Deze morgen was ik al vroeg wakker. Er zitten 5 kleine snedes van +/- 1,5 cm in mijn buik en 1 groter gat. Uit dit laatste steekt een sonde om eventueel vuil bloed weg te laten. Ik heb erg veel pijn in mijn buik maar vooral ook aan mijn borstkas, een pijn die trekt tot in mijn rug alsof er een mes in steekt. Er hangen wel pijnstillers aan mijn infuus, maar dat helpt niet echt. Op mijn rug zijn grote rode vlekken van +/- 15 cm² die erg hard jeuken. Niemand weet vanwaar deze komen…

Stijn heeft Gerben deze morgen naar de crèche gebracht en is meteen naar het ziekenhuis gekomen. De operatie staat op voor 10u. Ik neem nog op mijn gemak een douchke en tegen 10u30 komen ze me klaar maken voor de operatie. Ik krijg die geweldige kousen aan tegen flubitus en ik krijg een prik om te ontspannen. Dan is het echt zo ver… Stijn mag nog mee tot aan de lift. In de operatiekamer moet ik op de tafel gaan liggen, ze prikken mijn infuus, spuiten een vloeistof in en ik krijg een gasmaskertje op. Na enkele seconden ben ik in dromenland…

De operatie duurt erg lang, pas rond 17u ben ik terug op de kamer. Pijn heb ik op dat moment niet omdat de narcose nog goed zijn best doet. Terug op de kamer staat mijn ventje al zenuwachtig te popelen om me te zien. Ik slaap bijna de hele avond en ben maar af en toe wakker. De pijn begint wel erger te worden. Uiteindelijk val ik in slaap.

Het is bijna zo ver, morgen zal de GBP operatie gebeuren… Deze namiddag om 16u moet ik binnengaan in het Salvator. De zenuwen beginnen nu toch te komen. Tati en Boyd zijn nog op bezoek geweest en plots kreeg ze in de gaten dat ik mijn haren van de beentjes nog moest scheren. “Ach kom, laten we dat snel harsen” stelde Tati voor. Brrr, dat doet pijn, maar het is dan meteen een lange tijd weg. Dus lekker buiten in de zon benen harsen. Het enige wat er leuk aan was is de zon en de wind die wat verlichting bracht.

Rond 14u heb ik de laatste voeding aan mijn maag gegeven, 2 sandwiches met hesp.

Tegen 16u hebben we alles klaar gemaakt voor onze Gerben want die gaat deze nacht bij bomma en bompa slapen. Dan alles klaar voor mama, en we zijn weg.

Even inschrijven aan het onthaal en dan mag ik naar de kamer. Gelukkig een kamer alleen, ik hou er echt niet van om samen op een kamer te liggen met iemand die ik niet ken. Ik ben erg gesteld op mijn privacy. De kamer is ruim en netjes. Meteen komen ze bloed trekken voor de laatste onderzoeken. Daarna meten ze mijn benen want ik krijg zo van die toffe kousen die superspannend en super lelijk zijn, tegen flubitus. Rond 19u30 komen ze plots de draai om met een plastic fles van een liter, een soort gel, is om de darmen leeg te krijgen. Het smaakt vies en is een dikkere glibberige vloeistof. Bah, moet ik die fles leeg drinken?? Nee hoor, niet enkel deze maar 4 in totaal!! Hallo?? Zijn we gek geworden? 4 flessen van elk een liter vieze troep! Maar goed, even op de tanden bijten en leeg drinken. Na de tweede fles ontploffen mijn darmen bijna! Ik ben echt helemaal leeggelopen. Die darmen zijn leger dan laag. Is ook eens leuk om mee te maken, nee? Tijdens de nacht heb ik redelijk goed geslapen. En morgen is het dan zo ver…

Elly, een collega van mama, is vandaag bevallen van haar tweede kindje. Hun eerste dochter Margo is de trotse grote zus van Emma. Langs deze weg nogmaals een dikke proficiat Elly en geniet maar van je twee meiden! J

Vandaag mogen we eindelijk naar Dr. Biedermann gaan. Het duurt echt een eeuw voor je daar binnen raakt. Rond 8u30 vertrekken we thuis en rond 10u komen we aan. Gelukkig heeft Gerben een flink stuk geslapen want hij is niet gek op autoritjes. Het wachten op onze beurt duurt flink een uur. De dokter is weer heel vriendelijk. Gerben weet even niet wat denken maar is toch snel op zijn gemak. De dokter tast zijn nekje en wervels af en het ziet er allemaal goed uit. Enkel in zijn nek zit nog een blokkering. Deze werkt hij eruit en dan zie je Gerben zijn gezichtje even vertrekken van de pijn maar wenen doet hij niet. De dokter zet hem op de grond en meteen gaat hij op verkenning in het dokterkabinet… Hij heeft al dadelijk de benen van een skelet vast, gaat achter de bureau van de dokter en is vlijtig bezig de instrumenten van de dokter te hanteren. Tijd om rustig met de dokter te praten is er dus niet. Volgens de dokter zou Gerben in ieder geval nu wel beter moeten gaan slapen… Ik moet jullie natuurlijk niet vertellen hoe blij we waren om dat te horen! Vingers kruisen dat onze nachtrust eindelijk wat zal verbeteren… De trip naar huis was alweer veel minder. Al na een minuut of tien heeft hij er genoeg van. Hij maakt zich druk, zeurt en brult. Ik ga maar bij hem zitten vanachter en dan is het iets beter. Blij dat we bij Dr. Biedermann geweest zijn maar ook heel blij dat we weer thuis waren.

Papa is deze morgen al vertrokken richting Ardennen. Samen met zijn collega’s zal hij daar een hele dag groepsactiviteiten en een bbq hebben. Maar natuurlijk wil dat niet zeggen dat mama en Gerben thuis gaan zitten niksen! We bellen naar Tata en Boyd om te gaan zwemmen. Natuurlijk zijn ze er meteen voor te vinden. Zoals gewoonlijk gaan we naar het zwembad van Molenheide, deze hebben een super leuk baby en kinderbad. Zowel Boyd als Gerben hebben absoluut geen schrik van water. De twee hebben grote lol. Na een uurtje of 2 lijkt het ons toch tijd om naar huis te gaan. De jonge heren protesteren heftig, dus meteen in het kleedhokje krijgen ze een lekkere koek. Na zoveel zwempret hebben ze immers grote honger! Nadien lopen we nog even doorheen het park van Molenheide en zijn we naar de binnenspeeltuin gaan zien. Deze is werkelijk magnifiek en aangepast aan alle leeftijden. De volgende keer gaan we daar dus eens naartoe in plaats van te zwemmen. Maar nu is iedereen moe en klaar voor het badje, flesje en bedje. Als papa even naar huis belt en hoort dat we gaan zwemmen, hoor je zijn hartje breken. Zijn kleine oogappel zwemmen, zonder dat papa erbij is. Lieve papa, Gerben en mama beloven dat je er volgende keer weer lekker bij mag zijn! J

Gerben gaat nog steeds op zijn potje. Af en toe ook op de grote wc als we ergens zijn waar geen potje is. Het potje dat Gerben heeft is van Quax, in de vorm van een zetel en er komt muziek als er een plas of plons geweest is in het potje. Allemaal leuk maar Gerben zit reuze onhandig op dat ding. Gezien hij nog zo jong en dus ook klein is kan het mannetje niet met zijn voetjes aan de grond. Na wat zoeken op internet naar ervaringen en recensies van potjes hebben we uiteindelijk gekozen voor de Potty Bench van het merk BOON. Het zitgedeelte is vlak en niet te hoog. Er is een lade om de inhoud weg te doen en links en rechts bakjes voor papier en doekjes. Als je de deksel sluit heb je een opstap bankje. Het is een stevig geval en ziet er bovendien lekker blits uit. Gerben is reuze blij met zijn nieuwe pot en hij zit er werkelijk goed op.

Onze Gerben mag vandaag weer een maandkaarsje uitblazen. Vandaag is hij 1 jaar en 5 maanden. Ik hoef het zeker niet meer te zeggen, maar wat gaat de tijd toch snel. Het is me vooral een wonder dat Gerben dag na dag weer nieuwe dingen kan. Nieuwe woordjes komen er dagelijks bij en de woorden worden zuiverder en duidelijk verstaanbaar. Heerlijk toch om werkelijk te kunnen converseren met je kindje. Eten doet Gerben nu ook helemaal zelfstandig. Een potje yoghurt, een bord patatjes, het lukt allemaal.

Omdat het vandaag weer zo een zonnige dag is gaan papa, mama en natuurlijk Gerben vandaag nog eens naar de kinderboerderij op Kiewit. Eerst een lange wandeling met de buggy, dan de diertjes eten geven. Ravotten in de speeltuin en nadien een pannenkoek eten. Dat laatste was er voor Gerben echt te veel aan. Ten eerste eet hij geen pannenkoek en het ijsje dat hij kreeg was lekker, maar hij had echt geen zin om op zijn stoel te zitten. Als hij nog maar in de buurt van de stoel kwam, krijste hij heel het terras bij mekaar. Hij wilde spelen, rondlopen en op verkenning gaan. Mama en papa hebben dan maar snel gegeten, Gerben om de 2 minuten achterna gecrost en nadien huiswaarts gegaan. Een zalige dag, Gerben was er lekker moe van geworden J

Het was weer een heerlijke dag vandaag. Gerben is dan helemaal gelukkig want dan kan hij buiten spelen. In de namiddag zijn Tati en Boyd gekomen en Jessica, een goede vriendin van mama en Tati. Omdat het zo een heerlijke dag was, kreeg iedereen spontaan zin in een ijsje toen de toeters van de ijskar onze oren bereikte. Lekker iedereen een ijsje. Van momenten als deze genieten zowel Gerben als zijn mama heel erg. Hij is zo gelukkig buiten.

Na vandaag is het nog exact 17 dagen en dan lig ik op de operatietafel. Tegen dat het zo ver is moeten we natuurlijk nog eens lekker kunnen ontspannen en genieten. Ja hoor, de dames gaan vandaag weer relaxen. Deze maal trekken we naar Chaudfontaine. Dit ligt achter Luik en is een kuuroord zoals Spa. Tata en ik zijn alleen, Tricia moest op het laatste moment afzeggen gezien ze niet kon meegaan. Ze heeft wat gemist hoor! Jongens toch. Dit is absoluut het beste kuuroord dat we tot nu toe bezochten. Pure luxe en verwennerij! Smiddag kregen we een lunchbuffet dat overheerlijk was. Alles gebeurt er in absolute rust en stilte. Ik heb genoten van de voetverzorging “schoonheid van de voeten met 1000 geuren” gevolgd door een Balneobad en nadien een Ayurvedische massage. Dit was echt een dagje op en top genieten. Werkelijk een aanrader om naar Chaudfontaine te gaan!

http://www.chateaudesthermes.be

Deze namiddag scheen het zonnetje weer zo zalig. Tijd voor actie en gezien het ondertussen toch wel al een jaartje geleden is dat mama haar auto gewassen is (foei mama) mocht deze vandaag wel een beurtje krijgen. Gerben was helemaal gek van de emmers water en de tuinslang. Na een half uurtje had hij zijn doel bereikt, de hele emmer schuimend water voor de auto te wassen droop langs zijn lijfje naar beneden! Gerben had de emmer boven zijn hoofdje ondersteboven gedraaid!! Het mocht dan wel mooi weer zijn, dit was absoluut te koud. Meteen onze kleine waterrat naar binnen genomen en zijn kleren en schoenen uitgedaan. Er was echt niets meer droog gebleven. Mama had niet meteen een pamper in de buurt, dus broekje zo maar even aan, hij moest meteen toch in bad. Stijn stond met gefronst voorhoofd te kijken, zich afvragen wie meteen de troep die Gerben zijn pipiman zou veroorzaken, ging opruimen. Ik vertelde Gerben dat hij nu geen pamper aanhad en dat hij pipi moest doen op het potje, niet in broekje. Stijn lachte met mijn goedgelovigheid en zelf moest ik er eigenlijk ook mee lachen. Gerben weet wel wat het potje is, af en toe zetten we er hem eens op, net voor hij in bad gaat, maar hij is er niet gek van. Potje is niets voor hem. Na een kwartiertje op de speelkamer grijpt Gerben plots naar zij pipiman en roept “pi, pi, pi”. Moet je pipi doen vraag ik. “Ja, pi” zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik roep naar Stijn dat hij meteen Gerben’s potje moet brengen. Stijn komt aanspurten met meneer zijn pot, we sleuren zijn broekje naar beneden en zetten hem op zijn potje. Stijn en ik lachen eens naar mekaar omdat we ervan uitgaan dat Gerben gewoon even stoer wil doen, dus we spelen ‘het spel’ mee. Na een paar gekke gezichten te trekken staat hij op van zijn pot. Onze mond viel open van verbazing, er lag een heuse plas pipi in zijn pot! Hoe kan dat nu? Gerben is nu 1 jaar en bijna 5 maanden en hij doet een plas op zijn pot?! Later op de avond gaat hij nog 3 maal op het potje, de laatste keer om kaka te doen. We begrijpen er niets van, maar zijn wel apetrots met deze toevallige ontdekking. We gaan niets forceren en hem zelf laten kiezen of hij de volgende dagen nog op zijn potje wil.

Over ongeveer 2 weken zal ik binnengaan in het Salvator voor een Gastric bypass operatie (maagverkleining). Gezien de optie van vrij eten en drinken vanaf dan zeer beperkt zullen zijn vonden Tata en Tricia het nodig om me op sleeptouw te nemen en lekker leuk uit te gaan vanavond. Ik moet zeggen, na een week als deze met vreselijke nachten kon ik een verzetje wel gebruiken! We zijn begonnen in Café XL, dan even naar Le Chic om later op de avond terug te keren naar XL. Het was een fijne avond en ik was op een respectabel uur thuis, 4u30. Wat ben ik toch een flinke meid! J

Als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat Gerben nooit de grote slaper geweest is, maar deze week is het echt hopeloos en niet vol te houden! Het is begonnen in de nacht van zondag op maandag en sinds toen is iedere nacht hetzelfde verhaal…