Intussen zijn er weer enkele weken voorbij gegaan en is er weinig of niets veranderd.
Thomas zit midden in zijn examenperiode. Jelle heeft een week geleden op mijn aanwijzingen dan toch enige moeite gedaan om naar werk te zoeken, helaas tot hiertoe zonder resultaat.
Hij is ook enkele keren met Luc mijn ex meegegaan om wat te werken bij zijn zus aan een nieuw tuinhuis.
Luc heeft hier vorige week nog gezeten in afwachting tot Jelle klaar was en een kop koffie gedronken. We hebben wat gepraat, voornamelijk over zijn werk dat hij kwijt is en over de kinderen. Ik merkte dat hij toch wel schrok van sommige dingen die ik vertelde, hij had niet gedacht dat het zo erg was met Jelle, en dan heb ik niet eens alles verteld.
Hoe kon het ook dat hij het wist? Ik had niet de neiging om bij hem steun te zoeken, sinds hij is weggegaan heeft hij steeds een houding aangenomen dat hij een nieuw leven leidde en niet wou lastig gevallen worden met futiliteiten. Indertijd heb ik hem nog telefonisch op de hoogte gebracht van de perikelen met Jelle en de politie en de Jeugdrechtbank.
Eén keer heb ik hem daar ontmoet, daarna hield hij het voor bekeken.
Steeds moest ik zelf bij alle instanties gaan aankloppen en op zoek gaan naar enige hulp of antwoorden op mijn vragen. Meer dan eens kon ik het niet laten om tegen de kinderen te laten horen dat hun vader er makkelijk van af kwam zo.
Sinds vrijdag loopt het weer mis: Jelle kwam weer niet opdagen voor het avondeten en nadien kon ik hem ook niet op gsm bereiken. Zaterdagmorgen om 6u, hoorde ik hem de trap opgaan naar zijn kamer en nadien zag ik nog een ander paar (mannen)schoenen in de gang staan, wat wou zeggen dat hij weer een logé bij had, ondanks mijn verbod.
Ik zat er vroeger niet mee dat er een vriend van Jelle bleef slapen, tot ik midden in de nacht de politie over de vloer kreeg omdat die bewuste vriend toen een auto-inbraak had gepleegd, waar gelukkig! Jelle niets mee te maken bleek te hebben achteraf.
Het hele huis stond toen op stelten, alle kamers werden gecontroleerd, inclusief die van Thomas waar toen met mijn medeweten hij en zijn vriendin lagen te slapen.
Het duurde even voor ik gekalmeerd was en nadien met mijn kamerjas aan een verklaring moest afleggen. Iedereen moest toen trouwens een verklaring afleggen en de bewuste vriend werd meegenomen naar het politiekantoor.
Zaterdag lag Jelle nog steeds te slapen toen ik boodschappen ging doen en de rest van de dag ging genieten van een zwem- en saunabeurt. Toen ik om 18u terug thuis was om het avondeten te bereiden, was er niemand thuis. Om 19u kwam Thomas binnen, die wist dat we dan gingen eten. Jelle was weer nergens te bekennen en uiteindelijk heb ik samen met Thomas gegeten. Het eten van Jelle bleef staan tot s anderendaags: dan heb ik het weggegooid.
Toch had ik Jelle die avond nog 2 minuten gezien. Niet toen hij binnenkwam, hij was blijkbaar onhoorbaar binnengekomen toen ik in de tuin zat te lezen, maar toen hij weer wou vertrekken rond 21u. Iemand stond hem op te wachten buiten aan de deur.
Ik had intussen ontdekt dat ik 20 euro miste en toen ik Jelle daarnaar vroeg, gaf hij zonder omwegen toe dat hij die gepakt had om iets te gaan drinken. Een maand of twee geleden heeft hij zo eens 50 euro weggenomen.
Ik weet natuurlijk dat hij zonder geld zit en dat dat alles behalve leuk is, maar ik gaf hem bewust geen geld meer om hem op die manier aan te moedigen om werk te zoeken en te vinden.
Vannacht (of vanmorgen) heb ik hem zelfs niet horen thuis komen en voorlopig ligt hij nog in bed. Er stonden ook geen andere schoenen meer in de gang.
Ik ben nog altijd ten einde raad wat betreft Jelle.
Zelf ben ik ook nog steeds parttime werkloos sinds maart. In de voormiddag werk ik nog steeds maar het bedrijf waar ik in de namiddag werkte ligt plat wegens een grote brand. Verwachte heropstartdatum is einde dit jaar.
Ik laat alle mogelijkheden open, maar ondertussen zoek ik verder naar een parttime voor de namiddag, wat niet gemakkelijk te vinden is.
Momenteel is mijn eerste sollicitatie nog steeds in afwachting, daar maak ik nog steeds veel kans maar door familiale omstandigheden is de aanwerving voorlopig uitgesteld naar juni.
.
De kandidatuurstelling bij het OCMW is binnengebracht en 14 juni is er een schriftelijk examen. Verwacht aantal kandidaten: een 100-tal. Voor de geslaagden is er enkele weken nadien een mondelinge proef: ik ben benieuwd!
Ja natuurlijk, één fulltime zou praktischer zijn dan 2 parttimes, maar jammer genoeg ben ik in dat familiebedrijfje bijna ingegroeid na meer dan 20 jaar daar te werken. Het is aangenaam werken en omdat mijn baas al enkele jaren gezondheidsproblemen heeft, en op het einde van zijn carrière is (er is ook geen opvolging), ben ik weer te soft om daar te vertrekken.
Ik had me voorgenomen om te blijven zo lang het duurt.
Maar zo lang ik alleen ben of zeker voor de kinderen moet zorgen, zal ik fulltime moeten blijven werken en dus kom ik vroeg of laat misschien weer in een moeilijk parket te zitten?
Waarom ben ik geen overbeterlijke egoïst die alleen aan zichzelf denkt? Het zou véél gemakkelijker zijn dan. Of niet?
Sinds enkele dagen ben ik het boek Wilde Zwanen van Jung Chang aan het lezen.
Een familiekroniek over haarzelf, haar moeder en haar grootmoeder en de tijden waarin ze zijn opgegroeid in China. Van de oude heersers naar het communisme van Mao.
Het leest niet echt vlot door de vele politieke gebeurtenissen en beschrijvingen van de Chinese samenleving, maar niettemin is het toch boeiend. Zeker schokkend om te lezen hoezeer de mensen hebben afgezien onder de verschillende regimes en hoe ze op alle mogelijke manieren probeerden om te overleven. Ik begrijp nu ook hoe gemakkelijk het is om te strijden voor idealen en vervolgens door weer een dictator geïndoctrineerd te worden zodat je daar ook in gaat geloven. Op dat gebied zijn er volgens mij wel meer gelijkenissen tussen Mao en Hitler: ze zweepten hun volk op en verdraaiden de werkelijkheid zo, dat ze zelf altijd in het beste daglicht stonden, tot vroeg of laat de ogen van de mensen ook opengaan natuurlijk.
Ik ben nu halfweg en ploeter een beetje verder in het boek. Om maar een klein beetje te kunnen begrijpen, hoe anders een land als China vandaag is dan het onze en waar de oorsprong ligt van dit alles, moet je dit wel gelezen hebben.
