Het was al van de Tour Du Valromey geleden dat ik nog eens een echte klim opreed. Vandaag was het dan weer zover. We waren zaterdagavond al neergestreken in Remouchamps en sliepen met de ploeg daar uit om de verre verplaatsing de zondagmorgen niet meer te moeten maken. De avond voordien had ik nog eens Gpm 5 verkend, col du Xhierfomont. Deze speelde elk jaar al een sleutelmoment en ik dacht dat het dit jaar niet anders zou zijn. De weergoden waren ons alweer niet gunstig, de regen viel met bakken uit de lucht. Om 14u mochten we vertrekken om eerst 6km achter de officiële wagen te rijden. Dan lieten ze ons los en mocht het vuurwerk beginnen. Onmiddelijk konden er 14renners wegrijden, ikzelf sprong niet mee om zoveel mogelijk krachten te besparen. Net voor de eerste klim probeer ik toch de sprong te maken, ik voelde me goed en kon dat ook niet wegsteken. Ik reed in 1beweging naar de achtervolgende groep toe. Maar de samenwerking liep niet echt vlot. Ik posteerde me dan maar weer vooraan in het peloton en reed met gemak de eerste drie cols op. Col nummer 4, de Stockque reed ik ook vlot naar boven, maar deze klim was steil en dat lag mij niet echt, ik ben niet explosief genoeg hiervoor. Dus reed ik mijn eigen tempo naar boven, dit was nu wel in het midden van het pak. Net voor de top vallen er kleine scheurtjes, door de smalle wegen kon ik niet op tijd opschuiven en was ik "gezien". Ook Joachim Vanreyten zat bij mij, samen knalden we wel nog naar het peloton maar dan begon het te stortregenen net voor we de afdaling gingen induiken. En dan werd het levensgevaarlijk, in de smalle baantjes die amper drie meter breed waren gingen jongens tegen dek, niet 1 per 1, maar wel in groepen van 10man. Ze schoven weg langs alle kanten; de afgrond in, tegen de vangrails, smakten keihard tegen de grond en zelfs enkelen mochten hun kader in de vuilbak smijten. Ik zag dit gebeuren en wou geen onnodige risico's meer nemen want uiteindelijk is het nog een dikke maand koers! Ik reed een voorzichtige en verstandige afdaling. Maar toen ik beneden kwam was het kalf al verdronken. Op 30km van de streep werd ik uit koers gehaald. De groep die in het begin wegreed hield stand een daarin was Capiot de sterkste.
Na een teleurstellend BK wou ik revanche nemen in Adinkerke. Deze tijdrit staat ieder jaar op het programma, zowel voor junioren als voor nieuwelingen. We waren al vroeg van de partij om zeker niet in tijdsnood te komen. Om 14u18 moest ik starten. 's Morgens bij de parcourverkenning was er geen vleugje wind te bespeuren. Rond 13u45 begon de wind stevig op te zetten. De snelste tijd werd al om 13u00 gezet door Ruben Geerinckx, een tijd van 25min16sec. Zowel ik, Jan Logier, Daan Myngheer en nog een paar betere tijdrijders konden niet onder deze tijd duiken. De eerste die onder de tijd dook was Joachim Vanreyten, vorig jaar nog BK. Hij deed slechts 3secondjes van die tijd af. Ook Boris Vallée kon nipt onder die tijd duiken, slechts 1secondje. Maar dat was dan buiten Michael Goolaerts gerekend, die zette een toptijd neer. De winnende tijd van Goolaerts was 24min40sec, maar liefst 33seconden sneller dan Vanreyten. Ik kende een te groot verval in de laatste 4km en eindigde 32ste
