De dag waar ik het meest naar uitkeek. De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, clubkampioenschap. Iedereen keek ernaar uit. Na een week stage met de Wielerschool Brugge in het zonnige Mojacar(Spanje), stond ik niet echt fris aan de start. We hadden er een goeie 500 trainings kilometers opzitten. De zaterdag (dag voor de wedstrijd) lannde ik om 22u30 in Charleroi. Na een lange dag stond er dan nog de autorit van Charleroi naar huis op het programma. Uiteindelijk zat ik om 1u30 's nachts in mijn bed. Niet echt een ideale voorbereiding. Een aantal uur later was het alweer tijd om op te staan. Ik voelde me nog doodmoe maar besloot gewoon om het beste ervan te maken. Om 15u moesten we van start gaan om 15 rondjes af te malen. Een kleine 53kilometer. 1 van de topfavorieten was Romeo Wegge, een 2de jaars junior van Brugse Vélosport. Omdat bij ons de nieuwelingen en junioren samen reden stonden we met een deftig aantal renners aan de start. Maar na een goeie 2ronden was de schifting al gemaakt, er schoten nog een goeie 20 renners over. Het bleef een gesloten wedstrijd. De wedstrijd had een soort patroon. Vele renners vielen aan, maar die werden onmiddelijk terug tot de orde geropen. Ook ik ging me kans maar kreeg ook geen ruimte. Wie het meeste indruk opmij maakte en een indrukwekkende vooruitgang boekte in de winter was Dario Desplancke aka The Boss. Hij draaide goed mee voorin en ging zelf ook zijn kans. Wat vooral opviel was dat steeds dezelfde namen voorin reden en het werk deden. Op een 3tal ronden van het einde kan er toch 2man zich afscheiden, met name Dario Desplancke en Ciske Aneca. Ze kregen een 10 tal seconden voorsprong maar een ronde en half later werden ze terug ingelopen. Alweer door het werk van dezelfden.. Laatste ronde! Een renner van de Brugse Vélosport houd een ronde lang het tempo hoog, waardoor het peloton op een lint wordt getrokken. De spanning was te snijden en er werden meer en meer risico's in de bochten genomen. Op een 1,5km van de meet demareer ik net voor een bocht. Enkel Stan Vanneuville(Zeemeeuw Oostende) en Giorgio D'hoore(Brugse Vélosport) konden volgen. De laatste kilometers hou ik een tempo van 55km/u aan, wat goed was voor een 4 à 6 seconden voorsprong op het peloton. Nu ging er nog maar 1 iets door mijn hoofd. Iemand van de zeemeeuw moet winnen! Of het nu Stan of ik was die Ck werd dat maakte mij niet uit. Ikzelf was de zwakste spurter van de drie. In de laatste rechte lijn hou ik het tempo houd strak. Ik zet Stan op 100m van de meet af en hij maakt het met de vingers in de neus af! Stan wint, ikzelf word nog 2de , Giorgio 3de. 4sec later wint Dario de pelotonspurt. Proficiat Stan!
Zaterdag middag vertrok ik al naar Jemeppe want de start was de zondag al om 12u! Samen met vader en de mobilhome bleven we daar dan overnachten. Ook Jonas Rickaert was al van de partij. Ik keek al een hele week uit naar deze koers, Jan Logier en ik praatte over niets anders in de klas. Eindelijk was het dan zover, zondag morgen! Lekker opstaan en eens een frisse neus ophalen, de dag kon niet beter beginnen. Ik reed los, ging inschrijven en om 10u30 begon ik dan aan mijn "middagmaal". Dan was het in spanning afwachtten op de start. Ik startte als 1 van de laatsten net zoals Kevin Deltombe, Piotr Havik en nog anderen. Na 3km zat ik al helemaal vooraan. Na een goeie 10km reed er een 3tal weg: Piotr Havik, Michael Goolaerts en Benjamin Declerq. Ikzelf ga met Jan Logier in de tegen aanval. We worden direct gegrepen, ik zag een bocht van 90graden aankomen, het goot water en ik wou als een van de eersten door de bocht gaan. Ik zat in 2de positie, alleen Jan Logier voor me. En dan gebeurd het toch, Jan gleed weg en ik kon niets anders meer doen dan rechtdoor rijden. Ik reed recht op een prikkeldraad af waarmee men de koeien weides mee afbakend. Ik kon net optijd uitklikken en zo OVER de draad springen. Ik smakte tegen de grond, liever dat dan in die prikkeldraad hangen waar er elektriciteit op zat. Ik snelde me weer op de fiets en sloot direct weer aan bij het peloton. Net voor de eerste klim zat ik terug vooraan. Op de eerste 3 beklimmingen zit ik constant vooraan en had geen probleem om te volgen (ook omdat ik gistern het parcour nog had gedaan). De 4de klim was de langste en zwaarste. Hierop had ik een aanval gepland, maar die viel letterlijk in het water. Op 3km van de voet is er een massa valpartij vooraan in het peloton. Ik moet voet aan grond zetten en zo zijn er plots 30man weg. Ik reed vlug door het gras en probeerde samen met Martijn Demeestere de kloof te dichten. Net voor de voet van de klim sloten wij aan. Natuurlijk had ik veel krachten verspild en moest ik gewoon naar boven rijden in de groep. Joachim Vanreyten maakt alleen nog de sprong naar het 3-tal. Niemand anders slaagde daarin. Ik was door de omstandigheden( hevige regen) kapot. Ik dronk slecht 1 drinkbus over 81km, wat natuurlijk te weinig is. Ik moest op het einde een klein gaatje laten met de groep en kwam zo als 34ste over de meet. Niet slecht maar ook niet super. Vanreyten won solo voor Benjamin Declercq en Aimé Degendt.
Na gisteren een zware koers gereden te hebben in Dottenijs, besloot ik toch om te gaan rijden in Tiegem. Het beloofde een zware koers te worden, de aankomst berop, de strakke wind en enkele kleppers zoals Seppe Verschuere, Miel Houfflyn en Jonas Rickaert zouden het me zeker niet makkelijk maken. Om 15u gingen we van start. Iedere ronde was er een premie te verdienen. Vooral natura premies zoals: trainingsjas, radio, wijn, enzo.. De eerste ronde graaide Miel Houfflyn de premie mee. Ikzelf zat alert vooraan en bestudeerde alles nauwkeurig. Door het zware parcour werd er toch nog een hoog tempo gereden. Niet veel jongens reden weg maar toch werd het iedere maal op een lint getrokken, in de hoop dat er een afscheiding zou komen. In ronde 3 demareer ik op de klim, Baptist Vermeulen springt mee. Er kwam sterke tegen reactie vanuit het peloton maar ik trok nogmaals fors door. 2 ronden lang reden Baptist en ik voorop. Enkele ronden later smeet Miel Houfflyn een serieuze bom op de klim. Ik en Martijn Demeestere zijn de enigen die konden mee springen. Een halve ronde reden we voorop, meer niet! We gingen dus met een 30tal man naar de streep. Ik zat door mijn beste krachten heen en reed in het midden van het peloton mee naar boven. Jonas trok mooi de spurt aan voor Seppe, maar als een duiveltje uit een doosje kwam Damon Maes er nog over. Damon Maes wint voor Seppe en Baptist.
Voor de voorlaatste Beker Van België manche trokken we naar Dottenijs. Na even thuis op de computer wat opzoek werk te hebben gedaan over het parcour zag het er naar uit dat dit een zware koers ging worden. We stonden slechts met 4 renners aan de start van de ploeg. Bij deze wil ik Robbe Fouvry bedanken om zich op te offeren om mee te doen! Was hij er niet geweest konden we niet starten. Ik stond al eerste klaar voor de verzetcontrole. Ik stond perfect voor de start, op de tweede rij. Al bij de start ging Michael Goolaerts er vandoor, Benjamin Declercq reageerde onmiddelijk, zowel ik als ploeggenoot Stan Vanneuville deden hetzelfde. Over de rest van het koersverloop valt er weining te zeggen. In de eerste kilometers gingen er al weer zwaar tegen dek. Na 10km springen er een 5tal man weg ze krijgen 1min voorsprong. Totdat we in de heuvelzone kwamen. De eerste en de tweed klim waren molhoopjes. De derde daarin tegen was eentje om U tegen te zeggen. Ik zat in Kevin Deltombe ze wiel en zag dat hij iets van plan was. Nog maar aan de voet van de klim demareerde hij al, ik ging vlot mee tot dat Benjamin declercq zijn ketting recht voor mijn neus ervan loopt. Benjamin staat stil en ik moet in de remmen. Nu was er een klein gaatje met kevin , ik trok nog eens fors door maar kwam niet echt dichter bij. Ik reed een goed stevig tempo naar boven. Juist voor de top kan ik voor een afscheiding in het peloton zorgen. Ik trok nogmaals de gaskraan open en nu konden er maar 10 man volgen. We reden als gekken naar beneden en kwamen aansluiten bij Kevin en co. Tientallen kilometers lang reden we met 15 man voorop. Juist voor het ingaan van de plaatselijke rondes kwam er nog 20man aansluiten. Bij ons werd er naar elkaar gekeken en zo kwamen nog eens een groep aansluiten waar er grote toppers bij zaten, zoals Jan Logier, Benjamin Declercq, Saimen Delaeter.. Net voor het ingaan van de laatste ronde demareerde Miel Houfflyn en Aimé Degendt, Kevin reageerde op zijn beurt. Ik zat momenteel in het rood en moest passen. In de laatste ronde reed DJ-Matic op kop in de hoop dat het toch op een massaspurt zou eindigen. We kwamenn op 3tal seconden en dan valt het stil bij ons, ongeloofelijk! Nu hadden de koplopers vrij spel. Wij gingen spurten voor de 4de plaats, ik breng nog Stan helemaal naar voor in de hoop op een top 10 plaats voor de ploeg. Hij spurtte als "The Cav" en word nog knap 7de. Kevin wint voor Aime en Miel. Ikzelf kwam binnen gerold in het midden van het pak.
Vandaag trokken we naar Gits. Een koers die in het programma met een rood uitroepteken stond aangestipt. Vorig jaar reed ik hier ook en werd toen 11e, dat was dan mijn beste prestatie als eerste nieuweling. Vandaag ging ik dan voor de eerste overwinning, en als dat niet lukte toch zeker een top 3plaats. Mijn grootste concurrenten waren Kevin Deltombe, Miel Pyferroen en Maxime Farazijn. Iedere ronde waren er premies te verdienen. In de eerste ronde graaide Piet Allegaert 25euro mee. In de volgende ronde ging Miel er alleen vandoor, hij reed 2ronden alleen voorop maar werd dan terug gehaald door het peloton. Daarna ging hij opnieuw, het was duidelijk dat Pyferroen over zeer goede benen beschikte vandaag. Een tijdje later reedd een er een groepje van 4man weg, ikzelf wachtte een ronde en maakte dan de sprong. Eén per één kwamen ze bij ons aansluiten zelfs het peloton kwam in brokken aansluiten. Een paar ronden rustig recuperen en afstoppen voor Niels Dewaele die een aanval had opgezet. Hij reed 2ronden voorop met 2metgezellen. Hij werd ingelopen en direct viel hij opnieuw aan, niet zo'n verstandige keuze maar hij voelde zich super sterk vandaag. 5man kreeg hij mee en dit leek de beslissende groep. Ik keek naar Kevin en zag dat er iets moest gebeuren. Ik wist dat ik er alleen moest naartoe rijden en niet heel het peloton moest meetrekken omdat mijn ploeggenoot Niels vanvoor meewas. Dus zette ik mij op kop van het peloton met in mijn wiel Kevin. Na een scherpe draai trok ik vol op en gaf vol gas. Alleen Kevin en Piet Allegaert volgden, er viel een kloof met het peloton en met z'n 3gingen we opzoek naar de kopgroep. Nog geen halve ronde later sloten we aan. Even later sloten ook Miel, Maxime Farazijn, Baptist Vermeulen en nog 2 anderen aan. Met z'n 12 hadden we een dertig tal seconden voorsprong op het peloton. Maar met al deze grote namen mocht het nog niet baten. Toch werden we weer ingelopen. Nog 2 ronden te gaan en Miel zet opnieuw aan. Niemand reageert. Ik ga in de tegen aanval maar voelde dat ik al door me beste krachten heen zat. Een dikke ronde bleef ik tussen het peloton en Miel hangen. Toen zag ik Kevin als een stoomtrein komen afgevlamd met Maxime in z'n wiel. Ik had niet meer de kracht om aan te pikken en moest die 2ook laten gaan. Daar was de vogel alweer gaan vliegen. In de laatste ronde nam ik nog een gelletje en kwam er weer bovenop, ik demareerde nogmaals en kwam op een goeie 200meter van de kopgroep maar zag toen dat het peloton A-block achter me reed. Het mentale en fysieke was op bij mij. Ik werd nog 14e in de spurt maar dat was zeker niet goed genoeg. Miel won voor Maxime en Kevin. Ploeggenoot Stan werd overtuigend 4e in de spurt.
Voor vandaag konden we kiezen uit 2koersen , of ik reed in Desselgem of in Dentergem. Ik besloot om in Desselgem te rijden. We moesten 20 ronden van 3,3km afleggen. BK Jonas Rickaert en VK Kevin Deltombe kwamen hier aan de start. Op deze historische dag (9-11) reed ik met het nummer 9 rond. Al na 2ronden gaf ik er eens een lap op. Ik reed 2ronden alleen vooroop maar werd dan terug gegrepen door het peloton. Ik had een goed gevoel in de benen en gaf er nog eens een lap op, deze keer werd ik meteen tot orde geropen. Ondertussen probeerden tal van andere jongens een kloof te slaan met het peloton. Ze kregen 1 ronde vrijheid meer niet. Ook Kevin en Jonas reden een paar keer voorop maar ook zei kregen niet meer dan een goeie 200meter voorsprong. Dan reed Gianni Bossuyt alleen weg, niemand reageerde en hij had meteen 30seconden voorsprong. Dan reden Kevin en Jonas met z'n 2 ernaartoe, ik zat op dat moment wat in ingesloten en kon niet meespringen. Maar met behulp van ploeggenoot Stan Vanheuville en de rest van het peloton reden we in een 2tal ronden het gat toe. 4ronden voor het einde sprong Gianni Bossuyt nogmaals Cedric Vangoutteghem en Edward Planckaert reageerden. Kevin , Jonas, Stan en ik zagen het gevaar en trokken alles op een lint in het peloton, wij 4 draaiden mooi rond maar de rest van het peloton deed alsof ze "dood" zaten . Op 2ronden voor het einde werden de 3vluchters gegrepen. Het ging uitdraaien op een massaspurt. Ik wou in de laatste kilometer nog een ultime uitvalspoging doen, maar slaagde niet in mijn opzet. De laatste bocht was levensgevaarlijk, ik zit voor de laatste bocht rond 10de positie. De eersten draaiden in en toen gebeurde het onvermijdelijke, Cedric Vanghouttehem viel, Damon Maes knalde op de stoeprand en enkele andere reden recht door of in de voortuin van het huis die op de hoek stond. Ik zelf moest volledig inde remmen voor deze valpartij net zoals Stan, we moesten weer uit stilstand aanzetten, Stan werd nog knap 5de, ikzelf maar 10e. Kevin won en deed een bunnyhop over de meet, net zoals Cavendish in de Vuelta deed. Proficiat!
Voor deze manche van de Bvb moesten we naar Sint-Lievens-Houtem. Om 10u verzamelden we al met de ploeg om op ons gemaksje naar daar te trekken. Eenmaal daar konden we ons rustig voorbereiden op wat een "zware" wedstrijd zou worden. Dit maal zou ik me vanvoor in het peloton begeven en een slimme koers rijden. We moesten 12 ronden van een goeie 6km afleggen in totaal dus 72km. Op het redelijk zware parcour ging het er toch hard aantoe: 43,6km/u gemiddeld. Het parcour was niet selectief genoeg waardoor alles samenbleef. Enkele jongens probeerden wel maar bleven niet langer dan 1 ronde voorop. Iedere ronde was er een premie van 25 euro te verdienen en veel jongens gingen dan ook hun kans om deze in de wacht te slepen. Ook ik sprong op een goeie 2km voor de meet eens weg voor de premie en kreeg Vanreyten en Degendt met me mee. Ik moest uiteraard in de spurt het onderspit delven voor Vanreyten. Wij bleven met z'n 3 een dikke halve ronde voorop maar ook dan werden wij terug gegrepen. Het zag er dus naar uit dat het een gevaarlijke massaspurt ging worden door de S-bocht net voor de finish die we aan 60km/u namen. Maar op een ronde sloeg het noodlot voor de zoveelste keer toe. Op een betonnen baan reed ik recht op een uitstekend beton, juist op dezelfde plaatst waar Maxime Farazijn 9ronden vroeger plat reed werd me achteraf verteld. Dus moest ik de laatste ronde toekijken hoe Vanreyten voor Seppe Verschuere en Michael Goolaerts.
Naar deze dag had ik zo lang uitgekeken. In deze individuele tijdrit wou ik uitblinken, ik wist dat ik een aardig stukje kon tijdrijden en wou daarom vandaag super zijn. Maar al snel veranderde deze superdag in een "klotedag". Ik begon veel te laat met opwarmen en het parcour lag mij totaal niet. Ik startte toch vol hoop. Al snel bleek dat de superdag niet aanwezig was. Ik raakte niet in mijn ritme en versmeet constant van mij 16 naar mijn 17 en terug. Ik zat niet gemakkelijk op mijn fiets en was niet super geconcentreerd. Ik gaf toch alles dat ik kon. Ik zette een tijd neer van 24min13sec Een matige tot slechte prestatie voor mij. Kevin Deltombe die mee was gekomen met mij kreeg met pech af te rekenen in de eerste kilometer maar zette toch een tijd neer van 23min57sec. Over de afstand van 16.8km was Michael Goolaerts de snelste, hij zette een tijd neer van 22min 19sec. Proficiat!
Voor het eerst in mijn leven een criterium. Er kwamen 40 tal renners aan de start waaronder Kevin Deltombe. We moesten 18 rondjes van 2.2km afleggen, een kleine 40km dus. Vandaag was een goeie test voor de komende tijdrit in Adinkerke. Er stond een strakke wind en 99% van het parcour lag in de open vlaktes. Na een goeie opwarming gingen we om 14u00 van start. In de eerste ronde zijn er tal van ontsnappingen maar die hielden maar kort stand. In ronde 2 smeet Kevin Deltombe direct een bom. Een 2tal springt erachter maar raakte niet in Kevin zijn wiel. Dan probeerde ik, ik nam direct afstand van het peloton en sloot aan bij het 2-tal. We draaiden goed rond en ook Martijn Demeestere kwam bij ons aansluiten. Een dikke 2ronden later sloten we met z'n vier bij Kevin aan. Even later zit ik 4de in mijn groepje, na een bocht liet de renner voor mij een gat vallen met Martijn en Kevin, zij merkten dit meteen en trokken vol door. Ik reageerde iets later, iets te laat achteraf gezien. Ik reed 6ronden lang alleen achter het duo aan, ik bleef steeds op 200meter hangen. Ondanks de strakke wind gaf ik geen meter toe. Maar na 6ronden was het mentaal op, ik kreeg een mentale tik en liet daardoor het tempo zakken. Enkele ronden later komt Thybo Notredame aansluiten. Mijn pa roept naar ons dat we alletwee evenveel moeten werken en Thybo roept zonder enig respect terug: Gij moet zwijgen! Tja, dit bewees hoe weinig respect sommige mensen hebben. Even later roept hij ook dat ik niets van kopwerk deed, terwijl ik zelf aan kop reed ? Toch reden we met z'n 2 naar de kopgroep toe. We reden het gat van 30 seconden toe, maar toen we bij hen aansloten vroeg Kevin aan Thybo om over te nemen van Martijn(die aan kop reed), Thybo gaf geen krimp en zo reed Martijn op z'n kousevoeten weg. Kevin spurt gemakkelijk naar hem toe, ook ik wou dit doen maar ik zag dat Thybo direct van mij ging profiteren en op mijn krachten zou aansluiten bij het 2-tal. Ik dacht: jij gaat niet met mijn voeten spelen eh maat. Ik hield express de benen stil zodat Thybo ook de vogeltjes zag vliegen. We reden op ons eigen tempo de laatste ronde uit. Ik zette iets te vroeg de spurt in waardoor ik op de laatste meter nipt geremonteerd werd door Thybo. Kevin won waardoor hij nu al 11zeges op zijn seizoens palamares staan heeft, proficiat!
20/08/10 tot 23/08/10 Cycling Tour West-Vlaanderen
13e in algemeen klassement
Dag 1: 4 zware dagen stonden er op het programma. Wij als ploeg van De Zeemeeuw Oostende hadden besloten om ons voor 4dagen af te zonderen. Vrijdag strandde we neer in Wielsbeke. Voor de 2de editie van deze ronde stonden er 25 ploegen aan de start. Eerst stond er een korte ploegentijdrit op het programma en daarna nog een korte wegrit. In de proloog moesten we 7km afleggen, onze ploeg werd laag ingeschat voor deze ronde en dit gaf ons een extra motivatie. Voor de ploegentijdrit bereidde ik me alleen voor. Dit was mijn specialiteit en moest er dan ook in uitblinken. We stonden te wachten om van start te gaan, en we hoorden de ploegleider van Wielerteam Waasland(die achter ons startte) zeggen: Gasten, de Zeemeeuw zullen we toch inhalen! Hierdoor was ik zeer geprikkeld. Om 14u12 ging onze ploeg van start. Robbe reed hem helemaal leeg in de eerste kilometers om ons in het hoge ritme te brengen, daarna trok diego eens fors door en moest hij ook de rol lossen, nu kwam ik op kop en nam een grote brok voor mijn rekening. Dario bracht ons prachtig door het stuk tegenwind waardoor de overige 3man krachten spaarde. Nog met z'n 3 en nog een dikke 4km te gaan. Ik, Niels en Stan haalden alles uit de kast. We reden een fantastische proloog, de laatste 2km nam ik voor m'n rekening en ging nog eens vol door. We kwamen aan met een tijd van 0:10:15,22. Dat was een voorlopige 3de tijd. Wielerteam Waasland reed 5seconden trager, wie laatst lacht best lacht... Nadat alle ploegen waren aangekomen konden we kijken hoeveelste we stonden, we werden uiteindelijk 9de. Ct Menen wint en zo mocht Piotr Havik de gele trui aantrekken.
Om 18u00 moesten we dan nog 62kilometers afgaspellen. Zoals verwacht lag het tempo zeer hoog, gemiddeld 43km/u. Het tempo lag veel te hoog om weg te rijden maar toch schoof ik in enkele schermutselingen mee. De eerste gevaarlijk aanval kwam van Jan Logier en mezelf, we namen snel enkele meters, maar na een ronde reed Piotr het gat volledig toe, zijn gele trui kwam namelijk in gevaar. Voor het ingaan van de laatste ronde demareerde er een Brit, Miel Pyferroen en Jan logier reageren een halve ronde later. We lieten ze gewoon begaan. De brit wint solo voor Jan Logier en Miel Pyferroen. Ik zelf word 30ste in de massaspurt. Na dag 1 mocht Miel het geel aantrekken, Newery James het groen en Verwilst Dieter het wit.
Dag2 In tegenstelling tot het vlakke parcour van gisteren stond er vandaag een zwaar parcour op het programma. Er zaten namelijk enkele korte heuvels in. Eerst was er een een aanloopstrook van 1.5km. Op 1km van de finish werd het peloton losgelaten. De eerste ronden bleef alles tesamen. We kregen een zeer bedrijvige Otto Vergaerde te zien maar het peloton remmonteerde hem onmiddelijk, na enkele ronden nam ik het hazenpad, 1renner schoof met me mee. 2ronden later worden we weer ingelopen. Even recuperen in het middenste gedeelte van het peloton en ik kon er terug tegenaan. In ronde 6 sprong ik nogmaals nu ging otto vergaerde met me mee. We draaiden goed rond maar toch kwam nog 12 man aansluiten waaronder Piotr Havik en Niels Vanderaerden. Het draaide niet echt lekker rond met zo'n grote groep, maar verbazingwekkend bouwden we onze voorsprong verder en verder uit. Laatste ronde! Ik voel me nog super, nog geen kramp te bespeuren en de benen voelden nog fris aan. Op 3km zet Piotr op een brug aan , niemand reageerde. Ik dacht dat we met de overig 14 man hem wel zouden terughalen. Maar hij gaf geen meter toe. Laatste kilometer en ondertussen was Jan Logier naar Piotr gesprongen, ikzelf maak me op voor de groepsspurt. Nochtans in de laatste kilometer ben je het meest geconcentreerd. Toen sloeg het noodlot toe, de Brits kampioen reed knal in mijn achterwiel, hij keek zodanig naar de grond toen hij wou inschuiven dat hij mij niet zag. Daar stond ik dan op 500meter van de meet, met m'n achterwiel in de lucht. De neutrale wagen depanneerde me wel maar het peloton was me allang voorbij gevlamd. Na de meet had ik moeite met mezelf te beheersen, ik ging naar de brit en vroeg wat hem bezielde in het Engels. Hij keek me zelf niet aan en kreeg geen woord van spijt uit hem. Ik kreeg wel de tijd van de kopgroep en zo sprong ik van de 36ste naar de 12de plaats in het algemeen klassement.
Dag 3 Vandaag stond deerlijk op het programma. Nu dat er in mijn carbon achterwiel slechts 4spaken overschoten mocht ik met de tuben van ploeggenoot Stan Vaneuville rijden. Nu stond Piotr weer in het geel, Jan Logier het groen en verassend Tjorven Desplenter het wit. Na 2ronden sloeg het noodlot alweer toe, na een bocht raakte ik met mijn voorwiel het achterwiel van Gianni Colpaert, ik smakte tegen de grond en Killian van Gaverzicht reed nog eens bovenop mij.. Ik stond direct recht en wou verder rijden maar zag dat heel het achterwiel geplooit was. Wiel nummer 2kapot. Dus nam ik mijn reserve fiets en kwam na een halve ronde terug aansluiten bij het peloton. Ik had super veel last van mijn linker bekken van de val en moest heel de koers op mijn tanden bijten. Achter de koers bleek dat er nog 2spaken heel los in mijn reserve fiets zaten en dat ik nog heel de koers met een sleepend wiel had gereden, wiel nummer 3. Niels Vanderaerden won de massaspurt voor Jan Willem Welter en cedric Vanghoutghem. Piotr bleef in het geel , Niels nam het groen en Tjorven het wit.
Dag4 De finale dag ging door in Meulebeke, weer een parcour dat me lag. Hier moest ik vandaag 1 iets doen, mijn klassement verdedigen. Voor de laatste dag lag het tempo zeer hoog. Gemiddeld nog 41,7km/u. Na 2ronden rijden er maar liefst 30man weg, ik was niet mee maar ploeggenoot Stan was dat wel dus kon ik niet meteen reageren. Na een goeie ronde smelt alles weer tesamen. Op 4ronden van het einde rijden er 12 man weg waaronder Miel Pyferroen die een bedreiging was voor mijn klassement.Ze hadden een voorsprong van 38sec. Ik raak wat in paniek maar snel kwam ploeggenoot Dario Desplancke me kalmeren. Mijn ploeg zette zich helemaal vooraan en deed er 18seconden vanaf. Dan was het de beurt aan Lotto, met andere woorden, Piotr moest ook actie ondernemen, hij bracht het verschil tot op 15seconden. Ik was nog altijd niet zeker van me 12de stek dus reed Stan Vaneuville maar liefst de laatste 15seconden voor met toe! Dit apprecier ik enorm! In de laatste ronde zit ik perfect voor de massaspurt, rond de 10de plaats. Plots staat Miel Pyfferoen op de trappers midden in de spurt, hij zwierde zodanig van links naar rechts met zijn fiets dat een valpartij onvermijdelijk was, 2renners haken in elkaar en vallen, ik reed tussen hen midden door maar raakte vanalles van hun fietsen , resultaat => 5spaken uit mijn voorwiel, dit was al wiel nummer 4. Jan Willem Welter wint waar door hij door de bonificatie seconden nipt voor me komt . En zo beëindig ik deze 4daagse op een 13de stek met 4kapotte wielen en schaafwonden, symbolisch toch ?
Volop bezig met de vakantiejob zodat ik geen vrije dag kon krijgen voor Zwevezele. Dus trokken we er zaterdag erop uit naar Vinkt-Deinze. Tot mijn verbazing waren er 63 renners aanwezig. De enigen die ik kende waren Jules Borra en Jonas Lammens. We moesten 69km afleggen. De organisatie in Vink-Deinze wast niet echt super en het parcour stond me nog minder aan. Overal zand op het parcour, betonnen banen ipv tarmac, niets stond me aan. Voor de start werd er gezegd dat er geen bevoorading was toegelaten, de reden => Het gaat toch regenen ! Soms verstaat een mens hem niet aand de wielerbond. Om 15u gaan we dan toch van start. In het begin hou ik me gedeisd, ik heb me lesje van snellegem en krombeke wel geleerd! In ronde 4 ga ik er dan toch eens vandoor met iemand van de Tielste renners. Hij vroeg of hij de premie op zak mocht steken, zonder bezwaar liet ik hem begaan. Na een halve ronde was ons liedje al uitgezongen. Ook Jules Borra was aanvallustig zaterdag, maar iedere keer werd hij terug gehaald. Zelfs de Israeliërs, Luxemburgers en Nederlands kenden hem. Ook ik kreeg niet teveel ruimte van het peloton, waarschijnlijk door de massale aanwezigheid van de ploeg van Jonas Lammens. In ronde 7 sleurde Jules Borra eens goed aan het kop van het peloton, ik zat meteen in z'n wiel. Op de betonnen banen zijn er zo'n midden greppels, hij zwierde van rechts naar links over de baan en in het midden van de baan kwam ik op de greppel terecht maar recht op een stuk die 8cm uitzat in het midden. "Kwak" ik voelde mijn zand tegen de grond kwakken. Ik dacht meteen , ja die is plat ! Neen mijn band hield stand dus dacht ik dat het gewoon mijn carbon velg was die tegen het stuk kwam. Maar nietsvermoedend reed ik toch door met eigenlijk een leegloper. 1ronde later begon het water te gieten. In de bochten voelde ik dat mijn achterwiel toch een beetje weggleed. Ik dacht eerst dat het aan de banden lag maar dat was bijna onmogelijk want ik reed met continental grand prix 4000 met regenprofiel in. Er was nog maar 1 conclusie, ik had een leegloper. Ik reed nog met 4kg rond op mijn achterband. 2 ronden later plaats ik een serieuze aanval, alleen Jelle van de Tieltse kon volgen. In die ronde dat ik serieus eens aan doortrok moetsen er 15 jongens lossen . 2 ronden rijden we voorop maar dan schoot Jonas Lammens in actie en haalde ons terug. Nog 2ronden en er reden 3jongens weg, ik en Borra reden met 2 er naartoe, net voor dat we de aansluiting gingen maken reed ik weer op het zelfste stuk waar ik al eerder op reed. Nu met nog 4kg druk kon mijn band dat niet meer houden en reed ik helemaal lek, tot grote ontgoocheling van Jules Borra. Ik wandelde de laatste 2km naar de aankomstlijn. Iedereen was verbaasd dat ik er niet meer bij was, maar toen ik kwam aangewandeld was het snel duidelijk. Alweer pech, maar ook al had ik geen goede benen, ik voel dat het goed zit voor de Ronde van West-Vlaandern komende week.
120 renners aan de start in Polleur, deze rit van de topcompetitie stond aangeduid als vlakke rit, maar eigenlijk was het een klimkoers. Ik kwam hier aan de start met het gevoel het vijfde wiel aan de wagen te zijn. Voor denderwindeke (op een half uurtje van m'n huis) word ik niet geselecteerd terwijl ik de laatste weken continu top 5 reed. Nu was het in Polleur(2u en half rijden) en was ik wel geselecteerd. Nu was ik ruim voor de start aanwezig zodat ik me rustig kon voorbereiden. Om 14u10 gingen we van start voor eerst 64 km in lijn en dan nog een goeie 6km in een plaatselijke ronde. Ik startte helemaal voorraan achter de neutrale wagen. Na de officiele start kregen we direct een kopgroep van 6man sterk waaronder Miel Pyfferoen zat die z'n groene trui moest verdedigen. Het zestal nam na de eerste beklimming snel een voorsprong in het dal. Na 15km trek ik in de aanval en krijg nog 7man mee, waaronder Michael Cools. De 2de beklimming was de zwaarste en die kwam na 33km wedstrijd. Na 30km begon het al goed omhoog te gaan, 3km verder komen we op een stuk valsplat. Ik dacht, zo zwaar was die klim toch niet? Totdat we links moesten opdraaien, daar begonnen we nog maar aan de cote de la vecquee. Ondertussen was Maxime Farazijn komen aansluiten en ik was er zeker van dat Kevin Deltombe ook nog opkomst was. Ik begon als eerste aan de beklimming en had mezelf voorgenomen een hoog tempo aan te houden maar toch mezelf niet op te blazen. Na 2km klimmen kwam ik om een flauw bochtje en zag dat de kopgroep van 6man op 300meter voor ons uitreed. Ik keek achterom en zag dat alleen 5man van het groeje van 10 mee was geschoven met mij. In m'n wiel zat Michael Cools. Als ik nog 1x fors doortrok zaten we bij de kopgroep, maar ik twijfelde of ik die inspanning wel aankon. Ik vroeg Michael Cools om over te nemen, hij reed in z'n eentje naar het groepje toe. Beter zelfs, hij ging op en over het groepje voor de punten bovenaan de top, alleen Miel Houfflyn kon volgen. Ikzelf bleef bij mijn groepje. Aan de top kwam Kevin Deltombe met 30man aansluiten met Joachim Vanreyten. Ik smeet me als eerste in de afdaling en haalde een topsnelheid van 85km/u. Kevin maakte zich druk omdat niemand rond draaide. Hun reden was: Vooraan zit er toch niemand die goed geklasseerd staat. De koplopers hadden als 1min30 voorsprong. Dus op 10km voor het ingaan van de plaatselijke ronde offerde ik me op voor m'n maatje Kevin Deltombe. Niet alleen omdat het m'n maatje is maar ook omdat hij als beste West-Vlaming 2de in het klassement staat. Volgens mij is de Topcompetitie nog altijd een strijd tussen de provincies. Joachim Vanreyten behoord niet tot de provincie West-Vlaanderen, dus reed ik me leeg voor onze Provincie. Ik kon het verschil terug brengen tot op 30sec maar dan was mijn tank ook leeg. In de laatste plaatselijke ronde moest ik lossen uit het groepje op de klim, met nog 5andere jongens. Ik won nog met gemak de spurt van dit groepje en word zo nog 42ste. Na de wedstrijd had ik een goed gevoel, vandaag had ik me visitekaartje afgegeven voor de selectie van West-Vlaanderen. Het gevoel dat ik niet dien als 5de wiel aan de wagen!
Vandaag stonden er slechts 30 renners aan de start in Egem. Arthur Vanlokeren en Damon Maes waren ook van de partij. We moesten 12 ronden van 5,2km afleggen. Lekker koersweer vandaag, niet te warm, niet te koud en een klein zuchtje wind. Ik startte net als vorige week helemaal achteraan. Het enige verschil was dat het helemaal niet de bedoeling was om daar te staan, want de smalle baantjes maakten het moeilijk om op te schuiven. Na 1 ronde zat ik helemaal vooraan, Robbe Vangheluwe spurtte voor de premie en kreeg een afscheiding van het peloton, in die zelfde ronde kwam Jonas Dejonckheere en Berne Vankeirsbilck bij hem aansluiten. Een ronde later rijd Jan-Bart Opsomer op z'n kousenvoeten zomaar weg uit het peloton ?? Onvoorstelbaar dat we hem zomaar lieten rijden. Ook Opsomer kwam aansluiten en het viertal had al snel een voorsprong van 35sec. Ikzelf plaatste de ene aanval na de andere, maar het peloton liet me niet begaan. Na een 5tal ronden probeerde ik het net voor een bocht, Ryckoort Brend sprong meteen in m'n wiel maar schoot uit z'n pedaal waardoor het peloton moest afremmen. Ik had een goeie 50meter en wist dat het peloton me niet meer kon terughalen. Ik ging 1en een half ronde fors door tot ik de koplopers in het vizier had maar zorgde ook voor een veilige voorsprong op het peloton. Vanaf dat moment begon ik te doseren, eigen hoog tempo en ronde per ronde dichter komen. Ik had een plan in mijn hoofd en die moest dan ook lukken. Ik moest 3ronden voor het einde erbij komen anders was het een verloren zaak. Ik gaspelde ronde per ronde de seconden ervan af en uiteindelijk kwam ik 4ronden voor het einde aansluiten. We draaiden de gaskraan nog eenmaal volledig open waardoor Berne Vankeirsbilck de rol moest lossen. Met z'n 4 dan nog. Ik wou in de laatste kilometer nog een spetterende demarage plaatsen maar ik voelde dat ik niet genoeg kracht en jus in de benen had om dat voor elkaar te krijgen. Dan maar het beste hopen in de spurt, ze begonnen aan de spurt maar ik verkrampte volledig . Zo won Jan-Bart Opsomer voor Robbe Vangheluwe en Jonas Dejonckheere. Ik kwam als 4de over de streep. Ik was alles behalve tevreden over m'n spurt maar na de wedstrijd kreeg ik van iedereen felicitaties over mijn zeer sterke wedstrijd. Zelfs door de delegee die in de auto zat van de Eerste Volger zat.
Vandaag trokken we erop uit naar Westrozebeke. Geen BK zoals velen hadden verwacht. Ik sukkelde de laatste weken met een longontsteking en besliste dan maar om het BK links te laten liggen. Hier in Westrozebeke reed ik vorig jaar mijn allereerste koers uit mijn leven. Aan de start zat ik verzonken in m'n gedachten, in mijn gedachten dacht ik eens na hoe mijn eerste jaar koers verlopen was, precies 1jaar was het in Westrozebeke. Ik dacht vorig jaar 24ste en uitgereden, wat zal dat dan vandaag geven. Andere renners vertelden me al het hele jaar door dat ze niemand kenden die in hun eerste jaar al zo ver stonden. Maar plots schoot ik uit mijn gedachten want de omroeper ging de favorieten van vandaag overlopen, iets waar ik eigenlijk niet op gehoopt had. Er kwamen een paar jongens aan de beurt die eens 5de had gereden, dan kwam ik aan de beurt, Damon Devriendt iemand die we toch verwacht hadden in Wielsbeke met zijn 3de,4de,5de plaatsen, iemand waarvan ik toch het meeste verwacht vandaag. Dan wist ik al hoe laat het was, wegrijden zal vandaag niet lukken. In tegenstelling tot anders ging ik vandaag eens als laatste van start. Mijn pa hoopte dat ik vandaag ging uitrijden door mijn lichte longontsteking, ik zelf ging resoluut voor top 5 vandaag. In de eerste ronde hield ik mezelf gedeisd. In ronde 2 plaatste ik een aanval op een stuk tegenwind, maar meteen 20 man vechtend met elkaar om aan mijn wiel te zitten, ik trok vol door tegenwind aan 51km/u, op de hoop dat we met een man of 15 een afscheiding kregen. Dat plan lukte niet en ik plaatste me terug in het peloton. Ik sloeg een babbeltje met "jan en alleman" maar bleef geconcentreerd. In ronde 3 had ik mijn zinnen op de premie gezet maar ik wou het in een spurt afleggen om te kijken hoe mijn spurt er vandaag voor stond. Ik haalde het met een goeie fietslengte. De rest van de rondes bleef ik attent vooraan zitten maar ondernam geen verdere acties omdat ik wist dat het een massaspurt werd. In ronde 6 ging ik toch nog eens aan, er lag net een helling voor de laatste bocht, een helling te vergelijken met de moeilijkheidsgraad van een brug, maar toch zakte het tempo daar serieus. Dus ging ik fors door en had ik een goeie 50 meter voorsprong, ik reed 54 maar zag dat het peloton a-block reed om me terug te halen. Ik deed het iets rustiger dan aan om krachten te sparen. Daar klonk de bel, laatste ronde! Ik zat continu vooraan en iedereen die nog weg sprong haalde ik persoonlijk terug. Ik zat 3de in het "spurtreintje", aan kop reed Ciske Aneca en in 2de positie zat Bert Demeersseman. We gingen door de laatste bocht en ik zat in de perfecte positie, Ciske trok de spurt op gang en Bert voor me viel helemaal stil, daardoor had Ciske al een gat met het peloton, ik spurte de beste spurt uit mijn leven en wou rechts langs Bert gaan om zo nog naar Ciske te springen en misschien er nog over te gaan, maar Bert zag me komen en deed de deur rechts volledig dicht waardoor ik een beslissing moest maken, fors remmen of doorgaan en in de dranghekkens vliegen. Ik remde en zag dat hij terug naar links nijgde te gaan, op dat moment trok ik terug fors door en ging nog op en over hem, ik kwam nog net aan het achterwiel van Ciske. Ciske wint voor mij en dan Bert. Hier vandaag een teleurstelling, maar ook een mentale opkikker. Na de wedstrijd kreeg ik te horen dat Jonas Rickaert de nieuw BK is geworden,proficiat!
Na 2weekjes stage in Frankrijk kwam ik in Langemark aan de start. Hoge verwachtingen had ik maar die werden al snel weg geblazen voor de start, mijn staafje voor mijn nummerplaatje kraakte zomaar af. Geen goed voorteken dus! Op reis liep ik ook een lichte longontsteking op, dus nog iets die niet echt mee zat. Maar toch stond ik met volle moed aan de start, zag dat Maxime Farazijn die gisteren "prins der nieuwelingen" werd ook aanwezig was. De omloop, niet grof bedoeld, maar ik vond het echt een "klote" parcour. Alleen maar bochten van 90° of 45°, bochten waar je helemaal tot stilstand kwam en volledig terug moest optrekken. Om 15u gingen we dan van start voor 10 rondjes van 6,8km, een goeie 68km dus. De eerste meters ging meteen Jules Borra in de aanval, ik bleef rustig vooraan zitten en pedelde rustig mee in het peloton. De eerste 3 ronden ging ik vlot mee, probeerde eens een aanval met ondermeer Jonas Rickaert en Maxime Farazijn op te zetten maar kreeg slechts enkele meters. Hier voelde ik meteen dat het vandaag niet juist zat, niet in de benen, niet in het hoofd. Ronde 4 ging zo slecht dat ik zelfs moet lossen met het peloton, ik raap nog eens alle moed bij elkaar en rij het gat alleen toe. Ondertussen rijd Maxime Farazijn en een metgezel alleen voorop, Jonas Rickaert, Damon Maes en nog anderen sluiten bij hen aan. Ondertussen ontstaat er een tweede groep met Niels Dewaele en Stan Vanheuville van de ploeg, ik probeer nog alleen de sprong te maken maar slaag daar net niet in. Ik kom terug in het peloton en deed dan maar het afstopwerk, meer zat er vandaag toch niet in. Het peloton draaide nog vrij vlot rond maar ik plaatste me mooi in het treintje en van zodra ik op kop kwam legde ik alles lam. De anderen waren er niet blij mee maar dat is hun probleem. Ondertussen streden Jonas Rickaert, Maxime Farazijn, Damon Maes, Jan Logier voor de overwinning. Jonas wint de spurt voor Maxime en Damon Maes. Proficiat Jonas met je 4de overwinning, dit zal hem zeker deugd doen een week voor het bk. Ik zelf neem nu een weekje rust en laat het lichaam volledig herstellen.
Vroeg uit de veren was het om naar Aywaille te trekken. Om 12u 20 was het immers al start! Ik vertrok om 7u30 om daar zeker op tijd aan te komen! Maar door de files op de belgische wegen kwam ik pas om 11u aan. Vlug eten, inschrijven en me klaarmaken. Zonder enige opwarming kwam ik aan de start. Mijn vader had gezegd me zeker niet te forceren zodat ik niet plafoneer op de klims. Dit speelde voortdurend door m'n hoofd. Vooraf had ik al nagedacht. Klimkoers, dat zal zeker weer een bergje van 500 meter zijn. Niets dus, de klimkoers van Aywaille had z'n naam niet gestolen! Met enige vertraging gingen we van start achter de officiële wagen.We moesten meteen een afdaling doen. Ik startte in het midden van het pak maar zat al snel voorraan, sommige jongens hebben het dalen niet onder de knie. We haalden snelheden van 80km/u, superdaler Miel Pyferroen haalde zelfs een topsnelheid van 90km/u. De eerste klim ging ik vlot mee vanvoor, draaide nog vlot rond op het buitenblad en genoot van het uitzicht. De aanloop naar de Rosier was niet om te lachen, golvend en nog een klein pittig klimmetje op een tweetal kilomter voor de Rosier. Ik verloor een paar plaatsen en zat rond de 50ste positie, we draaiden de Rosier op. Ik zat zodanig met het advies van mijn pa in me hoofd dat ik mij niet forceerde. Maar ik vond me klim ritme ook niet, deze zware klim kwam te vroeg in de wedstrijd, ik had me ritme nog niet gevonden, vond het juiste verzet niet om rond te draaien. Hier miste ik koerservaring, de ervaring die anderen wel hadden. Moest ik diep gaan om aan te sluiten bij het peloton terug of hetzelfde tempo blijven rijden ? Deze vraag vroeg ik me af. Ik bleef uiteindelijk hetzelfde tempo rijden, en kwam bij Jules Borra terecht die duidelijk te wild was geweest in het begin. We smeten ons als een 'steen' naar beneden in de afdaling, maar het peloton was al te ver weg. Het was nutteloos dus besloten we er maar een trainingsrit van te maken. Op de derde klim kwam ik in me ritme, ik reed vlot naar boven en zag dat Jules moeite had om me wiel te volgen. In de afdaling deden we het rustig aan om eventuele valpartijen te mijden, zo kwam een groepje bij ons aansluiten met ondermeer Thieme Van Ruymbeke en Lindsay Devylder. We reden rustig en ik voerde "de bus" aan. Op klim 4 liep mijn ketting er nog van, maar kwam in 1trek terug bij het groepje. We reden rustig naar de meet. Ik had een gemiddelde hartslag van slechts 173slagen, wat erg laag is voor mij, zeker in deze zware klimkoers. Alweer een ervaring rijker door deze koers, nu 2weken stage en dan vliegen we er in langemark er terug in ! Hier op stage zal ik toewerken naar de volgende klimkoers!
Tijd voor de lokale koersen is er bijna niet, er stond weer een Bvb manche op het programma. Gisterenavond trok ik nog naar Heusden. Kreeg daar nog een goede massage van de begleiders die weer op post waren om ons te verzorgen.(bedankt) Door de zware inspanningen van gisteren in Snellegem kon het in Heusden alles of niets zijn. Na een goede nachtrust stond ik fris aan de start, ik voelde me goed in me vel. 25 minuten voor de start stond iedereen al op post, we stonden pal in de zon en het was 36°C zonder een vleugje wind. Ik maakte nog een babbeltje met boezemvriend Kevin Deltombe en Jonas Rickaert zorgde voor het amusement aan de start. Daar gingen we dan in extreme omstandigheden kregen we een grote ronde van 30km voorgeschoteld en daarna nog 7plaatselijke rondes van 6km. In de grote ronde voelde ik me super, zat constant voorraan, zag dat alles goed verliep. We hadden met de ploeg 's morgens nog eens de klim verkend in de grote ronde en ik wist dat de aanloop naar deze redelijk zware klim gevaarlijk was. Ik zette me aan kop van het peloton een goeie 2km voor de klim, trok alles op een lint en zag dat ploegmakker Stan in me wiel zat, we namen het gevaarlijke rondpunt rechtsaf en ik liet het tempo wat zakken, iedereen demareerde. Ik deed niets en ook Kevin en Jonas niet, wij wisten wat er hen te wachten stond. Op de klim slorpten we alle aanvallers op. Nog een goeie 10 km en we beginnen aan de plaatselijke rondes, Stan demareerde, ik zag dat Niels Dewaele van de ploeg voorraan alleen probeerde af te stoppen, ik kom naar voor en help met hem mee. Hier reden we echt in ploeg! Iemand van de Jonge Renners Roeselare demareerde, ik sprong mee om Stan z'n vlucht veilig te stellen. Niels gaf geen krimp aan de kop van het peloton zodat ik bij Stan z'n groep kon aansluiten. Maar het peloton zag het gevaar in en juist voor het ingaan van de plaatselijke rondes werden we terug gegrepen. De eerste ronde draaide ik goed mee, de ploeg werd voldoende bevoorraad door de ouders en begleiders van de ploeg, bij deze wil ik hen bedanken voor het werk dat ze voor ons doen! In ronde 2 zak ik helemaal naar achter van het peloton, ik sloeg letterlijk helemaal dicht, had het verschroeiend heet en m'n ademhaling en hartslag waren volledig uit ritme. Ik passeerde m'n pa en die riep dat ik het meteen moest stoppen en m'n lichaam niet verder kapot moest maken. Stan zag het gevaar en bracht me eenmaal terug naar het peloton, maar in ronde drie raakte ik geen meter meer voorruit dus besloot ik maar uit de wedstrijd te stappen, de rest van de ploeg reed nog een uitstekende wedstrijd! Piotr Havik won deze Bvb manche.
Warm was het, neem dat maar van me aan. Maar toch stonden er 30 renners aan de start in Snellegem. 10 minuten voor de start reed ik nog warm met mijn trainingspartner Ruben Maertens, met in ons zog tybo bogaert. We reden op betonnen baan en bij ieder gaatje in de baan voelde ik mijn achterband tegen de grond, ik dacht dat het aan de slechte baan lag. Neen, ik had 10 minuten voor de start nog een leegloper.. Ik snelde me naar de auto en stak nog snel een nieuw achterwiel in, 2 minuten voor de start kwam ik aan de vertrekplaats. Ik had me de hele week verheugt op deze koers en had me voorgenomen de eerste ronden me koest te houden. Maar we waren nog geen 2km ver of ik demareerde eens. Ik dacht dat Miel Pyferroen zou meegaan, maar niet dus. Daar ging ik dan alleen, 2 ronden hoogstens alleen voorop dacht ik. Niet dus, ik reed maar liefst 8 van de 14 ronden alleen voorop. Ik sleeptje bijna alle premies in de wacht. Maar na 8 ronden kwam Miel Pyferroen en de brit Dante Carpenter aansluiten. Het tempo viel volledig stil. Lorenzo Blomme was te horen gekregen dat ik niet alleen meer voorop reed en kwam aansluiten om mij een handje toe te steken(wat ik enorm aprecieer). Ook Jonas Lammens kwam nog aansluiten. We reden zo 6 ronden nog rond, het tempo lag zo laag dat zelfs de resterende 2 man in koers op 2.30min achterstand nog kwam aansluiten. Het werd een spurtje, Lorenzo offerde zich nog helemaal op voormij, zodat ik de overwinning kon in de wacht sleepen. Ik was volledig leeg gereden en zei dan maar dat hij zijn kans moest gaan. Hij won de spurt voor Miel Pyferroen, ik werd 8ste Ik aprecieer enorm wat Lorenzo Blomme voor mij deed, nu nog snel iets eten en dan vertrekken naar Heusden-Zolder waar de ploeg opmij wacht!
We zitten midden in de examens en als ontspanning trekken we erop uit naar Krombeke. 's Morgens toen ik ging opwarmen wist ik al dat alleen de sterksten zouden overleven door de strakke wind. Maxime Farazijn was de grote aanwezige vandaag. In ronde 1 probeerde Maxim al een waaier te trekken, maar zonder succes. Ik verzette in de eerste 5 ronden weer bergen onnodig werk. Later in dit verslag zal je wel merken waarom ik dit zeg.
Ondertussen reed Tybo Vanderkerkhoven alleen voorop. En later kwam ook Maxime aansluiten bij Tybo. Het peloton draaide goed rond maar raakte geen meter dichter bij de koplopers.
We draaiden met het peloton een strook op waar de wind schuin rechts op kop zat. Ik zette mij op kop en reed helemaal links van de baan zodat niemand kon profiteren van mij. Ik trok het tempo serieus de hoogte in, alleen Laurens Loeters en 2 metgezellen konden mij volgen. Het peloton werd gescheurd in 3 stukken. Het ging niet rap genoeg in mijn groep en ik demarreerde nogmaals. Ik reed de kloof met Maxime en Tybo helemaal in mijn eentje toe. Dit was wel een bevestiging van mijn tijdrijdercapaciteiten. We draaiden met 3 goed rond. Ik dacht in mezelf : iemand missen we hier, maar die kwam in zijn eentje nog bij ons aansluiten, namelijk Jules Borra.
Met 4 dan voorop. Maar als snel kwam er een groep van 5 man in de achtervolging aangestormd, met daarbij Jan Logier en Lorenzo Blomme.
Maxime wist ook dat Lorenzo supersnel was in de spurt. Dus trok hij het tempo fors de hoogte in. Op dat moment kraakte ik, ik bekocht namelijk de inspanningen van in het begin.
Ik liet mij afzakken tot in de groep achter ons die slechts op 6 seconden van de kopgroep reed. We kregen het gaatje niet toe en het werd dus spurten voor de 4de plaats.
Tybo Vanderkerkhoven won voor Maxime Farazijn en Jules Borra, ik werd 9de. Na de wedstrijd was ik toch ontgoocheld omdat ik de rol moest lossen. Wat wel mijn humeur opkrikte was dat Maxime Farazijn spontaan achter de wedstrijd kwam zeggen dat ik een zeer sterke wedstrijd had gereden.
Ook vandaag heb ik weer een les geleerd, verspil geen onnodige krachten in het begin want dat bekoop je als je in de finale zit. Volgende week staat Snellegem en Heusden op het programma.
34ste en gevallen 
17e plaats
41ste
Teleurstellende 14e plaats
10e
4e na een hele koers achtervolgen
13e in algemeen klassement
4x plat dit seizoen
42ste na zware koers
4e in spurt kopgroep
2e in massaspurt
Teleurstellende 31ste plaats
Uit de wedstrijd gestapt na offday
8ste in hitte
