. Dan in diezelfde ronde maakt ik al kenissen met de Russen die me zonder pardon de baan afduwden. In ronde 2 ging er alweer een japanees tegen de vlakte, nu ja niet echt tegen de vlakte maar los de gracht in. In ronde 3 plaats ik eens een serieuze tempoversnelling. Ik sloot aan bij de kopgroep, maar het peloton hing alweer op een goeie 50 meter. Toen voelde ik al dat het niet goed zat in de benen. Waarschijnlijk nog te weinig kracht als gevolg van die pijnlijke rug. Veel last had ik vandaag niet en door de slechte benen besloot ik dan maar gewoon mee te bollen in het peloton. Ik voelde wel nog de pijn in mijn rug maar die was al veel minder dan in Veldegem. Al heel de koers had ik het gevoel dat er iets mis was met mijn ketting/versnellingsapparaat. Tijdens de koers dacht ik aan gewoon wat vuil tussen de tandwielen. Maar op 2 ronden van het einde bleek mijn redenering volledig fout te zijn. Na een bocht trok ik op en stampte gewoon mijn ketting in 2. De laatste maand ben ik niet gespaard gebleven door pech. Is het geen valpartij dan is het materiaal pech. Zo gaat er jammer genoeg een deel van mijn seizoen gewoon in rook op. Ik blijf hopen op beterschap en hoop binnenkort nog eens wat deftige uitslagen te rijden.
Met wat pijn in de rug door mijn valpartij trok ik toch met een goeie conditie richting Veldegem voor een koers van 97km verdeeld over 18rondjes. In het begin van de koers had ik het wat moeilijk met mijn positionering. Maar van mijn rug had ik voorlopig geen last. Halfweg koers gaf ik er eens een lap op. 4 ronden lang reed ik naar iedere kopgroep toe die weg reed. Maar door de choas kwam iedere keer alles terug te samen. De benen voelden goed, en de hartslagen zaten ook goed. Maar door 20km aan een stuk zware inspanningen te leveren kreeg ik enorme pijn in de rug. Opnieuw op de plaats op mijn rug die tegen de boom kwakte. Ik had opnieuw geen macht meer door de pijn. Op 5ronden van het einde gaf ik op. Morgen naar de dokter + kinesist. En nu hopen op een snelle genezing....
Hier stonden we dan met onze ploeg aan de start van de zwaarste rittenkoers voor juniores in Europa. We moesten over de 4dagen 400km overbruggen. Er kwamen 90 renners aan de start, maar of dat na 4dagen er nog 90 ging eindigen was niet echt geloofwaardig als we het profiel van de etappes bekeken.
Dag1: Vol moed startte iedereen voor een -zoals men in Frankrijk zegt- vlakke rit. We moesten enkel 2 cols van tweede categorie verteren. De cols had ik wat onderschat, al op de eerste lag ik eraf. De cols waren voor mij veel te steil en dat lag me echt niet. In het tussenstuk tussen de 2 bergen kon ik terug aansluiten bij het overgebleven peloton. De 2 beklimming was ook zo steil maar ik wou niet kraken en dat deed ik ook niet. Ik overleefde de 2de klim en ging zo met het peloton naar de streep. Ondertussen won Kevin Deltombe zijn eerste wedstrijd van het seizoen en mocht zo de gele leiderstrui en de witte jongerentrui aantrekken. Ikzelf kon nog naar een 7de plaats in het peloton spurtten en werd zo nog 36ste. Stan werd 32ste, Jonas kwam een aantal minuten later ook binnen gebold maar Vinny en Laurens kwamen buiten tijd aan en ze mochten hier al de strijd staken. Dag 2: Veel beterschap in het parcour de volgende dag was er niet , weer enkele steile hellingen en een aankomst op een klim "Hors Catégorie". Ik moest al vroeg de rol lossen en zocht enkele mannen op om een "bus" te vormen om zo op tijd binnen te komen. Ook Jonas deed dit en Stan had vandaag een superdag, hij demareerde op de slotklim en kwam nog voor het peloton aan. Jonas en ik kwamen elke apart binnen en vonden de slotklim niet binnen de normen voor een junioren koers. Ook de andere ploegen vonden dit en gingen eens serieus gaan klagen bij de organisatie. Morgen stond er een zware rit op het programma, met lange cols. Dag3: Ondertussen waren we al aan de derde etappe toe gekomen. Vandaag was het echt honderweer maar daar hield ik wel van, ik kan dan net dat tikkeltje meer. Op de eerste lange col, de Col de la Rossière werd meteen al een shifting gemaakt. In tegenstelling tot de andere dagen ging ik nu met gemak met de beteren mee naar boven. Deze cols waren qua stijgingspercentage iets minder maar waren wel langer in afstand en dat lag me wel. Ik kom met een 30 tal man fris boven op de top, nu was het tijd om ons in de afdaling te storten. Levensgevaarlijk!! Met de stortregen lag er zeker een waterlaag van 3cm op de baan. In de afdaling ontsond er een kopgroep van 15man. Ik zat in het 2de deel en was gezien. Ik moest iets ondernemen en smeet me als een steen naar beneden in de laatste kilometers van de afdaling. In de vallei had ik een goeie 15sec voorsprong op het peloton. De benen voelden goed en ik wist dat ik moest doorgaan. Direct lag er al een nieuwe col, wel 1tje die niet in het road book stond maar toch ook een goeie 4kilometer lang was. 40 seconden achterstand had ik. Ik reed een strak tempo naar boven en de laatste kilometer kwam Tiesj Benoot aansluiten. Samen reden we de laatste 10 seconden dicht. Ik nam wat te eten en te drinken en was klaar voor col nummer 2, Col de la Rochette. Ook hier reed ik terug vlot mee naar boven maar in de afdaling ging het minder. De renner voormij maakte een fout en ik volgde zijn "lijn" waardoor ook ik in de fout ging met gevlog een valpartij. Ik kwakte met mijn rug tegen een boom, ik sprong direct recht en reed verder. Ik had een serieuze achterstand en wou niet vol meer doorgaan in de afdaling. In de vallei reed ik terug naar de kopgroep, en net aan de voet van Col 3 kon ik terug aansluiting vinden. Maar op de beklimming zelf moest ik lossen. De inspanningen weegden iets teveel door. In de afdaling verloor ik nog meer tijd. Ik besloot dan maar om gewoon levend de finish te halen. Maar op 7km van de streep ging ik alweer tegen dek. Een oliespoor in een bocht deed mijn voorwiel wegslaan, ik smakte vol met mijn linkerflank tegen het asfalt. Eerst was er vrees voor mijn schouder/sleutelbeen. Dat was vals alarm maar mijn rug en heup waren zwaar geraakt opnieuw. Ik reed kermend van de pijn toch nog naar de aankomst. Stan geeft op, op 20km van het einde was hij onderkoeld. Jonas zet hier een sterk nummer neer en reed bijna 60km alleen door dit honderweer en komt na 37min van de winnaar aan. Dag4: Dit was normaal de zwaarste dag, en ook nog een dag die me had moeten liggen. Nog een rit van 105km door de Franse Alpen. De hele koers nam Stannah Musseeuw Test Team de touwtjes in handen. Over de eerste klim, opnieuw die Rossière, ging ik vlot mee. Maar op de 2de col moest ik het peloton laten gaan. De hevige rugpijn maakte het voor mij onmogelijk om nog een deftige prestatie neer te zetten. Ik reed 80km helemaal alleen en had totaal geen macht door m'n rug. Ik kan de rit nog uitrijden en had een gemiddelde hartslag van 159. Dat is ongeveer de hartslagzone voor een duurtraining van 4u. Dus de conditie was goed maar alles lag gewoon aan de rug. Ik word 43ste in het algemaan klassement, 17e in het jongere, en 7e belg...
Bij deze wil ik de hele ploegleiding/verzorgers bedanken voor alles => de mooi ervaring, eten, drinkbussen, massages, drinkbussen, bevooradingen en natuurlijk de FUN!! En wetende dat we al een week voor Tour du Valromey al in de Franse alpen zaten om wat te acclimatiseren. Ook aan alle renners van de ploeg, proficiat dit was een hele prestatie op zich om hier aan mee te doen!!
Als voorbereiding naar de Tour du valromey besloten alle renners van de ploeg die deze rittenwedstrijd ging rijden om in Aywaille van start te gaan. Vorig jaar was in Aywaille het liedje al snel uitgezongen voor mij, daar moest ik op de Rossière het peloton al laten gaan. En ook dit jaar was het al snel voorbij, de laatste 200 meter van de Rossière waren net iets teveel voor mij. Maar ik was klaar om een bere sterke afdaling te rijden en zo terug te kunnen aansluiten bij het peloton. Maar het dalen tussen de volgwagens was niet zonder risico's. Dat werd al snel duidelijk toen ik in een bocht een Nederlands volgwagen wou inhalen. Ik ging langs de buitenkant (zoals het hoort) maar de volgwagen moest plots uitwijken voor een paaltje waardoor hij naar mijn kant uitweek (een beetje te vergelijken met de valpartij van Flecha en Hoogerland). Ik moest ook uitwijken waardoor ik recht de afgrond in reed. Ik lannde nog behoorlijk "zacht" op een berg takken terecht. Ik hield er een paar sneetjes en schrammen aan over. In de wedstrijd zelf was het over en uit voor mij. Op naar de zwaarste rittenkoers voor juniores in Europa!
De examens zijn al reeds begonnen maar ik besloot toch om op pinkstermaandag te koersen. Eernegem stond vandaag op het programma. Naar verluid stonden hier de voorbije jaren steeds veel renners aan de start. Vandaag duidelijk niet, slechts 22renners. Maar toch enkele jongens om naar uit te kijken zoals Slabbinck, Brit Carpenter, Constant, Blomme en de Nederlander Deruysscher. Al van in het begin lag het tempo hoog, en opnieuw kreeg ik het erg moeilijk in de beginfase. Na enkele ronden kon Dante Carpenter en Indiania Slabbinck zich afscheiden van het "peloton". Ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Niet veel later trok ik en Slabbinck in de aanval.. Het peloton zag het gevaar en reageerde snel. Uiteindelijk kwam er net voorbij half koers een echte afscheiding. Er ontstond een kopgroep van 5 renners, ik was de enkele Zeemeeuw die mee was van de 6 aanwezigen. Ronde later kwam een groepje van 3man aansluiten. Een aantal ronden later kwamen de overige 3 Zeemeeuwen aansluiten (Laurens, Dario, Jonas), Jonas was in goede doen vandaag en legde direct de pees erop vooraan. Op een 5tal ronden van het einde begin ik afspraken te maken met dario. Ik ging in de laatste en voorlaatste ronden nog ultieme uitvalspogingen doen en als dit niet lukte trok ik de spurt voor hem aan. Maar niet veel later sloeg net zoals zaterdag het noodlot toe. Lek achteraan. Ik had verwacht dat het "over en out" was, maar de jongens in de kopgroep toonden nu echt respect onder de collega's, ze vonden dat ik vandaag al een hele berg werk had opgeknapt en met de kleine groep die nog in wedstrijd was hadden ze besloten te wachten. Maar ze waren 2 duiveltjes vergeten(namen ga ik niet noemen), zij zagen dat ik lek reed en zagen onmiddelijk de kans om mij kwijt te spelen. Om de haverklap demareren, maar dat schoot in het verkeerde keelgat bij ploegmaat Jonas, hij dichte de kloof continu met de 2 jongens die een aanval plaatsten. Toen ik eindelijk me reservefiets kreeg bedroeg mijn achterstand 35sec. Even door vlammen en een halve ronde later sloot ik terug aan. Dan even een uitbrander geven aan de 2jongens over hoe professioneel ze waren en dan terug concentreren op de koers. Maar die inspanning had krachten gekost. In de laatste ronde kon ik niet meer reageren op de uitvalspoging van Dante Carpenter en Kenny Constant, Constant won voor Carpenter en Deruysscher. Ikzelf werd nog 9de
Vandaag trokken we naar Zedelgem, dit zou de laatse wedstrijd worden vooraleer ik me volledig op de examens concentreer. 50 deelnemers was een mooi aantal om de 96km af te malen. Er stond een alweer een strakke wind maar dit is nu eenmaal in West-Vlaanderen koersen. Vanaf het begin lag het tempo hoog en de deur stond achteraan meer dan open. Al na enkele ronden trokken de 2 Britten Rossi en Carpenter in de aanval, ze reden enkele ronden voorop maar werden dan terug ingelopen. Ikzelf moest mijn diesel motor nog laten warm draaien. Enkele ronden later komt er een ontsnapping op gang met daarin Slabbinck, Rossi, Carpenter en Vanthourenhout. In enkele ronden tijd namen ze een voorsprong van een 40 tal seconden. Ik merkte het gevaar op en trok in de tegen aanval met Kevin Deltombe en 9metgezellen. In een goeie halve ronde reden we de kloof dicht. Enkel Rossi en Carpenter hadden zich nog kunnen losrukken van de kopgroep voor wij kwamen aansluiten. We draaiden goed rond en kwam op 15sec van de 2 koplopers. En toen sloeg op 2 ronden van het einde het noodlot toe. Lek achteraan, net aan de andere kant van het parcour dan waar mijn pa met mijn reservefiets stond. Ik reed nog door tot aan mijn pa maar zelfs het peloton was me al gepasseerd dus over en uit voor deze wedstrijd. Pech kan nu eenmaal gebeuren.
Met al 2 grote koersen en dus al 240 km koers in de benen besloot ik om zondag in Ettelgem te rijden. De voorzitter richtte deze koers in dus besloot ik om naar daar te trekken met nog een aantal Zeemeeuwen, vooral de jongens die de grote koersen hebben gereden deze week. 90km moest er worden afgewerkt verdeeld over 26 rondjes. Voor de start kon ik mijn ogen niet geloven, mijn beste maat Kevin Deltombe maakte zijn rentree in het wielerpeloton. Hij kon de wielermicrobe niet langer bedwingen en besloot na een ochtendtraining van 110km nog een koers te rijden. Na een 5tal ronden lag de koers al in z'n beslissende plooi. Er ontstond een kopgroep van 13man waarbij alle grote namen zaten. De overige 21 ronden waren eentonig. De constante sleepers achteraan en de jongens die niet meedraaiden en de hele tijd gaten lieten vallen. Ik heb toch een behoorlijke aantal kloven mogen toe rijden die dag. Toch een beetje spanning wanneer ploegmaat Stan Vanneuville lek reed. Ook Kevin moest de rol lossen wat normaal was na zijn herstel van een sleutelbeenbreuk en de ochtendtraining. Op 2 ronden van het einde demareerde Jelle Rutsaert, bij ons keek iedereen naar elkaar en waren de spurters zich al aan het voorbereiden voor de eindspurt. Dus Jelle was gaan vliegen en wij mochten uiteindelijk zelf nog spurten voor de 3de plaats want Kenny Constant kon nog net aan de spurt ontsnappen. In die spurt was ik waardeloos en eindigde ik 9e, wat opzich niet slecht is na 330km koers !
Na 1 rustdag moesten we alweer aan de start verschijnen van een Bvb manche. Dit maal was het allemaal te doen in Bonheiden. Na donderdag de rol te moeten lossen zat ik mentaal wat in de put. Ik hoopte gewoon om met het peloton na 128km over de meet te bollen. Al een half uur voor de start stonden we met z'n allen klaar aan de vertrekplaats. Het was warm en dat was nog licht uitgedrukt. Om 15u vertrekten we achter de auto. Paar kilometer verder werd de officiële start gegeven. In tegenstelling met donderdag voelden de benen nu wel goed aan. Wat normaal niet logisch is want 2dagen na een inspanning zijn de spieren het slechtste gerecupereerd. In de grote ronde van 75km ontstond er in schuifjes een kopgroep van 50 man, ik reageerde constant op de verkeerde demarages en demareerde zelf op de slechtste momenten. Daardoor was ik niet mee met de grote groep, en was het tijd om aan een achtervolgingsrace te beginnen. In de plaatselijk rondes reed er een groep van 10 man terug weg, hierbij zat ploegmaat Stan. Een ronde later ging ik en ploegmakker Jonas Dejonckheere in het tegenoffensief samen met 6 metgezellen. Een halve ronde later sloten we aan bij de groep Stan. Ik keek achterom en zag dat het peloton alweer op een goeie 10seconden hing dus besloot ik om direct op en over het groepje te gaan. Stan nam hier het initiatief en Jonas en ik volgden. Eenmaal we een kleine kloof hadden was het terug tijd om te "brommeren". Onze achterstand bedroeg 1min15sec op de koplopers. We hadden al snel een grote kloof op het peloton en we kwamen op 55sec van de kopgroep. Met nog een ronde te gaan was die kloof te groot. In de laatse ronde demareerde Stan, iedereen keek naar mij maar ik speelde uiteraard de tacktiek van het ploegenspel uit. Hij kreeg 6man mee en ik zat nog met de overige 4 in mijn groep. Stan won de spurt van zijn groepje en werd 48ste. Bij mij demareerde Jonas in de laatste kilometer en ik liet het gat vallen maar de renner van Bioracer zette de spurt al in van op 700 meter van de meet, ik wist dat ik dan niet te kloppen was in een macht spurt en won nog vlot de spurt. Zo werd ik 56ste en Jonas 58ste. De benen voelden de gehele wedstrijd goed aan en dus is er niets mis met de conditie het is puur de kilometers die niet in de benen zit.
Na een weekje rust zakte ik vol moed af naar Korbeek-Lo. De streek kende ik al een beetje en wist dat het op een golvend parcour lastig zou worden. Dus had ik me voor genomen om mee te trekken in de vroege ontsnapping. Al in de eerste kilometers gingen er een 7tal renners in de aanval, waaronder Miel Pyfferoen, Michael Goolaerts en Jan Logier, ik wist wat ik moest doen en schoof dan ook netjes mee. Maar lang duurde ons liedje niet. Nog geen seconde later reed de beslissende groep weg. Ik had niet onmiddelijk een antwoord en liet dan ook maar begaan. In de grote lus reed ik constant vooraan en had geen problemen om te volgen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden zat ik nog redelijk fris , maar na 100km ging mijn licht volledig uit, ik had nochtans 6 drinkbussen gedronken enb voldoende voeding genomen. Op 1 ronde van het einde, na 115km, besloot ik om te stoppen, zo maakte ik mijn lichaam niet volledig kapot want zaterdag staat er alweer een Bvb wedstrijd op het programma. Waarschijnlijk door de week rust en het lichte trainingsprogramma van de voorbije weken, zaten er niet genoeg kilometers in de benen.
Geen Bk voor mij vandaag, die werd terug in Wielsbeke gereden en het parcour is daar niet selectief genoeg. Alhoewel ik stond op en zag dat er een zeer strakke wind stond. De wind zou het Bk uiteindelijk beestig lastig maken. Ik koos om 2x dit weekend te rijden. Mesen en nog een wedstrijd in Limburg waren de enigste kermiskoersen vandaag, wat ook normaal was. Mesen ligt op een boogscheut van de Kemmelberg. Dit wou dus zeggen dat we het heuvelland moesten trotseren. Het parcour was niet zwaar, golvend parcour met net voor de aankomst een deftige klim. Maar de wind ging er wel voor zorgen dat dit een lastige wedstrijd ging worden. Er werd voortdurend op de kantjes gekoerst! Bij mij valt er weinig positief te zeggen over de wedstrijd. De benen waren duidelijk nog niet gerecupereerd van de wedstrijd van gisteren en de rug deed met momenten ook pijn. Na 55 van de 82km stopte voor mij al de wedstrijd. Ik was beschaamd in mezelf en trok uit deze wedstrijd mijn conclusies, een week rust zal deugd doen, daarna lichtjes terug beginnen opbouwen naar Tour de Valromey begin juli.
Vandaag trokken we erop uit naar Deinze. Na een half uurtje rijden kwamen we al aan. Al snel bleek dat hier een groot deelnemersveld zou starten. Maar dat belette mij niet op de 96km zo goed mogelijk af te malen. We moesten dan ook 15 ronden van ong 6km afleggen. Vice Frans Kampioen kwam hier ook en de start en ik vroeg me af wat die hier kwam doen. Om 15u stipt gingen we van start. De eerste ronde ging ik al eens aan langs links, direct werd er in het peloton geropen dat ze mij niet mochten laten rijden. Het peloton sloeg dan ook de handen in elkaar en riep mij terug tot orde. Ik liet me uitzakken in ronde 2 naar het midden, maar iets te ver. Want in ronde 3 reed een gevaarlijke groep weg, het was bijna ronde 5 voor aleer ik vanvoor zat en de groep had al een mooi voorsprong. Ik begon direct vooraan te werken, maar sommige slepers deden niets. Ik maakte mij even boos en lokte hen uit hun tent, dit werkte en net voor het ingaan van ronde 6 grepen we de koplopers. Ik zat nog fris en besloot dan maar om in ronde 7 eens fors door te trekken aan kop van het peloton. Na een halve ronde was ik erin geslaagd om met een groep van 12man sterk weg te rijden. Bijna een hele ronde lang reed ik aan kop om ervoor te zorgen dat onze groep uit de greep van het peloton bleef. Er kwam nog enkel een groep van 6man aansluiten met daarbij Niels Trio. Ook de Fransman en de Brit waren aanwezig in de kopgroep. Op 6ronden van het einde springt een 2tal weg uit onze groep. Ik wou hier een mooie prestatie neerzetten dus reed de kloof terug dicht. Nog geen ronde later sprong weer een 2tal. Nu liet de groep begaan en ik had ook geen zin meer om alles alleen te doen. We probeerden samen te werken maar sommigen zaten door hun beste krachten heen en de buitenlanders gedraagden zich als "de wieltjeszuigers". Dus reed ik de kloof toch weer dicht. De anderen profiteerden van me en schoven weeral mee. Op 3ronden van het einde liet ik me uitzakken naar de voorlaatste positie van mijn groep om een drinkbus aan te nemen van mijn pa. Ik vertraag wat om zeker mijn drinkbus niet te missen want het was noodzakelijk, net voor ik mijn drinkbus wou aan nemen werd er gedemareerd uit mijn groep, ik nam nog snel mijn drinkbus aan en probeerde dan een tegenaanval op te zetten. Maar tevergeefs, ik zat ook door mijn beste krachten heen. De 7-tallige kopgroep neemt al snel een grote voorsprong. Ik probeerde nog alles uit mijn benen te persen maar kwam geen meter dichter en mijn kaars ging ook stilaan uit. Na 96km gefietst te hebben aan een gemiddelde van 44Km/u won de Fransman voor de Brit. Ikzelf werd nog 13e...
Vandaag stond het Pk op het programma. Van veel jongens stond dit met rood aangestipt in de agenda, behalve van ik dan. De wegen waren veel te smal voor een peloton van 157 renners door te zenden. Bij ik was na de verzetcontrole mijn pk al voorbij. Ze hielden de verzetcontrole in de aankomts zone, die een brede baan was, maar de bond gebruikte misschien 1/10 van de baan. Het startlijntje van de verzetcontrole lag rechts van de baan en ik kwam net zoals 100 andere renners links van de baan aanschuiven, ik geraakte eindelijk vooraan en werd dan even zonder pardon helemaal terug naar achter gezonden, maar de zogezegde grote "vedetten" van België deden net hetzelfde als ik en kregen wel voorang. Zo zie je maar, "naam en faam"... Ik startte dus als 157ste. Door de smalle baantjes was het moeilijk opschuiven en ging het een hele klus worden vooraan te raken. Na 1 km, wanneer we de smalle baantjes betraden was er al een serieuze valpartij, beste maat Kevin Deltombe, ging hier over kop en brak zijn sleutelbeen, leuk toch zo'n Pk? Bij deze wens ik hem veel sterkte!! Hierdoor viel er een breuk in het peloton en mocht ik al op de eerste klim een serieuze pijl verschieten om terug aan te sluiten. Na 2ronden reed blijkbaar een kopgroep van 4man sterk weg. Ik wist van niets want ik was nog volop aan het opschuiven. Halfweg de 3de ronde reed ik voor de eerste keer in de voorenste linies, ik zag de kopgroep rijden en zag dat ze al een mooie voorsprong hadden, op de 2de klim in het parcour plaats ik een serieuze demarage, Indiana Slabbinck en Martijn Demeestere probeerden mee te springen maar geraakten nooit in mijn wiel. Alleen ging ik opzoek naar de koplopers, achterstand bedroeg 30sec. 2 km verder aan de aankomst bedroeg mijn achterstand nog maar 10 sec. Maar dan kwam die "vervloekte" eerste klim weer. Ik moest alle inspanningen alleen doen en dat bekocht ik dan op de klim, op de "top" werd ik terug ingelopen. De vogeltjes waren dus gaan vliegen. Ik probeerde meerdere malen met Jan Logier, Lorenzo Blomme en Daan Myngheer de sprong te maken, maar ook al reed ik met deze kleppers om z'n beurt weg, met geen 1 van allen raakte ik bij de kopgroep. De inspanningen van het opschuiven en de demarages begonnen door te wegen en ik moest nog 40Km afmalen, op 14 km van het einde kon ik nog met een groepje wegrijden uit het overgebleven "peloton" en werd zo nog 62ste, de benen voelden ook niet goed aan. Maar dat wist ik woensdag al in het Kta-Brugge criterium dat de benen niet super waren nochtans werd ik daar 2de na Kevin Deltombe. Martijn Degreve werd Pk bij de tweedejaars juniores en Miel Pyfferoen bij de eerstejaars juniores, proficiat!
Vandaag liet ik Bvb Wortegem-Petegem schieten voor mijn thuiskoers in Varsenare. Het parcour lag op nog geen halve minuut van mijn huis. Zenuwen waren er uiteraard meer dan gewoonlijk. 12 toeren van 7,5km moesten er afgelegd worden, 90km in totaal. Er was veel wind, nog meer dan vorige week en die ging de koers uiteindelijk hard maken. Om 15u gingen we van start. Ik had me voorgenomen de eerste 3ronden kalm te houden en dan op alles ging springen dat bewoog. De eerste ronde hield ik me kalm. De tweede ronde stak ik eens mijn neus aan het venster, trok even door op kop in de hoop dat er een afscheuring zou komen, deze kwam er niet. Ik liet me terug uitzakken naar de buik van het peloton en nam al iets te eten. Op het einde van de 2de ronde was er een premie te verdienen, Indiana Slabbinck is de enige die spurtte en nam de premie op zak, het peloton werd op een lint getrokken en plots reden de 10 eerste van dat lint weg. Tesamen met Slabbinck creërden ze een kloof van 5sec. Ik zat te ver in het peloton en reageerde te laat, de 11 draaiden goed rond en alleen met wind op kop kreeg ik de laatste meters alleen niet dicht. Een aantal ronden later springt Yoshi weg uit het peloton, hij maakte al snel een mooie kloof en een ronde later sprong ik alleen weg uit het peloton. De achterstand bedroeg al 40sec, in geen tijd had Yoshi opgeraapt, ik trok fors door en hij kroop inme wiel. Hij nam niet over en ik bleef maar doorgaan, we kwamen op 15sec van de kopgroep, maar toen moest ik toch ook even een rustpauze nemen, Yoshi weigerde over te nemen en het peloton zat al flink te jagen achter ons, halve ronde later werden we ingelopen. Onmiddelijk daarna sprong een nieuwe groep met Jens Dewinne, het peloton liet begaan en ze reden al snel 3ronden tussen het peloton en de kopgroep. Ik sprong alleen naar die groep en ging op en over hun, maar ook dit liedje mocht niet baten, ik werd al snel weer ingelopen door het peloton. Niets bleek te lukken en ik werd te veel in de gaten gehouden door mijn overwinning van vorige week. Uiteindelijk kon ik nog wegrijden met 5metgezellen maar het kalf was al lang verdronken, we maalden nog onze kilometers af maar veel fut zat er bij ons ook niet meer in. Vooraan splitste de groep van 11 in een groep van 5man en een groep van 6man. Uiteindelijk won de Brit Rossi voor zijn landgenoot Carpenter en de Belg Rutsaert. Ikzelf deed nog een laatste demarage uit mijn groep omdat ik in de spurt toch laatste ging zijn. Maar Decraemer en Blomme wisten dat ze mijn wiel moesten houden en dat deden ze ook. We scheidden ons nog met 3 man af en zo werd ik 14de. Alweer een les geleerd, als er niet veel renners zijn en er staat veel wind is de beslissende groep snel gemaakt... Op naar het Pk in Dadizele
Vandaag was het nog dichter bij huis koersen, dit maal in Zerkegem. We kwamen met een kleine 50 renners aan de start, waarvan 11Zeemeeuwen. Ook Immo-Dejaegher Lotto was sterk vertegenwoordigd met Stijn Decraemer, Kevin Deltombe, Lorenzo Blomme en Jules Borra. We moesten 85km afleggen verdeeld over 15 ronden. Wat vooraf iedereen wist, was dat het een zware koers ging worden, de strakke wind zou het bijzonder zwaar gaan maken. Ik kwam hier met doelstelling top 10. Voor de start was ik relax en had ik geen kopzorgen. Om 15u gingen we dan van start. De eerste ronden hield ik mijn ogen gericht op het Lotto blok. Ik had me voorgenomen om in het begin rustig aan te doen. Maar na 3 ronden koos ik alweer voor het hazenpad. Ik kreeg 2 metgezellen mee namelijk Vanthourenhout en Ingelbrecht. We bouwden aan een mooie voorsprong en namen elk om zijn beurt de premie. Enkele ronden later kwam het peloton alweer op 15sec, ik trok nog eens fel door en zorgde ervoor dat de kloof weer groter werd. Met prachtig afstopwerk van heel de ploeg-BEDANKT VOOR ALLES GASTEN!!!- leken we nu definitief weg.. 2tal ronden later komt er 3man aansluiten met Stijn Decraemer en de Brit Dante Carpenter. Op 5 ronden van het einde sloot Kevin Deltombe nog met 2 metgezellen aan. Met 9 man voorop en ik zag mijn winstkansen al weg vliegen. De samenwerking was ver te zoeken en slechts enkelen draaiden mee rond. Ik nam ook wel nog over maar niet meer met de volle overtuiging. Op 3ronden van het einde reed ik op mijn kousenvoeten weg, ik kreeg na een bocht 10meter en twijfelde dan niet meer. Ik ging fel door en moest nog 3ronden eenzaam afleggen. Ik had tegenreactie verwacht en dacht na een halve ronde alweer ingelopen te worden. Maar niet dus, na 1 ronde had ik al 37sec voorsprong. Maar ik was er niet gerust op, er kwam geen auto achter me rijden en dit gebeurt normaal bij een halve minuut voorsprong. Dus ik dacht dat me voorsprong maximaal 20sec bedroeg. Nog 1 ronde af te leggen en mijn voorsprong bedroeg 54sec op de achtervolgende groep. Nog 1x moest ik afzien op de stroken tegen wind. Eenmaal de wind in de rug was het vooral genieten tot aan de meet. Ik kwam in de laatste rechte lijn en mocht na 70/85km in de aanval waarvan 18km solo, eindelijk eens de handen in de lucht steken! Stijn Decraemer werd 2de op 1min2sec.
Op paasmaandag trokken we erop uit naar Westkerke, slechts 15minuten rijden. Goeie maat Lorenzo Blomme stelde zijn huis ter berschikking als plaats om mij om te kleden, hiervoor bedankt! Ook Kevin Deltombe meldde zich present, maar hij mocht niet starten omdat hij uit een meerdaagse wedstrijd kwam. We kwamen met 9 Zeemeeuwen aan de start. Voor de wedstrijd werd duidelijk gemaakt aan de ploeg (door de ploegleider) dat Jonas Dejonckheere en ik volledig beschermd waren. Voor de start kreeg ik de gouden raad om me de eerste 5ronden kalm te houden. Om 15h gingen we met een kleine groep van 40 renners van start. Ik deed wat er gezegd werd en hield me koest. De 2de ronde graaide ik wel een premie mee maar verder deed ik niets. Niet echt mijn manier van koersen maar goed. Op 7 ronden van het einde smeet ik een eerste bom, enkel 2 renners konden me volgen waaronder de thuisrijdende Lorenzo Blomme. Op mijn eentje maakte ik een kloof van 15seconden en vroeg dan pas om eens over te nemen. De samenwerking was fantastisch en we hielden een zeer hoog tempo aan, we namen al snel een halve minuut. Ondertussen werd er langs de kant van de weg door sommigen verwijten naar m'n hoofd geslingerd over mijn koerstacktiek maar ik ging gewoon door met de gedachte dat mijn ploeg de boel stil legde. Maar sommigen veegden de voorop gestelde afspraken letterlijk aan hun broek. Uit de achtergrond probeerde Stan naar ons toe te rijden. En toen riep men naar mij dat ik moest wachten, en toen is de bom gebarsten bij mij. Zaterdag reed Stan in de kopgroep en reed ik er met 3zeemeeuwen naar toe!! Op dat moment werd er geroepen dat ik de boel moest stilleggen, we kwamen op 15sec van die groep en ik legde alles compleet lam zodat er niemand nog naar die groep kon springen. Nu werd er geroepen dat ik moest wachten op hem, waarom mocht hij nu wel naar mij toerijden en ik zaterdag niet? Stan hing op 10sec van ons, eenmaal hij werd gegrepen moest het peloton nog maar een kleine 15sec overbruggen op de lange rechte banen. Op 4 ronden van het einde worden we gegrepen. Op 2 ronden van het einde sprong Merlijn Decoster, een gevaar want hij kan een aardig stukje tijdrijden. Niemand reageerde en hij nam al snel een mooie voorsprong. In de laatste ronde hebben ik en Jonas Dejonckheere (de beschermde renners) ons nog opgeofferd om de kloof zo klein mogelijk te maken, zodat Stan de sprong zo comfortabel mogelijk kon maken en de ploeg toch de eindoverwinning kon behalen. Dat deed hij ook, ze hebben een kleine 6seconden voorsprong en ik probeerde het tempo in het peloton zoveel mogelijk te drukken. Stan wint zo zijn eerste van het seizoen. Na de wedstrijd was de ploegleiding niet tevreden over de manier van koersen van sommigen uit de ploeg.Koersen is een ploegsport en soms verdienen diensten toch een wederdienst, wie weet komende zondag in Zerkegem.
Warm weer en een wedstrijd dicht bij huis, dat stond er vandaag op het programma. Met een kleine 66 renners kwamen we aan de start. De gevaarlijkste man om naar uit te kijken voor mij was Jonas Rickaert, kers vers Pk Tijdrijden. Maar de gevaarlijkste vijand was natuurlijk de warmte, die kon je in "no time" uitschakelen. We kwamen met 7 Zeemeeuwen aan de start. Om 14u30 moesten we van start gaan voor 17rondjes van 5km, in totaal 85km. In de eerste ronden gebeurden enkele schermutselingen maar niemand kon echt een grote kloof slaan. Ik schoof enkele malen mee met Maarten Van Trijp, maar ook dit bracht niets op. Na 8 ronden komt er dan eindelijk een gevaarlijke kopgroep, met de verwachte Jonas Rickaert. Ik zag het gevaar en trok in de tegenaanval. We probeerden met een groep van 5man , waarvan 4 Zeemeeuwen, naar de kopgroep van 4 toe te rijden. Enkelen vonden dat ik te rap reed dus deed ik het wat kalmer aan zodat niet iedereen kapot zat. Op 50 meter van de kopgroep werden we gegrepen door een groep van 15man, dit had eigenlijk nooit mogen gebeuren. Met die 15man reden we naar de kopgroep toe. 20man voorop en alle grote namen waren mee. Maar de samenwerking was beneden alle peil. Een paar ronden later werden we terug ingelopen door het overgebleven "peloton". Enkele ronden later op het smalste baantje van het parcour sprong ploeggenoot Stan Vanneuville. Ik stopte af en zo raakte hij met 4man voorop. Halve ronde later sprong Jonas Rickaert, ook nu kon ik niets doen want ploeggenoot Anton Willems was mee. Een ronde later schoof ik mee met een groepje, ook ploegmaat Loeters Laurens en Jonas Dejockheere volgden mij, ook Lorenzo Blommen en ook Maarten Van Trijp schoof met me mee, maar zijn kaars was al helemaal opgebrand dus daar moesten we niet meer op rekenen. Steeds dezelfden moesten het werk doen en ik draaide de gaskraan volledig open want we moesten bij de kopgroep geraken, zo gingen we met 5Zeemeeuwen in de kopgroep zitten en verhoogde dat de winstkansten voor iemand van de ploeg. We kwamen op slechts 25sec van de kopgroep maar toen besloot ik ook de boel stil te leggen, als steeds dezelfde het werk moesten doen en de anderen profiteren hoefde het voor mij ook niet meer... In de laatse ronde reed in de kopgroep de Brit Slater Alistair nog weg en won zo de wedstrijd, ploegmaat Stan Vanneuville werd nog knap 2de voor Kenny Constant. Ikzelf reed in de laatse ronde nog weg uit mijn groep en voerde nog een hevig duel met Lorenzo Blomme, ik won nog nipt de spurt van hem.
Vandaag stond beernem op het programma, een koers eens dicht bij de deur. Ik ging daar naartoe in de hoop dat we met een kleine 70tal renners van start zouden gaan. Al snel bleek dit niet het geval te zijn, er kwamen maar liefst 139 renners opdagen. Waarvan 6 Zeemeeuwen. Over een levensgevaarlijk parcour moesten we 77,5km afleggen verdeeld over 10 rondjes. Na 2 ronden was het al duidelijk dat dit een snelle koers ging worden, de eerste 2 ronden hadden we een gemiddelde van 44,7km/u. Ik voelde vanaf het begin dat de benen goed waren en koos dan ook om een aanvallende koers te rijden. Meerdere malen gingen ik en Lorenzo Blomme met z'n 2 in de aanval, en ook vaak met Miel Pyfferoen schoof ik mee. Maar niemand kreeg vrij spel. Een aanval opzetten was een echte zelfmoordpoging. Toch probeerde ik het vaak omdat ik mij echt goed voelde. Jammer van het aantal valpartijen. Door de vele wegversmallingen,"eilandjes" en paaltjes op de weg ging een serieus aantal renners tegen de vlakte. Het ergste geval was een renner die in de eerste ronde aan hoge snelheid tegen een boom kwakte, hij kon nog net zijn hoofd wegtrekken maar zijn schouder moest de klap opvangen, gevolg een gebroken schouder+kader. Bij deze wens ik hem veel sterkte toe. Alles leek dan maar te wijzen op een mogelijke massaspurt. Ik hou me steeds vooraan en spreek af met ploeggenoot Dario Desplancke wie voor wie de spurt zal aantrekken. Op 3km van de streep zoeken alle spurters een mannetje om de spurt aan te trekken. Op dat moment springen 2 renners nog weg. Iedereen kijkt naar elkaar en de reactie komt te laat. Zo wint Ciske Aneca. Ikzelf word nog 18de in de massaspurt en zo 20ste. De conditie zit goed en de vormcurve is op de goede weg.
Al lang keek ik naar deze wedstrijd uit. Na een bijna slapeloze nacht door de zenuwen kwam ik vol moed aan in Ruddervoorde. Om 16u24 moest ik van start gaan. We moesten 2ronden afleggen van ongeveer 8km. Nu deed ik -in vergelijking met de tijdritten vorig jaar- een zeer goede voorbereiding/opwarming. Iedereen sprak me moed in om de +- 16km lange tijdrit zo goed mogelijk af te leggen. De eerste ronde reed ik veel te voorzichtig qua dosering, ik legde de eerste ronde af met een tijd van 11min34sec, de tweede ronde hield ik ook nog iets in voor de strook wind tegen. Ik legde de tweede ronde af met een tijd van 10min51sec. Dat maakt een eindtijd van 22min25sec. Een 26ste plaats. Nu weet ik, dat ik 2ronden vol kan doorgaan. Alweer een ervaring rijker! Op naar zondag!De conditie is er, het geluk moet enkel nog meezitten, kijk maar naar Johan Vansummeren!
Met slechts 2koersen in heel België, koos ik om in Wambeek(Brussel) te gaan koersen. Naar verluid ging iedereen gaan koersen in oudenaarde-heurne, ik niet want ik reed daar vorig jaar bij de nieuwelingen een zeer slechte koers. Opweg naar Brussel hadden we gedacht dat er niet veel renners gingen zijn want er was ook de testtijdrit in Borlo. Maar we dachten fout, er kwamen maar liefst 195 renners aan de start. Onverantwoord, want we moesten over baantjes van 3man breed rijden. Wat ik dan meemaakte aan de start was ongelooflijk, renners stonden 50meter verder dan dat de start was en zelfs een renner ging op de vuist met 2 volwassenen, spektakel was er dan al genoeg. Met 10min vertraging konden we eindelijk vertrekken. 9rondjes van 8,5km moesten we afleggen met een 3tal klimmetjes in. De zwaarste was de eerste, een klim van 700meter met kasseien omhoog. In de eerste ronde trek ik direct in de aanval in de hoop om enkele mannetjes mee te krijgen, ik krijg 1 iemand mee maar die lost al snel mijn wiel, ik geef niet af en strijd alleen tegen een jagend peloton, jammer genoeg moet ik na 3 kwart van een ronde zwaar in de remmen voor enkele paarden die gewoon op de weg liepen en geschrokken waren door de voorbij vlammende auto's. Na dat ik werd ingelopen vertrekt er direct een groep van 3man, deze zien we nooit meer terug. In schuifjes sluiten er nog enkele renners aan, en zo ontstaat er een kopgroep van 7man , ikzelf zie het gevaar en trek in de aanval, ik krijgen 5man mee maar de verstandhouding trok op niets, ik moest op me eentje de kloof met het peloton maken, op steun van de rest kon ik niet rekenen, ze zeiden dat ze kapot zaten en niet meer konden, dus besloot ik om ook geen werk meer te doen. Door dit "kleuterspelletje" worden we terug ingelopen. Nog geen halve ronde later spring ik weer mee met een ontsnapping , ook deze ontsnapping mocht niet baten. Ik laat mij uitzakken naar het midden van het peloton om te eten en te drinken, op dat moment rijd een groep van 15 renners weg. Na al mijn inspanningen ben ik dan niet mee met deze groep , balen? De 7 renners uit de kopgroep strijden om de zege en uiteindelijk wint Geerinck Jens voor Haverals Lars en Sint Nicolaas Tristan. Ikzelf word nog 10de in de pelotonspurt en zo 41ste. Niet slecht maar ook niet super, maar de vorm is er, nu enkel nog iets slimmer koersen.
