|
: Prijsuitreiking voor het historisch raadhuis op de Kleine Dam.
Ik kon er door ziekte jammergenoeg niet bijzijn, maar een verslagje en foto's werden me doorgestuurd door de Voorzitter van de Eerste Vereniging Stads- en Dorpsomroepers Nederland, Peer Witzel uit Alphen-aan-de-Maas.
Het was een prachtige, zonnige, maar o zo’n koude zaterdag. Om kwart over tien was ik present in het ”Rijperhuis” en werd daar zeer hartelijk ontvangen door de plaatselijke omroeper, Jan Prins, zijn vrouw Gees en de zuster van Jan.
Nadat we een bakje koffie met een lekkere koek op hadden, en alle omroepers, 13 in getal, aanwezig waren, gingen we naar het gemeentehuis, wat naast het “Rijperhuis” ligt.
De burgemeester, mevrouw Ria Oosterop van Leusen, ontving ons en hield, toen iedereen plaats had genomen, een welkomstwoord met de nodige historische informatie over De Rijp.
Nadat daarna de omroepers hun geloofsbrieven afhadden gegeven, de loting plaatsplaats gevonden had,werd er weer naar het “Rijperhuis” gegaan om aldaar een gesmeerd broodje te eten.
Om half één gingen we, samen met het “Charles Dickens ensemble” naar het restaurant ”De Rechter” alwaar we vanaf een balkon over de Tuingracht onze roep zouden doen.
Het was al flink druk in het dorpje. De vele kraampjes met kerstprullaria lokten talrijke voorbijgangers en vooal de standjes met glühwein deden goede zaken in de snijdende kou.
Er liepen veel mensen rond, waarvan leek of ze zo uit een schilderij van Anton Pieck waren gestapt.
Bij “De Rechter”gingen we naar boven. We stonden in een prachtig zonnetje, maar ook pal in de zuidoostenwind.
Het punt vanwaar wij riepen lag uit de route, daarom was de belangstelling niet groot (mede door de vrieskou).
Volgens toeschouwers was het wel een hele mooie locatie omdat je zo ongehinderd over de gracht kon roepen en het geluid zeer ver reikte.
Dat er niemand bevroren is die dag is een wonder. De jury was tegenover het balkon aan de Tuingracht geïnstalleerd. Deze jury bestond uit de eerder genoemde burgemeester, de plaatselijke dominee Menno Rappold en een voertuigen verkoper Leo Borst.
Na twee roepen afgezien te hebben waren we om kwart voor vier verlost van alle kwaad. Iedereen was tot het uiterste gegaan. We hadden alom respect voor de kranige jury, incluis onze penningmeesteres Ria Engel, die daar aan een tafeltje ons moest beoordelen.
Inderdaad waren er omroepers die zich speciaal voor deze dag in een andere “outlook” gestoken hadden. Henk met zijn vollere baard en hoge hoed,Johnny met zijn burgerpak en hoge zijde hoed en ik, Peer met de bakkebaarden, die ik vanaf 1 januari heb laten staan,extra voor deze dag.
Zo zie je maar weer, door elke omroeper loopt een streepje.
( maar goed dat zulke mensen er nog zijn, en wij maken er deel van uit)
Om half vijf begaf de stoet zich naar het historisch raadhuis op de Kleine Dam.
Daar werd eerst de dagprijs,
te weten de Koos Verdonk Bokaal,
( de voorganger van Jan) uitgereikt.
3 was Peer Witzel,
2 was Jan Prins en
1 wasÂ…. de net van een operatie herstelde Klaas Koper.
Hierna viel de eer om de prijzen uit te reiken voor “Het Broederschap van Bellenmannen / Omroepers Der Lage Landen” .
3 was Klaas Koper,
2 was Sybe van der Meulen en
1 Henk van den Nieuwenhuizen.
Nu bleef alleen de uitreiking van het
Nederlands Kampioenschap nog over.
Het was tot op de laatste dag spannend gebleven, tenminste wat de tweede en derde plaats betrof. Voor de wedstrijd scheelde het tussen Klaas en Peer maar 1 punt.
3 Peer Witzel,
2 Klaas Koper
1 Henk van den Nieuwenhuizen.
Het was te koud om onnodig lang te blijven, dus werd er na het maken van de nodige foto’s gelijk naar het ”Rijperhuis” gegaan om aldaar van een lekker warm buffet te genieten.
Om acht uur nam iedereen wel tevreden afscheid van elkaar en kon de terugreis aanvaard worden.
|
){kind=link}