Vanmorgen om 7.30u kreeg ik een bericht op mijn gsm van Jelle : "mag u m a". Ik wist niet eens waar Jelle zat maar vond dit een hoogst eigenaardig, zij het niet verontrustend bericht. Dus belde ik meteen zijn nummer. Aan de andere kant pakte iemand op die in slecht Nederlands zei dat hij de gsm van Jelle op de tram gevonden had. Zijn naam was Samir en hij stond op dat moment in Antwerpen aan de Rooseveltplaats. Vermits ik om 8u iemand verwachttte, zei ik hem dat ik hem onmogelijk kon komen halen. Misschien kon hij hem afgeven aan het loket van De Lijn daar, vroeg ik? Ik zette het gesprek verder in het Frans, omdat het Nederlands voor enige communicatieproblemen zorgde. Hij zei dat het loket niet open was en de persoon die aan het poetsen was, hem negeerde. Idem met de buschauffeur van de bus die stond te wachten. Vanavond om 21u was hij terug van 'dingen te doen' en kon ik hem bellen. Om 19.30u reeds kreeg ik hem terug aan de lijn en was hij opnieuw aan de Rooseveltplaats. Jelle zat toen bij mij en ik vroeg hem of hij tot daar kon rijden met de bus om zijn gsm op te halen. Dat ging hij doen, zei hij. Om 20.10 kwam er een bus richting Antwerpen en rond 20.30u zou hij er dan zijn. Ik belde Samir op om 20.35u om te informeren of hij Jelle gevonden had. Jelle was er niet (hij zou de bus gemist hebben, bleek nadien). Samir stelde zelf voor om de bus te nemen naar ons toe en dan zou ik hem op het marktplein opwachten. Enigszins ongerust, ging ik op weg. Mijn portefeuille nam ik niet mee, enkel mijn gsm en een briefje van 5 euro. Na 20 minuten wachten, arriveerde de bus uit Antwerpen. Samir had een jeansbroek en een zwarte lederen vest aan, had hij verteld. Er stapten een 8 tal mensen uit, en inderdaad, een dertiger met dergelijke kledij en een donker uiterlijk. Ik stapte naar hem toe om te informeren of hij inderdaad diegene was waarop ik stond te wachten. Samir gaf mij een hand en de gsm van Jelle. Ik bedankte hem en wou hem de 5 euro overhandigen voor de gedane moeite maar daar wou hij absoluut niets van weten. Hij vertelde nogmaals hoe de mensen van De Lijn hem hadden genegeerd. Ze waren absoluut niet vriendelijk in Antwerpen, zei hij. Nadat ik hem nogmaals de hand had gedrukt, is hij overgestoken om de bus terug, richting Antwerpen te nemen. Om 23u moest hij beginnen werken, zei hij. Eenmaal terug thuis, wilde ik hem nogmaals bedanken met een sms in het Frans. Mijn bericht kon niet verzonden worden. Keer op keer kreeg ik de foutmelding 'verzenden mislukt'. Nochtans gebruikte ik hetzelfde nummer dat ik verschillende keren gebeld had. Er zal wel een logische verklaring voor zijn, maar momenteel ontsnapt die me helemaal... In elk geval, welke Belg zou er zoveel moeite voor over hebben om een gevonden gsm terug te bezorgen? Dit bewijst nog maar eens dat je niet alle vreemdelingen over diezelfde kam mag scheren....
