Op momenten als deze stel ik mezelf zo erg de vraag: zijn al die stomme inentingen nu echt wel nodig???? Gerben is ook deze keer weer flink van zijn stuk, hij slaapt slecht, is erg onrustig en kregelig. Ik heb hem ook enkele Perdolans tegen de koorts moeten geven. En als ik dan bedenk dat hij over een maandje deel II van de inenting tegen het rota virus moet krijgen, gaan mijn haren al recht omhoog staan! Alweer ziek en ellendig. Hopen dat hij weer vlug de oude zal zijn en duimen dat hij volgende keer misschien niet ziek zal zijn? J

Het was vandaag tijd voor onze Gerben zijn tweede reeks inentingen. Een spuitje tegen polio en het eerste deel tegen het rota virus. De bescherming tegen rota is een vloeistof die ingenomen moet worden via de mond. Volgens de verpleegster vinden de meeste baby’tjes dit heel erg vies, maar dat is dan buiten onze Gerben gerekend! Het smaakte hem prima, gulzig slurpte hij alles naar binnen! Mama trots natuurlijk, maar de vreugde was helaas van korte duur, nog toen Gerben aan het genieten was van zijn net gekregen goedje, prikte er onverbiddelijk een scherpe naald in zijn bovenbeentje... Het inspuiten duurt dan ook nog zo vreselijk lang en het gekrijs van onze kleine uk stijgt fenomenaal in decibels! Dikke tranen rollen over z’n wangetjes, zo zielig toch hé L We houden weer in ons achterhoofd dat het voor zijn eigen goed is en sussen ons klein ventje liefdevol J. Zoals gewoonlijk bij Kind & Gezin worden lengte en gewicht nagekeken. Ons ventje in nu 15 weken en 4 dagen, zijn lengte is 62 cm en zijn gewicht 6360 gram. Volgens het boekje van K & G zit hij met zijn lengte net op het gemiddelde en met gewicht zo’n 200 grammetjes onder het gemiddelde. Al bij al prima dus.

Chris en Cindy waren vandaag op bezoek met hun zoontje Jorrit van bijna 3. Zowel Cindy alsook Jorrit hebben blonde haren. Amai, daar is onze Gerben wel gek van zou je denken. Hij kon zijn oogjes er niet vanaf houden! Vooral Cindy was populair, als hij nog maar een beetje aandacht van haar kreeg, smolt hij helemaal weg! Maar ook Jorrit had erg veel succes, het mannetje heeft mooie blonde haartjes, een heel lief snoetje en hij kwam de hele tijd tegen Gerben ‘brabbelen’. Papa Stijn was natuurlijk helemaal trots dat zijn zoon nu al een voorkeur heeft voor de vrouwen, en dan nog blond?! Heeft hij toch niet van zijn papa want mama heeft donker bruine haren, of er is misschien iets wat ik niet weet... J

Mijn nuchtere verklaring van het blonde succes is omdat iedereen hier donkere haren heeft, er komen hier niet zo vaak blondines over de vloer, vandaar... Alléz ja, das mijn gedacht, over enkele jaren zullen we het weten. Ik zal jullie verwittigen als de tijd gekomen is, dan kan iedereen zijn blonde dochters veilig binnen houden. J

Wat doe je zoal allemaal op een zaterdag namiddag als je een baby hebt van bijna 4 maanden. 1000 en 1 dingen, tijd heb je echt niet te veel, we zijn steeds in de weer voor onze kleine man. Maar vandaag zijn we er onder ons tweetjes even uitgetrokken, onze kleine man mocht enkele uurtjes bij bomma en bompa Zonhoven blijven. Tja, en wat doe je dan, naar een baby winkel gaan om nog wat spulletjes bij te kopen voor kleine uk!!!!! Haha, echt niet te geloven. Dan is onze kleine man er niet bij, dan gaan we winkelen voor hem. We zijn naar Heerlen (NL) getrokken, naar babywinkel Prenatal. Dat is echt wel een leuke winkel. Mooie overzichtelijke winkel en ze hebben er super toffe spulletjes. We zijn thuis gekomen met een berg nieuwe kleertjes en nog een boel andere handige baby spullen. Het was een leuke uitstap en deze winkel zullen we vast en zeker nog meer bezoeken.

Op de foto kan je onze Gerben zien in één van z’n nieuwe outfits. Zou het door de nieuwe kleertjes komen dat hij zijn flesje zo stoer en stevig vast neemt? Zijn ogen zeggen alvast genoeg: Do not touch my bottle! J

Onze kleine man groeit echt als kool, en elke dag leert hij nieuwe dingen. Een mooie lach verscheen er een hele tijd geleden al op zijn gezichtje maar sinds kort kan hij ook luidop lachen! Het is echt een schattige schaterlach. Zijn hele gezichtje lacht mee. Toen ik hem vandaag in zijn maxi-cosi zette en hem begon vast te riemen, begon hij plots luidop te lachen! Wat een super moment. Natuurlijk heb je op zo een moment de kodak niet bij de hand. Langs de andere kant, met een foto kan je natuurlijk nog niet horen wat een mooie lach onze zoon kan produceren J Maar ik heb hier wel nog een andere “mooie” foto. Mama wilde haar zoontje eens een relaxende massage geven, maar daar had onze Gerben helemaal geen zin in en dat kan je duidelijk zien op de foto! Wees maar blij dat hier geen geluid bij zit want de decibels overschreden ruimschoots de maximale toegelaten waarde die schadelijk is voor blijvende schade aan het gehoor!!! J Uiteraard is er geen massage geweest, ons ventje had er echt geen zin in...

Zo een full time job als mama kan behoorlijk zwaar zijn en dus was het de hoogste tijd om eens te ontspannen. Samen met Tatiana en Patricia is onze Gerben zijn mama vandaag naar Thermes de Spa getrokken in... Spa natuurlijk J Buiten het grote buiten en binnenzwembad, sauna’s en stoombad heb ik ook mogen genieten van een niagarabad en lichaamsmassage. Het was echt een heerlijk dagje weg, zeker voor herhaling vatbaar. Onze zoon heeft er trouwens ook van genoten, hij heeft namelijk een hele dag alleen met zijn papa mogen doorbrengen! Dat is ook bijzonder vermits ik er meestal bij ben, Stijn is niet vaak alleen met zijn zoon. Ze hebben dus vandaag een echt vander-zoon dagje gehad J Iedereen blij dus!

http://www.thermesdespa.com

We hebben vandaag een niet zo tof telefoontje gekregen van Mevr. Phlix. Zij belde om te zeggen dat onze afspraak voor morgen (waar we al zo vreselijk lang op wachten en naar uitkeken) niet kan doorgaan, Dr. Phlix is namelijk opgenomen in de kliniek met een longontsteking... De arme man kan er natuurlijk ook niets aan doen en ik hoop voor hem en zijn familie oprecht dat hij snel beter is, maar voor onze Gerben is dit natuurlijk erg jammer. We hebben een nieuwe afspraak gekregen op 13 maart, dus nog eens een maand verder... Ik ben echt mijn hoofd aan het breken of er geen andere manier is om ons ventje te helpen, maar tot hiertoe kan ik me niets bedenken.

We zijn vandaag ook op verkennend bezoek geweest bij ’t Kievitje, de crèche waar ons prutske vanaf mei 2 dagen in de week zal verblijven. Het zag er allemaal heel netjes en tof uit, ik denk wel dat we een goede keuze hebben gemaakt. Onze Gerben lag in zijn maxi-cosi te kijken en luisteren naar de kindjes rondom hem, hij was er rustig van geworden. De vreselijk hoge decibels van schreeuwend, spelend, ruziemakende kinderen en rondvliegend speelgoed konden hem niet van zijn stuk brengen. De Mevr. van de crèche zei op een gegeven moment dat hij een ideale baby is voor de crèche vermits hij zo rustig bleef en niet bang was van al dat kabaal. Fijn van Mevr., we nemen het mee als compliment maar ik ben toch liever zelf bij ons prutske dan dat ik hem moet weg brengen J

Afgelopen nacht is ons ventje bij bomma en bompa blijven slapen, mama en papa zijn nog eens de deur uit geweest. Het was gisteren personeelsfeest van mama haar werk. Gek eigenlijk hoe weinig je nog weg gaat als er een baby in huis is. Het feest ging door in Tour & Taxis te Brussel en begon al erg vroeg en dus is ons pruts al rond 17h op visite vertrokken. Natuurlijk duurde het nog een hele tijd om al de nodige “instructies” door te geven want al bij al is het toch niet zo fijn om hem weg te brengen. Aangekomen in Brussel heb ik toch nog even een telefoontje naar huis gedaan om te vragen hoe het ging met onze kleine man, maar zoals te verwachten ging het prima. Het feest was jammer genoeg wat tegengevallen. Vermits het bedrijf waar mama werkt onlangs fusioneerde met andere grote bedrijven uit Gent, Brussel en Seraing liepen er daar wel heel veel mensen rond die we helemaal niet kenden. Het was dan ook een feest op grote schaal, zo een 1000 gasten. Het eten viel ook wat tegen en dan waren er 2 dj’s die het feest voorzagen van de nodige muziek. De eerste helft van de avond was er dj Buscemi en nadien stond Maurice Engelen van Praga Khan achter de draaitafels. In beide gevallen was het erg zware techno muziek die er door de reusachtige zaal galmde. Echt niet de muziek waar ik een feestje mee kan bouwen... Maar goed, ieder zijn goesting natuurlijk. Al bij al hebben we het toch nog volgehouden tot 02h30 en rond 4h staken we in ons bedje. En natuurlijk toen onze nog niet helemaal uitgeslapen oogjes vandaag ontwaakten zijn we meteen onze kleine man gaan ophalen. Die lag rustig te vertellen in zijn relax en had zijn mama en papa helemaal niet gemist, maar hij lachte toch heel hartelijk bij het horen van onze stem en het zien van onze gezichten!

Vandaag heeft onze kleine man pijn gehad om in de toekomst geen pijn te hebben... Hij heeft namelijk zijn eerste spuitjes gehad tegen ik weet niet welke ziektes allemaal. Na het eerste spuitje viel het nog mee, hij huilde, maar niet overdreven. Toen ging het tweede spuitje erin en zijn longskes open! Amai, hij bleef aan één stuk door krijsen, het was niet te doen. De mensen daar probeerden met z’n allen om hem te sussen, hoe veel te meer ze tegen hem babbelden, des te harder hij begon te brullen! Zelfs de lekkere roze Polysilane gel op zijn tutje hielpen niet. Nadat ik hem zijn kleertjes terug had aangedaan en terug in zijn maxi-cosi legde, stopte hij met schreeuwen en viel met een zeer boos gezicht in slaap J Thuis gekomen heb ik hem preventief tegen de eventuele koorts een Perdolan suppo gegeven en tot nu toe heeft hij van het spuitje niet echt veel last, hij is wel iets onrustiger en kregeliger dan normaal, maar voor de rest valt het gelukkig mee.

Hier staat nu zo veel te lezen over hoe vaak ons kleintje pijn heeft, huilt, naar de dokter moet, ... Kortom allemaal niet zo leuk. Dus nu is het de hoogste tijd om hier ook eens iets tof van ons ventje te zetten en wat is er leuker dan enkele foto’s die we genomen hebben tijdens een serieuze lachbui J Dus neem gerust even de tijd om naar de fotootjes met een grote lach te kijken! J

Vandaag zijn we dus bij de osteopaat geweest. Deze keer hadden we een andere osteopaat dan de vorige keer. Dit keer was het ook totaal anders. De osteopaat voelde dat er aan de linkerkant onder Gerben zijn schedel een verschuiving zat, hierdoor zit er een zenuw gekneld. Deze zenuw loopt door naar de maag en darmen en zorgen voor te veel spanning in de overgang tussen maag en darmen waardoor de voeding terug komt en spanning in de darmen dat zich uit in krampen. Normaal zou Gerben met enkele behandelingen beter moeten zijn en vanaf de tweede behandeling moet er zichtbaar resultaat zijn. De volgende afspraak staat op voor donderdag 15 februari, nu weet ik alleen nog niet af we dan wel gaan vermits we op dinsdag 13 februari een afspraak hebben bij Dr. Phlix. In ieder geval willen we daarna overgaan naar een ander soort flesvoeding en eventueel ook groentepapjes. We zullen zien hoe het allemaal gaat evalueren.

Wat is het toch een kleine wereld! Vandaag is de vroedvrouw die zo goed voor Gerben zorgde in de couveuse hier een bezoekje komen brengen op de blog. Ze was wat aan het rondsurfen en kwam hier terecht via Google dus liet ze een berichtje achter in het gastenboek. Tof hé! Zij zelf is hier trouwens ook te bewonderen op de blog, ze staat op de foto waar Gerben met de couveuse naar de kamer komt. Bedankt voor je bezoekje en doe al de toffe vroedvrouwen van het Salvator ziekenhuis veel groetjes van ons drietjes en kom vast en zeker nog eens terug op bezoek hier op ons blogje! J

Ons kleintje ziet nog steeds erg af van zijn darmpjes en reflux. Door de Gaviscon heeft hij ook voortdurend constipatie en veel te harde ontlasting, uiteraard met de nodige huil en schreeuw buien. Hij krijgt ondertussen ook poeder voor een betere stoelgang maar ook dit helpt niet. Vermits Dr. Alliët niet veel doet buiten medicijnen bijgeven en ik ondertussen héél erg mijn twijfels heb of hij al dan niet koemelk allergie heeft, bel ik naar onze huisdokter voor een huisbezoek. In de namiddag komt de dokter langs, hij onderzoekt Gerben volledig en stelt vast dat er een wervel in zijn nekje niet helemaal juist zit, hierdoor gaat hij huilen als je zijn hoofd naar links wil draaien. Dit is ook te zien in zijn heupjes, deze maken ook een lichte kromming. Vermoedelijk komen de darm en reflux problemen hier ook uit voort! De dokter stelt voor om langs Dr. Phlix te gaan in Hasselt, die werkt enkel met kinderen die het KISS syndroom hebben. Nu weten we dat er vermoedelijk geen koemelk allergie is en dat er door manipulatie van de nek eventueel verbetering zal zijn. Onze teleurstelling is nu wel héél erg groot in de andere artsen. KISS is heel erg gemakkelijk te herkennen en op te lossen, maar nee, dan verdienen ze er zelf niets aan want dat manipuleren is alternatieve geneeskunde, ze proppen ons kind liever vol medicijnen! Ik bel meteen naar Dr. Phlix, maar die man heeft het zo druk dat we pas op 13 februari kunnen gaan...

Meer info over KISS: http://www.kiss-kinderen.be/

Afgelopen nacht zijn mama en Gerben weer een nachtje in het Virga Jesse verbleven, deze maal was het voor de wiegendood test te doen. Na de opname in de kliniek vorige week hadden we een monitor mee naar huis. Gelukkig is het alarm nooit afgegaan, maar voor al de zekerheid gaan we vandaag toch de testen doen. Aangekomen in het ziekenhuis mocht hij dadelijk op de weegschaal en daarna in de meetbak. Hij weegt nu 5295 gram en is 57 cm groot, onze kerel is vandaag 9 weken en 3 dagen. Na zijn laatste flesje moest hij in een bedje en werden en allerlei sensoren aan het vastgemaakt. Ziet er allemaal een beetje vreemd uit, zeg maar zielig, maar als ik dan bedenk dat dit maar voor één nachtje is en dat er andere kindjes zo heel lang moeten liggen, is dit helemaal niets. Nadat hij een kwartiertje in zijn bedje ligt begin hij afgrijselijk hard te huilen. Hij is met niets meer rustig te krijgen dus halen we hem uit zijn bedje. Ongeveer 3 kwartier heeft hij in mijn armen liggen schreeuwen, zijn darmen geven weer last. Vermits hij niet los mag van de bedrading, moeten we hem in zijn bedje een ander pampertje geven en meteen ook maar een glycerine suppo. Erg handig is dit allemaal niet, maar het ventje is er toch ietsjes beter door. Nadien neemt de verpleegster hem op de arm, ze heeft echt met het ventje te doen en gaat dit ook meteen in zijn dossier zetten voor de arts die morgen langskomt. Uiteindelijk is hij bij haar op de arm in slaap gevallen, voorzichtig leggen we hem terug in zijn bedje. Mama gaat naar het kamertje er tegenover om ook wat te slapen, papa gaat naar huis. S’morgens komt de dokter langs, hij zegt dat Gerben niet meer kans op wiegendood heeft dan normaal en dat hij naar huis mag zonder monitor. Hij doet ook nog even een controle van zijn hoofd en nekje, het valt me op dat Gerben begint te huilen als de arts zijn hoofd naar links draait, maar de arts zegt hier niets van... Maar goed, we zijn blij met het goede nieuws over de test en vertrekken naar huis. Eind goed al goed zeggen ze dan.

Onze Gerben heeft een niet zo aangenaam weekend achter de rug, hij is namelijk van vrijdag tot vandaag (zondag) in het Virga Jesse ziekenhuis geweest. Op woensdag avond terwijl ik hem op de arm had, stopte hij plots met ademhalen en het duurde te lang (naar mijn weten) dat hij opnieuw adem haalde, dus riep ik zijn naam even en toen ademde hij terug in. Natuurlijk schrok ik me onnozel, maar vermits kleine baby’s hun ademhalingsritme nog heel erg kan variëren, suste ik me met het idee dat het daardoor kwam. Vrijdag avond tijdens het laatste flesje was het opnieuw zo, enkel deze keer duurde het nog langer en reageerde hij niet op mijn stem om opnieuw te ademen, hij begon pas terug adem te halen nadat ik zuurstof door zijn neus blies! Deze keer was ik natuurlijk zo erg verschrokken, ik was geen seconde meer op mijn gemak. Rond 24h30 belde ik naar de slaapeenheid van het Virga Jesse, daar stelde ze mij voor om een monitor te komen halen. Om 01h30 lag onze Gerben thuis te slapen met een monitor die alarm geeft indien er 20 seconden geen ademhaling is. Nu moet ik eerlijk zeggen, 20 seconden is héél lang, zeker als je er als mama op zit te kijken. S’morgens moesten we ons aanmelden via spoed en daar besliste men dat Gerben enkele dagen ter observatie moest blijven. Er werden slijmpjes uit de neus genomen om te onderzoeken of Gerben het RSV virus had, hierdoor stoppen ze soms ook met ademen. Drie dagen en twee nachten later mochten we naar huis, er was niets abnormaal. Vermoedelijk waren de adempauzes door het zuur in zijn slokdarm, dit doet pijn en dan stoppen ze soms ook met ademen. We staan nu wel nog op voor de wiegendood test, en tot dan hebben we de monitor mee naar huis, voor alle zekerheid. Ons klein ventje heeft ons natuurlijk wel héél erg doen schrikken!

Speciaal voor iedereen die ook probleempjes heeft met voeding/huilen:

Via kennissen die ook Omeprazole moesten geven, kreeg ik de tip om Polysilane gel bij de apotheek te gaan halen. Dit is een roze gel waar je de bolletjes van de Omeprazole in kan “plakken” om zo toe te dienen. De gel legt tevens een beschermend laagje in de slokdarm tegen brandend maagzuur. Het smaakt bovendien lekker, dus als onze kleine man niet meer te kalmeren is, geven we een beetje op zijn tut. Hij is daar heel erg blij mee! J

Deze avond zijn we terug bij Dr. Alliët geweest. Dit is de arts die Gerben behandeld voor zijn darmpjes en reflux. Vermits hij nog zo veel pijn heeft en blijft terug geven, moeten we nu naar een heel speciale (lees: duur) voeding gaan, Neocate. Deze kost 45 euro per pot, je komt er +/- 3 dagen mee toe en ze is enkel op bestelling te krijgen bij de apotheek. Maar als onze kleine man er beter mee is, wat kan het dan schelen wat het kost! Bovendien krijgen we een goedkeuring voor verminderde prijs als het blijkt te helpen. Omdat Gerben zijn slokdarm vermoedelijk reeds verbrand is, moeten we ook Omeprazole geven en in ieder flesje een half maatje Gaviscon poeder. Omeprazole is zoals Zantac, maar dan sterker! Ik sta er eigenlijk niet om te springen om zo maar al die medicijnen te geven aan een kereltje dat amper 2 maanden oud is, ik begin dan ook héél erg te twijfelen of ons pruts wel koemelk allergie heeft! Hij heeft immers nog steeds pukkeltjes, niet meer zo erg, maar toch. We zullen dus zien wat het nu zal worden.

Onze Gerben blijft sukkelen met zijn darmpjes. Ondertussen hebben we reeds verschillende voedingen gehad: Omneo, Nutrilon AR en Nutramigen. Ook de verschillende waters hebben we al gehad, Spa, Evian, van de Aldi. Niets helpt, hij blijft krampen hebben. We doen ook druppels venkelolie in zijn pap, dit zou ook tegen de krampen zijn... nee dus!

Vandaag zijn we dan naar een osteopaat geweest. Natuurlijk kan je niet dadelijk zeggen of het nu beter is of niet, maar na de behandeling was het alleszins slechter! Gerben heeft heel erg veel overgeven tijdens en na elke voeding. Volgende week zaterdag moeten we terug voor een tweede sessie, we zullen zien of het helpt.

Boyd (zoontje van tante Tata) is vandaag 1 jaar geworden!

Zo zie je meteen weer hoe snel de tijd gaat. Het lijkt alsof het gisteren was dat hij geboren is. Ook vreemd om te zeggen dat Boyd en Gerben even oud zijn als je naar het geboortejaar kijkt, Boyd is van januari en Gerben van november 2006. Natuurlijk mag een heus feestje niet ontbreken op je allereerste verjaardag. Iedereen was van de partij; oma’s, opa’s, tantes, vrienden, ... En natuurlijk een grote taart met 1 kaarsje!