Is één van de 6 waterdorpjes die nu nog bestaan en is UNESCO beschermd.

Het is een kleine 100km van Shanghai en een dik uur met de bus.



Eens toegekomen, is er een landkaart die je wegwijst waar en hoe te lopen. In totaal zijn er 104 bruggetjes, 122 straten en 9 kanaaltjes.



Maar om van de inkom tot het centrum te geraken, moet je wel een boot nemen.



En toegekomen is het wel mooi. Het leuke aan dit stadje is dat er maar een bepaald maximum aan bezoekers toegelaten is per dag, dus een kaartje op voorhand kopen is aangewezen.

Ik ben 2 jaar geleden geweest en mijn bezoekers hebben het nu gedaan. Als het al 2000j oud is zal het de laatste 2 jaar wel niet verandert zijn denk ik. . (lees: zijn niet meegeweest)



Er is een 1000m overdekt wandelpad en het smalste straatje is 0,8m breed. Niet gevonden, maar ik pas daar toch niet in.





Hetgeen de Chinezen dan weer mooi vinden is de aaneenschakeling van de huizen en de daken. In een gewoon chinees dorp zul je nooit lintbebouwing zijn, huizen staan er (bijna altijd) op 10cm van elkaar. Je maakt geen gebruik van de gebuur zijn muur, want die is niet van u. Hier is dat wel het geval.





In het dorpje wordt wonen nog mensen, is niet elkel voor de toeristen, maar het merendeel wel.

Je ziet dus de mensen hun ding doen op de straat, maar ook wel omdat de huisjes nogal klein zijn en ze moeten wel op de straat werken.











Het is zelfs zo populair dat Mission Impossible III er een deel van zijn film heeft opgenomen. En dat ze er fier op waren, kun je wel zien, in veel van de kraampje hangt een foto van de localen samen met Tom Cruise of andere bekenden. 

Vooraleer we de bus konden nemen, hadden we tijd voor een kleine wandeling, het centrum en de natuur naast het hotel.



Mensen moeten ook eten en de 'locals' telen hier hun groenten. Alles openbaar naast de straat, gezond kan dat niet zijn, en oogsten als het rijp is. De sla van bij ons is hier niet te vinden of patatten, glazig vanbinnen en geen patatsmaak, of je moet de zoete aardappelen kopen, maar is niet zo lekker bij groenten en vlees.



Wat uitrusten op de grote stoel !?!? en de terugreis kan beginnen.

Hetgeen mij hier wel opviel zijn inderdaad de kleine stoeltjes. Ook als je ergens ging eten in een plaatslijk restaurant, overal kleine stoeltjes. De Chinezen zitten graag gehurkt MET platte voeten (niet op hun tippen) en deze stoeltjes maakt het juist mogelijk om op de poep te zitten. Grappig maar ambetant.



Aan de deur en onder het dak hangen de schillen van de grote pompelmoezen te drogen. Ze gebruiken deze om gerechten te maken. Telkens als je zo'n pompelmoes (de echte naam ken ik niet) kocht, schilden ze deze om de schil zelf bij te kunnen houden.



15 minuetn wandelen tot aan de bushalte en hier nog eens 15 minuten wachten op de bus. 

Heel goedkoop, ergens een 8€, als je weet dat de rit meer dan 2uur gaat duren. Op 2 uur rij je van de zee naar de ardennen, hier rij je van het dorp naar de eerst dichtbijzijnde grootstad waar de trein stopt en een luchthaven is. Maar eerst met de bus naar Guilin.



Hierboven, dit lijkt een gewoon landschap te zijn maar een geoefend oog ziet wat misplaatste rotsblokken en een bloemetje. 

Dit is een oud kerkhof van mensen (grootouders). Tegenwoordig wordt iedereen hier verbrand, is plaatsbesparend en gezonder voor de bodem. In Shanghai wonen 17.000.000 mensen, heb daar al veel rondgereisd maar nog geen enkel kerkhof gezien. Je staat er niet bij stil maar als je er aan denkt, valt het op. Wat doen ze met de doden??? Er is ook geen gedenkdag (Bij ons 2 november) en eens dood, uit het oog, uit het hart. Denk ik toch.

Het wordt drukker, we naderen Guilin.



Markten, altijd, overal en constant. Geen kleding maar voedsel. Eten. Vlees, groenten en fruit.



Of resaurantjes aan de kant van de weg. Hier verdoken onder de bomen, zeer goed voor in de zomer, want het wordt hier warm.



Treinticket gekocht en "joepie", we moeten M A A R  6 uur wachten op onze trein. Dan maar wat aan seightseeing doen.

Een treinspoor door een wijk. De rails waren niet verroest, dus er reed nog een trein. Hoe dikwijls?? Wo bu shi dou. (ik weet het niet)



Bij ons overal kerken, hier overal tempels. Bizar want een geloof was niet toegelaten tijdens de hardere regime.



De toeristische trekpleister, een tempel aan een meer. Maar betalend als je binnen wilde.


Op de straat staat het vol fruitverkopers, hun waar in grote manden met een stok tussen. Dit had een rede....



Ineens sprongen alle verkopers recht en gingen lopen.1 - 2 straten verder. Het witte camionetje (pick-up) achter de blauwe tent, werd bestruurd door een politie-agent met 2 inzittenden. Als je bleef staan, ben je een illegale verkoper en werd al uw waar opgeladen (in beslag genomen). Zonder pardon. Het camionteje bleef een 10 tal minuten staan en was dan weer weg. Binnen de minuut stond iedereen er weer.



Nog iets deftigs eten voor we aan de grote treinrit beginnen.



En we zijn vertrokken. We kozen er ook voor om met een gewone trein te reizen, kon ik ook een beetje van China bekijken vanuit de trein. De rit iets meer dan 1500km zou 22uur duren. We hadden een slaaptrein genomen, konden we plat liggen als we wilden. 1st klas, dit zijn 4 bedden/kajuit ipv 6 en is 15€ duurder. Voor de prijs moet je het niet laten. Deze rit was 70€/p, enkel de naft van een auto is duurder.



Onderweg veel kleinere dorpjes met veel leegstaande huizen. Nog in aanbouw of verlaten om naar de stad te trekken. Guizhou wist het ook niet.





De trein stopte gereeld (daardoor ook de lange reistijd) en af en toe kwam ik al iets grappigs tegen.



En overal zijn ze bruggen aan't bouwen om meer treinen te laten rijden. Snellere treinen. De nieuwste generatie rijdt meer dan 350km/h.



Die bruggen, dat gaat voorruit, onberijpelijk als je de werkers bezig ziet. Deed me denken aan...

"Later als ik 5 minuten tijd heb, dan begin ik er misschien eens aan.....":Louis Neefs