|
Woensdag 20 juni
Fécamp St. Vaast La Hogue: 68 Mijl
Wekker om 6u30
er staat nog een grote afwas en toen we ons
bed zagen gisteren, zijn we meteen in slaap gevallen
Dus bekijken we eerst nog even de
afstanden voor St. Vaast, wanneer best vertrekken, en vooral, wanneer aankomen,
want in die haven kan je niet altijd binnen.
Voor vanavond zouden de sluisdeuren openen om 21.13 u
(en geopend
blijven tot ca. 2 u s nachts, maar daar gaan we zeker niet voor)
We
vertrekken als eerste van een groepje schepen rond 9u15, Saltwater en 4 NL
schepen volgen een uurtje later. Het is prachtig zeilen, NO-wind, dus ruime
wind, aanvankelijk 2 à 3 bft, dus we motorzeilen enkele uurtjes. Maar vanaf een
uur of twaalf, motor af, en alles verder op zeil. Het wordt 4, het wordt 5 en
zelfs 6 bft. De wind ruimt wat en we gaan voor de wind, maar met de uitgeboomde
fok is het eigenlijk zeer stabiel zeilen, hoewel ik meestal niet zo goed tegen
deze koers kan
we gaan ook zeer snel, we zien een max. van 8,4 kn op het log,
en dat met een high aspect-fokje, eigenlijk geen zeil om op deze koers te
dragen, maar ja, geen zin meer gehad om van genua te wisselen. En eigenlijk
maar goed ook, want als we St. Vaast in het vizier hebben, is het zo aan het
blazen en zijn de golven zo warrig, dat ik goed groggy ben, ondanks de 2
zeeziektepillekes die ik plichtsbewust genomen heb. Ons plan om de pasta nog op
zee te maken en te eten, wordt niet waargemaakt
het zal verder op brood met
kaas moeten voor Kurt (ikke niets meer).
Bovendien zijn we té vroeg
we hebben
de fok al ingerold, en 2 reven in het grootzeil gezet, en nog blijven we 7 kn
varen
Dus op zon 2 mijl voor de kust, blijven we met 6 boten laveren in diep
water, niemand wil (of durft) dichter aanlopen. De zee wordt hier immers vlug
ondiep, en als er nog niet genoeg water staat, heb je kans om op de
oesterbedden of rotsige grond te stoten, en dat wil niemand natuurlijk. De ene
op grootzeil, de andere op een klein ingerold fokje, wij laten ook het
grootzeil zakken, en trekken terug een klein lapje fok open om toch stabieler
met de motor te lopen. Zo mottig als een prei, krijg ik dan nog een ferme golf
gepresenteerd, dus ook nog goed zout als we binnenlopen.
Saltwater, de diepste van de boten, neemt dan het voortouw
en vaart de voorhaven binnen. Als de sluisdeuren opengaan, eerst de lokale
vissers allemaal buiten, en dan kunnen de zeilschepen binnenvaren. Iedereen
tracht een mooi plaatsje te vinden, maar het is goed uitkijken want ook hier
blaast het nog hevig. Om 22 u ligt de vloot veilig en wel binnen. Wat een
tocht. Zeer rustig en zonnig begonnen, en best pittig geëindigd. Nu gaan we
toch echt wel minstens 1 of 2 dagen op rust komen
|
