Vroeger, dan spreek ik van de jaren 600 nC. 

Om dit te doen minderen - hopen althans - werd er gedacht om de goden te eren en een reuzachtige Boeddha te bouwen, daar waar de rvieren samen komen. In de rode bergwand werd er een reuzegrote zittende boeddha uitgehamerd; grootte: 71meter afgewerkt in het jaar 806.

Van de andere kant van de rivier - met een beetje verbeelding - zie je een liggende boeddhe, het is in deze rots waar ze de grote boeddha hebben gemaakt.



De beste manier om hem optimaal te bekijken is met een boot vanop de rivier. De stroming is hevig en een reddingsvest is verplicht als je naar buiten wil komen.



En hier staat - beter gezegd, zit - hij dan... zijn oor is 7meter lang.





Het boottochtje duurde 30 minuten, maar omdat het middag werd, de innermens niet vergeten. Heeeelll belangrijk en een nieuwe omgeving is een nieuw soort specialiteit.



Vanop afstand is het groot, maar van dichtbij willen we dit ook weten. 

Niet gratis om te bezichtigen. Rond de 15€ aan inkom en veel trappen die ons opwachten.





De initiatiefnemer voor het boouwen van de Boeddha waren monniken, dus op de weg naar boven veel tempels. Dit alleen al was de moeite om te bezoeken. Let vooral op de wit marmeren muurtjes. 



In de tempels de was er voor de "gelovige" tijd om te bidden.



En voor sommige was hun evenbeeld aanwezig.





En dan kwamen we aan de top. 

Het is echt wel groot als je ernaast staat.



Ernaast, en naar beneden. Gelukkig hadden we eerst de boottocht gedaan en iets gaan eten, want al veel gehoord dat er lange wachttijden zijn om af te dalen. Door het latere uur - spijtig ook warmer - moesten we niet aanschuiven. Dit kon anders wel oplopen tot 2 uur wachten.



En hier ze je pas de grootte.



Maar eens beneden, terug naar boven. Het blijft een uitgehouwen rots, geen tunnels of roltrappen.

Dit was puffen, het was 33° en de rots was lekker opgewarmd door de zon.

Hier hadden we wel een zicht van de andere kant. En Zoë-Li, heeft alles meegestapt, zonder te dragen, daar was ik toch fier op.



Na de vele-trappen-en-terug-naar-huis-bus-trip, waren de meesten toch wel een beeteke moekes.