Vol goede moed trokken we nu richting Tielt(Kanegem). Ik hoopte vooral vandaag op beterschap van de rug. Waar ik nog niet teveel op moest hopen zei mijn trainer. Dus startte ik vandaag met 1 doel, gewoon uitrijden en als er meer in zat dan mocht het altijd beter. 80km moesten we vandaag afleggen en dat verdeeld over 12 ronden. Wat mij vandaag alweer ergerde was het aantal buitenlanders dat aan de start kwam. Een hele ploeg Amerikanen, Russen, Britten, Japanezen en nog een Australiër. Een goeie 90 renners hier aan de start. Al in ronde 1 ging er een japanees tegen de vlakte, ik startte wat te ver achteraan en mocht direct al een kloof met het peloton dichten. Dan in diezelfde ronde maakt ik al kenissen met de Russen die me zonder pardon de baan afduwden. In ronde 2 ging er alweer een japanees tegen de vlakte, nu ja niet echt tegen de vlakte maar los de gracht in. In ronde 3 plaats ik eens een serieuze tempoversnelling. Ik sloot aan bij de kopgroep, maar het peloton hing alweer op een goeie 50 meter. Toen voelde ik al dat het niet goed zat in de benen. Waarschijnlijk nog te weinig kracht als gevolg van die pijnlijke rug. Veel last had ik vandaag niet en door de slechte benen besloot ik dan maar gewoon mee te bollen in het peloton. Ik voelde wel nog de pijn in mijn rug maar die was al veel minder dan in Veldegem. Al heel de koers had ik het gevoel dat er iets mis was met mijn ketting/versnellingsapparaat. Tijdens de koers dacht ik aan gewoon wat vuil tussen de tandwielen. Maar op 2 ronden van het einde bleek mijn redenering volledig fout te zijn. Na een bocht trok ik op en stampte gewoon mijn ketting in 2. De laatste maand ben ik niet gespaard gebleven door pech. Is het geen valpartij dan is het materiaal pech. Zo gaat er jammer genoeg een deel van mijn seizoen gewoon in rook op. Ik blijf hopen op beterschap en hoop binnenkort nog eens wat deftige uitslagen te rijden.
