Onze Gerben heeft een niet zo aangenaam weekend achter de rug, hij is namelijk van vrijdag tot vandaag (zondag) in het Virga Jesse ziekenhuis geweest. Op woensdag avond terwijl ik hem op de arm had, stopte hij plots met ademhalen en het duurde te lang (naar mijn weten) dat hij opnieuw adem haalde, dus riep ik zijn naam even en toen ademde hij terug in. Natuurlijk schrok ik me onnozel, maar vermits kleine baby’s hun ademhalingsritme nog heel erg kan variëren, suste ik me met het idee dat het daardoor kwam. Vrijdag avond tijdens het laatste flesje was het opnieuw zo, enkel deze keer duurde het nog langer en reageerde hij niet op mijn stem om opnieuw te ademen, hij begon pas terug adem te halen nadat ik zuurstof door zijn neus blies! Deze keer was ik natuurlijk zo erg verschrokken, ik was geen seconde meer op mijn gemak. Rond 24h30 belde ik naar de slaapeenheid van het Virga Jesse, daar stelde ze mij voor om een monitor te komen halen. Om 01h30 lag onze Gerben thuis te slapen met een monitor die alarm geeft indien er 20 seconden geen ademhaling is. Nu moet ik eerlijk zeggen, 20 seconden is héél lang, zeker als je er als mama op zit te kijken. S’morgens moesten we ons aanmelden via spoed en daar besliste men dat Gerben enkele dagen ter observatie moest blijven. Er werden slijmpjes uit de neus genomen om te onderzoeken of Gerben het RSV virus had, hierdoor stoppen ze soms ook met ademen. Drie dagen en twee nachten later mochten we naar huis, er was niets abnormaal. Vermoedelijk waren de adempauzes door het zuur in zijn slokdarm, dit doet pijn en dan stoppen ze soms ook met ademen. We staan nu wel nog op voor de wiegendood test, en tot dan hebben we de monitor mee naar huis, voor alle zekerheid. Ons klein ventje heeft ons natuurlijk wel héél erg doen schrikken! xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />