Met wat pijn in de rug door mijn valpartij trok ik toch met een goeie conditie richting Veldegem voor een koers van 97km verdeeld over 18rondjes. In het begin van de koers had ik het wat moeilijk met mijn positionering. Maar van mijn rug had ik voorlopig geen last. Halfweg koers gaf ik er eens een lap op. 4 ronden lang reed ik naar iedere kopgroep toe die weg reed. Maar door de choas kwam iedere keer alles terug te samen. De benen voelden goed, en de hartslagen zaten ook goed. Maar door 20km aan een stuk zware inspanningen te leveren kreeg ik enorme pijn in de rug. Opnieuw op de plaats op mijn rug die tegen de boom kwakte. Ik had opnieuw geen macht meer door de pijn. Op 5ronden van het einde gaf ik op. Morgen naar de dokter + kinesist. En nu hopen op een snelle genezing....
Hier stonden we dan met onze ploeg aan de start van de zwaarste rittenkoers voor juniores in Europa. We moesten over de 4dagen 400km overbruggen. Er kwamen 90 renners aan de start, maar of dat na 4dagen er nog 90 ging eindigen was niet echt geloofwaardig als we het profiel van de etappes bekeken.
Dag1: Vol moed startte iedereen voor een -zoals men in Frankrijk zegt- vlakke rit. We moesten enkel 2 cols van tweede categorie verteren. De cols had ik wat onderschat, al op de eerste lag ik eraf. De cols waren voor mij veel te steil en dat lag me echt niet. In het tussenstuk tussen de 2 bergen kon ik terug aansluiten bij het overgebleven peloton. De 2 beklimming was ook zo steil maar ik wou niet kraken en dat deed ik ook niet. Ik overleefde de 2de klim en ging zo met het peloton naar de streep. Ondertussen won Kevin Deltombe zijn eerste wedstrijd van het seizoen en mocht zo de gele leiderstrui en de witte jongerentrui aantrekken. Ikzelf kon nog naar een 7de plaats in het peloton spurtten en werd zo nog 36ste. Stan werd 32ste, Jonas kwam een aantal minuten later ook binnen gebold maar Vinny en Laurens kwamen buiten tijd aan en ze mochten hier al de strijd staken. Dag 2: Veel beterschap in het parcour de volgende dag was er niet , weer enkele steile hellingen en een aankomst op een klim "Hors Catégorie". Ik moest al vroeg de rol lossen en zocht enkele mannen op om een "bus" te vormen om zo op tijd binnen te komen. Ook Jonas deed dit en Stan had vandaag een superdag, hij demareerde op de slotklim en kwam nog voor het peloton aan. Jonas en ik kwamen elke apart binnen en vonden de slotklim niet binnen de normen voor een junioren koers. Ook de andere ploegen vonden dit en gingen eens serieus gaan klagen bij de organisatie. Morgen stond er een zware rit op het programma, met lange cols. Dag3: Ondertussen waren we al aan de derde etappe toe gekomen. Vandaag was het echt honderweer maar daar hield ik wel van, ik kan dan net dat tikkeltje meer. Op de eerste lange col, de Col de la Rossière werd meteen al een shifting gemaakt. In tegenstelling tot de andere dagen ging ik nu met gemak met de beteren mee naar boven. Deze cols waren qua stijgingspercentage iets minder maar waren wel langer in afstand en dat lag me wel. Ik kom met een 30 tal man fris boven op de top, nu was het tijd om ons in de afdaling te storten. Levensgevaarlijk!! Met de stortregen lag er zeker een waterlaag van 3cm op de baan. In de afdaling ontsond er een kopgroep van 15man. Ik zat in het 2de deel en was gezien. Ik moest iets ondernemen en smeet me als een steen naar beneden in de laatste kilometers van de afdaling. In de vallei had ik een goeie 15sec voorsprong op het peloton. De benen voelden goed en ik wist dat ik moest doorgaan. Direct lag er al een nieuwe col, wel 1tje die niet in het road book stond maar toch ook een goeie 4kilometer lang was. 40 seconden achterstand had ik. Ik reed een strak tempo naar boven en de laatste kilometer kwam Tiesj Benoot aansluiten. Samen reden we de laatste 10 seconden dicht. Ik nam wat te eten en te drinken en was klaar voor col nummer 2, Col de la Rochette. Ook hier reed ik terug vlot mee naar boven maar in de afdaling ging het minder. De renner voormij maakte een fout en ik volgde zijn "lijn" waardoor ook ik in de fout ging met gevlog een valpartij. Ik kwakte met mijn rug tegen een boom, ik sprong direct recht en reed verder. Ik had een serieuze achterstand en wou niet vol meer doorgaan in de afdaling. In de vallei reed ik terug naar de kopgroep, en net aan de voet van Col 3 kon ik terug aansluiting vinden. Maar op de beklimming zelf moest ik lossen. De inspanningen weegden iets teveel door. In de afdaling verloor ik nog meer tijd. Ik besloot dan maar om gewoon levend de finish te halen. Maar op 7km van de streep ging ik alweer tegen dek. Een oliespoor in een bocht deed mijn voorwiel wegslaan, ik smakte vol met mijn linkerflank tegen het asfalt. Eerst was er vrees voor mijn schouder/sleutelbeen. Dat was vals alarm maar mijn rug en heup waren zwaar geraakt opnieuw. Ik reed kermend van de pijn toch nog naar de aankomst. Stan geeft op, op 20km van het einde was hij onderkoeld. Jonas zet hier een sterk nummer neer en reed bijna 60km alleen door dit honderweer en komt na 37min van de winnaar aan. Dag4: Dit was normaal de zwaarste dag, en ook nog een dag die me had moeten liggen. Nog een rit van 105km door de Franse Alpen. De hele koers nam Stannah Musseeuw Test Team de touwtjes in handen. Over de eerste klim, opnieuw die Rossière, ging ik vlot mee. Maar op de 2de col moest ik het peloton laten gaan. De hevige rugpijn maakte het voor mij onmogelijk om nog een deftige prestatie neer te zetten. Ik reed 80km helemaal alleen en had totaal geen macht door m'n rug. Ik kan de rit nog uitrijden en had een gemiddelde hartslag van 159. Dat is ongeveer de hartslagzone voor een duurtraining van 4u. Dus de conditie was goed maar alles lag gewoon aan de rug. Ik word 43ste in het algemaan klassement, 17e in het jongere, en 7e belg...
Bij deze wil ik de hele ploegleiding/verzorgers bedanken voor alles => de mooi ervaring, eten, drinkbussen, massages, drinkbussen, bevooradingen en natuurlijk de FUN!! En wetende dat we al een week voor Tour du Valromey al in de Franse alpen zaten om wat te acclimatiseren. Ook aan alle renners van de ploeg, proficiat dit was een hele prestatie op zich om hier aan mee te doen!!
Als voorbereiding naar de Tour du valromey besloten alle renners van de ploeg die deze rittenwedstrijd ging rijden om in Aywaille van start te gaan. Vorig jaar was in Aywaille het liedje al snel uitgezongen voor mij, daar moest ik op de Rossière het peloton al laten gaan. En ook dit jaar was het al snel voorbij, de laatste 200 meter van de Rossière waren net iets teveel voor mij. Maar ik was klaar om een bere sterke afdaling te rijden en zo terug te kunnen aansluiten bij het peloton. Maar het dalen tussen de volgwagens was niet zonder risico's. Dat werd al snel duidelijk toen ik in een bocht een Nederlands volgwagen wou inhalen. Ik ging langs de buitenkant (zoals het hoort) maar de volgwagen moest plots uitwijken voor een paaltje waardoor hij naar mijn kant uitweek (een beetje te vergelijken met de valpartij van Flecha en Hoogerland). Ik moest ook uitwijken waardoor ik recht de afgrond in reed. Ik lannde nog behoorlijk "zacht" op een berg takken terecht. Ik hield er een paar sneetjes en schrammen aan over. In de wedstrijd zelf was het over en uit voor mij. Op naar de zwaarste rittenkoers voor juniores in Europa!
