120 renners aan de start in Polleur, deze rit van de topcompetitie stond aangeduid als vlakke rit, maar eigenlijk was het een klimkoers. Ik kwam hier aan de start met het gevoel het vijfde wiel aan de wagen te zijn. Voor denderwindeke (op een half uurtje van m'n huis) word ik niet geselecteerd terwijl ik de laatste weken continu top 5 reed. Nu was het in Polleur(2u en half rijden) en was ik wel geselecteerd. Nu was ik ruim voor de start aanwezig zodat ik me rustig kon voorbereiden. Om 14u10 gingen we van start voor eerst 64 km in lijn en dan nog een goeie 6km in een plaatselijke ronde. Ik startte helemaal voorraan achter de neutrale wagen. Na de officiele start kregen we direct een kopgroep van 6man sterk waaronder Miel Pyfferoen zat die z'n groene trui moest verdedigen. Het zestal nam na de eerste beklimming snel een voorsprong in het dal. Na 15km trek ik in de aanval en krijg nog 7man mee, waaronder Michael Cools. De 2de beklimming was de zwaarste en die kwam na 33km wedstrijd. Na 30km begon het al goed omhoog te gaan, 3km verder komen we op een stuk valsplat. Ik dacht, zo zwaar was die klim toch niet? Totdat we links moesten opdraaien, daar begonnen we nog maar aan de cote de la vecquee. Ondertussen was Maxime Farazijn komen aansluiten en ik was er zeker van dat Kevin Deltombe ook nog opkomst was. Ik begon als eerste aan de beklimming en had mezelf voorgenomen een hoog tempo aan te houden maar toch mezelf niet op te blazen. Na 2km klimmen kwam ik om een flauw bochtje en zag dat de kopgroep van 6man op 300meter voor ons uitreed. Ik keek achterom en zag dat alleen 5man van het groeje van 10 mee was geschoven met mij. In m'n wiel zat Michael Cools. Als ik nog 1x fors doortrok zaten we bij de kopgroep, maar ik twijfelde of ik die inspanning wel aankon. Ik vroeg Michael Cools om over te nemen, hij reed in z'n eentje naar het groepje toe. Beter zelfs, hij ging op en over het groepje voor de punten bovenaan de top, alleen Miel Houfflyn kon volgen. Ikzelf bleef bij mijn groepje. Aan de top kwam Kevin Deltombe met 30man aansluiten met Joachim Vanreyten. Ik smeet me als eerste in de afdaling en haalde een topsnelheid van 85km/u. Kevin maakte zich druk omdat niemand rond draaide. Hun reden was: Vooraan zit er toch niemand die goed geklasseerd staat. De koplopers hadden als 1min30 voorsprong. Dus op 10km voor het ingaan van de plaatselijke ronde offerde ik me op voor m'n maatje Kevin Deltombe. Niet alleen omdat het m'n maatje is maar ook omdat hij als beste West-Vlaming 2de in het klassement staat. Volgens mij is de Topcompetitie nog altijd een strijd tussen de provincies. Joachim Vanreyten behoord niet tot de provincie West-Vlaanderen, dus reed ik me leeg voor onze Provincie. Ik kon het verschil terug brengen tot op 30sec maar dan was mijn tank ook leeg. In de laatste plaatselijke ronde moest ik lossen uit het groepje op de klim, met nog 5andere jongens. Ik won nog met gemak de spurt van dit groepje en word zo nog 42ste. Na de wedstrijd had ik een goed gevoel, vandaag had ik me visitekaartje afgegeven voor de selectie van West-Vlaanderen. Het gevoel dat ik niet dien als 5de wiel aan de wagen!
Vandaag stonden er slechts 30 renners aan de start in Egem. Arthur Vanlokeren en Damon Maes waren ook van de partij. We moesten 12 ronden van 5,2km afleggen. Lekker koersweer vandaag, niet te warm, niet te koud en een klein zuchtje wind. Ik startte net als vorige week helemaal achteraan. Het enige verschil was dat het helemaal niet de bedoeling was om daar te staan, want de smalle baantjes maakten het moeilijk om op te schuiven. Na 1 ronde zat ik helemaal vooraan, Robbe Vangheluwe spurtte voor de premie en kreeg een afscheiding van het peloton, in die zelfde ronde kwam Jonas Dejonckheere en Berne Vankeirsbilck bij hem aansluiten. Een ronde later rijd Jan-Bart Opsomer op z'n kousenvoeten zomaar weg uit het peloton ?? Onvoorstelbaar dat we hem zomaar lieten rijden. Ook Opsomer kwam aansluiten en het viertal had al snel een voorsprong van 35sec. Ikzelf plaatste de ene aanval na de andere, maar het peloton liet me niet begaan. Na een 5tal ronden probeerde ik het net voor een bocht, Ryckoort Brend sprong meteen in m'n wiel maar schoot uit z'n pedaal waardoor het peloton moest afremmen. Ik had een goeie 50meter en wist dat het peloton me niet meer kon terughalen. Ik ging 1en een half ronde fors door tot ik de koplopers in het vizier had maar zorgde ook voor een veilige voorsprong op het peloton. Vanaf dat moment begon ik te doseren, eigen hoog tempo en ronde per ronde dichter komen. Ik had een plan in mijn hoofd en die moest dan ook lukken. Ik moest 3ronden voor het einde erbij komen anders was het een verloren zaak. Ik gaspelde ronde per ronde de seconden ervan af en uiteindelijk kwam ik 4ronden voor het einde aansluiten. We draaiden de gaskraan nog eenmaal volledig open waardoor Berne Vankeirsbilck de rol moest lossen. Met z'n 4 dan nog. Ik wou in de laatste kilometer nog een spetterende demarage plaatsen maar ik voelde dat ik niet genoeg kracht en jus in de benen had om dat voor elkaar te krijgen. Dan maar het beste hopen in de spurt, ze begonnen aan de spurt maar ik verkrampte volledig . Zo won Jan-Bart Opsomer voor Robbe Vangheluwe en Jonas Dejonckheere. Ik kwam als 4de over de streep. Ik was alles behalve tevreden over m'n spurt maar na de wedstrijd kreeg ik van iedereen felicitaties over mijn zeer sterke wedstrijd. Zelfs door de delegee die in de auto zat van de Eerste Volger zat.
42ste na zware koers
4e in spurt kopgroep
