Op 12 augustus doen we onze laatste Hongaarse forinten op in Budapest en vertrekken bij stralend weer richting Oostenrijk. Ter hoogte van Wenen is het gedaan met het mooie weer en komen we in regen terecht. Onze bestemming voor vandaag is Hallstatt, een dorpje dat in zijn geheel als Unesco-werelderfgoed geklasseerd werd. Het is een rit van ruim 500 km, maar hoofdzakelijk op snelwegen (en dan ook nog in uitstekende staat..). 

Omdat er in Hallstatt zelf geen geschikte parkeerplaats is overnachten we op een parking in Obertraun, enkele km van Hallstatt maar aan hetzelfde meer gelegen. (er is trouwens een bootverbinding tussen beide dorpen). Voor een camper moet je 2 parking tickets kopen (!), 24 Euro om er 24 uur te mogen parkeren.. met geen enkele service. We riskeren het met 1 ticket (parking is bijna leeg, op enkele campers na). 

Op 13 augustus nemen we de fiets naar Hallstatt, we volgen hiervoor de Salzkammergutweg (aangeduid als R2). Bij aankomst in Hallstatt 'parkeren' we onze fietsen en wandelen we door het dorpje. (Met ongeveer 900 inwoners is dit niet echt een groot dorp...) We hebben geluk dat we iets voor 12 nog een plaatsje vinden in een restaurant, stipt om 12 uur stromen de toeristengroepen toe in de -vooraf gereserveerde- restaurants, vooral Aziaten. 

In de namiddag wandelen we naar de zoutmijn op de Salzberg. (we zitten niet voor niets in het Salzkammergut, een beetje oostelijk van Salzburg (die stad hebben we bezocht tijdens het zomerverlof van 2012). 

Er is een kabeltreintje dat je naar boven kan brengen, maar we houden het sportief en wandelen bergop. We komen boven bij de 'Rudolfsturm', oorspronkelijk een verdedigingstoren uit de dertiende eeuw (de zoutmijn was een bron van rijkdom en bijhorende afgunst..) Later werd deze toren uitgebreid tot woning en diende als stulpje voor de opeenvolgende mijndirecteurs. Na het stopzetten van de mijnactiviteiten (jaren 1950) werd het gebouw in de 60-er jaren nogmaals uitgebreid en uitgebaat als restaurant, dit met de opkomst van het massatoerisme in die periode. 

Naast dit gebouw is er ook een 'skywalk', een uitzichtsplatform zo'n 350 meter boven het meer. 

Het uitzicht op Halstatt en het meer is spectaculair, de skywalk is niet aan te bevelen voor wie hoogtevrees heeft. Ook de aanwezigheid van meerdere bliksemafleiders en dikke aardingskabels op het metalen platform boezemt niet direct vertrouwen in bij dit wisselvallige weer... Een plotse regenbui is het perfecte excuus om de skywalk te verlaten voor een warme koffie. 

De zoutmijn van Hallstatt is de oudste ter wereld, er werd zo'n 7000 jaar lang zout opgegraven uit die berg. We hebben in Roemenië ook een zoutmijn bezocht, we laten deze van Hallstatt voor een volgende gelegenheid.. 

Bij het verlaten van het restaurant miezert het, maar we besluiten toch de terugweg naar het dorp te wandelen. Terug bij onze fietsen is het gelukkige gestopt met regenen, we rijden vlot terug naar Obertraun waar we nogmaals een ticket kopen aan de parkeerautomaat. (ééntje maar, de parking is net als gisteren bijna verlaten...) 

Enkele fotos door te klikken op de kleine foto of op de link in bijlage. 

bij de bijlage ook gpx file (van de camperparking naar het dorpje Hallstatt.)