Geen rugzak vol bagage Maar een koffer vol ravage Een vliegtuig laadruim vol ellende Zoals bijna niemand die ooit kende
Onze ouders konden niet voor ons zorgen Want zij hadden allerlei zorgen Daarom wonen we niet meer thuis We wonen bij vreemde mensen In een vreemd huis
19-07-2008
Runaway...
Het (bijna) ergste is gebeurd.
Toen men vanmorgen de kleine jongen wou ophalen bleken ze op de vlucht te zijn geslagen.
Ergens dwaalt nu een kleine knul aan de hand van een verwarde mama!
De twee zijn geseind en men is met man en macht op zoek naar het duo.
Blijkbaar had ze begrepen wat er ging gebeuren en kon haar moederhart dit niet aan.
Alleen maakt ze het zichzelf nu wel heel moeilijk want nu is er geen plaats meer voor een dialoog en zal de jeugdrechter haar wel enige tijd alle contact ontzeggen.
Hier zitten we dan met ons mooi opgemaakt bedje met knuffel en nieuwe pijama!
Wie weet waar hij nu de nacht doorbrengt.
Hopelijk worden ze snel gevonden en wordt er naar een oplossing gezocht die voor alle partijen aanvaardbaar zijn.
De rechter heeft ons gevraagd het hele weekend stand-by te staan.
Dat gaan we zeker doen!
Hadden niet echt wilde plannen...
Morgen is het full house bij ons.
We krijgen een crisisplaatsing voor enkele weken.
Een knaapje van 10.
Het belooft niet gemakkelijk te worden.
De blauwe uniformen gaan hem morgen thuis weghalen omwille van allerlei redenen. Drugs, gevangenis, verwaarlozing etc.
Reden genoeg om op een levenslang trauma op te doen.
De politie waarvoor je zo bang bent en die je papa heeft opgesloten! Als die je komt halen moet je wel echt een stoute jongen zijn. Toch?
Ik hoop dat ik het mannetje kan opvangen en hem wat veiligheid kan bieden al is het maar voor even.
Er zou binnen enkele weken plaats zijn in een residentiële opvang (lees:tehuis) maar ter overbrugging komt ie even naar ons.
En omdat we toch nog plaats hadden krijgen we ook nog een hond op logie. Dat was al langer afgesproken dus daar kan ik niet meer van terug.
Ik weet wat doen volgende week...
Net toen ik dacht dat de rust een beetje wederkeerde voor mama van kleine vent is het tegenovergestelde gebeurd.
Mama heeft de vuisten van haar nieuwe 'vriend' gezien met totale inzinking en opname in pshyiatrie tot gevolg.
Hoe kon hij...?
Wetende dat kleine vent ook op die arm heeft gezeten waar diezelfde vuisten aan vasthangen is heel beangstigend.
1 brokje ellende en alles waar ze zo hard had aan gewerkt de voorbije maanden met een klap (letterlijk) van tafel geveegd.
In haar drang naar liefde en onvoorwaardelijk vertrouwen heeft ze zijn praatjes geloofd en gehoopt dat hij haar uit de hel zou halen.
Het tegendeel is waar!
Ik ben woest op die kerel.
Kleine vent verdient het zo hard om zijn mama weer bij zich te hebben. (al gaan we hem onwaarschijnlijk hard missen).
Zaterdag gaan we op bezoek met een grote bos bloemen voor de 'liefste mama'.
Hopelijk zet haar dat weer een beetje op een ladder richting zon.
Deze tekst komt van een muur van een weeshuis in Calcutta.
Een 10-tal jaar geleden heb ik daar vrijwilligerswerk gedaan en het was een zeer verrijkende ervaring.
Deze tekst is heel mooi en aangrijpend en jammer genoeg de harde realiteit.
Ook aan onze pleegkindjes wil ik deze boodschap meegeven...
De tekst op de foto is niet zo duidelijk! Hieronder de full-version.
**********************************************************************
People are unreasonable, illogical and self-centred
LOVE THEM ANYWAY
If you do good, people will accuse you of selfish,
ulterior motives
DO GOOD ANYWAY
If you are succesfull, you win false friends and
true enemies
SUCCEED ANYWAY
The good you do will be forgotten tomorrow
DO GOOD ANYWAY
Honesty and frankness make you vulnarable
BE HONEST AND FRANK ANYWAY
What you spend years building may be
destroyed overnight
BUILD ANYWAY
People really need help but may attack you if
you help them
HELP THEM ANYWAY
Give the world the best you have and youll get
kicked in the teeth
GIVE THE WORLD THE BEST YOUVE GOT ANYWAY
Gisteren waren we weer heel goe bezig.
Na twee daagjes aan zee ging ik met drie van de vier (grote zus bleef nog wat langer) kinderen weer naar huis.
Met de trein.
We zaten een half uurtje voor hij vertrok al op onze plaats en ik besluit kleine vent nog even een propere luier aan te trekken.
Tot mijn grote consternatie ontdek ik geen enkele meer in mijn tas te hebben.
Ok, dan maar zonder. Nog geen twee minuten later plast hij in zijn broek natuurlijk.
Ok, dan maar zonder broek.
Gelukkig had ik nog een grote handdoek (zo eentje die je over hun hoofd kan trekken) bij. Die dan maar aangetrokken.
De trein liep voller en voller. Kleine vent dan maar bij mij op schoot gezet om plaats te ruimen.
3 keer, drie, trois, three, keer heeft ie mij ondergeplast.
Daar zat ik dan met een kletsnatte broek, plus jurk, plus schoenen.
Kleine vent die ondertussen ook in een natte handdoek lag bleef gelukkig braaf zitten. Doodmoe van twee dagen strand.
Af en toe mompelde hij wel: "nat, pipi'. t Dutske...
Ik dierf nie bewegen. Mijn linkerbuurvrouw had t een en t ander door maar zei niets en ik deed alsof er niks aan de hand was.
20 minuten voor de trein in Berchem aankwam stond grote broer na een zalig dutje recht.
"Ik moet pipi doen" Oeps...
Te laat...
Wree goe bezig...
Ik ben misslizzy
Ik ben een vrouw en woon in de rupelstreek (Belgie) en mijn beroep is maatschappelijk assistent.
Ik ben geboren op 29/09/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, film, theater, kinderen.
Als pleegouders vangen wij drie kinderen op die om een bepaalde reden niet thuis kunnen wonen.
Op deze blog kan u het