Na de zwakke wedstrijd in Vlamertinge was de honger naar een goede prestatie groot. In de krokusvakantie ging ik met de ploeg op stage naar Benicassim(Spanje), daar werd er flink wat aantal kilometers gemalen. Nu een weekje later stond ik aan de start voor Moerkerke-Damme. Een interclub wedstrijd waar er 120km moest worden afgewerkt, met ongeveer 18kasseistroken. Voorin starten was de boodschap want het aantal valpartijen was niet op 1hand te tellen. In tegenstelling tot 2weken geleden, at en dronk ik zeer veel. In de 2grote ronden van 37km zit ik constant vooraan en verteer ik de kasseien tot verbazing uitstekend. Na een 10-tal kilometer sprong Kevin Deltombe en Robin Vangoethem weg, ze reden een goeie 20km aan kop. Zij werden terug ingelopen en niet veel later reed er een groep van 8man weg met o.a Maxim Farazijn. Beetje bij beetje sloten renners bij de groep aan en er ontstond een kopgroep van 17man sterk. Ik zat nog steeds goed vooraan en vulde regelmatig de energietank bij. Mijn doel was gewoon uitrijden, dus verspilde ik niet veel krachten, ik sprong wel af en toe eens mee met een ontsnapping maar verder hield ik me koest in het peloton. De gedachte dat ik voor het eerst een koers van 120km op wedstrijdniveau zou uitrijden was al groots. In de 6 plaatselijke rondes moesten we nog 6x over een kasseistrook die er slecht bij lag. Na een dikke 100km voelde ik dat de benen nog goed waren, reed nog vlot over de kasseien en draaide soepel mee. Enkele jongens sloten nog aan bij de kopgroep zo ontstond er een kopgroep van 30man. Ikzelf sprong nu nog in elke ontsnapping mee en probeerde vaak zelf maar zonder succes. Ik zag naarmate de koers vorderde dat alles brak op de kasseien. Dus spaarde ik mijn krachten om in de laatste ronde nog een "plannetje" uit te voeren. Ik wou namelijk nog wegrijden op de kasseien. De laatste ronde gaat in , net voor de kasseien rijden een 3tal renners weg , ik reageer niet. Ik draai als 3de van het peloton de kasseien op en schuif direct op naar de kop, ik trok vol door en reed alleen weg. Ik sloot aan bij de drie, waarbij Tybo Bogaert zit. Enkele honderden meters later sluiten er nog 4renners aan. De verstandhouding bij ons was goed, af en toe moest ik met kwaad maken om iedereen mee te laten werken... Seppe Verschure probeerde met het peloton naar ons toe te rijden, maar Stan Vanneuville nam niet over en hield de benen stil. Ik was in de groepsspurt niets meer waard en werd 46ste en 11ste eerste jaar junior. De nederlander tacko wint deze editie.
