Elise geboren op 31 weken 6/7 met een slokdarmatresie en een tracheamalacie
10-12-2014
Bevalling
Na inname van dafalgan ben ik dan toch maar eens beginnen timen, want ik had het gevoel dat er een bepaald ritme in zat. En blijkbaar had ik pijn om de 3a4 min... Ik heb de verpleegster dan gebeld en dan heeft ze monitoring gedaan, maar niets wees er op dat ik weeën aan het maken was...en toch had ik pijn...! Ze voelden ook geen samentrekken van de baarmoeder. De gyneacoloog wist niet goed wat doen. En de verpleegster zei, dat ze met mij moest vertrekken richting bevallingskwartier.
Om 00u20 heb ik dan Kenny wakker gebeld en verwittigd dat ze met mij naar het bevallingskwartier gingen gaan en dat hij best afkwam...
Om 00u30 was ik op het bevallingskwartier en om 00u45 arriveerde Kenny al. Op dat moment was ik serieus aan het afzien! Maar de dokter was terughoudend en durfde me niet goed onderzoeken, omdat ik blijkbaar een infectie had opgelopen (bleek uit men bloedafname de dag er voor). En als ze me zou onderzoeken is de kans groot dat ze dit dan zo doorgeeft aan de baby. Maar op een gegeven moment drong de vroedvrouw er dan toch op aan, omdat ik zo aan het afzien was...
Uiteindelijk bleek dat ik al 7,5cm opening had!
Is het dan te laat?! Vroeg ik.
Ja, nee, maar dan moet ik nu wel de anesthesist oproepen! zei de dokter.
Pas 20 min later arriveerde hij en omdat de weeën toen zeer frequent opkwamen, was het niet gemakkelijk de epidurale te plaatsen. Blijkbaar ben ik 2x enorm wit geworden van de pijn, dat ik bijna flauw viel....
Op zo een momenten werd ik ook vaak boos (van de pijn) dat ik bv zei tegen Kenny: Ge stinkt naar koffie! of Zwijg! Ik probeer me te concentreren! Als ik er nu aan terugdenk lach ik er wel mee...op dat moment kan je jezelf moeilijk controleren van de pijn...
Op een gegeven moment lag ik dan op men zij en vroeg de anesthesist of ik al iets voelde. Ja een beetje, zei ik. Hij zei dan dat hij niet volledig heeft kunnen doen, wat hij anders doet, maar hij heeft wel iets ingespoten waardoor het sneller zou moeten gaan werken...zodat ik toch nog 'iets' geniet zou hebben....
Dan opeens kreeg ik een drukkend gevoel... (ik moest precies naar de grote wc gaan). Dus ik zei tegen de vroedvrouw: ofwel ga ik een accidentje doen ofwel steekt haar hoofd er tussen.... Oei, zei de vroedvrouw, leg u dan eens op u rug? Ik leg met op mijn rug en ineens zei ze: Och ja, ze is inderdaad daar!
Dus ze maken de tafel klaar en de dokter zit voor mij, 'Wacht', zegt de dokter ineens, 'niet persen, de pediater is er nog niet!'
Jama ik pers niet, ik voel die gewoon dalen!.... 'Ja', zei de vroedvrouw, 'jij gaat niet veel werk hebben! Als jij 1x goed perst, is ze er zo uit!'
Maar omdat ik mij even wat mispakte, was het de 1ste keer niet gelukt. De 2de keer was het wel oké. De verdoving was nog net op tijd beginnen werken, al heb ik dit veel intensiever gevoeld, zelfs de navelstreng en de moederkoek heb ik gevoeld. Ze hebben haar dan even bij mij gelegd en dan heeft de pediater haar meegenomen voor de eerste zorgen. Nadien zijn ze nog even met haar teruggekomen en lieten ze me weten dat de eerste zorgen in orde waren. Dan hebben ze haar meegenomen en gingen ze haar installeren op neonato, Kenny mocht dan mee, zodat hij al geïnformeerd was, van wat/waar en hoe zij daar lag.
Na de zorgen voor mij, mochten we dan naar materniteit E431 kamer 16 (even gaan rusten). Na het ontbijt zijn we haar dan gaan bezoeken. Elise geboren op woensdag 10/12/14 om 2u30; 1,700 kg; 43 cm en 30 cm hoofdomtrek.
Het onderzoek ivm de slokdarm was voor de namiddag gepland. 's Avonds 19u kregen we prof. Naulaers op bezoek op men kamer met minder goed nieuws.... Elise haar slokdarm sluit niet aan op haar maag (slokdarmatresie) en er is een fistel (aftakking van de luchtpijp naar de maag (+tracheamalacie)). Dus Elise moest zo snel mogelijk geopereerd worden! Want dit is levensnoodzakelijk! Morgen na de middag 13u is het zo ver! In het beste geval moeten ze de slokdarm gewoon verlengen en connecteren met de maag en dan de fistel afbinden! 2de optie: langs een andere weg (bv zijkant buik) een ingang maken naar de maag en een speekselfistel voorzien en dan moest ze na een jaar terug geopereerd worden. 1 jaar lang zou ze dan voeding via die weg moeten krijgen.
Vandaag had ik om 18u30 een controle echo. Het vruchtwater is stabiel gebleven. Maar men heeft zo hard geduwd bij de echo dat ik onderaan enorm pijn kreeg... Deze pijn kwam in de loop van de avond sporadisch terug. Rond 23u kwam de verpleegster vragen hoe het ging en toen meldde ik de pijn. Als dit niet overging, moest ik een dafalgan komen vragen. Om 23u30 had ik toch wel wat pijn, dat ik besloot een dafalgan te gaan vragen zodat ik goed zou kunnen slapen... de verpleegster zei dat de pijn na een 30 tal min moest overgaan en dat ik anders haar moest bellen.
Vanmorgen waren we met ons zoontje Mats naar de bewegingsschool geweest. De papa doet actief mee en de mama keek vanop een afstand, want bewegen is niet meer voor de hand liggend....
Na de bewegingsschool mochten we Mats naar de oma brengen, zodat mama en papa even op adem zouden kunnen komen...Maar niets is minder waar....
Vlak voor we vertrokken ging ik nog even naar het toilet, wanneer ik recht stond kon ik me precies niet inhouden en ik liet me terug op het toilet vallen en toen bleef er vocht stromen....van alles ging door me heen: zijn men vliezen gebroken?!, kan dat? dat is toch veel te vroeg, ....
Even later, wanneer het zo goed als stopte, wou ik terug rechtstaan en weer stroomde er een deel uit.... Ik heb toen naar men mama geroepen en gevraagd naar nieuw ondergoed en maandverband.
Nadien heb ik dan direct gebeld naar het bevallingskwartier (12u00) en daar zeiden ze mij dat ik direct moest komen, dat ze dit moesten onderzoeken.
Eenmaal daar aangekomen hebben ze me dan direct onderzocht. Terwijl ik daar lag, voelde ik het zo stromen en de dokter zei dat het overduidelijk was dat men vliezen gebroken waren. Inhoudelijk qua vruchtwater was ik van 26 naar 10 gegaan, waardoor het babytje nog wel net in voldoende vruchtwater zat.
Besluit: opname op gyneacologie E430 (kamer 12/1) met platte rust tot de bevalling zou beginnen. En blijkbaar kan je het met gebroken vliezen nog een aantal weken rekken.... Hopelijk kunnen we het dan nog rekken tot 34 à 37 weken (langer mocht niet, want dan is de kans op infecties te groot). Enige nadeel aan de opname, ik mocht me amper bewegen (ik mocht niet eens tot in de gang komen bij de verpleging of ze zeiden al dat ik moest bellen ipv mij te verplaatsen..een ramp dus voor mij). Verder mocht ik mij blijkbaar ook maar 1X per week douchen (gevolg van gebroken vliezen), echt leuk hoor als je gewent bent om om de 2 dagen je haar te wassen.....
Vandaag de 2de venijnige spuit. Deze spuit zou vrij rap zijn werk moeten doen, waardoor ze wat zeker zijn dat de longen in een betere conditie gaan zijn, moest de bevalling op gang komen. Maandag 8 december zal D-day zijn, dan gaan ze nog eens kijken of het vruchtwater nog toegenomen is, indien wel, dan gaan ze de vruchtwaterpunctie overwegen.
Ons verhaal start hier ongeveer, de dag van de 30 weken echo.
Een moment waarop de groei van het kindje nog eens goed bekeken wordt, wat meestal in orde is... Deze dag zal een dag zijn die we nooit meer gaan vergeten en die ons de rest van ons leven gaat veranderen!
Men heeft namelijk op deze echo gezien dat het maagje niet zo goed vulde (een 90%). Dus hebben ze mij even naar de raadpleging laten gaan en moest ik nadien nog eens teruggaan om te zien of het maagje ondertussen wel gevuld zou zijn.
Waar we op hoopten, bleek dus niet het geval te zijn...nog steeds was het maagje niet volledig gevuld.
Dit kon betekenen dat er een slokdarmvernauwing zou kunnen zijn, maar dit kunnen ze pas effectief onderzoeken als het kindje er is... dus dit is een beetje bang afwachten nu...
Omdat ik ondertussen ook zoveel vruchtwater had (ik had op dat moment een buik van een voldragen zwangerschap), moest ik de week er op nog eens extra op echo komen en eventueel gingen ze dan via een vruchtwaterpunctie wat water aflaten. Hiervoor kon ik dan best al longrijpers toegediend krijgen, want een vruchtwaterpunctie kan het begin van een bevalling zijn. Dus op naar het bevallingskwartier voor een eerste dosis longrijpers. Dit is ook een moment dat zeker bij zal blijven, want dit is namelijk zeer een venijnige spuit!
