Geen rugzak vol bagage Maar een koffer vol ravage Een vliegtuig laadruim vol ellende Zoals bijna niemand die ooit kende
Onze ouders konden niet voor ons zorgen Want zij hadden allerlei zorgen Daarom wonen we niet meer thuis We wonen bij vreemde mensen In een vreemd huis
13-06-2008
Tiran
Kleine vent is een tiran, een dictator, een juntaleider en een guerrillasstrijder in 1 persoontje....
Krijgt hij zijn zin niet gaat hij brullen, krijgt hij ze wel brult hij ook, speelt iemand met iets dat van hem is brult hij, speelt iemand met iets dat niet van hem is brult hij ook.
Hij brult als hij een vuile broek heeft en hij brult als hij een proper krijgt.
Hij brult als hij in bed moet en hij brult elk uur van de nacht. Hij brult als ik hem er s morgens uithaal en als hij geen 5 verschillende ontbijten mag uitproberen.
Brult hij niet, dan bijt hij wel en bijt hij niet dan is hij wel 1 van de andere kinderen bijeen aan het timmeren!
Helemaal stiepelzot word ik ervan... Welke fase is dit???
De 'ikbrulwantikwilaltijdenoveralmijnzinwantikbeneenkleinetiran'fase ofzo??
Grote broer is een slechte eter, traag, weinig, met tegenzin etc.
Is bijgevolg dus ook maar een klein afrikaans spitsmuisje.
Dus hameren we er op dat hij flink moet eten want anders wordt hij geen grote jongen.
Kennen jullie het????
Toen de meisjes gecast werden voor de modeshow vonden ze grote broer de max maar hij was te klein voor de silhouetten die de ontwerpster gemaakt had.
Maar zo had hij het dus niet begrepen.
's Avonds aan tafel, toen de meisjes al over hun beginnende topmodellencarriére aan het dromen waren.
Begon hij ineens te huilen en heel zielig piepte hij het eruit.
- 'Het is mijn schuld hé?'
- ' Wat is er schat?'
- 'Het is echt allemaal mijn schuld?'
- 'Maar wat is er dan?'
- 'Het is mijn schuld dat ik te klein ben!'
Geloof me, dit rechttrekken heeft bloed, zweet en tranen gekost!
En laat hem nu maar drie uur doen over dat bord aardappelen.
Mij hoor je niet meer zeggen dat hij niet gaat groeien hoor!!
Enne, die ontwerpster hé???
Die heeft gewoon te grote kleren gemaakt, hoe dom toch, dóh...
Het is vreemd om een miskraam te krijgen en ondertussen maar gewoon door te gaan.
De wereld draait gewoon door en we draaien maar mee.
Gelukkig heb ik heel veel leuke dingen om naar uit te kijken en genoeg bezigheid om niet al te veel te piekeren.
En als je het nuchter en vanop een afstand bekijkt is deze natuurlijke selectie wel heel positief en blijf je achteraf van veel ellende bespaart.
We gaan er gewoon opnieuw voor. Ik heb de babykriebel nu wel weer te pakken ;-)
Maar intussen genoeg om handen dus nu.
Grote en kleine zus gaan hun eerste stappen op de catwalk zetten. Verkleed als email-onderdelen zullen ze defileren in de show van de laatstejaars van de mode-academie van Antwerpen.
Heel spannend allemaal.
En grappig want stel je maar iets voor bij een email-onderdeel...de fantasie laat ik volledig aan jullie over maar het is heel..euh... apart.
Voor grote zus is de timing heel slecht want zij zit midden in de examens maar laat dat de pret niet bederven.
You only live once, toch...!
De euforie was van korte duur.
Het vruchtje ziet er niet goed uit. Het tekent nog wel present maar het is veel te klein. Ik zou op dit moment zeven weken moeten zijn en daarvoor is het dus niet genoeg gegroeid en zagen we ook geen hartje kloppen.
Binnen negen dagen mag ik terug op controle maar intussen mag ik me dus aan een miskraam verwachten.
Ik verlies nu al vier dagen bloed maar vermoed dat het eigenlijke proces nog op gang moet komen.
Ben heel teleurgesteld en heb zin om te huilen.
Hier zit ik dan op mijn nieuwe job,ver weg van vertrouwde mensen aan wie ik het zou kunnen vertellen.
Te wachten op wat komen gaat.
We did it,we hebben ons eindelijk een busje aangeschaft.
Gedaan met onveilig rijden en bukken als we een blauwgestreepte wagen naast ons zien opduiken.
De pick-up is groot maar heeft natuurlijk maar 5 zitplaatsen. Gevolg is dat grote broer bij mij vooraan op schoot moet dan.
En dat is natuurlijk niet veilig.
Het gebeurt niet zo veel want in de week zitten we maar met 5 in de wagen maar in t weekend dus wel.
Binnen 7 weken hebben we hem. Ons busje.
Ik heb een goudkleurige besteld, hehe...
Mijn echtgenoot vroeg of ik nu echt aan het doorslaan was. Als k t doe doe k t ineens goe heb k geantwoord.
Een gouden busje dus.
Niet echt goudgoud hoor, eerder champagnekleurig geel.
Maar ik vind hem de max (en de kids ook, hihi)
We hebben nu nog 3 plaatsen over in ons busje.
Kleine zus is ervan overtuigd dat als je veel melk drinkt een baby krijgt.
Tellen gaat niet goed maar "9-6" lukt nog net.
En ze kwam dus tot de vaststelling dat er nog zetels over zijn in ons 'gouden' busje.
Dus had ze samen met grote zus bedisseld dat ze het mij toch maar eens moesten uitleggen.
Ik moet veel melk drinken en dan krijg ik een baby. Zo simpel is het dus.
Ooooooh...
Ze moesten eens weten. Vorige week vrijdag heb ik een zwangerschapstest gedaan en die was...jawel...positief!
Wow! Here comes number 5.
Yiehaa, niet goed getimed, wegens net een nieuwe job, maar buiten dat klein obstakel(!) helemaal euforisch.
Vanavond mag ik naar de gyneacoloog.
Maar sinds het weekend vrees ik voor het ergste.
Heb al sinds zaterdag bloedverlies en lichte menustruatiekrampen.
Niet veel, en ook niet veel krampen maar toch...
Ben ook helemaal niet moe of mottig of weet ik veel wat kwaaltje erbij gepaard gaat.
Ok, heb pijnlijke borsten, al lijkt dat sinds vannacht ook af te nemen.
Allemaal niet goed dus.
Al ben ik er nu zo op gefocust dat ik misschien meer zie en voel (of net niet) dan er in werkelijkheid is.
Maar ben er niet gerust in.
De dokter zal het me vanavond wel vertellen.
Dat worden nog 11 lange uren wachten dus...
Soms zijn die 24uur in een dag echt veel te kort voor me.
Ok, ik slaap heel graag en veel en kruip er dus in op een moment dat anderen nog achter hun strijkplank staan. (lees:21.30u) maar ik functioneer echt niet anders.
En zelfs dan... soms lijkt het of ik heel de dag loop te sjezen en te sjouwen en dan is mijn lijstje nog niet half afgewerkt.
Geen tijd om te poetsen, te strijken, de auto te wassen, bij (over)grootmoeder langs te gaan (die als je er dan toch geraakt telkens dreigt met onterving), de winterkleren op te bergen, het onkruid uit te doen, de honden uit te laten enz.
En toch zit ik niet in mijn zetel overdag.
Ik werk overdag, breng en haal de kinderen, krijg hysterische aanvallen tijdens de huiswerkbegeleiding (ben k echt niet goed in !!) en probeer ik zo gezond mogelijk te koken.
Misschien leg ik mijn lat te hoog, want eigenlijk feitelijk is het hier best wel allemaal in orde en ook oma krijgt wel bijna elke week een bezoekje, maar toch lijkt het of alles zo moetmoetmoet.
En als je even niets doet en op een zaterdagmorgen even een uurtje gaat bijslapen dan is het om zeep.
Dan is de living een puinhoop en de tuin een stort vol speelgoed.
En dan lijkt het echt of je een hele week in de zetel hebt gezeten.
Misschien moet ik dat gewoon eens proberen....
Sinds kort is er op één een programma over onze "eco-voet" zoals ze het noemen.
k Vind het best leuk om te bekijken en nieuwe tips te krijgen.
En ben ik na twee afleveringen best trots op mezelf. Jaja, de familie klepkes doet het goed.
We rijden zoveel mogelijk met de fiets of het openbaar vervoer, gebruik ik daar waar mijn portemonnee het toelaat bio-producten, eet alleen verse groenten en nooit uit blik of glas (alleen kriekjes natuurlijk ;-) en kijk altijd naar het land van herkomst zodat het transport in mijn winkelkar beperkt blijft.
Ik gebruik katoenen luiers voor kleine vent, sorteer mijn afval netjes, gebruik geen spuitbussen,bak en wok met kokosvet, we eten geen vlees en gebruiken nooit zilverpapier.
Woehoe, kus voor mezelf en bank vooruit.
Al rijden we ook wel met een zeer vervuilende 4x4 (die we wel gaan in inruilen voor een milieuvriendelijker karretje), nemen we af en toe het vliegtuig en slingeren hier in dit huis vier gsm's rond en evenveel computers rond.
Ook erger ik mijn vrienden mateloos met opmerkingen en goedbedoelde tips en koop af en toe zelf dat bekritiseerd blikje cola.
Tja, het brengt zichzelf weer in evenwicht natuurlijk.
Al blijven we ons best doen...
Grote broer zag een groot reclamebord langs de autosnelweg van een zwembad. Ja, dat wou hij ook wel!
Weet niet meer wat ik geantwoord heb maar hij begreep in elk geval dat het dik in de sjakos was. En maar glunderen... oh jee...
Toen we later ergens zaten zei hij plots: 'gij hé, gij moogt ook in mijn zwembad', smile, smile!!
Hehe, jeuj...
Toen we vorige week het zwembadje aan het opzetten waren (weliswaar de kleine versie van zijn droom) vond hij het fantastisch.
Rondhuppelen, gillen, lachen, oerkreten...tot zijn grote teen erin ging... nee neen, bibber bibber, (al eens een zwartje blauw zien worden??)
Nee, toch maar liever op de trampoline dan.
De pannekoek...
Ik ben misslizzy
Ik ben een vrouw en woon in de rupelstreek (Belgie) en mijn beroep is maatschappelijk assistent.
Ik ben geboren op 29/09/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, film, theater, kinderen.
Als pleegouders vangen wij drie kinderen op die om een bepaalde reden niet thuis kunnen wonen.
Op deze blog kan u het
