Onze Gerben blijft sukkelen met zijn darmpjes. Ondertussen hebben we reeds verschillende voedingen gehad: Omneo, Nutrilon AR en Nutramigen. Ook de verschillende waters hebben we al gehad, Spa, Evian, van de Aldi. Niets helpt, hij blijft krampen hebben. We doen ook druppels venkelolie in zijn pap, dit zou ook tegen de krampen zijn... nee dus!

Vandaag zijn we dan naar een osteopaat geweest. Natuurlijk kan je niet dadelijk zeggen of het nu beter is of niet, maar na de behandeling was het alleszins slechter! Gerben heeft heel erg veel overgeven tijdens en na elke voeding. Volgende week zaterdag moeten we terug voor een tweede sessie, we zullen zien of het helpt.

Boyd (zoontje van tante Tata) is vandaag 1 jaar geworden!

Zo zie je meteen weer hoe snel de tijd gaat. Het lijkt alsof het gisteren was dat hij geboren is. Ook vreemd om te zeggen dat Boyd en Gerben even oud zijn als je naar het geboortejaar kijkt, Boyd is van januari en Gerben van november 2006. Natuurlijk mag een heus feestje niet ontbreken op je allereerste verjaardag. Iedereen was van de partij; oma’s, opa’s, tantes, vrienden, ... En natuurlijk een grote taart met 1 kaarsje!

Ja hoor, het is nieuwe jaar is begonnen! En ik moet zeggen, onze zoon heeft de laatste uren van 2006 schreeuwend en huilend doorgebracht! We werden verwacht bij Geert & Peggy, samen met hen en hun 2 zoontjes zouden we het nieuwe jaar verwelkomen. Onze Gerben was echter al van s’middags bijna continu aan het huilen, hij had vreselijke krampen en dus erge pijn. Op den duur was hij dan ook nog eens oververmoeid omdat hij door de pijn niet in slaap kon komen. Stijn en ik hebben om beurten onze steen grill gegeten zodat de andere onze zoon kon troosten en eten geven. Het huilen bleef echter duren, het kleintje was helemaal over zijn toeren en rond 22h30 besloten we om Gerben naar zijn bomma en bompa Zonhoven te brengen, daar was hij misschien wat meer op zijn gemak om zo tenminste wat te slapen... Toen we bij bomma en bompa aangekomen waren heb ik Gerben eerst nog een glycerine suppo gegeven. Dit heeft een klein beetje geholpen waardoor het ventje toch in slaap geraakt is. Erg om hem zo achter te laten, maar Peggy en Geert waren aan het wachten en bovendien was ons spruitje in goed handen. Om precies 5 minuten voor het nieuwe jaar waren we terug bij Peggy en Geert, net op tijd om af te tellen naar het nieuwe jaar! Het is al bij al nog een toffe avond geweest en natuurlijk is één van onze wensen dat Gerben in het nieuwe jaar wat minder problemen zal hebben met zijn reflux en darmpjes... Vermits dit de eerste keer was dat Gerben ergens bleef overnachten, heb ik na twaalven even gebeld, en hij lag nog steeds rustig te slapen. Van al het knallend vuurwerk had hij duidelijk geen last. 2007 was voor hem dus beter begonnen dan dat 2006 eindigde J

Bij deze wens ik natuurlijk aan iedereen een heel gelukkig 2007, dat al jullie dromen uit mogen komen en dat 2007 alles zal brengen wat 2006 vergat!

Wat een drukte zeg! Veel bezoek vermits wij gekozen hebben om geen babyborrel te doen, dus krijgen wij heel veel bezoek thuis en nu met de feestdagen erbij is het extra druk natuurlijk. Maar langs de andere kant is het ook wel super lief dat iedereen ons mannetje wil komen “bewonderen” En uiteraard zijn we telkens weer apetrots als de bezoekers gebogen over het park staan te vertellen wat een lief, schattig ventje onze Gerben is J. Met zijn voeding gaat het wel nog steeds niet zo goed. Gerben heeft nog steeds heel erg veel krampen en erge reflux. Volgende week gaan we naar de osteopaat, misschien kan hij iets doen voor ons kleintje. Duimen hoog dus!

Amai, het leven is dadelijk een héél stuk drukker met een baby in huis! Dus echt veel tijd om deze blog aan te vullen is er dan ook niet geweest. Maar we blijven ons best doen natuurlijk. Onze Gerben is vandaag al 3 weekjes en een half. Sinds het begin al had hij last van krampjes in zijn buikje waardoor hij heftig ging huilen. Ondertussen was het zo erg geworden dat hij bijna continu schreeuwde van de pijn. Zijn gezichtje en bovenlijf staan ook vol met uitslag en hij heeft last van verstopping. Dus zijn we vandaag naar de kinderarts geweest, hij is gespecialiseerd in maag, darm en voedingsproblemen. Onze Gerben heeft last van koemelk allergie! Vandaar de krapjes, slechte stoelgang en uitslag. Hij moet nu andere voeding krijgen, Nutramigen, deze is koemelk vrij. Hopelijk zal het hierdoor wat beter gaan met ons ventje, want zo is het echt niet leuk voor hem.

Wat vliegt de tijd toch, vandaag is al de dag dat we samen met onze zoon naar huis mogen! Spannend en toch ook een beetje vreemd. Het begint nu pas echt. Vanaf nu is het echt aan Stijn en mezelf om voor Gerben te zorgen, dag en nacht. We gaan ons uiterste best doen om dat zo goed mogelijk te doen. In het ziekenhuis geven we Gerben nog een flesje, en dan mag Gerben in de maxi-cosi om te vertrekken. De verpleegsters komen allemaal nog even afscheid nemen en dan zijn we weg. Het is een heel gek gevoel om de parking af te rijden. Al die dagen is Gerben enkel in het ziekenhuis geweest, en nu plots in de buitenlucht, in de auto en op weg naar huis.

Thuis aangekomen is de verrassing groot, er staat een ooievaar voor de deur, en er hangen ballonnen, babykleertjes en op de deur hangt “Welkom thuis Gerben”. Natuurlijk schieten ook nu de traantjes weer in mijn ogen. De emoties en vreugde hebben al wat water laten vloeien. Blijkbaar is dit het werk van Gerben zijn bomma en bompa Zonhoven, peter Benny en tante Maja en Tante Jana. Na het openen van de voordeur is mijn verbazing al helemaal groot. Er liggen nieuwe kussentjes in de zetels, witte fleece dekentjes over de zetels. Op tafel staat een kaarsenhouder van Leonardo, een rode loper, een grote glazen schotel met hartjes gevuld, in de keuken is de tafel mooi gedekt, er staan 2 zwarte vazen van Leonardo in het midden met elk een rode roos. Op de grond staat een BMW auto waar Gerben binnenkort in kan rondrijden, er hangt een grote zingende ballon in de eetkamer. In de slaapkamer is het bed opgemaakt met mooie nieuwe lakens, en staat een nieuwe linnenmand in de gang, ... Kortom heel het huis is ingericht met nieuwe spullen! Dit is natuurlijk helemaal te veel, de tranen zijn niet meer te stoppen! Dit is een thuiskomst om van te dromen! Op de tafel in de eetkamer staan 2 foto’s van de “daders” van dit alles, mijn 2 beste vriendinnen, Tatiana en Patricia! Zij zijn dit allemaal komen doen toen ik in het ziekenhuis was. Ongelooflijk om zo vriendinnen te mogen hebben! Wat een thuiskomst zeg! Dank je wel!

Gerben weet er niet veel van, hij ligt lekker te slapen J

De eerste nacht dat Gerben bij ons heeft geslapen is er al dadelijk ééntje geweest om nooit meer te vergeten. Vermits Gerben over gegaan is van suikerwater of flesjes voeding lag zijn maagje en darmen helemaal overhoop. Hij heeft uren aan een stuk liggen huilen en krijsen. Het was zo erg, en we konden hem niet echt helpen. De verpleegster heeft uiteindelijk een warmte kompres gebracht, dit moest op Gerben zijn buikje. Daarna is hij bij zijn papa op de buik in slaap gevallen, het was dan ondertussen ook al 4h30 in de ochtend. Het was dus een lange nacht met weinig slaap, en dat voor de eerste nacht! Ach, we kunnen er maar beter aan gewoon worden zeker, want zo zullen er nog vele nachten volgen J.

Vandaag is DE grote dag, onze Gerben mag van neonatologie af en gewoon bij ons op de kamer blijven! Ook de prikjes in zijn voet zijn voorbij! Wat een goed nieuws dus! Deze morgen om 7h kwam het bedje met onze zoon naar onze kamer. Ons geluk kan natuurlijk niet op. We hebben dan ook de hele dag naar onze zoon zitten kijken en natuurlijk heel veel geknuffeld. Onze zoon doet het dus heel goed en natuurlijk voelen wij ons ook dadelijk een stuk beter en meer op ons gemak. We kunnen nu echt goed beginnen gewoon worden aan het idee dat we een baby hebben en aan het feit dat we mama en papa zijn geworden. J

Met de rolstoel kunnen we naar ons kleintje gaan en hem vastpakken. Ik mag hem ook zelf al het flesje kunnen geven. Geweldig! Het is echt een braaf ventje. Vermits ik nog steeds slecht kan rechtstaan, mag de papa hem een nieuwe pamper aandoen. Is allemaal wennen natuurlijk, maar oh zo fijn. Het contact met je baby is echt uniek. S’avonds mag Gerben weer naar de kamer komen en kunnen we daar weer een flesje geven. Tegen middernacht moet hij terug weg. Hij moet nog steeds elke 2h een prik in zijn voetje krijgen om suiker te meten. Dus 12 prikjes per dag! Echt hartverscheurend om dit te zien. Je hoort Gerben bijna nooit, hij is heel rustig en huilt weinig, maar bij die prikjes krijst hij de longen uit zijn kleine lijfje! Hopelijk zal dit niet meer te lang duren.

Aankomst in het ziekenhuis.

Vandaag is de grote dag! De zenuwen staan nu echt gespannen! Hierdoor zakt mijn suiker niveau natuurlijk en vermits ik nuchter moet binnen gaan, neem ik 2 druivensuikertjes. Dit zet het suikerniveau weer goed. Even onder de douche, kleren aandoen en vertrekken naar het ziekenhuis. Om 7h15 komen we aan op de kraamafdeling, er staat al een verpleegster op ons te wachten, er is telefoon geweest uit de operatiekamer dat ik naar boven moet voor de keizersnede. Normaal moest ik als tweede, maar nu toch als eerste, dus er is haast bij. Ik krijg een kleedje voor de operatie en een sonde. Het plaatsen van de sonde is een erg pijnlijk gebeuren! Niet voor herhaling vatbaar zou ik zo zeggen! Stijn is ondertussen naar de receptie van de kliniek om me in te schrijven voor opname. Het duurt een eeuwigheid voor hij terug is, er zijn dan ook veel opnamen op maandagmorgen. 

De bevalling.

Als Stijn terug is gaan we dadelijk naar boven. Stijn moet buiten wachten. De anesthesist zet de epidurale verdoving in de rug. Dit verloopt niet zo vlot, er zit vocht in mijn rug. Het duurt ongeveer een half uur voor het lukt, ik heb dan ook ongeveer 40 gaatjes in mijn rug van het steken van de naald. Nu komt er een warm en tintelend gevoel in mijn voeten en benen. De verdoving werkt. Stijn mag ondertussen ook binnen, hij komt naast me op een stoeltje zitten. Ondertussen is het 8h voorbij. Op de lampen boven me kan ik alles van de operatie goed volgen. Het ziet er niet akelig uit of zo, het is gewoon gek hoe men aan je trekt, je voelt dit wel een beetje, lijkt op kriebelen. En dan is het zo ver, 2 dokters drukken heel hard op mijn buik, en de gynaecoloog neemt onze zoon uit de buik van zijn mama. Al schreeuwend komt onze GERBEN ter wereld!!! Zijn armen en benen zwaaien heftig in het rond, heel even laat de gynaecoloog Gerben zien, en dan neemt de vroedvrouw hem over voor verzorging. Stijn mag de navelstreng doorknippen en Gerben even vastnemen om aan mij te laten zien. Dit alles gaat zo snel, mijn armen zijn vastgemaakt dus ik kan hem niet aanraken. De traantjes van vreugde rollen over mijn wangen... Stijn legt Gerben terug op de verzorgingstafel.

Verzorging van onze zoon.

Vermits ik diabetes heb, meten ze ook de suiker waardes in zijn bloed. De kinderarts laat me weten dat Gerben te weinig suiker in zijn bloed heeft en dadelijk weg moet voor verdere verzorging. Dit is een harde klap en we schrikken dan ook. We zijn bang want weten niet wat er met onze zoon gaat gebeuren. Laag per laag hechten ze nu mijn keizersnede. Het duurt me allemaal te lang. Ik wil naar beneden om te weten hoe het met Gerben is. Na nog een tijd op recovery te verblijven mogen we eindelijk naar beneden. Op recovery vertellen ze ons ook dat Gerben 3910 gram weegt en 50,5 cm groot is. Gerben zelf ligt ondertussen in de couveuse. Ze parkeren mijn bed aan het raam en zo kan ik naar onze zoon kijken. Stijn mag naar binnen en kan hem even aanraken. Natuurlijk rollen de tranen nu weer over mijn wangen. Het is natuurlijk schrikken als je kindje daar zo ligt. Na een tijdje brengen ze mij met mijn bed terug naar de kamer. Het is een leeg gevoel om daar te liggen, zonder dikke buik en zonder kindje. In de namiddag neemt de vroedvrouw een foto van Gerben om aan mij te geven, zo heb ik hem toch een beetje bij me.

Eindelijk ons kindje vastnemen!

Tegen 20h kunnen ze me niet meer tegen houden, ik moet en zal naar Gerben gaan, ook al willen ze liever dat ik in mijn bed blijf omwille van de keizersnede. Stijn brengt me met de rolstoel naar onze zoon in de couveuse. Ik mag hem op mijn schoot nemen! Wat een geweldig moment! Hij is zo lief! Heeft erg bolle wangetjes, ook zijn armpjes en beentjes zijn mollig. Hij is blijkbaar wat gezwollen van het te veel aan suiker in mijn buik. Voor de rest heeft hij een stralende rood roze huid en hij is oh zo zacht!

Bezoek van Gerben.

Indien er s’avonds geen bezoek is bij ons, mag Gerben met de couveuse naar onze kamer. Natuurlijk willen we dus liever geen bezoek! Dus tegen 21h, na het bezoek komt onze Gerben naar de kamer. We mogen hem knuffelen en vastnemen. Dit is het allermooiste moment van ons leven, we hebben onze zoon in handen! Aan zijn handje zit een infuus, hierdoor krijgt Gerben extra suikerwater om zijn suikers naar omhoog te halen. Aan zijn voetje zit een apparaat om de hartslag te meten. Iedere 2 uur prikken ze in zijn voetje voor bloed om de suikerwaardes te weten. Het ziet er allemaal wel zielig uit, zo een klein ventje, zo hulpeloos... We hopen dat dit alles snel voorbij zal zijn en dat zijn suikers goed komen. De volgende dagen zal dus afwachten zijn om te zien wat de suiker in zijn lijfje gaan doen. Tegen 23h30 moet hij terug naar neonatologie. Wij proberen dan maar wat te slapen, maar dat lukt niet zo best, enerzijds van de emoties, anderzijds van de pijn.