Hier staat nu zo veel te lezen over hoe vaak ons kleintje pijn heeft, huilt, naar de dokter moet, ... Kortom allemaal niet zo leuk. Dus nu is het de hoogste tijd om hier ook eens iets tof van ons ventje te zetten en wat is er leuker dan enkele foto’s die we genomen hebben tijdens een serieuze lachbui J Dus neem gerust even de tijd om naar de fotootjes met een grote lach te kijken! J

Vandaag zijn we dus bij de osteopaat geweest. Deze keer hadden we een andere osteopaat dan de vorige keer. Dit keer was het ook totaal anders. De osteopaat voelde dat er aan de linkerkant onder Gerben zijn schedel een verschuiving zat, hierdoor zit er een zenuw gekneld. Deze zenuw loopt door naar de maag en darmen en zorgen voor te veel spanning in de overgang tussen maag en darmen waardoor de voeding terug komt en spanning in de darmen dat zich uit in krampen. Normaal zou Gerben met enkele behandelingen beter moeten zijn en vanaf de tweede behandeling moet er zichtbaar resultaat zijn. De volgende afspraak staat op voor donderdag 15 februari, nu weet ik alleen nog niet af we dan wel gaan vermits we op dinsdag 13 februari een afspraak hebben bij Dr. Phlix. In ieder geval willen we daarna overgaan naar een ander soort flesvoeding en eventueel ook groentepapjes. We zullen zien hoe het allemaal gaat evalueren.

Wat is het toch een kleine wereld! Vandaag is de vroedvrouw die zo goed voor Gerben zorgde in de couveuse hier een bezoekje komen brengen op de blog. Ze was wat aan het rondsurfen en kwam hier terecht via Google dus liet ze een berichtje achter in het gastenboek. Tof hé! Zij zelf is hier trouwens ook te bewonderen op de blog, ze staat op de foto waar Gerben met de couveuse naar de kamer komt. Bedankt voor je bezoekje en doe al de toffe vroedvrouwen van het Salvator ziekenhuis veel groetjes van ons drietjes en kom vast en zeker nog eens terug op bezoek hier op ons blogje! J

Ons kleintje ziet nog steeds erg af van zijn darmpjes en reflux. Door de Gaviscon heeft hij ook voortdurend constipatie en veel te harde ontlasting, uiteraard met de nodige huil en schreeuw buien. Hij krijgt ondertussen ook poeder voor een betere stoelgang maar ook dit helpt niet. Vermits Dr. Alliët niet veel doet buiten medicijnen bijgeven en ik ondertussen héél erg mijn twijfels heb of hij al dan niet koemelk allergie heeft, bel ik naar onze huisdokter voor een huisbezoek. In de namiddag komt de dokter langs, hij onderzoekt Gerben volledig en stelt vast dat er een wervel in zijn nekje niet helemaal juist zit, hierdoor gaat hij huilen als je zijn hoofd naar links wil draaien. Dit is ook te zien in zijn heupjes, deze maken ook een lichte kromming. Vermoedelijk komen de darm en reflux problemen hier ook uit voort! De dokter stelt voor om langs Dr. Phlix te gaan in Hasselt, die werkt enkel met kinderen die het KISS syndroom hebben. Nu weten we dat er vermoedelijk geen koemelk allergie is en dat er door manipulatie van de nek eventueel verbetering zal zijn. Onze teleurstelling is nu wel héél erg groot in de andere artsen. KISS is heel erg gemakkelijk te herkennen en op te lossen, maar nee, dan verdienen ze er zelf niets aan want dat manipuleren is alternatieve geneeskunde, ze proppen ons kind liever vol medicijnen! Ik bel meteen naar Dr. Phlix, maar die man heeft het zo druk dat we pas op 13 februari kunnen gaan...

Meer info over KISS: http://www.kiss-kinderen.be/

Afgelopen nacht zijn mama en Gerben weer een nachtje in het Virga Jesse verbleven, deze maal was het voor de wiegendood test te doen. Na de opname in de kliniek vorige week hadden we een monitor mee naar huis. Gelukkig is het alarm nooit afgegaan, maar voor al de zekerheid gaan we vandaag toch de testen doen. Aangekomen in het ziekenhuis mocht hij dadelijk op de weegschaal en daarna in de meetbak. Hij weegt nu 5295 gram en is 57 cm groot, onze kerel is vandaag 9 weken en 3 dagen. Na zijn laatste flesje moest hij in een bedje en werden en allerlei sensoren aan het vastgemaakt. Ziet er allemaal een beetje vreemd uit, zeg maar zielig, maar als ik dan bedenk dat dit maar voor één nachtje is en dat er andere kindjes zo heel lang moeten liggen, is dit helemaal niets. Nadat hij een kwartiertje in zijn bedje ligt begin hij afgrijselijk hard te huilen. Hij is met niets meer rustig te krijgen dus halen we hem uit zijn bedje. Ongeveer 3 kwartier heeft hij in mijn armen liggen schreeuwen, zijn darmen geven weer last. Vermits hij niet los mag van de bedrading, moeten we hem in zijn bedje een ander pampertje geven en meteen ook maar een glycerine suppo. Erg handig is dit allemaal niet, maar het ventje is er toch ietsjes beter door. Nadien neemt de verpleegster hem op de arm, ze heeft echt met het ventje te doen en gaat dit ook meteen in zijn dossier zetten voor de arts die morgen langskomt. Uiteindelijk is hij bij haar op de arm in slaap gevallen, voorzichtig leggen we hem terug in zijn bedje. Mama gaat naar het kamertje er tegenover om ook wat te slapen, papa gaat naar huis. S’morgens komt de dokter langs, hij zegt dat Gerben niet meer kans op wiegendood heeft dan normaal en dat hij naar huis mag zonder monitor. Hij doet ook nog even een controle van zijn hoofd en nekje, het valt me op dat Gerben begint te huilen als de arts zijn hoofd naar links draait, maar de arts zegt hier niets van... Maar goed, we zijn blij met het goede nieuws over de test en vertrekken naar huis. Eind goed al goed zeggen ze dan.

Onze Gerben heeft een niet zo aangenaam weekend achter de rug, hij is namelijk van vrijdag tot vandaag (zondag) in het Virga Jesse ziekenhuis geweest. Op woensdag avond terwijl ik hem op de arm had, stopte hij plots met ademhalen en het duurde te lang (naar mijn weten) dat hij opnieuw adem haalde, dus riep ik zijn naam even en toen ademde hij terug in. Natuurlijk schrok ik me onnozel, maar vermits kleine baby’s hun ademhalingsritme nog heel erg kan variëren, suste ik me met het idee dat het daardoor kwam. Vrijdag avond tijdens het laatste flesje was het opnieuw zo, enkel deze keer duurde het nog langer en reageerde hij niet op mijn stem om opnieuw te ademen, hij begon pas terug adem te halen nadat ik zuurstof door zijn neus blies! Deze keer was ik natuurlijk zo erg verschrokken, ik was geen seconde meer op mijn gemak. Rond 24h30 belde ik naar de slaapeenheid van het Virga Jesse, daar stelde ze mij voor om een monitor te komen halen. Om 01h30 lag onze Gerben thuis te slapen met een monitor die alarm geeft indien er 20 seconden geen ademhaling is. Nu moet ik eerlijk zeggen, 20 seconden is héél lang, zeker als je er als mama op zit te kijken. S’morgens moesten we ons aanmelden via spoed en daar besliste men dat Gerben enkele dagen ter observatie moest blijven. Er werden slijmpjes uit de neus genomen om te onderzoeken of Gerben het RSV virus had, hierdoor stoppen ze soms ook met ademen. Drie dagen en twee nachten later mochten we naar huis, er was niets abnormaal. Vermoedelijk waren de adempauzes door het zuur in zijn slokdarm, dit doet pijn en dan stoppen ze soms ook met ademen. We staan nu wel nog op voor de wiegendood test, en tot dan hebben we de monitor mee naar huis, voor alle zekerheid. Ons klein ventje heeft ons natuurlijk wel héél erg doen schrikken!

Speciaal voor iedereen die ook probleempjes heeft met voeding/huilen:

Via kennissen die ook Omeprazole moesten geven, kreeg ik de tip om Polysilane gel bij de apotheek te gaan halen. Dit is een roze gel waar je de bolletjes van de Omeprazole in kan “plakken” om zo toe te dienen. De gel legt tevens een beschermend laagje in de slokdarm tegen brandend maagzuur. Het smaakt bovendien lekker, dus als onze kleine man niet meer te kalmeren is, geven we een beetje op zijn tut. Hij is daar heel erg blij mee! J

Deze avond zijn we terug bij Dr. Alliët geweest. Dit is de arts die Gerben behandeld voor zijn darmpjes en reflux. Vermits hij nog zo veel pijn heeft en blijft terug geven, moeten we nu naar een heel speciale (lees: duur) voeding gaan, Neocate. Deze kost 45 euro per pot, je komt er +/- 3 dagen mee toe en ze is enkel op bestelling te krijgen bij de apotheek. Maar als onze kleine man er beter mee is, wat kan het dan schelen wat het kost! Bovendien krijgen we een goedkeuring voor verminderde prijs als het blijkt te helpen. Omdat Gerben zijn slokdarm vermoedelijk reeds verbrand is, moeten we ook Omeprazole geven en in ieder flesje een half maatje Gaviscon poeder. Omeprazole is zoals Zantac, maar dan sterker! Ik sta er eigenlijk niet om te springen om zo maar al die medicijnen te geven aan een kereltje dat amper 2 maanden oud is, ik begin dan ook héél erg te twijfelen of ons pruts wel koemelk allergie heeft! Hij heeft immers nog steeds pukkeltjes, niet meer zo erg, maar toch. We zullen dus zien wat het nu zal worden.

Onze Gerben blijft sukkelen met zijn darmpjes. Ondertussen hebben we reeds verschillende voedingen gehad: Omneo, Nutrilon AR en Nutramigen. Ook de verschillende waters hebben we al gehad, Spa, Evian, van de Aldi. Niets helpt, hij blijft krampen hebben. We doen ook druppels venkelolie in zijn pap, dit zou ook tegen de krampen zijn... nee dus!

Vandaag zijn we dan naar een osteopaat geweest. Natuurlijk kan je niet dadelijk zeggen of het nu beter is of niet, maar na de behandeling was het alleszins slechter! Gerben heeft heel erg veel overgeven tijdens en na elke voeding. Volgende week zaterdag moeten we terug voor een tweede sessie, we zullen zien of het helpt.

Boyd (zoontje van tante Tata) is vandaag 1 jaar geworden!

Zo zie je meteen weer hoe snel de tijd gaat. Het lijkt alsof het gisteren was dat hij geboren is. Ook vreemd om te zeggen dat Boyd en Gerben even oud zijn als je naar het geboortejaar kijkt, Boyd is van januari en Gerben van november 2006. Natuurlijk mag een heus feestje niet ontbreken op je allereerste verjaardag. Iedereen was van de partij; oma’s, opa’s, tantes, vrienden, ... En natuurlijk een grote taart met 1 kaarsje!

Ja hoor, het is nieuwe jaar is begonnen! En ik moet zeggen, onze zoon heeft de laatste uren van 2006 schreeuwend en huilend doorgebracht! We werden verwacht bij Geert & Peggy, samen met hen en hun 2 zoontjes zouden we het nieuwe jaar verwelkomen. Onze Gerben was echter al van s’middags bijna continu aan het huilen, hij had vreselijke krampen en dus erge pijn. Op den duur was hij dan ook nog eens oververmoeid omdat hij door de pijn niet in slaap kon komen. Stijn en ik hebben om beurten onze steen grill gegeten zodat de andere onze zoon kon troosten en eten geven. Het huilen bleef echter duren, het kleintje was helemaal over zijn toeren en rond 22h30 besloten we om Gerben naar zijn bomma en bompa Zonhoven te brengen, daar was hij misschien wat meer op zijn gemak om zo tenminste wat te slapen... Toen we bij bomma en bompa aangekomen waren heb ik Gerben eerst nog een glycerine suppo gegeven. Dit heeft een klein beetje geholpen waardoor het ventje toch in slaap geraakt is. Erg om hem zo achter te laten, maar Peggy en Geert waren aan het wachten en bovendien was ons spruitje in goed handen. Om precies 5 minuten voor het nieuwe jaar waren we terug bij Peggy en Geert, net op tijd om af te tellen naar het nieuwe jaar! Het is al bij al nog een toffe avond geweest en natuurlijk is één van onze wensen dat Gerben in het nieuwe jaar wat minder problemen zal hebben met zijn reflux en darmpjes... Vermits dit de eerste keer was dat Gerben ergens bleef overnachten, heb ik na twaalven even gebeld, en hij lag nog steeds rustig te slapen. Van al het knallend vuurwerk had hij duidelijk geen last. 2007 was voor hem dus beter begonnen dan dat 2006 eindigde J

Bij deze wens ik natuurlijk aan iedereen een heel gelukkig 2007, dat al jullie dromen uit mogen komen en dat 2007 alles zal brengen wat 2006 vergat!