Stroomopwaarts is het stuk met de mooiste zichten. Allez hup, bootje huren en we kunnen vertrekken.



De bootjes liggen klaar, hier vooral de bamboe boten, er zijn er ook grotere, maar is voor de geboekte reizigers. En deze vertrokken net iets te vroeg. 



De dag ervoor hadden we al een goede prijs losgekregen, ten eerste we gingen nog niet varen, dus hun prijs bleef dalen en ten tweede, ze dachten allemaal dat Guizhou onze persoonlijke gids was en gaven haar dat voordelig tarief met de hoop dat ze een volgende keer met 'andere ' toeristen terug bij hun zou reserveren.



Tja, bamboe is wel sterk, maar kan niet te veel gewicht dragen, maximum 4 personen in één boot --> 2 boten.



Onze kapitein.



en we zijn vertrokken. Nog even bijna alleen.....



... maar achter den bocht.



Eén nadeel van de bamboe bootjes, ze worden aangedreven door een bosmaaier (de propel op een lange baar) en ze maken ook zoveel lawaai als een bosmaaier. Als ze dit elektrisch zouden kunnen maken, dan hoorde je enkel het gekluts van het water en het was nog prachtiger geweest.



Maar het zicht was toch verbluffend. Je ziet ook adhv de bootjes hoe groot die rotsen zijn.



en niet alleen boten in het water. 

Chinezen zien ook in elke rots een afbeelding. Hieronder zouden negen paardenhoofden moeten staan???? Ik zie ze althans niet, Guizhou ziet ze wel. Zal komen omdat ik een Chinees ben denk k.















Na een tijdje en na de 2 uur duurende rit ma er ook als eens onnozel gedaan worden, het was nog lekker warm en onze kapitein had waterpistolen mee. Maar hij was niet de enige blijkbaar.


Het landschap wordt toch ook door de Chinezen aanprezen want een sigarettenmerk heeft er een afbeelding van op hun pakjes gezet.



Zelfs de afbeelding op de briefjes van 20 RMB is hier genomen.



Boottochtje gedaan, toch nog overnacht en de terugrit kan beginnen. 

Door mijn medereizigers wordt er een ander deel van China ontdekt en ik en Guizhou beginnen aan onze 32uur durende terugrit. 

Tja China is toch echt wel groot.

Het was toch iets meer dan 2 uur eer we toekwamen en de vlucht was iets duurder dan 100€/persoon in economie+. Het verschil mt een gewone economie????, ik zoud ni weten.

Guilin een dikke 2000km ten zuiden van Sanghai en dat voelden we toen we toekwamen, toch wel enkele graden warmer. 



Omdat we de laatste vlucht hadden genomen, moesten we een privé taxi nemen tot aan het hotel. Dit was een veel te klein busje en zaten mooi opeengepropt. Nadeel, het was nog eens 2 uur rijden eer we in Xingping toe zouden komen en de weg, die was nog niet voltooid, hobbels en bobbels. Moest het regenen, we waren vastgeraakt in de slijk.



Leuk en goedkoop hotelletje gevonden, een soort jeugdherberg. Heel stil toen we toekwamen, maar 's morgens deden we onze ogen open en hadden dit prachtige zicht uit de slaapkamervenster.



Als jeje kop buitenstak zag het er zo uit.



Een klein winkelstraatje voor ons hotel en de toeristen beginnen toe te stromen. Veel Chinezen maar ook veel niet Chinezen.



's Morgens vroeg was er in de straat een marktje, klein en gezellig, maar je moet er vroeg bij zijn want tegen 8.30u begonnen ze al op te kramen. Dan kwamen de toeristen en het was eerder iets voor de locals. Het enige dat men daar  verkocht, zijn groenten, vlees en fruit.

Het vroege opkraamuur heeft ook wel te maken met de warmte die er overdag kan plaatsvinden. Nu nog (20 oktober) was het er bijna 30°C. Hoe warm moet het er in de zomer niet zijn?? 40 en meer. PPpfffff.



Een klein wandelingetje in het dorp brengt deze beelden weer. Alles nog oud (en versleten) en orgineel. Maar voor hoe lang nog? Hopelijk is niet enkel het landschap UNESCO beschermd maar ook het dorp. 



Vandaag staat een wandeling gepland, door de bergen naar een vissersdorp, maar toch al even peilen naar de boottocht van morgen. Hoeveel zal het kosten en hoelang mogen we varen?



Maar het landschap is toch verbluffend. Als je de film Kunfu Panda I kent; idem van het dorp waar hij woont.

De tocht gaat beginnen en kan het mij niet laten om plaats te nemen in de tracktor.



De reuze pompelmoezen groeien hier in het wild. Ze zijn groter maar minder bitter en iets droger.



De eerste klim, het weggetje is gedaan en enkel een klein smal rotsig padje ligt voor ons.






Het pad werd smaller en minder rotsachtig, maar eens boven....



Het was de moeite.


Onderweg toch nog zo'n pompelmoes van de bomen gerukt en daar stond direct iemand naast ons. Ja lap, ik had het vlaggen dacht ik, ze verkopen die hier ook, maar ze kwam vragen of we met een bootje terug wilden. Ze hielp zelf het fruit te pellen. 



Maar voor e de boot namen, eerst nog wat bier bestellen. Omdat het niet koud was mochten we binnen wachten en kregen we versnaperingetjes. Zonder dat we het wisten waren we in het vissersdorpje.

Hier is de man des huizes aan't koken (niet voor ons) in zijn keuken.



Terug toegekomen in het hotel, even een luchtje happen op het dakterras.

En ook hier is een geweldig zicht. Jaja, dat was een goede keus voor te overnachten. Ze adden zelfs Facebook (via VPN).



En dit was de kers op de taart.... een kicker.