Geen rugzak vol bagage Maar een koffer vol ravage Een vliegtuig laadruim vol ellende Zoals bijna niemand die ooit kende
Onze ouders konden niet voor ons zorgen Want zij hadden allerlei zorgen Daarom wonen we niet meer thuis We wonen bij vreemde mensen In een vreemd huis
26-04-2008
Niet naar mama
Kleine vent kan niet naar mama dit weekend.
Gisteren verontrustend telefoontje...halfbroertje van kleine vent is ook geplaatst.
Mama moet uit haar apartement en is alles kwijt.
Deurwaarders, een ocmw dat niet wil meewerken, gemiste afspraken, ziektes.. Gooi dat alles op 1 hoop en je hebt 1 dikke brok ellende.
Hoe graag ik ook wil, ik kan halfbroertje er niet bijnemen.
Niemand heeft me die vraag gesteld maar mijn hart vind dat het wel beter zou zijn.
Vijf kinderen en net een nieuwe job. Dat gaat me echt niet lukken.
Al heb k t wel even op tafel gegooid hoor.
Echtgenoot zei niet direct 'nee' want hoort familie niet bij elkaar te blijven.
Waar halfbroertje nu is kan hij naar zijn oude schooltje blijven gaan en dat blijft dan een vertrouwde omgeving en is beter in alle opzichten.
Mama voelde zich ook goed bij het nieuwe pleeggezin dus ze kon er wel even vrede meenemen.
Hoe druk maak k mij toch om een gehavende bankrekening na een overmaats communiefeest of die nieuwe tuintafel die k nodig heb als ik eigenlijk feitelijk geen enkele reden heb om te mekkeren.
Ik heb werk, een huis, een gezin, beste vrienden, familie waar k op kan rekenen.
Ik heb een jeugd gehad waar k waarden en normen leerde kennen (én hanteren) en sociale vaardigheden heb aangeleerd.
Hoe moeilijk is het leven voor iemand die geen jeugd heeft gehad, die zichzelf en 5 zussen en broers zag geplaatst worden zonder omzien.
Iemand die geen nestwarmte heeft gekend en diezelfde warmte zo wanhopig graag zelf wil creëren en haar kinderen alles geven wat ze zelf heeft ontbeerd.
In die mate dat ze haar eigen leven niet op rails krijgt omdat haar kinderen prioriteit nummer 1 zijn.
Alles moest wijken voor de kids, een job, rekeningen. Kids first.
En dan krijg je dit weer, worden je kinderen geplaatst omdat je geen geld meer hebt om ze eten te kopen al spaar je zelf het eten uit je mond.
Kan je de ziekenhuisrekeningen van kleine vent niet aan en moet je hem uit handen geven. En nu ook halfbroertje...
De laatste uurtjes op mijn huidige job... beetje aftellen is dat....
Vandaag nog wat uurtjes, morgen nog een paar en maandag op bezoek als mijn schatjes op bosklassen zijn...
Daar gaan we dan een klein feestje houden en dat zal het dan zijn...
Veel mooie jaren heb ik hier graag gewerkt!
Toen ik het nieuws dinsdag meedeelde aan onze jongeren pinkte mijn collega een (dikke) traan weg.
Wat gaan we elkaar missen.
Maar hij gunt het me en weet dat ik dit echt wil doen en moet doen. Gelukkig is er naast de collegialiteit ook een vriendschap ontstaan.
Hoe sterk die is zullen we nu ondervinden.
De jongeren reageerden een beetje gelaten, verward en droevig.
De dutskes (even toch).
Langs de andere kant,..., gelukkig maar, hehe, stel je voor dat ze een rondedans op tafel deden!
Buiten het feestje maandag op de bosklassen ga k hier met stille trom vertrekken!
De meesten weten al dat ik de job verlaat maar niemand weet dat ik zo snel de deur achter me zal dichttrekken.
Een mailtje voor de dierbaarsten van mijn collega's zal moeten voldoen!
Ben niet goed in afscheid nemen, da ga k waarschijnlijk stomme dingen zeggen en doen.
Dus laten we dat maar even vermijden.
Morgen ga k mijn nieuw uurrooster in elkaar flansen met mijn nieuwe collega's.
Vervolgens een weekje vrij en dan vol goede moed in de startblokken voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Wish me luck!
Druk, druk, druk weekend gehad!!
Grote zus kreeg haar vormsel.
Ze was heel mooi en zoals ze daar stond te zingen in de kerk zou men kunnen denken dat ze een neergedaalde engel was. Al weet ik wel beter, hehe...
Kleine zus, grote broer en kleine vent waren ook op hun paasbest. Ik had hen gezegd dat ze zich maar na 17u mochten vuilmaken. (alsof ze dit hoedanook zouden begrijpen)
Zo hadden de gasten hen tenminste nog even netjes gezien.
Wonder boven wonder hebben ze dit zelfs volgehouden tot bedtijd.
Woehoe, wat een schatjes en een pluim voor mij ;-)
35 gasten, allemaal in ons kleine huisje gepropt.
Soms ben ik een echt doefke, ik kan echt niemand uitsluiten dus had k gewoon maar iedereen uitgenodigd.
Gelukkig heeft het niet te hard geregend en bleven de allerstoerste ook tussen de vlagen door onder de partytenten zitten.
Dank u, dank u lieve vrienden.
Zondagmorgen alles weer proberen op orde te zetten, geleende tafels teruggebracht, peuken en olijfpitten geraapt en diepvriezers volgepropt met overschotjes!
Ik vrees dat we de volgende weken nog heel vaak paëlla gaan eten.
Maar denk niet dat iemand dat hier erg zal vinden.
Vandaag vertrok grote zus op bosklassen.
En hier ben ik dus pedagogisch zwaar de mist in gegaan.
Al twee weken vraag ik naar een lijstje met benodigdheden die ze nodig had.
Heb ik niet, vind ik niet, weet niet waar het is, etc.
Ik boos, echtgenoot boos, grote zus schuldgevoel dat ik nog wat aangedikt heb met verwijten over slordigheid, gebrek aan verantwoordelijkheidzin, blablabla... En dat nog een keer of 10 herhaald.
Gedreigd dat ik geen enkel kaartje zal sturen (want heb t adres niet op tijd gekregen), daar waar ik er anders soms drie per dag stuur (ik echt groot doefke soms) en ga zo maar door.
Gisteren is het schaap na de chiro in de regen een kopietje gaan halen bij een vriendinnetje.
Vind ik het lijstje vanmorgen terug op mijn prik/memobord. Had ze het al weken terug gegeven en had ik het netjes weggelegd (en vergeten).
Op mijn kousevoeten ben ik haar vanmorgen gaan wakker maken en heb haar mijn diepste verontschuldigingen aangeboden en om vergiffenis gesmeekt.
Zij heeft het me vergeven, van mijn echtgenoot ben ik nog zo zeker niet...
En... het eerste kaartje is al vertrokken...
Ik ben misslizzy
Ik ben een vrouw en woon in de rupelstreek (Belgie) en mijn beroep is maatschappelijk assistent.
Ik ben geboren op 29/09/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, film, theater, kinderen.
Als pleegouders vangen wij drie kinderen op die om een bepaalde reden niet thuis kunnen wonen.
Op deze blog kan u het
