Op paasmaandag trokken we erop uit naar Westkerke, slechts 15minuten rijden. Goeie maat Lorenzo Blomme stelde zijn huis ter berschikking als plaats om mij om te kleden, hiervoor bedankt! Ook Kevin Deltombe meldde zich present, maar hij mocht niet starten omdat hij uit een meerdaagse wedstrijd kwam. We kwamen met 9 Zeemeeuwen aan de start. Voor de wedstrijd werd duidelijk gemaakt aan de ploeg (door de ploegleider) dat Jonas Dejonckheere en ik volledig beschermd waren. Voor de start kreeg ik de gouden raad om me de eerste 5ronden kalm te houden. Om 15h gingen we met een kleine groep van 40 renners van start. Ik deed wat er gezegd werd en hield me koest. De 2de ronde graaide ik wel een premie mee maar verder deed ik niets. Niet echt mijn manier van koersen maar goed. Op 7 ronden van het einde smeet ik een eerste bom, enkel 2 renners konden me volgen waaronder de thuisrijdende Lorenzo Blomme. Op mijn eentje maakte ik een kloof van 15seconden en vroeg dan pas om eens over te nemen. De samenwerking was fantastisch en we hielden een zeer hoog tempo aan, we namen al snel een halve minuut. Ondertussen werd er langs de kant van de weg door sommigen verwijten naar m'n hoofd geslingerd over mijn koerstacktiek maar ik ging gewoon door met de gedachte dat mijn ploeg de boel stil legde. Maar sommigen veegden de voorop gestelde afspraken letterlijk aan hun broek. Uit de achtergrond probeerde Stan naar ons toe te rijden. En toen riep men naar mij dat ik moest wachten, en toen is de bom gebarsten bij mij. Zaterdag reed Stan in de kopgroep en reed ik er met 3zeemeeuwen naar toe!! Op dat moment werd er geroepen dat ik de boel moest stilleggen, we kwamen op 15sec van die groep en ik legde alles compleet lam zodat er niemand nog naar die groep kon springen. Nu werd er geroepen dat ik moest wachten op hem, waarom mocht hij nu wel naar mij toerijden en ik zaterdag niet? Stan hing op 10sec van ons, eenmaal hij werd gegrepen moest het peloton nog maar een kleine 15sec overbruggen op de lange rechte banen. Op 4 ronden van het einde worden we gegrepen. Op 2 ronden van het einde sprong Merlijn Decoster, een gevaar want hij kan een aardig stukje tijdrijden. Niemand reageerde en hij nam al snel een mooie voorsprong. In de laatste ronde hebben ik en Jonas Dejonckheere (de beschermde renners) ons nog opgeofferd om de kloof zo klein mogelijk te maken, zodat Stan de sprong zo comfortabel mogelijk kon maken en de ploeg toch de eindoverwinning kon behalen. Dat deed hij ook, ze hebben een kleine 6seconden voorsprong en ik probeerde het tempo in het peloton zoveel mogelijk te drukken. Stan wint zo zijn eerste van het seizoen. Na de wedstrijd was de ploegleiding niet tevreden over de manier van koersen van sommigen uit de ploeg.Koersen is een ploegsport en soms verdienen diensten toch een wederdienst, wie weet komende zondag in Zerkegem.
Warm weer en een wedstrijd dicht bij huis, dat stond er vandaag op het programma. Met een kleine 66 renners kwamen we aan de start. De gevaarlijkste man om naar uit te kijken voor mij was Jonas Rickaert, kers vers Pk Tijdrijden. Maar de gevaarlijkste vijand was natuurlijk de warmte, die kon je in "no time" uitschakelen. We kwamen met 7 Zeemeeuwen aan de start. Om 14u30 moesten we van start gaan voor 17rondjes van 5km, in totaal 85km. In de eerste ronden gebeurden enkele schermutselingen maar niemand kon echt een grote kloof slaan. Ik schoof enkele malen mee met Maarten Van Trijp, maar ook dit bracht niets op. Na 8 ronden komt er dan eindelijk een gevaarlijke kopgroep, met de verwachte Jonas Rickaert. Ik zag het gevaar en trok in de tegenaanval. We probeerden met een groep van 5man , waarvan 4 Zeemeeuwen, naar de kopgroep van 4 toe te rijden. Enkelen vonden dat ik te rap reed dus deed ik het wat kalmer aan zodat niet iedereen kapot zat. Op 50 meter van de kopgroep werden we gegrepen door een groep van 15man, dit had eigenlijk nooit mogen gebeuren. Met die 15man reden we naar de kopgroep toe. 20man voorop en alle grote namen waren mee. Maar de samenwerking was beneden alle peil. Een paar ronden later werden we terug ingelopen door het overgebleven "peloton". Enkele ronden later op het smalste baantje van het parcour sprong ploeggenoot Stan Vanneuville. Ik stopte af en zo raakte hij met 4man voorop. Halve ronde later sprong Jonas Rickaert, ook nu kon ik niets doen want ploeggenoot Anton Willems was mee. Een ronde later schoof ik mee met een groepje, ook ploegmaat Loeters Laurens en Jonas Dejockheere volgden mij, ook Lorenzo Blommen en ook Maarten Van Trijp schoof met me mee, maar zijn kaars was al helemaal opgebrand dus daar moesten we niet meer op rekenen. Steeds dezelfden moesten het werk doen en ik draaide de gaskraan volledig open want we moesten bij de kopgroep geraken, zo gingen we met 5Zeemeeuwen in de kopgroep zitten en verhoogde dat de winstkansten voor iemand van de ploeg. We kwamen op slechts 25sec van de kopgroep maar toen besloot ik ook de boel stil te leggen, als steeds dezelfde het werk moesten doen en de anderen profiteren hoefde het voor mij ook niet meer... In de laatse ronde reed in de kopgroep de Brit Slater Alistair nog weg en won zo de wedstrijd, ploegmaat Stan Vanneuville werd nog knap 2de voor Kenny Constant. Ikzelf reed in de laatse ronde nog weg uit mijn groep en voerde nog een hevig duel met Lorenzo Blomme, ik won nog nipt de spurt van hem.
Vandaag stond beernem op het programma, een koers eens dicht bij de deur. Ik ging daar naartoe in de hoop dat we met een kleine 70tal renners van start zouden gaan. Al snel bleek dit niet het geval te zijn, er kwamen maar liefst 139 renners opdagen. Waarvan 6 Zeemeeuwen. Over een levensgevaarlijk parcour moesten we 77,5km afleggen verdeeld over 10 rondjes. Na 2 ronden was het al duidelijk dat dit een snelle koers ging worden, de eerste 2 ronden hadden we een gemiddelde van 44,7km/u. Ik voelde vanaf het begin dat de benen goed waren en koos dan ook om een aanvallende koers te rijden. Meerdere malen gingen ik en Lorenzo Blomme met z'n 2 in de aanval, en ook vaak met Miel Pyfferoen schoof ik mee. Maar niemand kreeg vrij spel. Een aanval opzetten was een echte zelfmoordpoging. Toch probeerde ik het vaak omdat ik mij echt goed voelde. Jammer van het aantal valpartijen. Door de vele wegversmallingen,"eilandjes" en paaltjes op de weg ging een serieus aantal renners tegen de vlakte. Het ergste geval was een renner die in de eerste ronde aan hoge snelheid tegen een boom kwakte, hij kon nog net zijn hoofd wegtrekken maar zijn schouder moest de klap opvangen, gevolg een gebroken schouder+kader. Bij deze wens ik hem veel sterkte toe. Alles leek dan maar te wijzen op een mogelijke massaspurt. Ik hou me steeds vooraan en spreek af met ploeggenoot Dario Desplancke wie voor wie de spurt zal aantrekken. Op 3km van de streep zoeken alle spurters een mannetje om de spurt aan te trekken. Op dat moment springen 2 renners nog weg. Iedereen kijkt naar elkaar en de reactie komt te laat. Zo wint Ciske Aneca. Ikzelf word nog 18de in de massaspurt en zo 20ste. De conditie zit goed en de vormcurve is op de goede weg.
Al lang keek ik naar deze wedstrijd uit. Na een bijna slapeloze nacht door de zenuwen kwam ik vol moed aan in Ruddervoorde. Om 16u24 moest ik van start gaan. We moesten 2ronden afleggen van ongeveer 8km. Nu deed ik -in vergelijking met de tijdritten vorig jaar- een zeer goede voorbereiding/opwarming. Iedereen sprak me moed in om de +- 16km lange tijdrit zo goed mogelijk af te leggen. De eerste ronde reed ik veel te voorzichtig qua dosering, ik legde de eerste ronde af met een tijd van 11min34sec, de tweede ronde hield ik ook nog iets in voor de strook wind tegen. Ik legde de tweede ronde af met een tijd van 10min51sec. Dat maakt een eindtijd van 22min25sec. Een 26ste plaats. Nu weet ik, dat ik 2ronden vol kan doorgaan. Alweer een ervaring rijker! Op naar zondag!De conditie is er, het geluk moet enkel nog meezitten, kijk maar naar Johan Vansummeren!
Met slechts 2koersen in heel België, koos ik om in Wambeek(Brussel) te gaan koersen. Naar verluid ging iedereen gaan koersen in oudenaarde-heurne, ik niet want ik reed daar vorig jaar bij de nieuwelingen een zeer slechte koers. Opweg naar Brussel hadden we gedacht dat er niet veel renners gingen zijn want er was ook de testtijdrit in Borlo. Maar we dachten fout, er kwamen maar liefst 195 renners aan de start. Onverantwoord, want we moesten over baantjes van 3man breed rijden. Wat ik dan meemaakte aan de start was ongelooflijk, renners stonden 50meter verder dan dat de start was en zelfs een renner ging op de vuist met 2 volwassenen, spektakel was er dan al genoeg. Met 10min vertraging konden we eindelijk vertrekken. 9rondjes van 8,5km moesten we afleggen met een 3tal klimmetjes in. De zwaarste was de eerste, een klim van 700meter met kasseien omhoog. In de eerste ronde trek ik direct in de aanval in de hoop om enkele mannetjes mee te krijgen, ik krijg 1 iemand mee maar die lost al snel mijn wiel, ik geef niet af en strijd alleen tegen een jagend peloton, jammer genoeg moet ik na 3 kwart van een ronde zwaar in de remmen voor enkele paarden die gewoon op de weg liepen en geschrokken waren door de voorbij vlammende auto's. Na dat ik werd ingelopen vertrekt er direct een groep van 3man, deze zien we nooit meer terug. In schuifjes sluiten er nog enkele renners aan, en zo ontstaat er een kopgroep van 7man , ikzelf zie het gevaar en trek in de aanval, ik krijgen 5man mee maar de verstandhouding trok op niets, ik moest op me eentje de kloof met het peloton maken, op steun van de rest kon ik niet rekenen, ze zeiden dat ze kapot zaten en niet meer konden, dus besloot ik om ook geen werk meer te doen. Door dit "kleuterspelletje" worden we terug ingelopen. Nog geen halve ronde later spring ik weer mee met een ontsnapping , ook deze ontsnapping mocht niet baten. Ik laat mij uitzakken naar het midden van het peloton om te eten en te drinken, op dat moment rijd een groep van 15 renners weg. Na al mijn inspanningen ben ik dan niet mee met deze groep , balen? De 7 renners uit de kopgroep strijden om de zege en uiteindelijk wint Geerinck Jens voor Haverals Lars en Sint Nicolaas Tristan. Ikzelf word nog 10de in de pelotonspurt en zo 41ste. Niet slecht maar ook niet super, maar de vorm is er, nu enkel nog iets slimmer koersen.
De eerste Bvb ging door in Aalst-St Truiden. Voor deze wedstrijd gingen we met de ploeg al de zaterdag op afzondering in Kessel-Lo, een goeie 50km. Zo moesten we de dag zelf geen 2u meer in de auto zitten. Na een goeie prestatie vorige week in de IC Moerker-Damme wist ik dat ik de kilometers aankon. Toch had ik wat schrik dat ik zou moeten lossen. Ik dronk voldoende water voordien, het eten ook maar dat ging minder vlot binnen. Het parcour kon ik met 1woord omschrijven => lastig. Het ging hele tijd op en neer, bijna geen meter vlak. Het waren korte en explosive klimmetjes, niet echt iets voor mij, het klimmen wel , de explosiviteit is iets wat ik nooit zal hebben. In tegenstelling tot vorige week was dit een iets saaiere koers. ik zat constant vooraan in de koers en hield iedereen die voor gevaar kon betekenen. Nerveus was het wel, de handen moesten steeds aan de remmen blijven of je was gezien. Half koers probeerde ik een paar keer mee te glippen in een ontsnapping maar het mocht niet baten, zelf niet met Kevin Delombe en Daan Myngheer. Ik wou nog iets proberen in de plaatselijke ronden maar ik voelde dat rond kilometer 80 de benen al verzwakten. Dit was het gevolg van nog maar 1,5 drinkbus gedronken te hebben. Ik probeerde vlug nog wat bij te tanken, maar eenmaal het te laat is, is het te laat. In de plaatselijke rondes kan Kevin Deltombe, Daan Myngheer en nog metgezellen aansluiten bij de koplopers, met name Joachim Vanreyten, Benjamin Declerq, Martijn Degreve. Deze moesten spurten voor de zege. Ikzelf probeerde het nog 1x op de plaatselijke kasseien, maar kon niet voor een afscheiding zorgen. Ik zat de laatste 2ronden volledig erdoor en betekende niets meer. Er konden nog enkele groepen wegrijden, maar meeglippen kon ik niet meer. Ik reed anoniem uit op een 105plek in het peloton. Joachim Vanreyten won. Stan Vanneuville worden nog knap 4de in de pelotonspurt en word zo 34ste. Jonas Dejonckheere reed ook uit, knap na een hele week ziekte.
Na de zwakke wedstrijd in Vlamertinge was de honger naar een goede prestatie groot. In de krokusvakantie ging ik met de ploeg op stage naar Benicassim(Spanje), daar werd er flink wat aantal kilometers gemalen. Nu een weekje later stond ik aan de start voor Moerkerke-Damme. Een interclub wedstrijd waar er 120km moest worden afgewerkt, met ongeveer 18kasseistroken. Voorin starten was de boodschap want het aantal valpartijen was niet op 1hand te tellen. In tegenstelling tot 2weken geleden, at en dronk ik zeer veel. In de 2grote ronden van 37km zit ik constant vooraan en verteer ik de kasseien tot verbazing uitstekend. Na een 10-tal kilometer sprong Kevin Deltombe en Robin Vangoethem weg, ze reden een goeie 20km aan kop. Zij werden terug ingelopen en niet veel later reed er een groep van 8man weg met o.a Maxim Farazijn. Beetje bij beetje sloten renners bij de groep aan en er ontstond een kopgroep van 17man sterk. Ik zat nog steeds goed vooraan en vulde regelmatig de energietank bij. Mijn doel was gewoon uitrijden, dus verspilde ik niet veel krachten, ik sprong wel af en toe eens mee met een ontsnapping maar verder hield ik me koest in het peloton. De gedachte dat ik voor het eerst een koers van 120km op wedstrijdniveau zou uitrijden was al groots. In de 6 plaatselijke rondes moesten we nog 6x over een kasseistrook die er slecht bij lag. Na een dikke 100km voelde ik dat de benen nog goed waren, reed nog vlot over de kasseien en draaide soepel mee. Enkele jongens sloten nog aan bij de kopgroep zo ontstond er een kopgroep van 30man. Ikzelf sprong nu nog in elke ontsnapping mee en probeerde vaak zelf maar zonder succes. Ik zag naarmate de koers vorderde dat alles brak op de kasseien. Dus spaarde ik mijn krachten om in de laatste ronde nog een "plannetje" uit te voeren. Ik wou namelijk nog wegrijden op de kasseien. De laatste ronde gaat in , net voor de kasseien rijden een 3tal renners weg , ik reageer niet. Ik draai als 3de van het peloton de kasseien op en schuif direct op naar de kop, ik trok vol door en reed alleen weg. Ik sloot aan bij de drie, waarbij Tybo Bogaert zit. Enkele honderden meters later sluiten er nog 4renners aan. De verstandhouding bij ons was goed, af en toe moest ik met kwaad maken om iedereen mee te laten werken... Seppe Verschure probeerde met het peloton naar ons toe te rijden, maar Stan Vanneuville nam niet over en hield de benen stil. Ik was in de groepsspurt niets meer waard en werd 46ste en 11ste eerste jaar junior. De nederlander tacko wint deze editie.
De eerste echt koers van het jaar vond plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne of Vlamertinge. Ik koos voor Vlamertinge omdat KBK te vroeg in het jaar komt voor een wedstrijd van groot kaliber. Ik stond zondagmorgen op en ging zonder te eten , meteen op de rollen gaan opwarmen. Ik verbuikte wat caloriëen maar dacht dit op te halen met het middagmaal. Er kwam 100 man aan de start. Wat iedereen vooraf wist , was dat het een nerveuse koers ging worden. We moesten 9 rondje van iets meer dan 8km afleggen, goed voor direct 79km. Vanaf de eerste ronde heb ik een goed gevoel. Ik zit constant vooraan en probeer af en toe eens mee te glippen in een onstnapping. Mijn doel voor vandaag was vooral eens slim mee te koersen zonder onnodige krachten te verspillen. Op 5 tal ronden van het einde rijdt er een groepje weg, alleen Noppe was degene die ik kende die mee was. Op 3 ronden van het einde geef ik eens plankgas. Ik zet me aan kop van het peloton en draai de gaskraan volledig open, enkel Indiana Slabbinck kan me volgen, paar honderden meter worden we weer ingelopen. Ik ga direct zelf weer me kans en probeer alleen naar de kopgroep te rijden. Dit lukt helaas niet. Nog geen halve ronde later word het peloton op een lint getrokken. Ik krijg het plots bijzonder lastig! Vreemd want ik had nochtans hele goeie benen. Nog 2 ronden lang moest ik op de tanden bijten. In de laatste kilomter word ik erzelf nog uitgereden. Dit had ik nog nooit meegemaakt en zat te vloeken op me eigen , en vroeg mezelf af wat er aan de hand was. Noppe wint uiteindelijk! Niels Dewaele word nog knap 9de na een prachtige wedstrijd, proficiat! Na de finish werd alles duidelijk! Met slechts een middagmaal heb je niet genoeg voedingstoffen opgenomen voor zo'n wedstrijd! Een goeie raad: als je opstaat, meteen beginnen met eten , zoveel mogelijk!
De dag waar ik het meest naar uitkeek. De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, clubkampioenschap. Iedereen keek ernaar uit. Na een week stage met de Wielerschool Brugge in het zonnige Mojacar(Spanje), stond ik niet echt fris aan de start. We hadden er een goeie 500 trainings kilometers opzitten. De zaterdag (dag voor de wedstrijd) lannde ik om 22u30 in Charleroi. Na een lange dag stond er dan nog de autorit van Charleroi naar huis op het programma. Uiteindelijk zat ik om 1u30 's nachts in mijn bed. Niet echt een ideale voorbereiding. Een aantal uur later was het alweer tijd om op te staan. Ik voelde me nog doodmoe maar besloot gewoon om het beste ervan te maken. Om 15u moesten we van start gaan om 15 rondjes af te malen. Een kleine 53kilometer. 1 van de topfavorieten was Romeo Wegge, een 2de jaars junior van Brugse Vélosport. Omdat bij ons de nieuwelingen en junioren samen reden stonden we met een deftig aantal renners aan de start. Maar na een goeie 2ronden was de schifting al gemaakt, er schoten nog een goeie 20 renners over. Het bleef een gesloten wedstrijd. De wedstrijd had een soort patroon. Vele renners vielen aan, maar die werden onmiddelijk terug tot de orde geropen. Ook ik ging me kans maar kreeg ook geen ruimte. Wie het meeste indruk opmij maakte en een indrukwekkende vooruitgang boekte in de winter was Dario Desplancke aka The Boss. Hij draaide goed mee voorin en ging zelf ook zijn kans. Wat vooral opviel was dat steeds dezelfde namen voorin reden en het werk deden. Op een 3tal ronden van het einde kan er toch 2man zich afscheiden, met name Dario Desplancke en Ciske Aneca. Ze kregen een 10 tal seconden voorsprong maar een ronde en half later werden ze terug ingelopen. Alweer door het werk van dezelfden.. Laatste ronde! Een renner van de Brugse Vélosport houd een ronde lang het tempo hoog, waardoor het peloton op een lint wordt getrokken. De spanning was te snijden en er werden meer en meer risico's in de bochten genomen. Op een 1,5km van de meet demareer ik net voor een bocht. Enkel Stan Vanneuville(Zeemeeuw Oostende) en Giorgio D'hoore(Brugse Vélosport) konden volgen. De laatste kilometers hou ik een tempo van 55km/u aan, wat goed was voor een 4 à 6 seconden voorsprong op het peloton. Nu ging er nog maar 1 iets door mijn hoofd. Iemand van de zeemeeuw moet winnen! Of het nu Stan of ik was die Ck werd dat maakte mij niet uit. Ikzelf was de zwakste spurter van de drie. In de laatste rechte lijn hou ik het tempo houd strak. Ik zet Stan op 100m van de meet af en hij maakt het met de vingers in de neus af! Stan wint, ikzelf word nog 2de , Giorgio 3de. 4sec later wint Dario de pelotonspurt. Proficiat Stan!
Zaterdag middag vertrok ik al naar Jemeppe want de start was de zondag al om 12u! Samen met vader en de mobilhome bleven we daar dan overnachten. Ook Jonas Rickaert was al van de partij. Ik keek al een hele week uit naar deze koers, Jan Logier en ik praatte over niets anders in de klas. Eindelijk was het dan zover, zondag morgen! Lekker opstaan en eens een frisse neus ophalen, de dag kon niet beter beginnen. Ik reed los, ging inschrijven en om 10u30 begon ik dan aan mijn "middagmaal". Dan was het in spanning afwachtten op de start. Ik startte als 1 van de laatsten net zoals Kevin Deltombe, Piotr Havik en nog anderen. Na 3km zat ik al helemaal vooraan. Na een goeie 10km reed er een 3tal weg: Piotr Havik, Michael Goolaerts en Benjamin Declerq. Ikzelf ga met Jan Logier in de tegen aanval. We worden direct gegrepen, ik zag een bocht van 90graden aankomen, het goot water en ik wou als een van de eersten door de bocht gaan. Ik zat in 2de positie, alleen Jan Logier voor me. En dan gebeurd het toch, Jan gleed weg en ik kon niets anders meer doen dan rechtdoor rijden. Ik reed recht op een prikkeldraad af waarmee men de koeien weides mee afbakend. Ik kon net optijd uitklikken en zo OVER de draad springen. Ik smakte tegen de grond, liever dat dan in die prikkeldraad hangen waar er elektriciteit op zat. Ik snelde me weer op de fiets en sloot direct weer aan bij het peloton. Net voor de eerste klim zat ik terug vooraan. Op de eerste 3 beklimmingen zit ik constant vooraan en had geen probleem om te volgen (ook omdat ik gistern het parcour nog had gedaan). De 4de klim was de langste en zwaarste. Hierop had ik een aanval gepland, maar die viel letterlijk in het water. Op 3km van de voet is er een massa valpartij vooraan in het peloton. Ik moet voet aan grond zetten en zo zijn er plots 30man weg. Ik reed vlug door het gras en probeerde samen met Martijn Demeestere de kloof te dichten. Net voor de voet van de klim sloten wij aan. Natuurlijk had ik veel krachten verspild en moest ik gewoon naar boven rijden in de groep. Joachim Vanreyten maakt alleen nog de sprong naar het 3-tal. Niemand anders slaagde daarin. Ik was door de omstandigheden( hevige regen) kapot. Ik dronk slecht 1 drinkbus over 81km, wat natuurlijk te weinig is. Ik moest op het einde een klein gaatje laten met de groep en kwam zo als 34ste over de meet. Niet slecht maar ook niet super. Vanreyten won solo voor Benjamin Declercq en Aimé Degendt.
Na gisteren een zware koers gereden te hebben in Dottenijs, besloot ik toch om te gaan rijden in Tiegem. Het beloofde een zware koers te worden, de aankomst berop, de strakke wind en enkele kleppers zoals Seppe Verschuere, Miel Houfflyn en Jonas Rickaert zouden het me zeker niet makkelijk maken. Om 15u gingen we van start. Iedere ronde was er een premie te verdienen. Vooral natura premies zoals: trainingsjas, radio, wijn, enzo.. De eerste ronde graaide Miel Houfflyn de premie mee. Ikzelf zat alert vooraan en bestudeerde alles nauwkeurig. Door het zware parcour werd er toch nog een hoog tempo gereden. Niet veel jongens reden weg maar toch werd het iedere maal op een lint getrokken, in de hoop dat er een afscheiding zou komen. In ronde 3 demareer ik op de klim, Baptist Vermeulen springt mee. Er kwam sterke tegen reactie vanuit het peloton maar ik trok nogmaals fors door. 2 ronden lang reden Baptist en ik voorop. Enkele ronden later smeet Miel Houfflyn een serieuze bom op de klim. Ik en Martijn Demeestere zijn de enigen die konden mee springen. Een halve ronde reden we voorop, meer niet! We gingen dus met een 30tal man naar de streep. Ik zat door mijn beste krachten heen en reed in het midden van het peloton mee naar boven. Jonas trok mooi de spurt aan voor Seppe, maar als een duiveltje uit een doosje kwam Damon Maes er nog over. Damon Maes wint voor Seppe en Baptist.
Voor de voorlaatste Beker Van België manche trokken we naar Dottenijs. Na even thuis op de computer wat opzoek werk te hebben gedaan over het parcour zag het er naar uit dat dit een zware koers ging worden. We stonden slechts met 4 renners aan de start van de ploeg. Bij deze wil ik Robbe Fouvry bedanken om zich op te offeren om mee te doen! Was hij er niet geweest konden we niet starten. Ik stond al eerste klaar voor de verzetcontrole. Ik stond perfect voor de start, op de tweede rij. Al bij de start ging Michael Goolaerts er vandoor, Benjamin Declercq reageerde onmiddelijk, zowel ik als ploeggenoot Stan Vanneuville deden hetzelfde. Over de rest van het koersverloop valt er weining te zeggen. In de eerste kilometers gingen er al weer zwaar tegen dek. Na 10km springen er een 5tal man weg ze krijgen 1min voorsprong. Totdat we in de heuvelzone kwamen. De eerste en de tweed klim waren molhoopjes. De derde daarin tegen was eentje om U tegen te zeggen. Ik zat in Kevin Deltombe ze wiel en zag dat hij iets van plan was. Nog maar aan de voet van de klim demareerde hij al, ik ging vlot mee tot dat Benjamin declercq zijn ketting recht voor mijn neus ervan loopt. Benjamin staat stil en ik moet in de remmen. Nu was er een klein gaatje met kevin , ik trok nog eens fors door maar kwam niet echt dichter bij. Ik reed een goed stevig tempo naar boven. Juist voor de top kan ik voor een afscheiding in het peloton zorgen. Ik trok nogmaals de gaskraan open en nu konden er maar 10 man volgen. We reden als gekken naar beneden en kwamen aansluiten bij Kevin en co. Tientallen kilometers lang reden we met 15 man voorop. Juist voor het ingaan van de plaatselijke rondes kwam er nog 20man aansluiten. Bij ons werd er naar elkaar gekeken en zo kwamen nog eens een groep aansluiten waar er grote toppers bij zaten, zoals Jan Logier, Benjamin Declercq, Saimen Delaeter.. Net voor het ingaan van de laatste ronde demareerde Miel Houfflyn en Aimé Degendt, Kevin reageerde op zijn beurt. Ik zat momenteel in het rood en moest passen. In de laatste ronde reed DJ-Matic op kop in de hoop dat het toch op een massaspurt zou eindigen. We kwamenn op 3tal seconden en dan valt het stil bij ons, ongeloofelijk! Nu hadden de koplopers vrij spel. Wij gingen spurten voor de 4de plaats, ik breng nog Stan helemaal naar voor in de hoop op een top 10 plaats voor de ploeg. Hij spurtte als "The Cav" en word nog knap 7de. Kevin wint voor Aime en Miel. Ikzelf kwam binnen gerold in het midden van het pak.
Vandaag trokken we naar Gits. Een koers die in het programma met een rood uitroepteken stond aangestipt. Vorig jaar reed ik hier ook en werd toen 11e, dat was dan mijn beste prestatie als eerste nieuweling. Vandaag ging ik dan voor de eerste overwinning, en als dat niet lukte toch zeker een top 3plaats. Mijn grootste concurrenten waren Kevin Deltombe, Miel Pyferroen en Maxime Farazijn. Iedere ronde waren er premies te verdienen. In de eerste ronde graaide Piet Allegaert 25euro mee. In de volgende ronde ging Miel er alleen vandoor, hij reed 2ronden alleen voorop maar werd dan terug gehaald door het peloton. Daarna ging hij opnieuw, het was duidelijk dat Pyferroen over zeer goede benen beschikte vandaag. Een tijdje later reedd een er een groepje van 4man weg, ikzelf wachtte een ronde en maakte dan de sprong. Eén per één kwamen ze bij ons aansluiten zelfs het peloton kwam in brokken aansluiten. Een paar ronden rustig recuperen en afstoppen voor Niels Dewaele die een aanval had opgezet. Hij reed 2ronden voorop met 2metgezellen. Hij werd ingelopen en direct viel hij opnieuw aan, niet zo'n verstandige keuze maar hij voelde zich super sterk vandaag. 5man kreeg hij mee en dit leek de beslissende groep. Ik keek naar Kevin en zag dat er iets moest gebeuren. Ik wist dat ik er alleen moest naartoe rijden en niet heel het peloton moest meetrekken omdat mijn ploeggenoot Niels vanvoor meewas. Dus zette ik mij op kop van het peloton met in mijn wiel Kevin. Na een scherpe draai trok ik vol op en gaf vol gas. Alleen Kevin en Piet Allegaert volgden, er viel een kloof met het peloton en met z'n 3gingen we opzoek naar de kopgroep. Nog geen halve ronde later sloten we aan. Even later sloten ook Miel, Maxime Farazijn, Baptist Vermeulen en nog 2 anderen aan. Met z'n 12 hadden we een dertig tal seconden voorsprong op het peloton. Maar met al deze grote namen mocht het nog niet baten. Toch werden we weer ingelopen. Nog 2 ronden te gaan en Miel zet opnieuw aan. Niemand reageert. Ik ga in de tegen aanval maar voelde dat ik al door me beste krachten heen zat. Een dikke ronde bleef ik tussen het peloton en Miel hangen. Toen zag ik Kevin als een stoomtrein komen afgevlamd met Maxime in z'n wiel. Ik had niet meer de kracht om aan te pikken en moest die 2ook laten gaan. Daar was de vogel alweer gaan vliegen. In de laatste ronde nam ik nog een gelletje en kwam er weer bovenop, ik demareerde nogmaals en kwam op een goeie 200meter van de kopgroep maar zag toen dat het peloton A-block achter me reed. Het mentale en fysieke was op bij mij. Ik werd nog 14e in de spurt maar dat was zeker niet goed genoeg. Miel won voor Maxime en Kevin. Ploeggenoot Stan werd overtuigend 4e in de spurt.
Voor vandaag konden we kiezen uit 2koersen , of ik reed in Desselgem of in Dentergem. Ik besloot om in Desselgem te rijden. We moesten 20 ronden van 3,3km afleggen. BK Jonas Rickaert en VK Kevin Deltombe kwamen hier aan de start. Op deze historische dag (9-11) reed ik met het nummer 9 rond. Al na 2ronden gaf ik er eens een lap op. Ik reed 2ronden alleen vooroop maar werd dan terug gegrepen door het peloton. Ik had een goed gevoel in de benen en gaf er nog eens een lap op, deze keer werd ik meteen tot orde geropen. Ondertussen probeerden tal van andere jongens een kloof te slaan met het peloton. Ze kregen 1 ronde vrijheid meer niet. Ook Kevin en Jonas reden een paar keer voorop maar ook zei kregen niet meer dan een goeie 200meter voorsprong. Dan reed Gianni Bossuyt alleen weg, niemand reageerde en hij had meteen 30seconden voorsprong. Dan reden Kevin en Jonas met z'n 2 ernaartoe, ik zat op dat moment wat in ingesloten en kon niet meespringen. Maar met behulp van ploeggenoot Stan Vanheuville en de rest van het peloton reden we in een 2tal ronden het gat toe. 4ronden voor het einde sprong Gianni Bossuyt nogmaals Cedric Vangoutteghem en Edward Planckaert reageerden. Kevin , Jonas, Stan en ik zagen het gevaar en trokken alles op een lint in het peloton, wij 4 draaiden mooi rond maar de rest van het peloton deed alsof ze "dood" zaten . Op 2ronden voor het einde werden de 3vluchters gegrepen. Het ging uitdraaien op een massaspurt. Ik wou in de laatste kilometer nog een ultime uitvalspoging doen, maar slaagde niet in mijn opzet. De laatste bocht was levensgevaarlijk, ik zit voor de laatste bocht rond 10de positie. De eersten draaiden in en toen gebeurde het onvermijdelijke, Cedric Vanghouttehem viel, Damon Maes knalde op de stoeprand en enkele andere reden recht door of in de voortuin van het huis die op de hoek stond. Ik zelf moest volledig inde remmen voor deze valpartij net zoals Stan, we moesten weer uit stilstand aanzetten, Stan werd nog knap 5de, ikzelf maar 10e. Kevin won en deed een bunnyhop over de meet, net zoals Cavendish in de Vuelta deed. Proficiat!
Voor deze manche van de Bvb moesten we naar Sint-Lievens-Houtem. Om 10u verzamelden we al met de ploeg om op ons gemaksje naar daar te trekken. Eenmaal daar konden we ons rustig voorbereiden op wat een "zware" wedstrijd zou worden. Dit maal zou ik me vanvoor in het peloton begeven en een slimme koers rijden. We moesten 12 ronden van een goeie 6km afleggen in totaal dus 72km. Op het redelijk zware parcour ging het er toch hard aantoe: 43,6km/u gemiddeld. Het parcour was niet selectief genoeg waardoor alles samenbleef. Enkele jongens probeerden wel maar bleven niet langer dan 1 ronde voorop. Iedere ronde was er een premie van 25 euro te verdienen en veel jongens gingen dan ook hun kans om deze in de wacht te slepen. Ook ik sprong op een goeie 2km voor de meet eens weg voor de premie en kreeg Vanreyten en Degendt met me mee. Ik moest uiteraard in de spurt het onderspit delven voor Vanreyten. Wij bleven met z'n 3 een dikke halve ronde voorop maar ook dan werden wij terug gegrepen. Het zag er dus naar uit dat het een gevaarlijke massaspurt ging worden door de S-bocht net voor de finish die we aan 60km/u namen. Maar op een ronde sloeg het noodlot voor de zoveelste keer toe. Op een betonnen baan reed ik recht op een uitstekend beton, juist op dezelfde plaatst waar Maxime Farazijn 9ronden vroeger plat reed werd me achteraf verteld. Dus moest ik de laatste ronde toekijken hoe Vanreyten voor Seppe Verschuere en Michael Goolaerts.
Naar deze dag had ik zo lang uitgekeken. In deze individuele tijdrit wou ik uitblinken, ik wist dat ik een aardig stukje kon tijdrijden en wou daarom vandaag super zijn. Maar al snel veranderde deze superdag in een "klotedag". Ik begon veel te laat met opwarmen en het parcour lag mij totaal niet. Ik startte toch vol hoop. Al snel bleek dat de superdag niet aanwezig was. Ik raakte niet in mijn ritme en versmeet constant van mij 16 naar mijn 17 en terug. Ik zat niet gemakkelijk op mijn fiets en was niet super geconcentreerd. Ik gaf toch alles dat ik kon. Ik zette een tijd neer van 24min13sec Een matige tot slechte prestatie voor mij. Kevin Deltombe die mee was gekomen met mij kreeg met pech af te rekenen in de eerste kilometer maar zette toch een tijd neer van 23min57sec. Over de afstand van 16.8km was Michael Goolaerts de snelste, hij zette een tijd neer van 22min 19sec. Proficiat!
Voor het eerst in mijn leven een criterium. Er kwamen 40 tal renners aan de start waaronder Kevin Deltombe. We moesten 18 rondjes van 2.2km afleggen, een kleine 40km dus. Vandaag was een goeie test voor de komende tijdrit in Adinkerke. Er stond een strakke wind en 99% van het parcour lag in de open vlaktes. Na een goeie opwarming gingen we om 14u00 van start. In de eerste ronde zijn er tal van ontsnappingen maar die hielden maar kort stand. In ronde 2 smeet Kevin Deltombe direct een bom. Een 2tal springt erachter maar raakte niet in Kevin zijn wiel. Dan probeerde ik, ik nam direct afstand van het peloton en sloot aan bij het 2-tal. We draaiden goed rond en ook Martijn Demeestere kwam bij ons aansluiten. Een dikke 2ronden later sloten we met z'n vier bij Kevin aan. Even later zit ik 4de in mijn groepje, na een bocht liet de renner voor mij een gat vallen met Martijn en Kevin, zij merkten dit meteen en trokken vol door. Ik reageerde iets later, iets te laat achteraf gezien. Ik reed 6ronden lang alleen achter het duo aan, ik bleef steeds op 200meter hangen. Ondanks de strakke wind gaf ik geen meter toe. Maar na 6ronden was het mentaal op, ik kreeg een mentale tik en liet daardoor het tempo zakken. Enkele ronden later komt Thybo Notredame aansluiten. Mijn pa roept naar ons dat we alletwee evenveel moeten werken en Thybo roept zonder enig respect terug: Gij moet zwijgen! Tja, dit bewees hoe weinig respect sommige mensen hebben. Even later roept hij ook dat ik niets van kopwerk deed, terwijl ik zelf aan kop reed ? Toch reden we met z'n 2 naar de kopgroep toe. We reden het gat van 30 seconden toe, maar toen we bij hen aansloten vroeg Kevin aan Thybo om over te nemen van Martijn(die aan kop reed), Thybo gaf geen krimp en zo reed Martijn op z'n kousevoeten weg. Kevin spurt gemakkelijk naar hem toe, ook ik wou dit doen maar ik zag dat Thybo direct van mij ging profiteren en op mijn krachten zou aansluiten bij het 2-tal. Ik dacht: jij gaat niet met mijn voeten spelen eh maat. Ik hield express de benen stil zodat Thybo ook de vogeltjes zag vliegen. We reden op ons eigen tempo de laatste ronde uit. Ik zette iets te vroeg de spurt in waardoor ik op de laatste meter nipt geremonteerd werd door Thybo. Kevin won waardoor hij nu al 11zeges op zijn seizoens palamares staan heeft, proficiat!
20/08/10 tot 23/08/10 Cycling Tour West-Vlaanderen
13e in algemeen klassement
Dag 1: 4 zware dagen stonden er op het programma. Wij als ploeg van De Zeemeeuw Oostende hadden besloten om ons voor 4dagen af te zonderen. Vrijdag strandde we neer in Wielsbeke. Voor de 2de editie van deze ronde stonden er 25 ploegen aan de start. Eerst stond er een korte ploegentijdrit op het programma en daarna nog een korte wegrit. In de proloog moesten we 7km afleggen, onze ploeg werd laag ingeschat voor deze ronde en dit gaf ons een extra motivatie. Voor de ploegentijdrit bereidde ik me alleen voor. Dit was mijn specialiteit en moest er dan ook in uitblinken. We stonden te wachten om van start te gaan, en we hoorden de ploegleider van Wielerteam Waasland(die achter ons startte) zeggen: Gasten, de Zeemeeuw zullen we toch inhalen! Hierdoor was ik zeer geprikkeld. Om 14u12 ging onze ploeg van start. Robbe reed hem helemaal leeg in de eerste kilometers om ons in het hoge ritme te brengen, daarna trok diego eens fors door en moest hij ook de rol lossen, nu kwam ik op kop en nam een grote brok voor mijn rekening. Dario bracht ons prachtig door het stuk tegenwind waardoor de overige 3man krachten spaarde. Nog met z'n 3 en nog een dikke 4km te gaan. Ik, Niels en Stan haalden alles uit de kast. We reden een fantastische proloog, de laatste 2km nam ik voor m'n rekening en ging nog eens vol door. We kwamen aan met een tijd van 0:10:15,22. Dat was een voorlopige 3de tijd. Wielerteam Waasland reed 5seconden trager, wie laatst lacht best lacht... Nadat alle ploegen waren aangekomen konden we kijken hoeveelste we stonden, we werden uiteindelijk 9de. Ct Menen wint en zo mocht Piotr Havik de gele trui aantrekken.
Om 18u00 moesten we dan nog 62kilometers afgaspellen. Zoals verwacht lag het tempo zeer hoog, gemiddeld 43km/u. Het tempo lag veel te hoog om weg te rijden maar toch schoof ik in enkele schermutselingen mee. De eerste gevaarlijk aanval kwam van Jan Logier en mezelf, we namen snel enkele meters, maar na een ronde reed Piotr het gat volledig toe, zijn gele trui kwam namelijk in gevaar. Voor het ingaan van de laatste ronde demareerde er een Brit, Miel Pyferroen en Jan logier reageren een halve ronde later. We lieten ze gewoon begaan. De brit wint solo voor Jan Logier en Miel Pyferroen. Ik zelf word 30ste in de massaspurt. Na dag 1 mocht Miel het geel aantrekken, Newery James het groen en Verwilst Dieter het wit.
Dag2 In tegenstelling tot het vlakke parcour van gisteren stond er vandaag een zwaar parcour op het programma. Er zaten namelijk enkele korte heuvels in. Eerst was er een een aanloopstrook van 1.5km. Op 1km van de finish werd het peloton losgelaten. De eerste ronden bleef alles tesamen. We kregen een zeer bedrijvige Otto Vergaerde te zien maar het peloton remmonteerde hem onmiddelijk, na enkele ronden nam ik het hazenpad, 1renner schoof met me mee. 2ronden later worden we weer ingelopen. Even recuperen in het middenste gedeelte van het peloton en ik kon er terug tegenaan. In ronde 6 sprong ik nogmaals nu ging otto vergaerde met me mee. We draaiden goed rond maar toch kwam nog 12 man aansluiten waaronder Piotr Havik en Niels Vanderaerden. Het draaide niet echt lekker rond met zo'n grote groep, maar verbazingwekkend bouwden we onze voorsprong verder en verder uit. Laatste ronde! Ik voel me nog super, nog geen kramp te bespeuren en de benen voelden nog fris aan. Op 3km zet Piotr op een brug aan , niemand reageerde. Ik dacht dat we met de overig 14 man hem wel zouden terughalen. Maar hij gaf geen meter toe. Laatste kilometer en ondertussen was Jan Logier naar Piotr gesprongen, ikzelf maak me op voor de groepsspurt. Nochtans in de laatste kilometer ben je het meest geconcentreerd. Toen sloeg het noodlot toe, de Brits kampioen reed knal in mijn achterwiel, hij keek zodanig naar de grond toen hij wou inschuiven dat hij mij niet zag. Daar stond ik dan op 500meter van de meet, met m'n achterwiel in de lucht. De neutrale wagen depanneerde me wel maar het peloton was me allang voorbij gevlamd. Na de meet had ik moeite met mezelf te beheersen, ik ging naar de brit en vroeg wat hem bezielde in het Engels. Hij keek me zelf niet aan en kreeg geen woord van spijt uit hem. Ik kreeg wel de tijd van de kopgroep en zo sprong ik van de 36ste naar de 12de plaats in het algemeen klassement.
Dag 3 Vandaag stond deerlijk op het programma. Nu dat er in mijn carbon achterwiel slechts 4spaken overschoten mocht ik met de tuben van ploeggenoot Stan Vaneuville rijden. Nu stond Piotr weer in het geel, Jan Logier het groen en verassend Tjorven Desplenter het wit. Na 2ronden sloeg het noodlot alweer toe, na een bocht raakte ik met mijn voorwiel het achterwiel van Gianni Colpaert, ik smakte tegen de grond en Killian van Gaverzicht reed nog eens bovenop mij.. Ik stond direct recht en wou verder rijden maar zag dat heel het achterwiel geplooit was. Wiel nummer 2kapot. Dus nam ik mijn reserve fiets en kwam na een halve ronde terug aansluiten bij het peloton. Ik had super veel last van mijn linker bekken van de val en moest heel de koers op mijn tanden bijten. Achter de koers bleek dat er nog 2spaken heel los in mijn reserve fiets zaten en dat ik nog heel de koers met een sleepend wiel had gereden, wiel nummer 3. Niels Vanderaerden won de massaspurt voor Jan Willem Welter en cedric Vanghoutghem. Piotr bleef in het geel , Niels nam het groen en Tjorven het wit.
Dag4 De finale dag ging door in Meulebeke, weer een parcour dat me lag. Hier moest ik vandaag 1 iets doen, mijn klassement verdedigen. Voor de laatste dag lag het tempo zeer hoog. Gemiddeld nog 41,7km/u. Na 2ronden rijden er maar liefst 30man weg, ik was niet mee maar ploeggenoot Stan was dat wel dus kon ik niet meteen reageren. Na een goeie ronde smelt alles weer tesamen. Op 4ronden van het einde rijden er 12 man weg waaronder Miel Pyferroen die een bedreiging was voor mijn klassement.Ze hadden een voorsprong van 38sec. Ik raak wat in paniek maar snel kwam ploeggenoot Dario Desplancke me kalmeren. Mijn ploeg zette zich helemaal vooraan en deed er 18seconden vanaf. Dan was het de beurt aan Lotto, met andere woorden, Piotr moest ook actie ondernemen, hij bracht het verschil tot op 15seconden. Ik was nog altijd niet zeker van me 12de stek dus reed Stan Vaneuville maar liefst de laatste 15seconden voor met toe! Dit apprecier ik enorm! In de laatste ronde zit ik perfect voor de massaspurt, rond de 10de plaats. Plots staat Miel Pyfferoen op de trappers midden in de spurt, hij zwierde zodanig van links naar rechts met zijn fiets dat een valpartij onvermijdelijk was, 2renners haken in elkaar en vallen, ik reed tussen hen midden door maar raakte vanalles van hun fietsen , resultaat => 5spaken uit mijn voorwiel, dit was al wiel nummer 4. Jan Willem Welter wint waar door hij door de bonificatie seconden nipt voor me komt . En zo beëindig ik deze 4daagse op een 13de stek met 4kapotte wielen en schaafwonden, symbolisch toch ?
34ste en gevallen 
17e plaats
41ste
Teleurstellende 14e plaats
10e
4e na een hele koers achtervolgen
13e in algemeen klassement
