Geen rugzak vol bagage Maar een koffer vol ravage Een vliegtuig laadruim vol ellende Zoals bijna niemand die ooit kende
Onze ouders konden niet voor ons zorgen Want zij hadden allerlei zorgen Daarom wonen we niet meer thuis We wonen bij vreemde mensen In een vreemd huis
23-07-2008
Mallemolen!
Soms is de wereld van pleegzorg een echte mallemolen. Zowel administratief als in je hoofd.
De kleine jongen is nog steeds niet terecht. Daar zit je dan met je opgemaakt bedje en kinderen die niet begrijpen waarom er nu toch geen 'nieuw kindje' komt.
'k Krijg het niet goed uitgelegd, want misschien komt ie toch nog maar misschien ook niet...
Dan het administratieve deel.
Ok, ik geef toe, ben er zelf geen held in en raak vaak documenten kwijt waarvan ik dacht ze niet meer nodig te hebben. Tot het tegendeel blijkt...
Gisteren ging ik reispasjes bestellen in het gemeentehuis.
Nadat ze eerst superbraaf bij de fotograaf op de stoel hadden gezeten (met de nodige complimenten over 'mijn' brave kindjes, hehe) wij naar het juiste loket.
Moeilijk hoor, reispasjes voor pleeggezinnen. Want hoe werkt dat nu?
De standaardprocedure is dat de biologische ouders op het document staan.
Ik neem ze wel mee naar het buitenland, dus...dan maar een samenstelling van gezin meegevraagd.
Pleeggezinnen madam, dat hebben wij hier nie!!
TONG... hallo, ben ik het enige pleeggezin in deze gemeente.
Na telefoontjes naar andere gemeentes (hoe doen jullie dat? Help!!!Weet iemand hoe dit werkt?), het comité van bijzonder jeugdzorg en de pleegzorgdienst niet veel wijzer geworden.
Zitten daar dan interimmers aan de telefoon die van niets op de hoogte zijn.
Ikkieniesnappie!
Enfin, heb dan maar zelf naar mijn begeleidster gebeld en blijkbaar komt er van hen uit wel nog een document dat een vrijgeleide zou zijn om vrij te reizen in het buitenland met pleegkinderen.
Wil niet graag gepakt worden voor ontvoering hoor.
Imagine...
Het (bijna) ergste is gebeurd.
Toen men vanmorgen de kleine jongen wou ophalen bleken ze op de vlucht te zijn geslagen.
Ergens dwaalt nu een kleine knul aan de hand van een verwarde mama!
De twee zijn geseind en men is met man en macht op zoek naar het duo.
Blijkbaar had ze begrepen wat er ging gebeuren en kon haar moederhart dit niet aan.
Alleen maakt ze het zichzelf nu wel heel moeilijk want nu is er geen plaats meer voor een dialoog en zal de jeugdrechter haar wel enige tijd alle contact ontzeggen.
Hier zitten we dan met ons mooi opgemaakt bedje met knuffel en nieuwe pijama!
Wie weet waar hij nu de nacht doorbrengt.
Hopelijk worden ze snel gevonden en wordt er naar een oplossing gezocht die voor alle partijen aanvaardbaar zijn.
De rechter heeft ons gevraagd het hele weekend stand-by te staan.
Dat gaan we zeker doen!
Hadden niet echt wilde plannen...
Morgen is het full house bij ons.
We krijgen een crisisplaatsing voor enkele weken.
Een knaapje van 10.
Het belooft niet gemakkelijk te worden.
De blauwe uniformen gaan hem morgen thuis weghalen omwille van allerlei redenen. Drugs, gevangenis, verwaarlozing etc.
Reden genoeg om op een levenslang trauma op te doen.
De politie waarvoor je zo bang bent en die je papa heeft opgesloten! Als die je komt halen moet je wel echt een stoute jongen zijn. Toch?
Ik hoop dat ik het mannetje kan opvangen en hem wat veiligheid kan bieden al is het maar voor even.
Er zou binnen enkele weken plaats zijn in een residentiële opvang (lees:tehuis) maar ter overbrugging komt ie even naar ons.
En omdat we toch nog plaats hadden krijgen we ook nog een hond op logie. Dat was al langer afgesproken dus daar kan ik niet meer van terug.
Ik weet wat doen volgende week...
Net toen ik dacht dat de rust een beetje wederkeerde voor mama van kleine vent is het tegenovergestelde gebeurd.
Mama heeft de vuisten van haar nieuwe 'vriend' gezien met totale inzinking en opname in pshyiatrie tot gevolg.
Hoe kon hij...?
Wetende dat kleine vent ook op die arm heeft gezeten waar diezelfde vuisten aan vasthangen is heel beangstigend.
1 brokje ellende en alles waar ze zo hard had aan gewerkt de voorbije maanden met een klap (letterlijk) van tafel geveegd.
In haar drang naar liefde en onvoorwaardelijk vertrouwen heeft ze zijn praatjes geloofd en gehoopt dat hij haar uit de hel zou halen.
Het tegendeel is waar!
Ik ben woest op die kerel.
Kleine vent verdient het zo hard om zijn mama weer bij zich te hebben. (al gaan we hem onwaarschijnlijk hard missen).
Zaterdag gaan we op bezoek met een grote bos bloemen voor de 'liefste mama'.
Hopelijk zet haar dat weer een beetje op een ladder richting zon.
Deze tekst komt van een muur van een weeshuis in Calcutta.
Een 10-tal jaar geleden heb ik daar vrijwilligerswerk gedaan en het was een zeer verrijkende ervaring.
Deze tekst is heel mooi en aangrijpend en jammer genoeg de harde realiteit.
Ook aan onze pleegkindjes wil ik deze boodschap meegeven...
De tekst op de foto is niet zo duidelijk! Hieronder de full-version.
**********************************************************************
People are unreasonable, illogical and self-centred
LOVE THEM ANYWAY
If you do good, people will accuse you of selfish,
ulterior motives
DO GOOD ANYWAY
If you are succesfull, you win false friends and
true enemies
SUCCEED ANYWAY
The good you do will be forgotten tomorrow
DO GOOD ANYWAY
Honesty and frankness make you vulnarable
BE HONEST AND FRANK ANYWAY
What you spend years building may be
destroyed overnight
BUILD ANYWAY
People really need help but may attack you if
you help them
HELP THEM ANYWAY
Give the world the best you have and youll get
kicked in the teeth
GIVE THE WORLD THE BEST YOUVE GOT ANYWAY
Gisteren waren we weer heel goe bezig.
Na twee daagjes aan zee ging ik met drie van de vier (grote zus bleef nog wat langer) kinderen weer naar huis.
Met de trein.
We zaten een half uurtje voor hij vertrok al op onze plaats en ik besluit kleine vent nog even een propere luier aan te trekken.
Tot mijn grote consternatie ontdek ik geen enkele meer in mijn tas te hebben.
Ok, dan maar zonder. Nog geen twee minuten later plast hij in zijn broek natuurlijk.
Ok, dan maar zonder broek.
Gelukkig had ik nog een grote handdoek (zo eentje die je over hun hoofd kan trekken) bij. Die dan maar aangetrokken.
De trein liep voller en voller. Kleine vent dan maar bij mij op schoot gezet om plaats te ruimen.
3 keer, drie, trois, three, keer heeft ie mij ondergeplast.
Daar zat ik dan met een kletsnatte broek, plus jurk, plus schoenen.
Kleine vent die ondertussen ook in een natte handdoek lag bleef gelukkig braaf zitten. Doodmoe van twee dagen strand.
Af en toe mompelde hij wel: "nat, pipi'. t Dutske...
Ik dierf nie bewegen. Mijn linkerbuurvrouw had t een en t ander door maar zei niets en ik deed alsof er niks aan de hand was.
20 minuten voor de trein in Berchem aankwam stond grote broer na een zalig dutje recht.
"Ik moet pipi doen" Oeps...
Te laat...
Wree goe bezig...
Hou jullie vast!
k Moet een beetje ventileren.
Vorige week kwam de pleegzorgbegeleidster dus langs.
Fantastische dame, niets op aan te merken.
Op een gegeven moment gaf ze aan het te melden wanneer de ouders te veeleisend worden naar mij toe.
No prob, zei ik, alles onder controle.
Maar nu weer heb ik ff heel veel zin om te gillen.
Na ons bezoekje was ze ook bij mama van kleine zus en grote broer geweest. Het bleek een heel goed gesprek geweest te zijn. Heel duidelijke afspraken gemaakt en alles was in orde.
Nu moet je weten dat mama van kleine zus en grote broer een mix spreekt van Swahili en frans. Niet altijd eenvoudig.
Maar nu was alles dus heel duidelijk geweest..
Niet dus...
Kom ik zondag de kinderen even brengen, dacht ze dat ze twee weken mochten blijven.
Probleem dus!
- Nee, dat mocht niet. Tot woensdag is afgesproken.
- Maar vrijdag is er een feestje!!!
Aaaaaaaargh....
Nu moet je weten dat daar meestal een heel leger aan afrikaanse mama's zit.
Doe dan maar eens moeilijk hé!!!
Heb dan maar toegegeven dat we de kinderen vrijdagmiddag terugbrengen en 's avonds weer oppikken.
Mijn moeder ging er vrijdag mee naar zee, dus dat kan niet doorgaan. Kon ik het daar ook gaan uitleggen.
Nu zetten we ons eigen dik in de (organisatorische) problemen. Moet maar neen leren zeggen, zekers.
Maar grote broer zijn feestje dan.
Kan ik hem toch ook niet ontzeggen.
Donderdag komt de pleegzorgdienst op bezoek. Op gezette tijden brengen zij een bezoekje om eens te horen hoe alles loopt.
Toen ik gisteren kleine zus ging onderstoppen vertelde ik dat dus.
Veel vragen natuurlijk!
Ik vertelde dus dat Els eens kwam horen hoe het was met haar en grote broer en kleine vent.
Of ze happy waren en of er probleempjes waren!
Ik vertelde ook dat Els bij mama zou langsgaan en ook daar een gesprekje zou hebben.
Dat ze dat bij alle kindjes doen die niet bij hun mama kunnen wonen.
En dat er dan soms ook gekeken werd of de kindjes weer naar mama kunnen gaan.
"Oei": zei ze. "Ik wil bij jou blijven tot ik heel groot ben".
(auch, heartbreaking)
Toen gaf ik haar een heel dikke knuffel en gaf haar mee dat ik dat helemaal niet erg zou vinden.
Want dat ik altijd al wel een chocolade-dochter wilde hebben.
Antwoordde de kleine meid:
"Jaja, en dan wordt jij mijn vanille-mama"
Zeg nu zelf...
Als een kleine Campbell en Crawford stonden ze op het podium.
Voor 6000 man en een internationale jury flaneerden ze in de spots en deden exact wat er van hen gevraagd werd.
Ze zagen er lekker cool uit en heb nooit geweten dat ze zo stoer konden kijken.
Het was bijna middernacht toen ze de catwalk opgingen maar de adrenaline hield hen gelukkig wakker.
De ontwerpster waarvoor ze 'liepen' heeft haar laatste jaar met Grote Onderscheiding afgerond en was 1ste van de klas.
Wat het geheel natuurlijk nog een extra tintje gaf en de euforie compeet maakte
Dames en heren (?), hou de naam 'Anne Eckers' in de gaten.
Mama van kleine zus was beetje verbaasd toen we haar zondag belden en ze vernam dat ze niet was uitgenodigd.
We hadden het op voorhand nochthans verteld en toen was er bijna niet op gereageerd.
Hoe dan ook, oeps, sorry, was niet de bedoeling, t was allemaal zo hectisch ook!
Kleine zus beetje ongelukkig omdat haar mama beetje 'raar' deed.
Gelukkig hebben we het opgenomen en op een cd'tje gebrand. Zo kan ze het zaterdag mee naar huis nemen om te laten zien.
Morgen vertrekt ze op ravotterklassen en daar ziet ze zo naar uit.
De schat gaat genieten en zo kan ze weer even haar zorgjes vergeten.
Hopelijk....
Kleine vent is een tiran, een dictator, een juntaleider en een guerrillasstrijder in 1 persoontje....
Krijgt hij zijn zin niet gaat hij brullen, krijgt hij ze wel brult hij ook, speelt iemand met iets dat van hem is brult hij, speelt iemand met iets dat niet van hem is brult hij ook.
Hij brult als hij een vuile broek heeft en hij brult als hij een proper krijgt.
Hij brult als hij in bed moet en hij brult elk uur van de nacht. Hij brult als ik hem er s morgens uithaal en als hij geen 5 verschillende ontbijten mag uitproberen.
Brult hij niet, dan bijt hij wel en bijt hij niet dan is hij wel 1 van de andere kinderen bijeen aan het timmeren!
Helemaal stiepelzot word ik ervan... Welke fase is dit???
De 'ikbrulwantikwilaltijdenoveralmijnzinwantikbeneenkleinetiran'fase ofzo??
Grote broer is een slechte eter, traag, weinig, met tegenzin etc.
Is bijgevolg dus ook maar een klein afrikaans spitsmuisje.
Dus hameren we er op dat hij flink moet eten want anders wordt hij geen grote jongen.
Kennen jullie het????
Toen de meisjes gecast werden voor de modeshow vonden ze grote broer de max maar hij was te klein voor de silhouetten die de ontwerpster gemaakt had.
Maar zo had hij het dus niet begrepen.
's Avonds aan tafel, toen de meisjes al over hun beginnende topmodellencarriére aan het dromen waren.
Begon hij ineens te huilen en heel zielig piepte hij het eruit.
- 'Het is mijn schuld hé?'
- ' Wat is er schat?'
- 'Het is echt allemaal mijn schuld?'
- 'Maar wat is er dan?'
- 'Het is mijn schuld dat ik te klein ben!'
Geloof me, dit rechttrekken heeft bloed, zweet en tranen gekost!
En laat hem nu maar drie uur doen over dat bord aardappelen.
Mij hoor je niet meer zeggen dat hij niet gaat groeien hoor!!
Enne, die ontwerpster hé???
Die heeft gewoon te grote kleren gemaakt, hoe dom toch, dóh...
Het is vreemd om een miskraam te krijgen en ondertussen maar gewoon door te gaan.
De wereld draait gewoon door en we draaien maar mee.
Gelukkig heb ik heel veel leuke dingen om naar uit te kijken en genoeg bezigheid om niet al te veel te piekeren.
En als je het nuchter en vanop een afstand bekijkt is deze natuurlijke selectie wel heel positief en blijf je achteraf van veel ellende bespaart.
We gaan er gewoon opnieuw voor. Ik heb de babykriebel nu wel weer te pakken ;-)
Maar intussen genoeg om handen dus nu.
Grote en kleine zus gaan hun eerste stappen op de catwalk zetten. Verkleed als email-onderdelen zullen ze defileren in de show van de laatstejaars van de mode-academie van Antwerpen.
Heel spannend allemaal.
En grappig want stel je maar iets voor bij een email-onderdeel...de fantasie laat ik volledig aan jullie over maar het is heel..euh... apart.
Voor grote zus is de timing heel slecht want zij zit midden in de examens maar laat dat de pret niet bederven.
You only live once, toch...!
De euforie was van korte duur.
Het vruchtje ziet er niet goed uit. Het tekent nog wel present maar het is veel te klein. Ik zou op dit moment zeven weken moeten zijn en daarvoor is het dus niet genoeg gegroeid en zagen we ook geen hartje kloppen.
Binnen negen dagen mag ik terug op controle maar intussen mag ik me dus aan een miskraam verwachten.
Ik verlies nu al vier dagen bloed maar vermoed dat het eigenlijke proces nog op gang moet komen.
Ben heel teleurgesteld en heb zin om te huilen.
Hier zit ik dan op mijn nieuwe job,ver weg van vertrouwde mensen aan wie ik het zou kunnen vertellen.
Te wachten op wat komen gaat.
We did it,we hebben ons eindelijk een busje aangeschaft.
Gedaan met onveilig rijden en bukken als we een blauwgestreepte wagen naast ons zien opduiken.
De pick-up is groot maar heeft natuurlijk maar 5 zitplaatsen. Gevolg is dat grote broer bij mij vooraan op schoot moet dan.
En dat is natuurlijk niet veilig.
Het gebeurt niet zo veel want in de week zitten we maar met 5 in de wagen maar in t weekend dus wel.
Binnen 7 weken hebben we hem. Ons busje.
Ik heb een goudkleurige besteld, hehe...
Mijn echtgenoot vroeg of ik nu echt aan het doorslaan was. Als k t doe doe k t ineens goe heb k geantwoord.
Een gouden busje dus.
Niet echt goudgoud hoor, eerder champagnekleurig geel.
Maar ik vind hem de max (en de kids ook, hihi)
We hebben nu nog 3 plaatsen over in ons busje.
Kleine zus is ervan overtuigd dat als je veel melk drinkt een baby krijgt.
Tellen gaat niet goed maar "9-6" lukt nog net.
En ze kwam dus tot de vaststelling dat er nog zetels over zijn in ons 'gouden' busje.
Dus had ze samen met grote zus bedisseld dat ze het mij toch maar eens moesten uitleggen.
Ik moet veel melk drinken en dan krijg ik een baby. Zo simpel is het dus.
Ooooooh...
Ze moesten eens weten. Vorige week vrijdag heb ik een zwangerschapstest gedaan en die was...jawel...positief!
Wow! Here comes number 5.
Yiehaa, niet goed getimed, wegens net een nieuwe job, maar buiten dat klein obstakel(!) helemaal euforisch.
Vanavond mag ik naar de gyneacoloog.
Maar sinds het weekend vrees ik voor het ergste.
Heb al sinds zaterdag bloedverlies en lichte menustruatiekrampen.
Niet veel, en ook niet veel krampen maar toch...
Ben ook helemaal niet moe of mottig of weet ik veel wat kwaaltje erbij gepaard gaat.
Ok, heb pijnlijke borsten, al lijkt dat sinds vannacht ook af te nemen.
Allemaal niet goed dus.
Al ben ik er nu zo op gefocust dat ik misschien meer zie en voel (of net niet) dan er in werkelijkheid is.
Maar ben er niet gerust in.
De dokter zal het me vanavond wel vertellen.
Dat worden nog 11 lange uren wachten dus...
Soms zijn die 24uur in een dag echt veel te kort voor me.
Ok, ik slaap heel graag en veel en kruip er dus in op een moment dat anderen nog achter hun strijkplank staan. (lees:21.30u) maar ik functioneer echt niet anders.
En zelfs dan... soms lijkt het of ik heel de dag loop te sjezen en te sjouwen en dan is mijn lijstje nog niet half afgewerkt.
Geen tijd om te poetsen, te strijken, de auto te wassen, bij (over)grootmoeder langs te gaan (die als je er dan toch geraakt telkens dreigt met onterving), de winterkleren op te bergen, het onkruid uit te doen, de honden uit te laten enz.
En toch zit ik niet in mijn zetel overdag.
Ik werk overdag, breng en haal de kinderen, krijg hysterische aanvallen tijdens de huiswerkbegeleiding (ben k echt niet goed in !!) en probeer ik zo gezond mogelijk te koken.
Misschien leg ik mijn lat te hoog, want eigenlijk feitelijk is het hier best wel allemaal in orde en ook oma krijgt wel bijna elke week een bezoekje, maar toch lijkt het of alles zo moetmoetmoet.
En als je even niets doet en op een zaterdagmorgen even een uurtje gaat bijslapen dan is het om zeep.
Dan is de living een puinhoop en de tuin een stort vol speelgoed.
En dan lijkt het echt of je een hele week in de zetel hebt gezeten.
Misschien moet ik dat gewoon eens proberen....
Sinds kort is er op één een programma over onze "eco-voet" zoals ze het noemen.
k Vind het best leuk om te bekijken en nieuwe tips te krijgen.
En ben ik na twee afleveringen best trots op mezelf. Jaja, de familie klepkes doet het goed.
We rijden zoveel mogelijk met de fiets of het openbaar vervoer, gebruik ik daar waar mijn portemonnee het toelaat bio-producten, eet alleen verse groenten en nooit uit blik of glas (alleen kriekjes natuurlijk ;-) en kijk altijd naar het land van herkomst zodat het transport in mijn winkelkar beperkt blijft.
Ik gebruik katoenen luiers voor kleine vent, sorteer mijn afval netjes, gebruik geen spuitbussen,bak en wok met kokosvet, we eten geen vlees en gebruiken nooit zilverpapier.
Woehoe, kus voor mezelf en bank vooruit.
Al rijden we ook wel met een zeer vervuilende 4x4 (die we wel gaan in inruilen voor een milieuvriendelijker karretje), nemen we af en toe het vliegtuig en slingeren hier in dit huis vier gsm's rond en evenveel computers rond.
Ook erger ik mijn vrienden mateloos met opmerkingen en goedbedoelde tips en koop af en toe zelf dat bekritiseerd blikje cola.
Tja, het brengt zichzelf weer in evenwicht natuurlijk.
Al blijven we ons best doen...
Grote broer zag een groot reclamebord langs de autosnelweg van een zwembad. Ja, dat wou hij ook wel!
Weet niet meer wat ik geantwoord heb maar hij begreep in elk geval dat het dik in de sjakos was. En maar glunderen... oh jee...
Toen we later ergens zaten zei hij plots: 'gij hé, gij moogt ook in mijn zwembad', smile, smile!!
Hehe, jeuj...
Toen we vorige week het zwembadje aan het opzetten waren (weliswaar de kleine versie van zijn droom) vond hij het fantastisch.
Rondhuppelen, gillen, lachen, oerkreten...tot zijn grote teen erin ging... nee neen, bibber bibber, (al eens een zwartje blauw zien worden??)
Nee, toch maar liever op de trampoline dan.
De pannekoek...
In december zijn we verhuisd naar ons huisje.
We hadden al snel een beetje het gevoel als indringers te worden bekeken.
Niet door iedereen natuurlijk en 'zever'-buren heb je overal dus veel aandacht besteed ik er niet aan. Maar leuk is het niet.
De vorige eigenaars waren beste vrienden met de buren en deelden ook de tuin.
1 groot tuinhuis achterin en zelfde terrasstenen enz.
Wij kochten het huis nadat het koppel uiteen was gegaan.
Nu lijkt het of de buurvrouw ons dit verwijt.
Ze kan amper lachen en kwam al snel mekkeren over de honden.
Nu hadden zij 1 grote tuin. Dus moest er een tussenschot komen en in tussentijd wisten onze honden natuurlijk niet beter dan dat ze dachten dat het 1 grote speeltuin was voor hen.
Anyway, het tussenstuk kwam er direct, maar blijkbaar kost het haar toch heel veel moeite om vriendelijk te zijn.
Haar kinderen spelen nochthans met de onze en ook haar man is heel open en goedgezind.
Vanmorgen ben ik er in geslaagd de hele buurt over me heen te krijgen.
We rijden met een grote pick-up en ik ben in het achteruit rijden met de trekhaak tegen een geparkeerde wagen gereden.
Nietsvermoedend reed ik door.
4 kinderen in de auto, radio op 10, je kent het wel... ik had echt niets gemerkt.
Toen ik terug kwam stond de vrouwenbond op straat en de politie aan mijn deur voor het 'vluchtmisdrijf'.....!!!!!!
Kun je je dat nu voorstellen, alsof ik in mijn eigen straat vluchtmisdrijf zou plegen...
De buurvrouw stond ook in haar garage en toen ik passeerde deed ze ze snel dicht.... Aaaaaargh, wat een trut.
Gelukkig was de eigenaar van de desbetreffende auto van de meer 'normalere' soort en zei me dat k me niets moest aan trekken van de buren.
Blijkbaar reageren ze daar altijd zo.
De politie wou me nog wat intimideren, wat ze verdomme nog gelukt is ook want k ben op een gegeven moment gewoon beginnen janken.
Pv'ke met vluchtmisdrijf madammeke,weet ge wat dat gaat kosten??
Toen bleek ook mijn verzekering gisteren (echt waar!) vervallen te zijn en ik kon de nieuwe niet vinden.
Na een telefoontje met de verzekeringsagent bleek het wel in orde te zijn maar madame de police stelde toch een verslag op dat het niet ok was zolang ze geen fax had.
Echt een omhooggevallen burgertrut met wat sterren of strepen op haar mouw die een heel slecht weekend had gehad en zich tegen mij wat kwam ventileren!
Pfff, wat zei Garfield ook alweer...'I hate mondays'!
Ik niet altijd maar deze wel hoor...
Oooh, Ogers hebben laaaagen... de favoriete uitspraak van grote broer.
Te pas en te onpas lanceert hij met zware basstem deze definitie!
Waar vroeger mannelijke goden en godinnen onze slaapkamers en dromen versierden is Shrek the all-time favourite van onze 'ezel'.
Jaja, nadat hij mij en mijn echtgenoot tot Shrek en Fiona doopte (in groene versie), grote en kleine zus tot poes en pinokkio heeft hij zichzelf met de nodige trots tot 'ezel' uitgeroepen.
Ooooh, Ogers hebben laaagen...
Ik ben misslizzy
Ik ben een vrouw en woon in de rupelstreek (Belgie) en mijn beroep is maatschappelijk assistent.
Ik ben geboren op 29/09/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, film, theater, kinderen.
Als pleegouders vangen wij drie kinderen op die om een bepaalde reden niet thuis kunnen wonen.
Op deze blog kan u het
Het (bijna) ergste is gebeurd.
Toen men vanmorgen de kleine jongen wou ophalen bleken ze op de vlucht te zijn geslagen.
Ergens dwaalt nu een kleine knul aan de hand van een verwarde mama!
De twee zijn geseind en men is met man en macht op zoek naar het duo.
Blijkbaar had ze begrepen wat er ging gebeuren en kon haar moederhart dit niet aan.
Alleen maakt ze het zichzelf nu wel heel moeilijk want nu is er geen plaats meer voor een dialoog en zal de jeugdrechter haar wel enige tijd alle contact ontzeggen.
Hier zitten we dan met ons mooi opgemaakt bedje met knuffel en nieuwe pijama!
Wie weet waar hij nu de nacht doorbrengt.
Hopelijk worden ze snel gevonden en wordt er naar een oplossing gezocht die voor alle partijen aanvaardbaar zijn.
De rechter heeft ons gevraagd het hele weekend stand-by te staan.
Dat gaan we zeker doen!
Hadden niet echt wilde plannen...
