De lesuren zijn hier slechts 40 minuten...maar het nadeel is dat er zo 8 zijn per dag en dat 5 dagen per week, geen halve dag op woensdag.

Over verlof gesproken, ze beginnen ook 1 september na 2 maanden vakantie (zuiden en midden China; 1 maand in noord China) en hun eerste week vakantie is al van 1 oktober tot 7 oktober, maar dan moeten ze wachten tot 1 januari om nog eens dag te hebben -dit jaar krijgen ze er 3 omdat het op een woensdag valt - daarna nog één week met chinees nieuwjaar, nog een dag je op 1 mei en al het verlof is op. De kinderen uit het noorden krijge één maand extra met chinees nieuwjaar, omdat dit de koudste periode is in het noorden (tot -30°C) het is hun gegund.

De 'koer' is soms op het dak, dit om plaats te besparen - wetende dat de grondprijs=apartementsprijs hier tot 1000€/m² kan oplopen. Yep duurder dan Parijs zeg ik dan.



Maar ze blijven niet altijd binnen, af en toe gaan ze ook de natuur verkennen en hier is het verschil, er moet één (groot)ouder / kind aanwezig zijn bij de kleuters. maakt de groep wel groter, maar ook geen minimumfactuur en ge moet uw eigen plaats extra bijbetalen.



Omdat niemand een tuin heeft gaan ze geregeld naar het park. Maar er zijn wel veel parken en groene zones in Shanghai. Niet alleen met de school gaan ze naar daar ook veel Chinezen in het week-end. En om stormlopen te vermijden zijn sommige parken betalend. (2€ inkom). Dit houd een deel tegen om deze te bezoeken, die moeten maar afzakken naar een gratis. 



Zwemmen doen ze niet, bijna geen enkele Chinees kan zwemmen, maar voor turnen krijgen de meisjes dansles en de jongens karaté. Hier wordt nog wel onderscheid gemaakt tussen man en vrouw.



Een ouderraad bestaat ook niet, maar ze passen een Amerikaans systeem toe, elke woensdag komen de vrouwen samen en doen ze activiteiten. Ze bespreken ook de dingen die de kinderen moeten doen, met of tegen hun zin en de resultaten worden doorgegeven aan de juf/meester.

Niet iedereen doet mee, maar er is toch een mooi groepje ontstaan. Soms mogen de mannen en kinderen ook eens mee en dat is eens tof (vooral het drinken met ander mannen van andere nationaliteiten)



Tja en ie vrouwen die niet mogen werken of niet gaan werken, tja die vullen hun tijd dan maar met etentjes, een bowling,..



en de meesten zijn Chinezen(met een man van een ander land), dus karaoke kan niet ontbreken  De sukkeltjes, zo nooit iets om handen.

Als buitenlander in China is Shanghai toch wel een van de betere plaatsen om te verblijven, is ook in het midden van de kustlijn, de stad telt miljoenen inwoners waaronder enkele 100.000de buitenlanders die er permanent of voor langere tijd verblijven. De "Expats". Door dit hoge aantal buitenlanders is het een echte wereldstad en de locale econoie springt er met hartelust op in.

Voor mijn deur is er zo'n plaats waar dagelijks om 19:45h een bende toekomt, maar zelden jonger dan 40. Dan staat er muziek op, in Shanghai nog redelijk qua volume, maar in anders steden op maximum en ook onaanhoorbaar door het ekraak van de boxen.

Maar wat doen de -40'ers dan...

Ze kwamen een voorstelling geven in mijn tuin. Tja ik woon daar niet alleen en "mijn" tuin is voor zo'n 700 gezinnen, die is redelijk groot.

De nieuwste trend is buikdansen...... . Het waren de leraressen van verschillende scholen en ze konden er wat van.

De samenkomst was in de Chinese tuin. (er is ook nog de franse-, thaise- en grottentuin en de  zwanenvijver)



een inleiding, maar ik kan er niet vel over vertellen want het was enkel in't chinees.





Zoë-Li vond het goed en danste ook mee. 







Het is wel raar om Chinezen dit te zien doen, de meesten hebben geen buik..

















Maar ik vond het "geweldig", mochten ze meer komen doen. Er waren er meer dan 20, en ieder had hun dans gedaan.

Toch nog een bedenking bij, wetende dat dit van de arabische wereld afkomstig is en nu moet iedereen daar gesluierd rondlopen, rare mensen die arabieren...

1 oktober is het de nationale feestdag en vuurwerk was er ook. Ook in Shanghai, aan de Pearltower tegen het water, maar in plaats van het op 1 oktober te doen, haden ze het de zaterdag ervoor gedaan.   Ik zag veel licht vanuit mijn apartement, maar eer ik beneden was, was het gedaan. 

Toch nog een troost, want rond deze periode is er een groots vuurwerkspectakel in een park in Shanghai. 2 grote verschillen met hetgeen die zaterdag gebeurde.. het was betalend om naar te gaan kijken EN het duurde ongeveer één uur lang. Jawel één uur lang.

Er waren 3 shows op 3 verschillende avonden en direct alles uitverkocht, gelukkig nog 2 kaartjes bemachtigd van de laatste show.

Hierin is China dan weer een gemakkelijk land, want elk jaar zijn deze shows op dezelfde datum. 30 september - 3 oktober en 6 oktober, als er geen typhoon is, zoals dit jaar want de show van 6/10 is 2 dagen verschoven.

Het gemakkelijke is ook de vele routines; één taal, één party; nationale "golden week" altijd van 1/10 tot 7/10, ongeacht welke dag het valt. Treinen die altijd op hetzelfde uur toekomen en vertrekken , alle soit, soms kun je dingen goed plannen. 

Toen de eerste show plaatsvond, merkte ik op dat ik bijna alles kon zien vanuit mijn apartement, wonen op de 47ste verdieping heeft zo zijn voordelen. Maar ja de kaarten waren betaald.

Een foto is een foto, maar ik was erbij en kreeg toch soms kippevelmomenten. Het vuurwerk ging samen met muziek en het was zeer goed gesynchroniseerd. 

Toch wil ik enkel foto's delen om een gedacht te even hoe het eruit zag.

En dat één uur lang... yep ik den het ook... hoeveel moet dat niet gekost hebben.

Om er te geraken moet je wel een ferry nemen en een 15 tal minuutjes varen.



Er gaan veel boten naartoe, maar alles moet ingevoerd worden, het eiland zelf is om en bij de 8km², niet zo gigantisch groot.



Vroeger waren hier veel ambassages gevestigd, maar deze zijn uitgeweken naar de grotere metropolen - Shanghai, Beijing, .. Het is nog te zien aan de andere stijl van de huizen.



en ipv een palet te gebruiken wordt alles nog met de hand geladen en gelost.



Overal in China elektrische scooters, behalve hier.... handen arbeid. Die mannen lopen, want 2x vervoeren = 2x geld verdienen.





Een eiland = strand. . Ze zeggen wel dat de zee vuil is, maar is zoals de noordzee, veel stroming, dus veel zand in het water. Wat echt heel vuil was is het strand, gebroken glazen flessen, blikjes, saté stokjes... dus schoenen aanhouden. Vooral het stuk waar het water stopt, de rest werd steeds mooi gemaakt.



Het zeewater toch geprobeert, lekker warm zoals het weer. Maar na 1 meter direct 2meter diep. Er is een eb-vloed maar niet veel.





Waar ze hier het meeste aan verdienen  is de verkoop van parels. Overal te vinden, maar effe opgezocht en degene die ze verkopen zijn zoetwaterparels. Deze oestersoort kan 20 tot 30 parels in een keer aanmaken. 



Het zijn echte parels maar voor de kenner van minderwaardige kwaliteit, niet mooi rond door het grote aantal in één schelp, minder sterk.



Hierdoor wel spotgoedkoop, een ketting = 15€ of de parels zelf, los verkoop aan 0,5€/stuk. Natuurlijk verkopen ze de minder mooie los en goedkoop. Maar mijn motto, liever lelijk echt dan mooi nep. 



We blijven op het eiland, dus vis, schaaldieren, .. alles uit de zee.



Rare exotische vissen...



... haaien.., kleintjes, ik dacht dat het een beschermde diersoort was en ....



deze, hier dacht ik zelfs aan een bijna uitestorven diersoort. Kun je hier gewoon bestellen en opeten. Niet geprobeert.



Terug richting boot.



weg. Nu was het eb. 

Cocoonen afkoken, zodat de draad los komt en..



.. meerdere tegelijkertijd op een spinnewiel hangen. Op een cocoon hangt ongeveer 1000m zijdedraad.



Ook in China lopen ECHTE mannen rond. 



en sommige Chinezen schrijven hun dromen op en hangen dit dan in een boom. 

Op de foto - rechtsboven staat 5 A's op een rijtje en dat wil zeggen een top-toeristische trekpleister AAAAA=hoogste gewardeerd.- deze dus.



Het is in de nabijheid van Chengdu, er is zelfs een spoorlijn aangelegd van Chengdu naar QingChengShan. De trein doet enkel passagiers en stopt op 2 plaatsen. 

Het eerste gedacht is...hee in China hebben ze ook Ardennen. Veel groen, kleine beekjes, ligt bergachtig. Het verschil, slapende chinezen naast het water, dat is nog niet in de ardennen.



Tussen de bomen verschijnen dan de eerste tempels.





Om de mooiere en hoger gelegen tempels te zien, moeten we - na het betalen van een inkom - trappen doen, veel trappen.





Tussendoor nog rust-tempels.



en een souveniersdorpje. Met veel restaurants.



De mensen die hier wonen zijn "monniken", maar zonder uniform. Ze doen veel handwerk souveniertjes en verkopen diet dan. In europese ormen, zelfs heeeelll goedkoop. Hier zijn ze uit hoorns, haar-kammen aan het zagen. Ik vond dat zo geweldig en heb er meteen 3 gekocht, het was omgerekend 8€/stuk. Ge kunt er de hoorn nog niet voor kopen. en verschil met een gewone, nooit statisch geladen. Uw haar blijft op uw kop liggen.



Tja, we zijn nog niet boven, dus...... 



Dan komen we aan een meertje, hetgeen we moeten oversteken (weer tegen betaling, maar ging niet anders) en aan de andere kant is er een kabellift. Oef.





Ook hier een tussenstoptempel. Hoe ze deze vroeger konden bouwen, zonder lift..





En voor de "tammere medemens" stond de draagberrie klaar. Is de manier voor de invalieden en gepensioneerden om ook eens tot boven te geraken, maar is niet gratis, 12€, voor één uur beklimming. (eigenlijk zo goed als gratis)



En dan bereiken we de top... Het is een TAO-tempel, met de hoogst "heiligen" in rang. Als je de achtergrond wil weten, tekstje maar eens lezen.

de 6 ontsterfelijke aan weders zijde, maar ik heb ze niet gezien, ik denk dat ze nu wel zullen dood zijn.... ???



en de drie heiligen der heilige. De oppergoden. 

Daarna kon de afdaling beginnen en dat ging vrij snel en gemakkelijk. Gelukkig, want we werden moe.

Omdat Zoë-Li nu naar het eerste leerjaar gaat was er een kennismakingsdag op 28ste augustus. De ouders en leerlingen werden verwacht in de nieuwe school.



Deze school is maar 500meter verder dan haar vorige school, doch weinig kindjes van haar vroegere klasje gaan naar hier. Het is meer een Chinese school en de andere kinderen gaan nu naar een internationale school (maar die is iets te duur voor mij: 1000€/maand/kind).

Er zijn 8 klassen en 270 leerlingen, enkel het eerste jaar...... over een grote school  gesproken.



Een beetje zoals vroeger, de directeur komt binnen en iedereen staat recht.



Na het programma verloop - alles in het chinees uitgelegd - is er een bezoek aan de klassen.

De jongen naast Zoë-Li is de enige die in haar vorige klasje zat en ook daar begint.



Voor de niet Chinezen zijn er 2 klassen voorzien, één die de moedertaal engels hebben en één die een andere moedertaal hebben. Dat is beter, want anders zou het engels te snel gaan en is het ook niet meer leuk voor de kindjes.



Op hun kennismakingsdag heeft iedereen ook zijn boekentas gekregen en hun school-uniform. Enkel vandaag heeft iedereen nog iets verschillend aan.



De uniformpjes zijn niet hetgeen je verwacht, maar een soort joggingspak. Gemakkelijk en mooi voor iedereen. Zoë-Li vindt het ook mooi en doet het graag aan. De boekentassen, iedereen dezelfde, enkel de meisjes hebben een roze kleur en de jongens een blauwe. Hoe eenvoudig alles toch kan zijn.



Dan begin september, ook Hulio gaat een klas hoger maar blijft bij zijn oude school en vriendjes. Enkel het klasje en leraar(ess)en zijn verandert.



He verschil voor Zoë-Li is de begintijd en het wegbrengen/ophalen. Enkel nog tot aan de poort, niet meer mee naar binnen en ze beginnen al om 7u50. Het zal voor mama ook aanpassen worden.





Er waren niet veel tranen te spotten en dat voor een nieuwe school, neuwe omgeving. Flinke kindjes.

Ook de meeste juffen hebben dit uniformpje aan. Iedereen gelijk.



Maar om 7u50 begint de les nog niet, eerst de dagelijkse oefeningen en het verzamelen op het sportterrein. Ook het nationale volkslied wordt er geoefend en de groet aan de vlag.

Om een overzicht te hebben van hoe groot de groep is. 

Tegen 8u30 is het tijd om naar de klas te gaan en kan de les beginnen.



's middags wordt er in de klas gegeten. Iedereen blijft in de school en de refter heeft niet zoveel plaats. Je moet ook zelf je ondermatje meenemen en je eigen drinken, het eten krijg je van de school (maar is niet gratis).



Dan nog wat leren/spelen in de namiddag en om 16u is het afgelopen. 

Vroeger, dan spreek ik van de jaren 600 nC. 

Om dit te doen minderen - hopen althans - werd er gedacht om de goden te eren en een reuzachtige Boeddha te bouwen, daar waar de rvieren samen komen. In de rode bergwand werd er een reuzegrote zittende boeddha uitgehamerd; grootte: 71meter afgewerkt in het jaar 806.

Van de andere kant van de rivier - met een beetje verbeelding - zie je een liggende boeddhe, het is in deze rots waar ze de grote boeddha hebben gemaakt.



De beste manier om hem optimaal te bekijken is met een boot vanop de rivier. De stroming is hevig en een reddingsvest is verplicht als je naar buiten wil komen.



En hier staat - beter gezegd, zit - hij dan... zijn oor is 7meter lang.





Het boottochtje duurde 30 minuten, maar omdat het middag werd, de innermens niet vergeten. Heeeelll belangrijk en een nieuwe omgeving is een nieuw soort specialiteit.



Vanop afstand is het groot, maar van dichtbij willen we dit ook weten. 

Niet gratis om te bezichtigen. Rond de 15€ aan inkom en veel trappen die ons opwachten.





De initiatiefnemer voor het boouwen van de Boeddha waren monniken, dus op de weg naar boven veel tempels. Dit alleen al was de moeite om te bezoeken. Let vooral op de wit marmeren muurtjes. 



In de tempels de was er voor de "gelovige" tijd om te bidden.



En voor sommige was hun evenbeeld aanwezig.





En dan kwamen we aan de top. 

Het is echt wel groot als je ernaast staat.



Ernaast, en naar beneden. Gelukkig hadden we eerst de boottocht gedaan en iets gaan eten, want al veel gehoord dat er lange wachttijden zijn om af te dalen. Door het latere uur - spijtig ook warmer - moesten we niet aanschuiven. Dit kon anders wel oplopen tot 2 uur wachten.



En hier ze je pas de grootte.



Maar eens beneden, terug naar boven. Het blijft een uitgehouwen rots, geen tunnels of roltrappen.

Dit was puffen, het was 33° en de rots was lekker opgewarmd door de zon.

Hier hadden we wel een zicht van de andere kant. En Zoë-Li, heeft alles meegestapt, zonder te dragen, daar was ik toch fier op.



Na de vele-trappen-en-terug-naar-huis-bus-trip, waren de meesten toch wel een beeteke moekes.

Tja het is moeilijk te beschrijven waar het exact ligt omdat China zo groot is. Het is er altijd vochtig, in de zomer en in de winter. Een 2,5 tal uren vliegen van Shanghai of Beijing. Chengdu is een van de grootste toeristische trekpleister van China en het heeft een stedenverband met Mechelen.

Als we toekomen is het niet in een bamboe-regenwoud, want hier is de thuishaven van de panda's in het wild, maar in een miljoenenstad. 4,5 miljoen inwoners in de stad zelf. Een kleiner Chinees stadje dus.  

En omdat de panda's hier 'in' zijn, gaan we ook het rechearcentrum eens bezoeken. De kunstmatige kweektuin.



De plattegrond van het park heeft wat weg van Belgie. Maar deze keer is Belgie groter, gelukkig want we gingen het te voet verkennen.

En er zijn natuurlijk panda's, veel panda's. 

Het verschil met een andere zoo is dat er hier alleen maar panda's zijn en geen 1000 mensen  samengeperst staan rond de kooi van die ene panda.





Er is de reuze panda maar ook de rode, de 'plankendael' panda. Kleiner, eet niet enkel bamboe en leeft in bomen.



De homo toeristus doet zijn werk hier.



Veel van de dieren zaten binnen in de kooi want het was te warm. 

In de vrije natuur verplaatsen ze zich dan hoger in de bergen, maar op hun kleine oppervlakte in het centrum is dit niet mogelijk.



Het geluk was aan onze zijde want een pasgeboren baby panda lag in de couveuse. Het is toch zo klein, lief maar ook lelijk.





Niet alleen bamboe, maar af en toe een bananenboom. Door zijn grote bladeren, een ideale schuilplaats voor de zon.



En het zwanenmeer met zijn goudvissen (koois). Je kon ze voeden en dat wisten die vissen ook. Ze zwommen gewoon over elkander om aan eten te geraken. Het was de moeite om die bezig te zien.



Natuurlijk kwam het kinds boven en wilden mijn broertje en ik ook eten strooien en direct veel. WWhhhaaaaaaa



Het eten van de panda's, bamboe, bamboesheuten en bamboewortels. Ze eten 40kg/dag en wegen zelf maar 60kg. 

Goed om te weten is ook dat het een beer-soort is (de enige) die enkel vegetarisch eet. Doordat ze zo weinig colorieren/energie binnen krijgen doen ze buiten het eten van bamboe ook niets anders dan slapen. 

Een zoogdier heeft een gemiddelde levensduur van 5miljoen jaar en de panda leeft al 8 miljoen jaar. Statistisch gezien had die al lang uitgestorven moeten zijn. De laatste 10talle jaren worden ze wel grotendeels in leven gehouden door geforceerde kweekprogramma's en bijvoeden, maar ze zien er dan ook zo schattig uit. 



In China zelf is Chengdu ook gekend om zijn keuken met op stip hun "hot-pot". 

Hot-pot is een kom op het vuur met water en kruiden, soort fondue maar geen olie. Hier is onze pot verdeeld in 2 delen, de ene kant is gewoon, de andere kant is pikant. 

Alles wordt gekookt, ook de groenten en de sla, maar een tip om te onthouden, bij groenten (bloemkool - sla..) gekookt in de pikante zijde, die absorberen enkel het pikant. Men weze gewaarschuwd....... of zoals ze zeggen, dubbel geniet de dag erna. (poep pikkepik) - waarom had ik geen ijsje als dessert besteld = doordenkertje



De potten staan gereed, het vles en groenten moesten we zelf halen. Kleine satestokjes = 0,05€ en de grote = 0,2€/stokje. Onze eindbalans was rond de 100 stokjes, gelukkig hadden we niet zo'n grote honger. 

Om al een beetje van China t zien reizden we met de trein van Beijing naar Shanghai. 1300km, met een bullet trein (300km/h) = 4,5u maar met de gewone, dewelke wij namen was het 13uur. Het was een nachttrein, het grootste deel lagen we te slapen.'s Ochtens naar de restaurant wagen en ontbijten.



Ik woon naast het water, maar Shanghai is groot en na de oversteek met de boot (overzet) nog een lift met de brommer tot bijna bestemming.



De innermens bevredigen met de beste dim sung ter wereld - wordt toch gezegd en ook niet ontkend door de eters.



en de tuin kan bezocht worden. Aangelegd in 1559 en na 20 jaar af. Verschillende oorlogen doorstaan en ook zwaar vernield maar telkemale terug opgebouwd.



Het is in het centrum van Shanghai en je hoort en voelt de rust. Veel waterpartijen en rotsen, hetgeen als symbool staat voor de hemel op aarde of zoals wij zeggen "ZEN"







De eeuwige vijvers. Het mooiste stukje van de tuin.





En veel vissen in het water. 



De wandelpaden zijn niet recht, want boze geesten zijn dom en lopen zo ofwel tegen de rotsen of belanden in het water.







De horizon is sinds enkele maanden verandert, door de aanbouw van het hoogste gebouw van Shanghai (en momenteel gans China).



Sommige bomen waren enkele 100'en jaren oud.

Om in te schatten hoe warm het is, mijn airco binnen staat op een frisse 29°C. dat is meer dan 10 graden kouder dan buiten. En een paar dagen geleden had het een halve dag geregend en was de buitentemperatuur gedaald tot 28°. Toen ik met mijn scooter rondreed had ik het frisjes. Tja wat wil je, 10 graden kouder dan de dag voordien. 

Nu met het warmt-onweer, er was geen regen bij, het moment om dit vast te leggen op foto. Het is moeilijk maar ik heb een goed trukje gevonden. En ja, het is donker buiten, maar met een flits trekken ging niet.







De ganse stad wordt verlicht bij een inslag.











Sommige bliksems blijven in de wolken hangen, ze raken geen grond.

Maar de dag begon reeds vroeg, om 7u moesten de kinderen al aanwezig zijn. Iedereen werd mooi gemaakt - gesminkt, zowel de jongens.

De feestkleedjes werden aangedaan en de bus kon vertrekken (1,5u later)





Alle meisjes werden princessen en de jongens play-boys.





De zaal waar het evenement zich ging afspelen was versierd met ballonnen. Eigenlijk toeval want de ballonnen waren voor een ander feest. Maar ze hebben of nemen hier nog de tijd om er kunstwerken van te maken.





Er waren 3 klassen van elk een 25 tal leerlingen. Om te beginnen het schoollied...in het engels. De school is van Malaisische oorsprong en hier volgen ze niet 100% het chinees regime.- gelukkig.



Jaja, het zijn kleuters van 6 jaar, allemaal mooi op een rijtje.

Iedereen werd dan opgedeeld in groepen en deden hun act de presence.



De dromen van de kinderen werden bekend gemaakt. Doch veel inspiratie was er niet, ofwel brandweerman ofwel zangeres. De bijbehorende tekening hadden ze zelf gemaakt.



Andere groepen, andere voorstellingen.



En de afstudeergroep...



De hoeden werden ook naar boven gesmeten. Nog een roos voor mama - een namaak maar met de nodige rozenparfum.



En de innermens vullen.



De jarigen onder het verlof (4) gaven nog een apart feestje...aaaaa you sexy lady - woep woep woep gangmanstyle... ze kenne het hier ook.



en Chinese feestjes zijn.......karaoke.

Vrouwen maken hier ook cement en beton, ze zijn er niet vies van om vuil te worden.Of ze sleuren met stenen..



Hetgeen ik vorige keer al zei, ook niet chinezen beginnen hier een zaak en jawel een belg gevonden. De foto met de fritjes sprak mij aan en de uitbater was een west vlaming.



Ook de traditionele eetgelegen heden waren aanwezig.



Dit zijn souveniertjes met een boodschap. Een soort malse steen / klei, en dat wordt dan een hangertje.Er waren ook glasblaers, maar heel veel zilver smids. Veel zilveren sierraden.



Die op dat bankje, heeft daar zeker zo 4 uur gelegen... iets teveel gedronken denk ik. Toen we een 2de keer passeerden lag die daar nog



De naam van de straat: vreemdelingenstraat, omdat er zoveel niet chinezen een zaak hebben. 









De marmer is bekent, maar er was een winkeltje dat houtbewerking deed. Allemaal kunstwerken, gehouwen uit een stam. Let op de arend.



Maar het prachtstuk stond buiten. Eén stam... en in hout. Prachtig. Fenomenaal, iemand met veel tijd denk ik.





Het oude centrum had vroeger een muur, deze is verdwenen maar de poorten zijn er nog. 



En het lokale eten... bbbrrrr, vooral die wormen en larven in het water.







En dan met de trein terug. Een slaaptrein tot Kunming en daar het vliegtuig. De "nchttrein" was iets te kort, slechts 5 uur, --> maar 3 uur geslapen.



Iedereen was moe. De valiezen die we bij hadden hebben we per post opgestuurd (was 15€), handen vrij om andere dingen te dragen.

Maar het meer is behoorlijk, wel kleiner dan het Balaton meer van Hongarije. Een rondrit is iets meer dan 100km.



We gingen met een bootje varen, maar het was niet onderstaande.







R E L A X . . . .



Er waren vele 'chinese minderheden' aanwezig in hun klederdracht. Let vooral op de pomponnekes, die zijn allemaal verschillend.



Eerste stop een klein eilandje, met enkel een soort tempel op.



Het was er druk.



En het enige wat ze daar deden was eten verkopen. We legden ook maar 10 minuten aan.



Op de 4 uur durende rit was er ook animatie. Was met thee en ze wilden dat je deze thee kocht. In dit gebied zijn ook veel thee-plantages. 



2de stop, een iets groter eiland. Ook het villa-eiland genoemd. Er stonden een paar zeer luxueuze huisjes.



Ook hier maar 30minuten stop, maar zijn niet meer terug gegaan, op de achtergrond vaart onze boot.



Ik had hier het gevoel à la côte d'azur. 







Daar we op een eiland zaten, moesten we terug op vast land geraken. Er was een overzet, maar die was net weg.... dacht ik. De officiele was niet deze maar 100m verder.



Hier was ons bootje.



Bij het aanleggen ramt die toch wel de kade. Stenen los, op de boot, geen schade aan de boot, enkel aan de kade. 

Dan een taxi gezocht om ons terug te brengen. Was wel vrij duur. 1,5u in de taxi. Maar de wegen zijn iets hobbeliger dus dat duurt iets langer.

Er onder wandelen en met je handen door de bordjes friemelen was ook leuk, zeker voor de kinderen.



Romantiek in China.....











Een local verkoopt handgemaakte spulletjes. Prijs 2RMB = 0,25€. Rijk zal ze er niet mee worden.







En die eigenaar van die vogel maar aan dat touwtje trekken, dan doet dien arend zijn vleugels open, maar verdoemme, zo'n vogel weegt zwaar en dan nog enen die mijnen arm naar beneden trekt. Amaai mijnen arm.









Tja, als de auto's niet binnen mogen, dan wordt het geleverd met het brommertje.



En het zat erop..... hup naar DALI.

De jas van Guizhou is niet voor de regen, maar tegen de zon. Chinezen willen zeker NIET bruin worden. 































Is een echte, geen pop. Ze zijn zeldzaam maar bestaan, Chinezen met een lange witti baard.