Met het korten worden van de dagen worden ook de Vlas fietstochten ingekort.
Vandaag gaat het richting Ardooie, Koolskamp naar Eegem voor de tussenstop. Na de stop fietsen we door Pittem, dan richting Meulebeke maar halfweg slaan we af om binnendoor terug te fietsen naar Izegem.
Ondanks het vrij koude weer toch een grote opkomst (40 deelnemers).
in bijlage een beeld van de fietstocht en de gpx file van deze rit.
11 november valt dit jaar op een maandag, het laatste lange weekend voor het eindejaarsverlof.
We trekken er op uit naar de Oostkantons. Op zaterdag komen we toe op het recreatiedomein Worriken aan het meer van Butgenbach, middageten doen we in het bijhorende restaurant (goede prijs/kwaliteit verhouding).
Op dit domein zijn er zowel seizoensplaatsen als trekkersplaatsen te huur. Er zijn tevens chalets te huur, voor 2 tot 6 personen. Naast het eigen restaurant is er ook een zwembad (met sauna) en infrastructuur voor zaalsporten aanwezig. Er word geen drinkwater gewonnen uit het meer, vandaar dat allerhande waterrecreatie toegelaten is.
Er zijn diverse verblijfsformules mogelijk; enkel overnachting, overnachting met ontbijt, half- of volpension... voor elk wat wils dus. Wij kozen Worriken omwille van de ligging aan de 'Quervennbahn', een voormalige spoorweg die recent omgevormd werd tot fietspad. Deze kan gevolgd worden oostelijk zowel als westelijk en kruist een paar kilometer westelijk met de Vennbahn die zowel naar het noorden als naar het zuiden gevolgd kan worden (richting Aachen of richting Groothertogdom Luxemburg). Voor fietsuitstappen vanuit een vaste uitvalsbasis heel geschikt.
We nemen s'namiddags het fietspad richting Malmedy, maar daar aangekomen slaat het weer om en krijgen we korrelsneeuw te verduren. Uit vrees voor erger (zoals ons werd voorspeld in de receptie van Worriken) maken we rechtsomkeer en fietsen terug naar Butgenbach. We hadden dit fietspad verder willen volgen tot Coo, maar dit zal voor een andere (zomerse?) gelegenheid zijn. Ook Stavelot ligt op dit fietspad, met de abdij die een bezoek meer dan waard is. (ook museum met als thema het circuit van Franchorchamps). Bij onze terugkeer in Worriken hebben we 37km op de teller.
Op zondag stralende zon maar de nachtvorst heeft zich laten gelden, het is bitter koud. We stellen ons fietsuitstapje uit tot 10 uur en vertrekken pas dan -goed ingeduffeld- op de Quervennbahn richting Weywertz. Vandaag volgen we die niet verder naar Malmedy maar slaan bij de kruising met de Vennbahn noordelijk af naar Monschau. Ook dit is een mooi stukje fietsen door de hoge venen. Ter hoogte van het voormalig station van Monschau nemen we het (steile) fietspad bergaf naar de 'Altstadt Monschau'. Het is er onverwacht druk, pas bij het derde restaurant waar we ons aanmelden is er nog plaats vrij.
Nadien wandelen we door het stadje, niet voor de eerste keer, we zijn er ook eens naartoe gefietst vanuit Eupen. (voor wie wat verder naar het noorden wil fietsen; het fietspad loopt door tot in Aachen, met onderweg het pottenbakkersmuseum in Raeren dat een bezoek waard is en nog wat verder noordelijk het mooie stadje Kornelimunster en uiteraard is Aachen zelf ook het bezoeken waard. (Oktober 2017 zijn we op stap geweest in die streek, zie in het archief). Na de wandeling door Monschau nemen we dezelfde weg terug, vanuit het centrum is het zwoegen bergop naar de aansluiting met de Vennbahn. Op de terugweg laat de zon het stilaan afweten, de laatste -van de 60- fietskilometers leggen we af in de avondschemering.
Op de laatste verlofdag (maandag) hadden we het fietspad in oostelijke richting (naar Duitsland) willen volgen, maar rijp en een kille mist nopen ons ertoe dit uit te stellen tot een volgende gelegenheid. We nemen dan maar de camper om naar Kronenburg en Stadkyll te rijden, de stadjes in Duitsland die we met de fiets wilden bezoeken.
Ter info; richting Duitsland is de spoorweg omgevormd tot fietspad tot aan de kruising met de lijn Keulen-Trier in Junkerath, daar kan dan de Kylltalradweg gevolgd worden die loopt tot aan de monding van de Kyll in de Moezel.
Kort voor Monschau kruist de Vennbahn tevens de Ruruferradweg, een fietspad dat begint bij de bron van de Rur in de hoge venen en eindigt bij Roermond, waar de Rur uitmond in de Maas.
De Vennbahn is tussen Aachen en Trois-Vierges in Luxemburg volledig omgevormd tot fietspad en is met 125km het langste aaneengesloten fietspad op een voormalige spoorweg in Europa.
Op vandaag word er nog een klein stukje spoorweg van de Vennbahn gebruikt voor 'railbikes', zo'n 7km tussen Sourbrodt en Leykaul.
Voor wat (historische) achtergrondinfo over de Quervennbahn; zie txt-bestand als bijlage onderaan.
Aan de Vennbahn is een volledige website gewijd; vennbahn.eu
Voor enkele fotos; klikken op de kleine foto of op de link hieronder.
Vandaag 14 oktober de wekelijkse fietsuitstap met Vlas (vlaamse actieve senioren).
het gaat van de markt Izegem richting Kortrijk maar voor we Kortrijk bereiken slaan we af naar Gullegem, na Gullegem verder naar Moorsele, even richting Dadizele maar waar we de Kezelbergfietsroute kruisen gaat het via dit fietspad noordwaarts tot Ledegem. Daar is de stop voor deze namiddagrit.
Na de stop verlaten we het fietspad en rijden via binnenwegen richting Beitem, via de Zilverberg en Rumbeke terug naar Izegem. Ik haak -samen met andere buurtbewoners- af kort na het kruisen van de E403 om via de kortste weg naar huis te fietsen, met 48km op de teller.
Heel veel geluk gehad met het weer vandaag, zonnig en vrij warm.
Begin oktober, nationale feestdag(en) in China. Ook voor Jessica enkele dagen 'verlof' die we zullen doorbrengen in Milaan. Op woensdag 2 oktober komen we er aan. Het hotel waar we gereserveerd hebben ligt op 2km van de kathedraal van Milaan. Vandaag beperken we ons tot een wandeling -met etentje- door Chinatown.
Op donderdag 3 oktober opnieuw heel aangenaam nazomerweer om Milaan te voet te verkennen.
Onze eerste stop is het Parco Sempione, met de arena (die gesloten is), het aquarium & hydrologisch station, het design museum, de Vredesboog (Arco Della Pace) en het Castello Sforzesco. In dit Castello zijn 9 stedelijke musea ondergebracht met daarnaast nog een aantal culturele instellingen.
We wandelen naar het aanpalende Noord station dat echter veel minder imposant is dan het centraal station. Volgende stop is het Piazza Santa Marie Delle Grazie (met de gelijknamige kerk) en het Museo Del Cenacolo Vinciano met het beroemde muurschilderij van het laatste avondmaal van Leonarda da Vinci. Zowel de kerk als het museum zijn onderdeel van een kloostercomplex. (erkend als Unesco werelderfgoed) Het is slechts een paar honderd meter naar de volgende kerk op onze lijst, de Basilica Di San Vittore Al Corpo.
We komen nu in het gedeelte van Milaan met de oudste gebouwen. De basiliek Sant'Ambrogio is een van de oudste kerken van Milaan, 300 meter verder komen we bij de Basiliek van San Lorenzo Maggiore. Ook deze werd gebouwd met gerecycleerd materiaal (afbraak Romeinse tempels?). Op het plein voor deze basiliek staat een standbeeld van keizer Constantijn (die de vervolging van christenen heeft stopgezet in 313 na Christus) Het plein word afgezet met een rij zuilen, eveneens gerecyleerd uit oudere Romeinse gebouwen Beide kerken dateren van eind 4de eeuw.
Van hier wandelen we ongeveer rechtstreeks naar de kathedraal van Milaan, een van de grootste en mooiste kerken ter wereld. Intussen is de middag voorbij en we besluiten om eerst een hapje te eten. Nadien informeren we naar de mogelijkheden tot bezoek; gaande van een louter bezoek aan de kathedraal tot een combinatie van diverse bezoeken, zowel de kathedraal als de archeologische site eronder, de dakterrassen en het museum van de kathedraal. Omdat een combinatie van alle bezoeken meerdere uren vergt besluiten we om dit morgen te doen.
Het plein voor de Kathedraal is eveneens imposant groot, heel wat gebouwen werden hiervoor afgebroken. Ook de galerij Victor Emanuel II was deel van de stadskernvernieuwing. Deze galerij vormt een verbinding tussen het plein van de kathedraal en het plein voor de Scala, de opera van Milaan. Als laatste bezoeken we nog het het Giardini Pubblici, het stadspark van Milaan. Intussen hebben we reeds heel wat kilometers in de benen en wandelen we terug naar het hotel. (Nog één kerkbezoek onderweg..)
Op vrijdag wandelen we rechtstreeks naar de 'Duomo', wel, bijna rechtstreeks toch, we bezoeken eerst nog de Basilica Di San Simpliciano en de Chiesa Di Santa Maria Del Camine die nagenoeg op onze weg liggen. We opteren voor het combiticket waarmee we alles kunnen bezoeken (in, op, onder de kathedraal). Beginnen doen we met het lastigste gedeelte, we klimmen tot de dakterrassen via een trap met 251 treden..
Vanop het dak is het uitzicht over Milaan indrukwekkend. Helaas is het vandaag overtrokken, de Alpen krijgen we niet te zien. Na de wandeling over het dak dalen we af via een ander trappenhuis. Onderweg worden de bezoekers gesplitst: diegenen met een ticket geldig voor een bezoek aan de kathedraal komen rechtstreeks in de kathedraal terecht, anderen worden via een andere trap naar de uitgang gestuurd.
In de kathedraal is er een trap die je onder de grond brengt voor een bezoek aan de fundamenten van oudere kerken die ooit op deze plaats stonden en een uitstalling van voorwerpen die tijdens opgravingen gevonden werden. Na dit ondergronds bezoek gaan we naar het museum van de kathedraal.
Heel wat kerkschatten te bewonderen, maar de originele houten maquette uit 1529 van de Kathedraal op schaal 1:22 was voor mij toch de blikvanger. (de bouwwerken waren toen reeds decennia bezig).
Het bezoek heeft effectief uren in beslag genomen, we zetten onze wandeling verder met een bezoek aan de kerk Santo Stefano Maggiore en de aanpalende kerk Di San Bernardino Alle Ossa. (met bijhorend ossuarium). Van hier wandelen we tot aan het Teatrale alla Scala, het beroemde operagebouw van Milaan. Het is bijna sluitingstijd als we er toekomen, we besluiten om ons bezoek uit te stellen tot morgen.
We bezoeken nog het Palazzo di Brera, maar mogen slechts een blik werpen in de beroemde bibliotheek, hier is het ook bijna sluitingstijd.. De botanische tuin die bij dit gebouw hoort is wel nog te bezoeken, het museum met tal van beroemde kunstwerken spijtig genoeg niet meer. Tijd dus om terug te keren naar het hotel.
Zaterdag is onze laatste volledige dag in Milaan, we starten met een bezoek aan het Cimitero Monumentale, de begraafplaats voor de gegoede Milanezen... Door de talrijke praalgraven lijkt dit meer op een openluchtmuseum dan op een kerkhof.. Een wandeling over het kerkhof ziet Jessica echter niet zitten zodat we na een korte rondblik verder wandelen richting de Scala, of beter gezegd het bijhorende museum.. We mogen wel een blik werpen in de zaal vanuit een van loges maar meer niet (er word gerepeteerd, mogelijk is dit de reden..). Dit bezoek valt dus wat tegen, we hadden gehoopt ook de zaal en het podium te kunnen bezoeken.
Na het middageten wandelen we richting Castello Sforzesco met de bedoeling om hier nog een museum te bezoeken, bij het mooie weer van vandaag is er echter veel volk op de been (het is ook weekend voor de Milanezen..) en er zijn ook een aantal andere activiteiten aan de gang.
Een dame die uitleg geeft over de diverse musea wijst er op dat het minstens een half uur aanschuiven is.. voor het kopen van tickets. (Ze geeft ons de tip om dinsdag terug te keren) We zien dan maar af van een museumbezoek en opteren voor een uurtje platte rust in het hotel, de vele kilometers van de voorbije dagen eisen hun tol...
Na deze rustpauze wandelen we richting station Garibaldi, bij dit station is een moderne wijk. Onder meer 2 'groene' appartementsgebouwen bekend als de 'bosco verticale'. Als afsluiter doen we nog wat inkopen in de 'Eataly', een delicatessezaak met lokale produkten.
Op zondagmorgen nemen we de tram naar het centraal station, van daar de shuttlebus naar het vliegveld en komen volgens schema terug thuis.
de links onder de gpx files leiden ofwel naar een selectie fotos (per dag), één ervan geeft toegang tot een uitgebreide reeks fotos voor de geïnteresseerden... (er zit geen logica in de volgorde van deze links..
klikken op de kleine foto leid naar een selectie fotos van de derde oktober.
24 september stond genoteerd als de laatste dagfietstocht van VLAS.
Ondanks de sombere weersvoorspellingen word er na overleg op de verzamelplaats in Izegem beslist om de fietstocht toch te laten doorgaan. Er hebben een aantal deelnemers afgehaakt maar die zullen wel op het rendez-vous zijn voor het middageten (dat vooraf werd gereserveerd...) Met de auto ipv met de fiets.
Tot de eerste stopplaats op de markt in Torhout blijft het droog, maar terwijl we binnen een koffie drinken begint het te regenen..
Het bljft regenen tot we de middagstop bereiken, de st-Andriesabdij Zevenkerken bij Brugge. De middagstop word wat gerekt in de hoop op droger weer maar enkel de intensiteit van de regen is wat afgenomen als we de terugweg aanvatten.
Die gaat via Veldegem en laatste stop op grondgebied Torhout richting Lichtervelde. Via Koolskamp en Ardooie blijven we steeds in de buurt van de E403.
In Ardooie word gekozen voor de kortste weg naar Izegem (toepasselijk de Izegemsestraat genoemd..). Ik volg nog tot aan de Vijfwegen in Emelgem maar verlaat daar de groep om naar huis te fietsen.
Het is een dagtocht van 85km geworden waarvan een behoorlijk aantal door dreven waar geen gemotoriseerd verkeer toegelaten is.
Vandaag een fietstochtje in dezelfde regio als gisteren.
Duits Hinterland 14-18 is de naam van de bewegwijzerde fietsroute. Het is één van de 12 thematische fietsroutes die ontwikkeld werden in de aanloop naar de 100 jarige herdenking van WO1.
Omdat deze route op minder dan 10 km van onze deur voorbij komt besluit ik om tot daar te fietsen. Even ten westen van Roeselare waar de route de N35 Roeselare Veurne dwarst pik ik de route op.
Deze is 52 km lang, maar met de extra km tot aan de route (en terug) kom ik aan 70 km. (voor de laatste 10 km heb ik wel de 'ondersteuning' ingeschakeld). De route is perfect bewegwijzerd, slechts één keer heb ik een bordje over het hoofd gezien maar zonder erg.
De route brengt me snel naar een van de 3 'officiele' startpunten, het Duits oorlogskerkhof van Hooglede. Via binnenwegen leid de route nu westwaarts, tot aan het fietspad op de oude spoorwegbedding tussen Kortemark en Staden. Hetzelfde fietspad dat ik gisteren ook deels heb gereden. Tijdens WO1 was dit spoor een belangrijke aanvoerroute naar het front.
Via dit fietspad gaat het vlot naar Staden, daar word een ommetje gedaan door de dorpskern, wat verder zuidelijk volgt de route opnieuw het fietspad. Waar het spoorwegtracé de heuvelrug van Westrozebeke doorsnijd (met aan weerszijden verhoogde taluds en ter hoogte van de heuvelrug zelf een diepe insnijding, alles met de hand gegraven en opgehoogd..) verlaat de route het fietspad en loopt ten noorden van Houthulst via het gehucht Terrest richting Klerken, naar de Vredesmolen (waar ik gisteren ook voorbij ben gefietst).
Nu gaat het rechtstreeks naar Houthulst waar de route door het stuk van het Vrijbos loopt dat toegankelijk is voor het publiek (grootste deel is nog steeds militair domein). Aan de rand van dit bos ligt er een Belgisch soldatenkerkhof, de meeste van de soldaten die hier begraven werden kwamen om tijdens het eindoffensief van eind september 1918.
Van Houthulst gaat het verder naar het gehucht Vijfwegen, de route passeert het voormalig station van Westrozebeke, via het fietspad voert de route terug naar de plaats waar we die eerder verlaten hebben, het punt waar het tracé door de heuvelrug gaat, daar verlaten we het fietspad om via Stadenberg Westrozebeke te bereiken. Na Westrozebeke gaat het naar Oostnieuwkerke, wat verder komt de route terug bij de N35 waar ik de route aangevat heb. Van hier gaat het dwars door Roeselare terug naar huis.
Deze route overlapt op enkele stukken met de route die ik gisteren heb gereden maar het accent ligt hier inderdaad op het thema WO1 met veel infoborden onderweg.
18 september 2019, vrijbosroute (Pasar fietsfiche)
Vandaag een fietsrit in een ruime lus rond het vrijbos van Houthulst, een route verschenen in het Pasar tijdschrift van december 2017.
Startpunt is bij het voormalige station van Staden.
Staden lag op het tracé van de spoorlijn L63 Torhout-Ieper, tussen Kortemark en Boezinge werd dit tracé omgevormd tot fietspad. (Dit fietspad kreeg de naam 'vrijbosroute').
Het fietspad word gevolgd tot in de buurt van Langemark, daar gaat het richting Madonna, een gehucht noordelijk van de dorpskern van Langemark. Van Madonna leid de route via landbouwwegen naar Merkem, een deelgemeente van Houthulst. Enkele kilometer verder ter hoogte van het gehucht Luigem is er mogelijkheid tot een kleine verlenging van de route, een extra lusje van 7km.
Deze verlenging volgt de weg naar Noordschoote tot het gehucht Drie Grachten (bij de brug over het Ieperleekanaal), daar gaat het rechtsaf langs het jaagpad van het Ieperleekanaal tot aan de samenvloeïng met de Ijzer. Ooit was hier een fort (Knokke fort, eind 16de eeuw). De naam Knokkebrug over de Ijzer herinnerd hier nog aan. In het landschap zijn nog enkele sporen van dit fort zichtbaar (grachten die niet volledig gedempt werden).
De verlenging van de fietsroute loopt nu verder over een onverharde weg met deels grove kiezel, wat verder word het een antieke steenweg.. Wie niet met een mountainbike op pad is vermijd deze verlenging beter. De Blankaart (waar drinkwater gewonnen word) ligt in vogelvlucht slechts een paar honderd meter van de route. In Luigem kom ik terug op de hoofdroute, wat verder fiets ik voorbij de Beukelaremolen.
De weg Ieper Diksmuide moet gekruist worden, richting Jonkershove (gehucht van Houthulst) Voor Jonkershove bereikt word zwenkt de route richting Zarren. Op het grondgebied van Klerken kan mits een kleine omweg en wat klimmen de vredesmolen bezocht worden.
Deze molen was na WO I herleid tot een ruïne en werd niet heropgebouwd. Pas in de aanloop naar de herdenkingen 2014-2018 werd beslist om de ruine te stabiliseren en toegankelijk te maken (metalen constructie met wenteltrap in de kuip van de molen). Helemaal bovenaan is een uitzichtsplatform, van hieruit krijg je een panoramisch zicht op de westhoek.
Klerken bevind zich op een uitloper van het West-Vlaams heuvelland, een heuvelrug die zicht uitstrekt van Heuvelland rond Ieper tot Esen bij Diksmuide. (bekend als de Ieperboog tijdens WO I) Deze heuvelrug vormt ook de waterscheiding tussen Ijzer- en Leiebekken.
Een bezoek aan deze molen is een aanrader ook al moet er wat geklommen worden.
De route gaat verder richting Zarren slaat echter af richting Staden om voorbij de Couchezmolen te leiden. (Hier zijn we reeds voorbij gefietst in september 2012, Krekedalroute, met start in Diksmuide).
Voor Staden gaat het nog even richting Kortemark om dan noordelijk van Staden terug op de Vrijbosroute te komen. Na 2km word het vertrekpunt in Staden bereikt.
Een mooie fietsroute in een dunbevolkt deel van West-Vlaanderen.
zondag 15september, het weer is te mooi om binnen te blijven..
We nemen s'namiddags onze fietsen voor een uitstapje naar de 'kleiputten' in Rumbeke, een site waar sinds eind jaren 1940 klei uitgegraven werd voor een steenfabriek (Olivier denk ik).
Deze putten werden later opgevuld met huis- en wellicht ook ander afval, een laag aarde erover, beplant en zijn nu groenzone die probeert om aan te sluiten bij het Sterrebos (waarbij de rijksweg N36 een serieus obstakel vormt... )
Het is een kort uitstapje, na ons fietstochtje door de kleiputten houden we halt bij het Sterrebos voor een eveneens korte wandeling, en doen ons nadien tegoed op het terras van het bijhorende restaurant.
Vandaag trekken we naar Esquelbecq (Ekelsbeke) in Frans-Vlaanderen. Dit dorp ligt goed 20 km westelijk van Poperinge. Er is een camperparking met plaats voor een tiental campers en met servicestation (water tappen, afvoer vuil water, electriciteit..)
De Ijzer (die hier slechts een beek is) loopt door het dorp, naast het kasteel met bijhorende tuinen. We starten met een wandeling door het dorp (veel boekenwinkels) en een bezoek aan het kantoor van toerisme dat tevens de bibliotheek is (Maison du Westhoek). De mevrouw van dienst raad ons aan de kerk vandaag te bezoeken, morgen is er een rommelmarkt ('brocante') en word de kerk gesloten.
Na het middageten wandelen we het circuit 'des chênes au chateau', een bewegwijzerde route met naar keuze 6 of 11 km. We opteren voor de lange route. Spijtig genoeg verloopt deze wandeling grotendeels over geasfalteerde wegen, voor wie liever wandelt op onverharde paden geen aanrader...
We sluiten de zaterdag af in 'la table des Géants', op het marktplein.
Voor vandaag (zondag) staat een fietstocht op ons programma; les rives de l'Yser 3, de derde van in totaal 4 bewegwijzerde fietsroutes in de Ijzervallei in Frans-Vlaanderen. (routes 1 & 2 in mei 2014 gefietst).
Omdat we starten vanop de camperparking in Esquelbecq beginnen we niet aan officiele het startpunt in Bollezeele, maar pikken de route op in Zegerscappel. Via het gehucht Erkelsbrugge gaat het naar Bollezeele, dan verder naar Rubrouck.
Hier is een museum gewijd aan Willem van Rubrouck (Ruysbroek?), een vlaamse missionaris die erop uit was gestuurd om de Mongolen te bekeren (eind 13de eeuw). In het museum bevinden zich een aantal Mongoolse gebruiksvoorwerpen en kunstwerken.
Verder door Broxeele (met voor het stadhuis een beeldje van manneken pis) en Volkerinkhove naar Merkegem.
Hier bereiken we het hoogste punt van de route (er staat een watertoren..). Wat verder in Merkegem is er een uitzichtspunt met een orientatietafel. Hoewel wellicht zo'n 20 km verder kunnen we de kerncentrales van Gravelines onderscheiden (aan de kust).
Merkegem ligt op een heuvelrug die de waterscheiding vormt tussen het ijzerbekken en de rest van Frans-Vlaanderen waar het water naar zee afvloeit (Flandre intérieure & Flandre maritime).
De route brengt ons via Eringhem terug naar Zegerscappel en vandaar fietsen we terug naar Esquelbecq met bij aankomst 46 km op de teller. (de route zelf is 40 km lang).
in bijlage pdf & gpx files met info over de gevolgde wandel- en fietsroute en een link naar fotos van dit weekend.
Deze fotos kunnen ook bekeken worden door op de kleine foto te klikken.
Op zaterdag 31 augustus heb ik de laatste route uit de fietsbox West-Vlaanderen gefietst, de Schreveroute.
Zoals de naam laat vermoeden is dit een route door het grensgebied met Noord-Frankrijk.
Startpunt in Reningelst, vandaar gaat het via Westouter de grens en de Kokereelberg over, Berthen en Boeschepe voorbij. Na het dwarsen van de N38 (Poperinge-Steenvoorde) gaat het naar het centrum van Watou. Van Watou gaat het binnendoor richting Poperinge, maar kort voor Poperinge leid de route terug naar het startpunt in Reningelst.
Volgens de brochure is het 46km, ik heb slechts iets meer dan 44 km op de GPS.
Het is wel een pittig circuit met veel hellingen maar ook met mooie zichten op de Vidaigneberg, Rodeberg, Zwarte Berg, Catsberg....
In Boeschepe passeer je ook de 'Ondankmolen' die recent gerestaureerd werd.
Een optionele omweg van een vijftal km brengt je boven op de Catsberg, dit heb ik niet gedaan.
De fietsbox West-Vlaanderen bevat een beschrijving + kaart van 40 bewegwijzerde fietsroutes.
voor enkele fotos, klik op de kleine foto of op onderstaande link.
Voor wie de route wil fietsen: gpx file hieronder.
Vlaamse actieve senioren Izegem, dagtocht 27 augustus 2019
dinsdag 27 augustus, de maandelijkse daguitstap van Vlas. Afspraak aan de Leest om 8 uur.
Verplaatsing naar Avelgem (Waarmaarde, bij de kerk).
Daar start de fietstocht, in de voormiddag richting Oudenaarde (centrum van de ronde van Vlaanderen), s'middags terug naar Waarmaarde voor het middageten. We hebben dan 32 km gefietst.
We volgen deels de Scheldevalleiroute, deel 3.
na het middageten volgt de zuidelijke lus, ook hier is de Schelde nooit veraf. We passeren de taalgrens en hebben nog een stop in Pottes. Vandaar terug naar onze vertrekplaats in Waarmaarde, met 75 km op de teller.
Op de kaart (png file hieronder) kun je de route zien.
De gpx file in bijlage voor wie de route wil nafietsen...
Onze zomeruitstap loopt stilaan op zijn einde, deze morgen (14de) vertrokken uit Oostenrijk. Het weer is wisselvallig, veel regen. Onze bestemming vandaag is Aschaffenburg, het stadje dat we gepland hadden te bezoeken op de heenreis. De camperplaats was toen gesloten wegens een 'Volksfest', vandaag opnieuw pech, de camperparking is voorbehouden voor deelnemers aan een festival..
Niet ver van deze camperplaats is er echter een grote parking, we zien dat er reeds enkele campers 'uitgeweken' zijn naar daar en besluiten om hier te overnachten, een geval van overmacht zeg maar.
We melden ons vooraf nog aan bij een 'Entsorgingstation', een afgesloten gebouwtje (met videobewaking) waar je je kunt aanmelden door een druk op een parlofoon. Tot mijn verbazing (het was toch reeds 'Feierabend') kreeg ik onmiddelijk iemand te horen die ook prompt vanop afstand de deur van het gebouwtje opende.
We wandelen nog wat rond in de buurt, het bezoek aan het stadje zelf is voor morgen.
Op 15 Augustus bezoeken we in de voormiddag Aschaffenburg.
Het weer is wat opgeklaard vandaag maar toch nemen we veiligheidshalve onze paraplu maar mee... We steken de brug over de Main over en wandelen naar het oude stadscentrum.
We bezoeken er de basiliek st.Peter en Alexander (met enkele mooie middeleeuwse kunstwerken), het renaissance kasteel Johannisburg en zijn bijhorende tuinen. Na het middageten besluiten we richting Essen te rijden, om het verlof af te sluiten met een etentje in een van Jessica's favoriete "Duitse" restaurants, het 'Shabu Shabu' op de Kopstadtplatz in Essen. Het eten is er authentiek Chinees en dit voor een zacht prijsje.
We parkeren onze camper op de Stellplatz in Nienhausen en fietsen van daar naar het restaurant.
Onderweg rijden we voorbij de site van de 'Zeche Zollverein', een grote voormalige koolmijn die stilgelegd werd in 1986 (intussen erkend als Unesco werelderfgoed). Deze hebben we in december 2013 bezocht.
Op 16 augustus brengen we de voormiddag door in het wellness complex in Nienhausen. Er is een buitenzwembad met zout water (verwarmd), een olympisch buitenzwembad (onverwarmd), een verwarmd binnenzwembad, meerdere sauna's, een zaal met een zoute atmosfeer, een stiltezaal, massagesalon enz...
Als we na de middag willen vertrekken zie ik een grote bult op het rechterachterwiel. We nemen geen risico en vervangen het wiel vooraleer de rit naar huis aan te vatten.
Op 12 augustus doen we onze laatste Hongaarse forinten op in Budapest en vertrekken bij stralend weer richting Oostenrijk. Ter hoogte van Wenen is het gedaan met het mooie weer en komen we in regen terecht. Onze bestemming voor vandaag is Hallstatt, een dorpje dat in zijn geheel als Unesco-werelderfgoed geklasseerd werd. Het is een rit van ruim 500 km, maar hoofdzakelijk op snelwegen (en dan ook nog in uitstekende staat..).
Omdat er in Hallstatt zelf geen geschikte parkeerplaats is overnachten we op een parking in Obertraun, enkele km van Hallstatt maar aan hetzelfde meer gelegen. (er is trouwens een bootverbinding tussen beide dorpen). Voor een camper moet je 2 parking tickets kopen (!), 24 Euro om er 24 uur te mogen parkeren.. met geen enkele service. We riskeren het met 1 ticket (parking is bijna leeg, op enkele campers na).
Op 13 augustus nemen we de fiets naar Hallstatt, we volgen hiervoor de Salzkammergutweg (aangeduid als R2). Bij aankomst in Hallstatt 'parkeren' we onze fietsen en wandelen we door het dorpje. (Met ongeveer 900 inwoners is dit niet echt een groot dorp...) We hebben geluk dat we iets voor 12 nog een plaatsje vinden in een restaurant, stipt om 12 uur stromen de toeristengroepen toe in de -vooraf gereserveerde- restaurants, vooral Aziaten.
In de namiddag wandelen we naar de zoutmijn op de Salzberg. (we zitten niet voor niets in het Salzkammergut, een beetje oostelijk van Salzburg (die stad hebben we bezocht tijdens het zomerverlof van 2012).
Er is een kabeltreintje dat je naar boven kan brengen, maar we houden het sportief en wandelen bergop. We komen boven bij de 'Rudolfsturm', oorspronkelijk een verdedigingstoren uit de dertiende eeuw (de zoutmijn was een bron van rijkdom en bijhorende afgunst..) Later werd deze toren uitgebreid tot woning en diende als stulpje voor de opeenvolgende mijndirecteurs. Na het stopzetten van de mijnactiviteiten (jaren 1950) werd het gebouw in de 60-er jaren nogmaals uitgebreid en uitgebaat als restaurant, dit met de opkomst van het massatoerisme in die periode.
Naast dit gebouw is er ook een 'skywalk', een uitzichtsplatform zo'n 350 meter boven het meer.
Het uitzicht op Halstatt en het meer is spectaculair, de skywalk is niet aan te bevelen voor wie hoogtevrees heeft. Ook de aanwezigheid van meerdere bliksemafleiders en dikke aardingskabels op het metalen platform boezemt niet direct vertrouwen in bij dit wisselvallige weer... Een plotse regenbui is het perfecte excuus om de skywalk te verlaten voor een warme koffie.
De zoutmijn van Hallstatt is de oudste ter wereld, er werd zo'n 7000 jaar lang zout opgegraven uit die berg. We hebben in Roemenië ook een zoutmijn bezocht, we laten deze van Hallstatt voor een volgende gelegenheid..
Bij het verlaten van het restaurant miezert het, maar we besluiten toch de terugweg naar het dorp te wandelen. Terug bij onze fietsen is het gelukkige gestopt met regenen, we rijden vlot terug naar Obertraun waar we nogmaals een ticket kopen aan de parkeerautomaat. (ééntje maar, de parking is net als gisteren bijna verlaten...)
Enkele fotos door te klikken op de kleine foto of op de link in bijlage.
bij de bijlage ook gpx file (van de camperparking naar het dorpje Hallstatt.)
