Wij zijn papa Stijn, mama Iolanda en ons zoontje Gerben. Op onze blog kan je het wel en wee volgen van onze dagelijkse avonturen. De zwangerschap en geboorte van onze zoon Gerben, mijn diabetes type II, Gastric bypass operatie en nog veel andere zaken. Ik hoop dat jullie deze blog leuk vinden, indien niet, laat het me gerust weten. Alvast bedankt voor je bezoekje en kom gerust nog eens terug. Liefs, papa, mama & Gerben
Onze Patricia is vandaag jarig! Vorige zondag gaf ze een drink in Kaffee XL, maar ik zag het nog niet zitten om daar al aanwezig te zijn. Maar vandaag is het pas haar verjaardag. J Langs deze weg nogmaals een dikke proficiat en nog veel mooie jaren! Xxxx
Deze avond zijn er 3 vriendinnen op bezoek geweest, Els, Jessica en Natasja. Els is zwanger en zal over +/- 5 weken bevallen van een ??? Niemand mag het geslacht al weten, enkel Patricia weet het omdat zij het geboortekaartje gemaakt heeft. Ik gok dat het een meisje zal worden. J Het was leuk om weer wat bij te kletsen, we doen dit eigenlijk veel te weinig! We zijn een toffe bende vrouwen en gingen vroeger allemaal samen op stap. Super leuke tijden waren dat. En nu zien we elkaar nog amper. Ik denk dat ik binnenkort eens een avondje voor de vrouwen ga organiseren om zo allemaal samen ons kot nog eens uit te komen!
Mijn avondeten zorgde ook weer voor een kleine oorlog in mijn buik! Ik had een croque-monsieur gemaakt en al bij hap 3 zat het fout! Pijn, ellendig! Vermoedelijk een hap te snel doorgeslikt ofzo. Ach ja, dan maar een avondmaaltijd van 3 happen, is goed voor de lijn! J
Foto: Links ben ikke, midden is tant jana (Tatiana), rechts is Patricia.
Vandaag moest ik terug op controle bij Dr. Hourlay. Hij was erg tevreden en zei dat ik er goed uit zag. J Het zou volgens hem alleen maar beteren en binnenkort zou ik me nog veel beter voelen. Hij heeft de wonde ook nagekeken en de wiek die er nog inzat eruit gehaald. Het is dus niet meer nodig om dagelijks een nieuwe wiek erin te doen! Whoehoe!!
Over het gewicht wat ik ondertussen kwijt ben is hij ook tevreden En hoe veel is dat dan ondertussen?! J Wel, sinds de operatie tot vandaag ben ik 8,5 kg minder! Ik voel dat natuurlijk ook en je ziet het erg goed aan mijn gezicht. Sporten mag ik echter nog niet, hier moet ik echt mee wachten tot 6 weken na de operatie
Alles lukt ondertussen ook veel beter. Vooral drinken gaat goed en daar ben ik niet kwaad om met deze warme dagen! Met het eten moet ik echter voorzichtig zijn. Bij iedere hap moet je eraan denken zeer goed te kauwen en kleine hapjes te nemen want als het slecht aankomt in mijn maag, dan is het gedaan met eten en drinken en dan ben je een tijdje ferm ziek!
Papa is jarig vandaag! Hij mocht vandaag 34 kaarsjes uitblazen.
Van mama kreeg papa een nieuw horloge en van Gerben 1000 kusjes! J
Gerben is vandaag ook een beetje jarig, hij is vandaag net 1,5 jaar!
Deze avond had ik patatjes gemaakt met worteltjes & erwtjes en een stukje gehakt vlees. Het bord voor Gerben zag er idem uit aan dat van zijn mama! Helemaal fijngeprakt. Het enige verschil, zijn bord had een dubbele portie dan die van mama! J Gerben haalde zijn neus eens op en nam niet eens de moeite om te proeven! De erwtjes daarentegen kregen wel zijn aandacht, dus is hij met zijn vingertjes al de erwtjes uit zijn bord beginnen vissen om op te eten. Hij is echt zot op erwtjes en maïs! Je kan zo een blik voor hem zetten, hij eet het helemaal leeg. Nadien heeft hij de kastrol voor hem getrokken en ook daar verdwenen al de kleine groene balletjes in zijn mond! Mama had meer pech met deze kleine groene monstertjes!! Al na de 3de hap bleef er een erwt vast hangen in de overgang van mijn maagje!! Ziek, ellendig en pijn! Geen erwten meer voor mama dus!
Tant Jana (Tatiana) en Boyd zijn vandaag langs geweest. Ze hadden een super leuke verrassing bij. Een zwembad met allerlei leuke toeters en bellen. Het is een klein speelparadijs! De kinderen en ook wij hebben er meteen deze namiddag al van kunnen genieten.
Deze morgen stonden mijn 2 mannen naast mijn bedje. Mama, mama, mama! Riep Gerben. En verlegen gaf hij mij twee pakjes. Een grote kop met een super lief beertje en de tekst voor de liefste mama. Het tweede pakje is een spiegeltje voor aan de muur met een hele mooie en passende tekst over mama! Zo super lief! Van de crèche had hij ook een plantje bij voor de liefste mama. Wat is Moederdag toch leuk!
Dank aan mijn twee schatten! Xxx
Mama heeft natuurlijk ook een mama, en dat is echt een schat van een vrouw! Iedere donderdag en vrijdag mogen Gerben en Tibo bij haar blijven. Als we een avondje weg moeten, naar de winkel, zijn de kindjes ook steeds welkom bij haar. Ze past op hen met heel veel liefde en geduld. Dus ook zij mocht vandaag wel in de bloemetjes gezet worden. Ze kreeg van ons allemaal een nieuwe fiets! En meteen hebben we er een kinderzitje bij gedaan, zo kan ze haar kleinkinderen mee op stap nemen J
Ik denk niet dat ik hier moet gaan uitleggen wat het programma Mijn restaurant op VTM is. De meeste kennen dit wel. Yanaïka die samen met Stephanie restaurant Exquisa in Hasselt runt is een goede vriendin. Enkele weken geleden zijn we dan ook bij hen gaan eten en het was echt de moeite! De gerechten waren heerlijk en in tegenstelling tot wat men soms zegt valt de wachttijd héél goed mee. Vriendin of niet, ze doen het dus echt goed daar in Hasselt.
Wat?
In de aflevering van vorige dinsdag kon je zien dat hun restaurant nu genomineerd is en mogelijk moet sluiten. Hun tegenkandidaat is restaurant Matizze te Antwerpen. Via deze weg wil ik iedereen die dit leest vragen om een smsje te doen of even te bellen om je stem uit te brengen zodat Exquisa in Hasselt open kan blijven. Ik wil er echt graag nog eens gaan eten als mijn buikje weer in orde is
Bovendien moeten we eerlijk zijn, in Antwerpen lopen ze een beetje langs hun schoenen. Ze zijn lang niet zo sympathiek en doen niet veel zelf in hun zaak. Als de kok daar lopen gaat kunnen ze hun deuren sluiten.
Waarom?
Het eten is lekker, de dames zijn super tof en harde werkers.
Het kon niet uitblijven met dit weer. Als je tegen de avond je neus even buiten steekt weet je meteen waar ik het over heb: BBQ! En ja hoor, deze avond was er een BBQ bij mijn ouders. De heerlijke geur en de lekkere salades riepen gewoon mijn naam! J Ik heb een poging gedaan met een minuscuul stukje vlees en een half aardappeltje. Geen goed idee! Mijn nieuwe buik is absoluut niet te vinden voor BBQ. Na een uurtje ferm ziek zijn ben ik dan toch weer beter. Voorlopig dus geen uitnodigingen meer voor een BBQ aub! J
Net zoals iedereen zijn ook wij super blij dat het zonnetje zo vaak aan de hemel staat. Heerlijk weer is het. Onze Gerben wil dan ook de ganse dag in de tuin spelen En daar wringt het schoentje al meteen. Gerben heeft een heel bleek huidje en hij verbrand super snel! Na een kwartiertje in de zon, met zonnecrème factor 50 is hij vuurrood verbrand! Vooral zijn armpjes zijn meteen rood. De dag nadien is hij echter weer wit! We zijn dus nu aan het rondkijken voor parasols of zo te zetten zodat hij toch buiten kan spelen. De zon staat immers de ganse dag op de achterkant van ons huis, daar waar Gerben zijn speeltuin is. Dus als er mensen zijn die tips hebben tegen de zon, laat maar komen! J
Het is zalig om terug thuis te zijn. Maar het is ook moeilijk. Ik ben echt bezig met te zoeken naar wat ik kan eten en wat niet, en dat is niet simpel! De meeste zaken die ik eet, geven me pijn in mijn borstkas. Je bent dan 15 à 30 minuten ziek en dan strekt dat weer voorbij. Heel vreemd allemaal. Gerben is ondertussen ook thuis van de crèche. Hij heeft een ernstige bronchit. Maar goed dat Stijn familiaal verlof heeft gekregen op zijn werk want zelf ben ik nog niet in staat om de hele dag voor hem te zorgen. Vooral het feit dat ik hem niet kan pakken (6 weken niet heffen) valt me zwaar. De verpleger komt ook nog dagelijks een spuit zetten en mijn wonde verzorgen.
Al bij al voel ik me vandaag goed. Heel goed zelfs. Zeker als je weet dat ik naar huis mag! J Ja echt waar, ik ga naar huis vandaag. Er moet thuis wel nog steeds een verpleger komen om dagelijks een prik te zetten en de wonde te spoelen en een nieuwe wiek steken. Om 14u mag je normaal de kliniek verlaten Vandaag is mijn 8ste dag in de kliniek, maar denk je dat de diëtiste die moet vertellen wat en hoe het zit met eten al bij me is geweest? Ben je gek! Na verschillende keren bellen komt ze dan toch om 14u15 mijn kamer binnen. De dingen die ze te vertellen heeft komen natuurlijk te laat, daar was ik ondertussen zelf al achter! Dus bedankt voor je veel te late bezoek, maar ga nu maar, ik ga naar huis!
Nog es bedankt aan al de mensen die aan me gedacht hebben en iets van zich lieten horen of me verblijden met een bezoekje! Het zijn moeilijke, zware en pijnlijke dagen en nachten geweest. Door de operatie en zeer minimale voeding voel ik me erg zwakjes en heel moe. Nu ga ik enkele dagen echt rust nemen en veel tijd en liefde geven aan mijn man en zoontje. J
Nota: Als ik de stukken tekst hier nalees van na de operatie valt het me op dat er erg veel spelfouten instaan. Mijn excuses hiervoor, ik denk dat het komt door de vermoeidheid of de nasleep van de narcose?
Naar huis gaan is alweer niet voor vandaag. Vooral de wonde in mijn buik is nog slecht en pijnlijk. Mijn zin en moed zakt met de dag dieper. Ook het gemis van Gerben begint zwaar door te wegen. Je ziet ook bij hem dat het moeilijk begint te worden dat zijn mama er niet is. Ik zie hem wel vaak in het ziekenhuis, maar dat is niet hetzelfde. Bovendien ben ik nog zo vaak slecht dat het manneke niets aan me heeft. Ook vandaag voel ik me niet schitterend
Na de twee saaie feestdagen komt er nu ook nog het weekend aan, ook dan is het doods in het ziekenhuis. Alles draait verder met een minimum aan dokters en verplegende. Dr. Hourlay is wel even langs geweest. Blijkbaar is het gat dat er achtergebleven is na de sonde, van binnenuit helemaal ontstoken. De huid eromheen is heel hard en vuurrood. Er moet nu 2x per dag een sonde in, uitspoelen met Isobetadine en dan een wiek erin Dat is echt geen goed nieuws. Maar nu weet ik wel meteen weer vanwaar die pijn kwam aan mijn buik die met de dag erger was. De vlekken aan mijn rug, daar kijkt hij in de rapte eens naar om te concluderen dat het zijn winkel niet is en hij er niets aan kan doen. Daar ben ik natuurlijk niet mee geholpen! Eigenlijk ben ik dus nu een stukje terug naar af. De pijn in mijn nek die leek op een stijve nek in het begin, trekt nu ook door naar mijn schouders. Het is dus geen stijve nek maar eerder verrokken ofzo. Tegen deze pijn krijg ik 2x per dag een Voltaren supo. De gele pudding die ik krijg komt ondertussen ook mijn keel uit en bij alles wat ik eten ben ik nadien +/- een kwartier misselijk. Als men nu zou vragen of ik deze operatie nog ooit laat doen, dan is het antwoord een dikke vette NEE!
Op dit moment ben ik nog steeds in de kliniek, aan het herstellen van de GBP operatie. De afgelopen dagen waren zwaar en pijnlijk en ik was zeker niet de aangenaamste persoon Maar er zijn toch steeds weer die mensen die van je houden en je blijven steunen.
Langs deze weg wil ik toch even mijn ventje bedanken om zo vreselijk goed voor mij en voor ons zoontje te zorgen. Ik moet me echt nergens zorgen over maken, Stijn zorgt echt voor alles. Lieve schat, bedankt voor al die goede zorgen en sorry dat ik niet altijd even lief was
Bedankt aan mijn super mama en papa, zij hebben de afgelopen dagen heel veel tijd en liefde gegeven aan kleine Gerben om het gemis van zijn mama zo goed mogelijk op te vangen. Ondertussen kan Gerben dan ook perfect bomma zeggen J
Natuurlijk wil ik iedereen hier even persoonlijk bedanken, maar daar komt geen einde aan Aan iedereen die me belde, op bezoek kwam, een sms stuurde en gewoon allemaal aan me dachten en een kaarsje voor me lieten branden, bedankt dat jullie er allemaal zijn voor mij
Ja hoor, ook vandaag is het hier weer superdruk NOT! 2 feestdag achter mekaar en dan komt het weekend eraan. Wat weet ik het toch goed te timen om nu hier te zijn! Andere dagen staan ze voortdurend voor je deur om koorts te meten, suiker te prikken en bloeddruk te meten. Maar op een feestdag moet dat toch niet! Ik erger me hier natuurlijk weer mateloos aan. Ik ben echt niet dol op ziekenhuizen, maar ja, wie wel hé.
Na lang zagen en klagen over de pijn in mijn sonde, komen ze deze verzorgen. Zoals altijd trekken ze dan een stuk draine naar buiten en knippen ze een stuk af. Maar vandaag valt er niets meer te knippen, de draine is er nu helemaal uit! Zalig. Het gat in mijn buik moet wel nog openblijven en dat ziet er echt niet fraai uit.
Stijn komt aan en heeft Gerben bij. Zalig om meteen mijn 2 mannen bij me te hebben. Stijn is dan ook een echte lieverd, na de operatie kwam hij aan met een doosje, er zat een Pandora geboorte bedel in. Hij koos de geboortesteen van de maand april, hij geeft deze omdat ik met de operatie de geboorte van een nieuw en ander leven tegemoet ga. Wat is hij toch een lieverd!! Gerben begint zich, ondanks het speelgoed dat we van thuis mee hebben, natuurlijk al snel te vervelen. We gaan met hem naar de kinderafdeling, daar is een toffe speelzaal. Hij is er door het dolle heen! Hij geniet werkelijk om daar eens flink te ravotten. We krijgen hem dan ook maar met moeite terug mee.
Deze ochtend probeerde ik een boterham met zachte smeerkaas te eten. 27000 keer knabbelen voordat ik inslikte. Het laatste wat we willen is filevorming van voedsel in mijn splinternieuwe maag! Het bammetje gaat goed binnen, maar ik besef dat buikje er niet blij mee is. Er komt stevig protest in de vorm van pijn en een algemeen mottig gevoel. Vers brood is duidelijk niet welkom in mijn buik. Tja, langzaam aan verwerkt mijn maag de boterham. Ik heb al een paar dagen zin in cola light. Zin om eens een goede slok te drinken. Ik weet dat ze het afraden, maar wie niet waagt Ik pak het blik en drink 3 slokken. Ik voel de drank naar beneden glijden en 2 seconden later, blub, daar is ie weer, en dan nog wel in schuimende vorm! Ok, bruisende dranken worden ook niet geapprecieerd daar beneden. In de namiddag heb ik terug erge pijn aan de sonde en de regio eromheen. Na een poosje vraag ik dan toch om een spuit tegen de pijn. Vermoedelijk heb ik me te erg geforceerd door met Gerben te spelen, te vaak bukken en hier en daar iets optillen. Rond 14u komen mijn ouders Gerben ophalen. Eigenlijk maar goed ook, ik moet echt terug rusten. Tegen de avond aan voel ik me weer beter. Ik heb ondertussen nog wat rode vlekken bij gekregen op mijn rug en benen. De jeuk betert ook absoluut niet en de vlekken zijn opgezwollen en gloeien. Er is duidelijk een ontsteking aan de gang. Ik ben het ondertussen moe dat ze hier niets aan doen en vraag om een dermatoloog. Dit zien ze duidelijk niet zitten! Jammer dan, morgen wil ik hier een dermatoloog of ik ga heel onaardig worden. Ik zit hier nu mee sinds maandag en ondertussen is het vrijdag! Hoog tijd lijkt me om er iets aan te doen. Ik laat de vlekken zien aan enkele mensen die op bezoek komen, ze reageren allemaal geschokt. Het ziet er blijkbaar echt niet goed uit, maar ik zie het zelf niet, ik voel het wel. Stijn haalt een spiegel en nu zie ik hoe erg het werkelijk is. Nu mogen ze er zeker van zijn dat er morgen een dermatoloog zal komen, punt aan de lijn!
Bij het avondeten zit een potje gele pudding! Whoehoe, lekker! Vol zin begin ik eraan, en wat proeft mijn mond, onder de pudding zit rijst! Rijstepap dus?! Meteen moet ik het uitspuwen en het potje laten staan. Mijn maag en ik zijn ondertussen vrienden aan het worden en ik weet dat dit niet goed ontvangen gaat worden. De rijst gaat samenkoeken en voor problemen zorgen. Zijn het hier nu kiekes in de keuken of kiekes van verpleegsters?
Ondertussen heb ik beslist dat het wel tijd begint te worden dat ik naar huis ga, maar op de één of andere manier hebben ze daar nog geen oren naar. Morgen komt de dokter en dan zal ik eens flink onderhandelen of ik morgenavond in mijn eigen overheerlijk zacht waterbed lig te slapen of niet. Duimen maar zou ik dus zeggen! J
Wat je zeker nooit mag doen is ervoor zorgen dat je in een kliniek ligt op een feestdag of weekend, er is hier dan werkelijk geen kat te bespeuren! Maar goed dat het dag na dag beter gaat, want het draait hier vandaag echt maar op halve kracht. In de voormiddag komt Dr. Hourlay even op bezoek en hij beslist dat ik mag beginnen eten. Nu moet ik eerlijk zijn, zondag zag mijn buikje het laatste voedsel en ondertussen is het donderdag. Mijn maagje begint echt naar eten te verlangen J
Ik krijg een tas tomatenbouillon en een potje yoghurt natuur. Na 6 koffielepels soep krijg ik weer pijn. Blub, een boertje en de helft van de soep komt me terug vriendelijk begroeten Ok, ik zal het moeten leren, kleine buik, daar gaan niet veel in en wat te veel is krijg je gewoon terug! De pijn aan de sonde is ondertussen weer wat erger geworden Het infuus mag er wel uit maar de sonde niet! Bah. De vlekken op mijn rug worden ook alsmaar groter, roder en zijn nu echt opgezwollen. Ongeveer elke verpleegster kijkt ernaar en ook de dokter. Niemand kan zeggen wat het is of wat eraan te doen. Vermoedelijk ben ik allergisch aan iets dat ik hier krijg, maar wat? Ze beslissen dan ook lekker om er helemaal niets aan te doen! Leuk is dat, dan ben je in een ziekenhuis, krijg je de één of andere huidinfectie, doen ze er niets aan! Ik krab me ondertussen de pleuris van de jeuk!! In de namiddag komen ze weer af met een potje yoghurt natuur en een kop koffie. Gisteren ondernam ik al een poging om die yoghurt op te eten maar ik krijg het er echt niet in! Niet te vreten dat ding, dus drink ik enkel de koffie uit en eet nog wat soep van deze middag. Het gaat alweer veel beter met eten. De soep in tevreden in mijn kleine buik en komt niet meer terug! Goed bezig hé. Stijn is ondertussen een nieuwe weegschaal gaan kopen, de onze had geen zin meer om te werken. Meteen even erop springen en ja hoor, 2 kg heeft alvast besloten om mijn lichaam te verlaten! Nu maar hopen dat die andere kilos ook gaan volgen J
