Het baasje was vrij, het zonnetje deed pogingen door te komen en er stond bijna geen wind. Dat was een mooie gelegenheid om eens te gaan kijken bij de Lek in Culemborg. Nog voor tienen waren we al op pad. Het was even zoeken, want er waren weer eens allerlei wegomleggingen. Het is een lekker gebied om met de hond te lopen. Zand, water en gras. Ook veel stenen, maar gelukkig is Arcil niet zo happig meer op stenen. Schelpen en hout hebben nu de voorkeur. Het luisteren ging ook vandaag weer prima. Op een gegeven ogenblik vlogen er een aantal ganzen over en Arcil als een speer er achter aan. Binnen no time was hij een heel eind weg. Maar op ons geroep draaide hij om en kwam met dezelfde noodgang weer terug. Het is een gebied om vaker te bezoeken. In theorie moeten we er met een minuut of twintig kunnen zijn. Zonder wegomleggingen dan.
Gisteravond werd gebeld dat de puppy-cursus niet doorging. Dus besloten we vanmorgen, omdat het mooi weer was, naar de Loonse en Drunense Duinen te gaan. Naarmate we zuidwestelijker kwamen werd het wel wat grijzer, maar de temperatuur was zo'n 13 graden. Heerlijk wandelweer zolang het maar droog blijft. Arcil begint, tegen dat we de weg naar het parkeerterrein oprijden al voorzichtig te kwispelen en als we dat daadwerkelijk doen is hij bijna niet meer te houden. Dan staat hij te dansen en te springen. Klein meisje tegen haar vader, naar Arcil wijzend; "Kijk eens papa, dat hondje kan dansen, papa kijk dan". De route begint bij een zandheuvel, waar we Arcil iets te vroeg hebben losgelaten, want hij was helemaal door het dolle heen door die vrijheid en rende alle kanten op behalve de goede. Na heel wat gedoe hadden we hem eindelijk in de goede richting en was het verder een voorbeeldig luisterend hondje. Als we hem, na verloop van tijd, riepen tijdens het spelen met andere honden, kwam hij braaf aangerend. Het leek wel poedeldag vandaag. We kwamen onder andere 2 hele kleine poedeltjes tegen, waarvan de baasjes bang waren dat die grote hond hun hondjes wat aan zou doen. Dus Arcil maar even aangelijnd en gewacht tot ze uit het zicht waren. Een eindje verderop zagen we een volgens het baasje "verwijfde poedel". Dat was een grote zwarte met de poten, lijf en kop getrimd en opgesmukt met blauwe versierselen, zoals blauwe strikjes om de oren. Het vrouwtje zag ook ergens dat 2 honden uit elkaar werden gehaald, op de vraag van het baasje waarom dat was, antwoordde het vrouwtje; "Dat is omdat ze bewegingen maken als zijnde gehuwd". Toevallig had het baasje gisteren verteld dat dit in militaire dienst zo genoemd werd, als er sprake was van ontucht.
Wat is vrouwtje trots op Arcil. Ze zijn al een tijdje heel druk bezig met oefenen met 'niet trekken aan de lijn'. Het kwartje lijkt te gaan vallen. Er moet nog wel voor beloond worden, maar het is al bijna genoeg dat het vrouwtje haar hand naar de jaszak doet. De mensen op straat moeten wel denken dat het vrouwtje erg lief is, want dan kijkt Arcil in een soort van aanbidding schuin omhoog en loopt al trippelend netjes mee. Maar de schooier weet natuurlijk waar de brokjes zitten. En als het te lang duurt voor de beloning komt, dan springt hij er maar vast naar. Dat is ook weer niet de bedoeling. Ondertussen houdt het vrouwtje hele kletsverhalen tegen Arcil. "Goed zo, nog even een klein stukje. Ja hoor, je kan het wel. Nee, niet zo trekken. Nog even, tot de brievenbus", enz. enz. Dat heeft het vrouwtje al heel wat meewarige blikken opgeleverd. Maar ook hele lieve lachjes. Als de beloning binnen is, dan vindt meneer dat hij wel weer z'n gang kan gaan en trekt weer dat het een lieve lust is. Maar hij komt wel vlugger als het vrouwtje "Volg(en)" zegt. (Als er tenminste niet iets veel boeiender in de buurt is.) Vandaag was het weer van dat vreselijk miezerige weer, maar ze hebben braaf alle keren geoefend tijdens het lopen. En vandaag zijn ze ook weer Belle, de New Foundlander tegengekomen. Dat is ook een pup (van een maand of drie), maar die is al groter dan Arcil. Die hebben even gesnuffeld en om elkaar heen gedraaid en gesprongen. Het springen kwam voornamelijk van Arcil. Maar zowel aan de honden als de vrouwtjes was het weer af te lezen. Ze waren allemaal lekker 'bebaggerd'. Maar toch heeft Arcil van de lente geproefd. Vooral de krokussen vindt hij erg lekker en dan voornamelijk de paarse.
Het is heel vies weer vandaag en dan gaat het vrouwtje van alles
verzinnen om mij bezig te houden. Want van lekker buiten lopen komt
niet veel. Vanmorgen hebben we nog wel een aardig stuk gelopen, maar
zelfs ik vind het nu te vies om een poot buiten te zetten. Niet meer
dan nodig in ieder geval. Als je dan weer binnenkomt word je stevig
afgedroogd. Dat is op zich wel een leuk spelletje, maar het vrouwtje
vindt dat minder leuk. Want dan probeer ik de handdoek uit haar handen
te trekken en daar gebruik ik alles bij wat ik maar kan verzinnen,
poten, bijten of ik gooi me op de grond. Vanmiddag gingen we in de
garage spelen met de tennisbal. Het vrouwtje gooide hem, via een
stuiterbal op de grond, tegen de garagedeur en dan ging ik erachteraan.
Een paar keer plukte ik hem zo uit de lucht. Dat wilde het vrouwtje wel
op een foto hebben. Dus ze gooide de bal en pakte dan gauw het
fototoestel, maar ik was haar iedere keer te vlug af. Uiteindelijk
hield ze, behalve foto's met een hele hoop garage en halve honden, deze
over. Hij is wel niet geweldig en de tennisbal moet je er ook bij
denken, maar het gaat om het idee en de pret. En dat hadden we.
Wat de baasjes vandaag weer voor me in petto hadden!!! Het leek allemaal leuk te worden, want zowel het baasje als het vrouwtje deed de jas aan. Meestal betekent dat, op de auto na dan, iets leuks. Maar ze reden naar een hele drukke plek. Daar tilde het baasje mij uit de auto en voor ik er erg in had, was het vrouwtje weg met de auto. Toen ging ik met het baasje een trap af en door net zo'n tunnel als op puppy-les, alleen was deze veel groter. We konden er makkelijk door en nog meer mensen. De wand was hier heel mooi beschilderd (graffiti, zei het baasje). Daarna moesten we een hele steile trap op, daar heeft het baasje me weer opgetild. Toen we boven kwamen liepen we naar een heel lang geel ding en gingen er in. Dat was best eng en ik moest er helemaal van bibberen. Eerst gingen we vlakbij een uitgang zitten, maar daar kwamen allemaal mensen langs en ik bleef maar bibberen. Dus gingen we toch maar een coupé in. Dat was wel een beetje leuk, want daar zaten allemaal mensen en die kon ik lekker besnuffelen toen we erlangs liepen. Eindelijk ging het baasje ergens zitten en heb ik me onder de stoel verstopt. Het baasje vindt het wel wat met mij op stap te zijn, want dan krijgt hij best wat aandacht van jonge meiden. Opeens ging er een fluit en ging dat ding rijden. Dat gaf een raar geluid en af en toe kwam en zo'n zelfde geel ding langs met een hoop herrie en dan moest ik weer bibberen.Gelukkig stopte hij na 10 minuten en gingen we er weer uit. Daar stonden we, zonder vrouwtje en zonder auto. Hoe moest dat nu? Zouden we terug gaan lopen? Maar nee hoor, we gingen naar de andere kant en daar stond weer zo'n ding. Gelukkig waren we snel weer terug, want ik vond het helemaal maar niks . Toen we weer uit dat ding waren bleven we op het perron staan. Dat bleek te zijn om op het vrouwtje te wachten, want die was er ineens ook. Maar nog gingen we niet weg van die enge dingen, want ze wilde weer eens foto's maken.
Toen we eindelijk weggingen en buiten het station waren, ging het vrouwtje wéér weg. Het baasje zegt dat ik tekeer ging alsof ik gekeeld werd. Later bleek dat ze de auto ging halen en het vrouwtje had me ook gehoord, want die zei later dat ik gilde als een mager speenvarken. Toen we dan in de auto zaten zeiden ze dat dit hele gedoe een oefening was geweest en dat er duidelijk nog veel geoefend moet worden. Want van de zomer moeten het baasje en ik met de trein naar ons vakantieadres en gaat het vrouwtje (met de spullen) met de auto. Want die is te klein om alles tegelijk in te vervoeren. Daar ben ik dan mooi klaar mee.
Gistermorgen was het zulk lekker weer dat het plan werd opgevat de voorgenomen tocht naar de vader en broer van het vrouwtje te maken. Die wonen vlak bij de zee. Ze hebben ook een hondje, Jacco. Die kon dan, samen met de broer (Henk) van het vrouwtje, mooi mee naar het strand. Gewoontegetrouw reden ze via de A9, om er bij het Rottepolderplein achter te komen, dat heel veel mensen er speciaal op uitgegaan waren om naar een neergestort vliegtuig te kijken. Helaas hadden ze daar niet aan gedacht, anders waren ze wel via een andere weg gereden. Uiteindelijk hebben ze dik anderhalf uur over 100 kilometer gedaan. En naarmate ze verder kwamen ging het weer over van een mager zonnetje naar wat gemiezer en regen.. Maar Arcil hield zich prima.
Aangekomen op de plek van bestemming kwam hen al een luidkeels geblaf tegemoet. Dan is Arcil ineens weer een heel klein hondje. Jacco was het er duidelijk niet mee eens dat er een andere hond zich op zijn territorium waagde. Hij bleef maar proberen Arcil weg te blaffen. Na een kopje koffie zijn we naar het strand vertrokken waar we ook met zusje Thea van het vrouwtje afgesproken hadden. En ondertussen miezerde het nog steeds. Maar het strand moesten en zouden ze zien. De begroeting van Arcil en Thea was er ėėn van oude maatjes.
Op deze foto's is het niet echt te zien , maar het was behoorlijk druk op het strand, met heel wat honden. Op het strand waren de rollen bij Arcil en Jacco omgedraaid. Arcil had zich kennelijk voorgrnomen Jacco terug te pakken en heeft hem flink achterna gezeten. De arme Jacco wist niet meer hoe te ontkomen aan een ontketende Arcil en probeerde baasje Henk zover te krijgen dat die hem optilde. Jacco is een heel klein hondje met een heel groot ego volgens zijn baasjes. Normaal gesproken vliegt Jacco achter alle honden aan, maakt niet uit hoe groot ze zijn. Maar nu was hij aan de beurt. Later waren ze hier en daar toch wel leuk met elkaar bezig en hebben ze samen een koekje uit het zand opgevist en gedeeld.
De flexlijn is kapot. Gisteravond ging het baasje nog even met Arcil
lopen. Na een kwartiertje ging de bel en stond het baasje gebogen over
Arcil voor de deur. Ongeveer 200 meter van huis was de lijn
kapotgegaan. De eerste gedachte was dat Arcil hem doorgebeten had, want
hij heeft er nogal een (t)handje van in de lijn/riem te bijten. Maar
het punt waar de lijn was kapotgegaan zat zodanig dat Arcil er
onmogelijk bij kon. Het zal wel komen door de kracht van het harde en vele trekken. Het gevolg was wel dat het baasje Arcil het stuk
terug heeft moeten dragen. Aan de halsband meenemen ging niet. (Over aan de voet volgen zullen we het maar helemaal niet hebben). Daar had
Arcil geen trek in en ging dus maar op de grond liggen. En dan is 200
meter een behoorlijk eind met zo'n 20 kilo in je armen. En vandaag
moest er dus weer "ouderwets" gewandeld worden, maar dat ging eigenlijk
boven verwachting. Alleen vanmiddag was er een klein probleempje. Dat
kwam door een jongen van een jaar of 9 die een voor hem te grote hond
uitliet. Hij kon de hond niet houden en werd meegetrokken toen die op
Arcil afkwam. Doordat ze aangelijnd liepen werd dat een grote wirwar
van riemen. Op een gegeven moment zaten het vrouwtje en de jongen zo
ongeveer als in een film aan elkaar geknoopt. Met wat kunstgrepen heeft
het vrouwtje de boel toch weer uit elkaar gekregen.
Gistermiddag zijn we eerst naar pa- en ma- baasje geweest, en daar
heeft Arcil weer een mooi speeltje gekregen. Arcil kent daar ook de weg
al. Vanuit de auto liep hij regelrecht op de voordeur af en heeft
ma-baasje eens flink begroet. Daarna zijn we naar de Loonse en Drunense
Duinen gegaan en dat was weer een groot feest. Het was prachtig weer
voor een wandeling. Als we het parkeerterrein oprijden wordt Arcil tegenwoordig al
wild en wil dan wel dwars door de ruiten heenspringen. We kwamen gelijk
al een klein, heel gehoorzaam hondje tegen. Als zijn baasje maar met
één vinger bewoog deed het hondje al wat het baasje wilde. En Arcil
stond daar als een indiaan uit een stripverhaal om heen te springen en
een regendans uit te voeren. Toen er een paar paarden aankwamen hebben
we Arcil maar weer even aangelijnd. Even verderop kwamen we een
hazewindhond tegen en wilde Arcil wel eens proberen of hij het daarvan
kon winnen. Na een minuut of vijf moest hij toch zijn meerdere erkennen
en met de tong uit de bek kwam hij uithijgen. Toen waren we pas aan het
begin van de wandeling. Het baasje had nog niet gezien dat Arcil zijn
pootje, af en toe, optilt bij het plassen en wou dat ook wel eens zien.
Maar daar had Arcil het kennelijk veel te druk voor en dus zou het
baasje dat deze wandeling niet meemaken. Na een tijdje rustig te hebben
gewandeld kwamen we de hazewindhond weer tegen en weer werd er een
wedstrijdje aangegaan. Arcil had nog steeds niet in de gaten dat hij
dat toch niet kan winnen. Hij kreeg zelfs supporters langs de kant die
hem aanmoedigden, maar ondertussen ontmoedigden door te zeggen dat hij
het toch niet kon winnen. Uiteindelijk kwam hij volledig uitgewoond bij
ons terug en zijn we maar heel rustig blijven staan, met Arcil aan de
lijn, tot hij uitgehijgd was. Op de zandvlakte heeft Arcil zichzelf
uitgenodigd voor een potje lummelen. Daar waren een aantal mensen met
een bal aan het overgooien en Arcil ging proberen de bal te vangen,
maar dat lukte toch niet. Maar goed ook, ant het was een nogal zware rugbybal.
Toen we bijna bij het beginpunt terug waren
kwamen we nog een herdershond tegen en dat werd ook nog een wild
spelletje. De herdershond liep bijna het baasje omver en we horen het
baasje van de herder nog lachend zeggen: "Ja, ze kijken nergens naar".
Toen we verder wilden lopen ging Arcil toch nog even de herdershond
achterna en toen we ons omdraaiden om hem terug te roepen, zagen we hoe
het baasje van de herder een prachtige salto over Arcil heen maakte.
Een beetje gegeneerd lachend schudde hij het zand van zich af.
Tsja, ze kijken nergens naar.
Tot
slot wilden we nog even wat gaan drinken in restaurant de Roestelberg
en gingen, voor het eerst met Arcil, naar binnen. Daar waren ze bezig
de boel om te bouwen voor een carnavalsfeest die avond. Daardoor was
het er er nogal lawaaierig en het was er ook erg warm. Buiten was het
nog steeds lekker weer, dus zijn we buiten maar wat gaan drinken.
Arcil en het vrouwtje zijn al voor de derde dag met zijn tweetjes geweest. Verveeld hebben ze zich niet. Arcil is druk bezig geweest de tuin nog wat verder om te spitten en daardoor ook het vrouwtje bezig te houden. Want schone pootjes hield hij daar niet aan over. Volgens het vrouwtje zit de stofzuigerzak vol met aarde en dreigt de afvoer verstopt te raken door het zand dat met het uitspoelen van de dweil door de gootsteen verdwijnt. Vanavond heeft Arcil geholpen een appeltaart te bakken voor als het baasje morgen thuiskomt. Dat helpen bestond uit om een hoekje van de keuken liggen kijken of alles goed ging en vooral niet in de weg lopen.
Hou ik het niet netjes schoon?? En natuurlijk de boel even opruimen als er iets op de grond valt, maar jammer genoeg gebeurde dat niet zo vaak.
Eigenlijk zou het baasje vanavond weer thuiskomen, maar hij belde op
dat het
vliegtuig uit Sofia een uur vertraging had. Dat kwam niet goed uit want
in Praag moest hij overstappen en dat vliegtuig was al weg toen ze
landden. En nu moet hij de nacht in Praag doorbrengen en komt hij
morgenvroeg pas thuis. Daardoor kunnen we ook niet naar de
puppy-cursus.
Omdat het baasje een paar dagen naar het buitenland (Bulgarije) is voor
zijn werk moeten Arcil en het vrouwtje zich de komende dagen met z'n
tweetjes vermaken. Maar eigenlijk missen ze het baasje alleen 's avonds
maar en vrijdagavond is het baasje weer terug. Dan gaan ze vast wel
weer leuke dingen doen, zoals een mooi bos opzoeken. Vanmorgen vroeg
heeft het vrouwtje het baasje naar de trein gebracht. Dat vond Arcil
wel gek, want anders gaat alleen het baasje weg en het vrouwtje weer
naar boven, maar nu gingen ze allebei weg. Maar gelukkig kwam het
vrouwtje snel weer terug. Om 9.30 uur zijn ze lekker een
stuk gaan lopen, de weg richting molen. Dan komen ze ook
langs de speeltuin met kinderboerderij(tje). Daar zijn wat kippen, een
haan,
verschillende soorten eenden en ganzen en nog wat schapen. Vanmorgen
zagen ze daar de eerste lammetjes lopen, waarvan er één in zijn
onhandige wankelheid een emmer water omstootte en drijfnat troost zocht
bij zijn moeder. Wel zielig, maar zo lief. Het was lekker weer,
wel koud. Het wandelt de ene keer wat prettiger dan de
andere, maar vandaag ging het prima. Goed doorlopen zonder al te veel
te trekken. Arcil liet zich zonder al te veel problemen van de (volgens
het vrouwtje) vieze dingen weghalen. 's Middags werd het nog beter
weer en zijn ze eens over de dijk gaan wandelen. Er was gelukkig niet
zo veel verkeer, want Arcil heeft nog wel de neiging auto's na te
springen. Het wordt zo langzamerhand een aardige krachttoer om hem, in
een dergelijk geval, onder controle te houden, want het "hondje" wordt
behoorlijk sterk. En thuisgekomen mag Arcil even bijkomen
van de vermoeienissen en indrukken met een lekkere kluif. Het vrouwtje is benieuwd of Arcil vanavond, op één of andere manier, in de gaten zal hebben dat het baasje niet thuiskomt.
Arcil heeft vandaag, 6 maanden en 2 dagen oud (dit voor de annalen), voor het eerst zijn pootje opgetild bij het plassen. Dat was best wel een komisch gezicht. Het vrouwtje stond er een beetje bij te grinniken en prees Arcil; " Zo, jij wordt al een grote hond. Wat goed van jou." Arcil keek haar niet begrijpend aan, maar bedacht ondertussen dat hij kennelijk iets gepresteerd had, waar vast wel een beloning uit te slepen viel. En ging dan ook maar vast zitten , met z'n koppie schuin omhoogkijkend. Natuurlijk kreeg hij een beloning, want tegen zo'n lief vertederend koppie is het vrouwtje niet bestand. Later tijdens de wandeling deed hij het nog een keertje en keek weer hoopvol omhoog. Dat heeft het vrouwtje, met het oog op de vele plasjes die ongetwijfeld nog gaan volgen, toch maar onbeloond gelaten.
Vandaag is Arcil alweer een half jaar oud. Gisteren zijn we bij de dierenarts geweest om te laten kijken of alles gaat zoals het moet. We hadden o.a. vragen in verband met de ontlasting. Hij poept wel 5 à 6 keer op een dag en dat is regelmatig aan de dunne kant. Advies gekregen een ander merk voer te proberen en 2 i.p.v. 3 keer per dag eten te geven. Het wisselen is helemaal klaar. Gewicht 19.6 kilo. Zou een kilootje af mogen. Geen vreemde dingen geconstateerd.
Vanmorgen vroeg was het weer cursus en alweer vreselijk koud. Gelukkig stond er weinig wind en in het gedeelte van het terrein dat in de zon lag was het goed te doen. Opvallend was dat de aanwezige mannen, met de handen in de zakken, stonden te koukleumen aan de kant en de vrouwen het werk mochten doen. Één van de vrouwen riep dan ook: "Stelletje watjes" . Het "watje" van de dame in kwestie besloot daarop dat hij net zo goed in de auto kon gaan zitten, aangezien hij toch al tot watje benoemd was. Later wist hij, pesterig, te melden "dat het heerlijk warm was in de auto". De cursus bestond voor een groot gedeelte met "lopen aan de lijn" voor en achter mensen met andere honden langs. Degenen die niet aan de beurt waren werden geacht de aandacht van hun eigen hond vast te houden. De aandacht van Arcil gaat voornamelijk uit naar de bodemgesteldheid. Daar vindt hij van alles, van schroeven, stukjes elektriciteitsdraad en nog veel meer. Het lopen zelf gaat, zolang er een beloning voor z'n neus hangt, redelijk. Verder had meneer besloten het aanrecht aan een grondig onderzoek te onderwerpen door een poging te doen er bovenop te springen. Dat lukte tot en met 3 poten, maar viel toen toch door de zwaartekracht terug.
Moet de bestaande tuin omgeploegd? Wilt u onvindbaar geworden kabels herontdekken? Moet er ook op een kleine ruimte gewerkt worden? Dan is dit iets voor u:
2-armige graafmachine werkt aan één stuk door gazons, bomen en struiken vormen geen probleem grotere takken worden vanzelfsprekend klein gemaakt fungeert ongevraagd ook als bemester draait op water voedt zichzelf met wat loskomt uit de tuin
merk: Drentsche patrijshond type: ARCIL
Kosten: nihil Halen en brengen in overleg Eventueel voor langere tijd
Omdat het zulk vervelend, naar, miezerig en vooral nat weer was zijn
we gisteren lekker in huis bezig geweest met wat spelletjes en
oefenen. We hebben wel onze dagelijkse (verkorte) rondjes gemaakt, maar
met veel minder gesnuffel en andere hondjes zijn we ook niet
tegengekomen.
Het
vrouwtje had voor mij een Kong gevuld met bruin brood, dat zat goed
vastgeplakt, want ze had het ook nog wat nat gemaakt. Maar dat had ze
gedaan zodat ik, terwijl zij de bagger (van het wandelen) aan het
opruimen was, in de bench lekker bezig zou zijn. Want ik vind die
dingen die over de vloer gaan (de stofzuiger en de dweil) zo leuk om
achteraan te gaan. Maar "dat schiet niet op" zegt het vrouwtje. En er
lag toch een hoop bagger. Het vrouwtje zag de bui al hangen en had al
snel besloten om de troep eerst te laten drogen en dan te stofzuigen.
Dweilen kwam later wel. Maar ondertussen moest ze mij bezighouden,
anders word ik klierig, zegt ze. Die Kong is best wel leuk, alleen eerst zaten er lekkere koekjes en brokjes in worst geplakt in. Maar het vrouwtje is bang dat ik een dikke kont krijg, want ik krijg ook al zoveel brokjes als we aan het oefenen zijn. Maar bruin brood is ook erg lekker. Dat probeer ik ook van het aanrecht te pikken, want daar kan ik ook al bij. Laatst is het me een keer gelukt, maar nou schuiven ze alles naar achteren en zover kom ik (nog) niet.
Soms, als het
vrouwtje het lief vraagt blijf ik mooi zitten, Hier ook maar, want ik wilde graag een spelletje doen. En dat is goed gelukt, want we hebben daarna nog apportje
gedaan en gevoetbald. En hebben geoefend met "pak maar". Dat is iets nieuws,
dat is een heel gemeen spelletje. Dan houdt het vrouwtje wat lekkers in
haar hand onder m'n neus en als ik wil pakken doet ze haar hand dicht.
Pas als ze "pak maar" zegt mag ik het pakken. Maar ik trap er bijna
niet meer in. Ik wacht gewoon, maar dat is wel moeilijk hoor.
Doe je mee met spelen?
Zo, ik heb het toch maar mooi voor elkaar gekregen!
Vanmorgen was het wat grijs miezerig weer, met niet al te veel wind, dus maar weer eens richting molen gelopen. Zo noemen we dat maar. Het is een mooie weg met aan weerszijden bomen en een greppel. De molen zelf is net even te ver weg om iedere dag te lopen. Vorig weekend zijn we een heel eind die kant opgelopen. Je kan eventueel een rondje lopen. Maar dan loop je een groot deel langs een vrij drukke weg. Dus wij keren, ergens halverwege de tijd die we willen lopen, om. Vanmorgen ging Arcil opeens in een heuse jachthonden-houding lopen, stak al snuffelend dwars de straat over en weer terug. Ondertussen was het vrouwtje aan het bedenken wat hij dan toch wel kon ruiken. En opeens stopte Arcil en ja hoor.......daar lag een (leeg) spuitbusje Axe. Maar of dat nou reclame is voor Axe? Want even later vond hij kennelijk wat hij echt zocht.. een hoop paardenstront, waar dan ook onmiddellijk een smakelijke hap van werd genomen.
Vandaag hebben we weer eens een ander bos gezocht. Nou, zoeken was het wel. We hebben een mooi boekje: 'Wandelen met je hond". Daaruit hadden we gekozen voor Renkum. Na (ondanks de TomTom) heel wat zoeken vonden we uiteindelijk een heel klein parkeerterreintje met een heel klein uitgestippeld routetje. Daar hadden we dan 50 km. voor gereden. Het was wel heel rustig in het bosje. En, het belangrijkste, Arcil leek het geweldig te vinden. Een bijkomend voordeel, dat er bijna niemand rondliep, was dat Arcil niet andere honden achterna kon rennen en ons nu keurig in de gaten hield. Af en toe verstopte één van ons zich achter een boom en Arcil moest dan zoeken. Met een beetje hulp door te roepen lukte dat aardig.
Arcil heeft zich ook verstopt.
Hier eindigde het bos en even verderop zijn we omgekeerd.
Toch kon Arcil nog even leuk spelen met deze twee.
Thuis gekomen kwamen we erachter dat in een volgend deel van 'Wandelen met je hond' Renkum was geschrapt. Als we dat hadden geweten!!!!!! Of ons misschien beter hadden voorbereid. Maar ja, het was mooi weer. Dus inpakken en gauw wegwezen. Volgende keer dus wat meer voorbereiding als we een nieuw gebied willen gaan verkennen. Het was voor Arcil ook een wat minder leuke dag, hij heeft weer 2 keer overgegeven in de auto en het kost daardoor ook weer heel wat moeite voor we hem er in hebben. En bovendien is hij tussen gespannen draden prikkeldraad door gesprongen.
Arcil voor het eerst in een restaurant
Jacco
de weg richting molen. Dan komen ze ook
langs de speeltuin met kinderboerderij(tje). Daar zijn wat kippen, een
haan,
verschillende soorten eenden en ganzen en nog wat schapen. Vanmorgen
zagen ze daar de eerste lammetjes lopen, waarvan er één in zijn
onhandige wankelheid een emmer water omstootte en drijfnat troost zocht
bij zijn moeder. Wel zielig, maar zo lief. 
Het wandelt de ene keer wat prettiger dan de
andere, maar vandaag ging het prima. Goed doorlopen zonder al te veel
te trekken. Arcil liet zich zonder al te veel problemen van de (volgens
het vrouwtje) vieze dingen weghalen. 
wordt
behoorlijk sterk. En thuisgekomen mag Arcil even bijkomen
van de vermoeienissen en indrukken met een lekkere kluif. 
Hier eindigde het bos en even verderop zijn we omgekeerd. 
