Hoe ik ook probeer, ik slaag er niet in een "redelijke" motivatie te bedenken voor de agressie van de Israëlische regering, Benjamin Netanyahu, noch van de Palestijnse leiders van Hamas. Niemand heeft hier iets mee te winnen, er zijn alléén verliezers: de bevolking, onschuldige burgers.

Netanyahu heeft het over een daad van "zelfverdediging": hij "moet" de Palestijnen in Gaza wel aanvallen om zijn eigen land te verdedigen. Ik ga me niet wagen aan de discussie over "Wie is begonnen?" (al ligt de meest recente aanleiding wel bij de laatste provocatie van de ultra-nationalistische Joden in Oost-Jeruzalem), maar ik weet wél dat de Israëlische reactie totaal buiten proportie is. De "agressie" van de Palestijnen uit Gaza, dat zijn beschietingen met hun zelfgebouwde flut-raketjes waarvan hooguit 5% Israël bereiken en daar dan nog meestal in niemandsland terechtkomen. Het klopt natuurlijk wel dat er af en toe eentje slecht valt, en onschuldige slachtoffers maakt. Hoe onnozel ook, die Palestijnse raketaanvallen zijn uiteraard niet goed te praten. Maar om daar dan op te reageren met een golf van bombardementen op de steden in Gaza, waarbij alles in puin wordt geblazen en er honderden onschuldige slachtoffers vallen, dat is er echt wel zwaar over. Dat is géén "zelfverdediging" meer, dat is "massamoord".

De beweegredenen van de Palestijnse leiders snap ik nog veel minder. Het is waar dat de leefomstandigheden in de (zo goed als volledig afgesloten) Gaza-streek door de Israëlische "vijand" al jarenlang onmenselijk gehouden worden. In de praktijk is de hele Gaza-streek één groot concentratiekamp, zonder meer. En het is ook waar dat Israël, gesteund door de Amerikanen, al jarenlang elke redelijke oplossing blokkeert, en dat het Palestijnse volk stilaan alle geduld, en alle hoop, heeft verloren. Maar wat brengt die aanval met hun speelgoedraketjes bij? De Palestijnse leiders weten zelf goed genoeg dat zij Israël daar niet echt pijn kunnen mee doen, hoogstens een beetje prikkelen. En ze wisten vooraf ook goed genoeg hoe Israël zou reageren, tenzij ze erg kort van geheugen zouden zijn. Ze wisten vooraf dat een bommenregen zou volgen en dat er tientallen of misschien zelfs honderden doden zouden vallen. Ze wisten vooraf heel goed dat hun eigen volk er een zware prijs zou voor betalen. Ze hebben dit wetens en willens over hun eigen mensen, onschuldige burgers, afgeroepen.

Het ergste aan de hele zaak is dat er geen oplossing bestaat voor dit conflict. Al jarenlang is er sprake van een "tweestaten"-plan, maar dat blijft al even lang dode letter. Wegens het intense wantrouwen tussen de beide partijen. Wegens de onverzettelijkheid van Israël. Wegens de onmacht van de rest van de wereld. Alléén de Amerikanen zouden een oplossing kunnen forceren, maar zij hebben al van bij het begin standvastig de kant van Israël gekozen. Wat vooral Donald Trump pijnlijk duidelijk heeft gemaakt (waardoor hij nog wat meer olie op het vuur heeft gegooid). Joe Biden is minder ostentatief pro-Israël. Maar au fond blijft de houding van de Verenigde Staten dezelfde, zoals blijkt uit hun recente weigering om het conflict in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te bepreken. (Wat hen vanuit China nog maar eens het terechte verwijt opgeleverd heeft dat ze ontzettend hypocriet zijn in hun beschuldigingen van mensenrechtenschending.)

Het pijnlijke gevolg voor ons, in Europa, is helaas dat dit aanhoudend conflict een ideale broeikas is voor nieuwe en fanatieke terroristen die bij ons hun frustraties op een bloedige manier komen botvieren.