Ons verhaal start hier ongeveer, de dag van de 30 weken echo.
Een moment waarop de groei van het kindje nog eens goed bekeken wordt, wat meestal in orde is... Deze dag zal een dag zijn die we nooit meer gaan vergeten en die ons de rest van ons leven gaat veranderen!
Men heeft namelijk op deze echo gezien dat het maagje niet zo goed vulde (een 90%). Dus hebben ze mij even naar de raadpleging laten gaan en moest ik nadien nog eens teruggaan om te zien of het maagje ondertussen wel gevuld zou zijn.
Waar we op hoopten, bleek dus niet het geval te zijn...nog steeds was het maagje niet volledig gevuld.
Dit kon betekenen dat er een slokdarmvernauwing zou kunnen zijn, maar dit kunnen ze pas effectief onderzoeken als het kindje er is... dus dit is een beetje bang afwachten nu...
Omdat ik ondertussen ook zoveel vruchtwater had (ik had op dat moment een buik van een voldragen zwangerschap), moest ik de week er op nog eens extra op echo komen en eventueel gingen ze dan via een vruchtwaterpunctie wat water aflaten. Hiervoor kon ik dan best al longrijpers toegediend krijgen, want een vruchtwaterpunctie kan het begin van een bevalling zijn. Dus op naar het bevallingskwartier voor een eerste dosis longrijpers. Dit is ook een moment dat zeker bij zal blijven, want dit is namelijk zeer een venijnige spuit!
|
