|
De voorbije decennia is het besef alsmaar sterker gegroeid, althans
toch in de welvarende Westerse wereld, dat "discriminatie"
écht niet kan. Discriminatie op basis van iemands geslacht, of huidskleur, of afkomst,
of geloof, of seksuele voorkeuren, of wat dan ook: het wordt heden ten dage
niet meer geaccepteerd. Bij ons in België houdt vooral Unia, het vroegere "Centrum
voor gelijkheid van kansen" heel strikt een oogje in het zeil, en al wie
zich aan één of andere vorm van discriminatie schuldig maakt, wordt voor het
gerecht gesleept.
Wie weigert een huis te verhuren enkel en alléén omdat de
kandidaat-huurder een Afrikaanse naam heeft, wordt aangeklaagd. Wie een man
boven een vrouw kiest voor een belangrijke job, terwijl de vrouw beter
gekwalificeerd is, zal het geweten hebben. Wie iemand toegang weigert tot zijn
restaurant, enkel en alléén omdat de bezoeker een donkere huidskleur heeft,
wordt gestraft. Wie een koppel afwijst voor een aanvraag tot adoptie, enkel en
alléén omdat de beide aanvragers dezelfde sekse hebben, wordt terecht gewezen.
Enzovoort.
Maar zie: als het woord "corona"
valt, gelden de bestaande wetten en regels en inzichten niet meer. Dat hebben
we al langer gemerkt. Wat in normale tijden fout is, mag in corona-tijden
opeens wel; en omgekeerd. Zo ook als het over "discriminatie" gaat: in corona-tijden mag er opeens wél
gediscrimineerd worden. Sterker nog: het wordt zelfs geïnstitutionaliseerd, het
wordt georganiseerd door de overheden zélf. Een beetje zoals de "apartheid" indertijd in Zuid-Afrika. Ook
dát is dus "het nieuwe normaal".
Het instrument om die discriminatie te organiseren, is het fameuze "corona-paspoort" dat overal opgang aan
het maken is. Ben je ingeënt, dan mag je naar de cinema gaan of naar een
evenement als Tomorrowland, anders niet. Ben je ingeënt, dan mag je op
restaurant gaan; zo niet, dan mag je niet binnen. Ben je ingeënt, dan mag je
overal naartoe voor je vakantie, maar zonder prik moet je in eigen land
blijven. Enzovoort, enzoverder.
Zoiets heet dus "discriminatie":
je mag iets of je mag het niet, louter gebaseerd op de vaststelling dat je al
dan niet ingeënt bent. Dat is precies wat indertijd in Zuid-Afrika gebeurde op
basis van de huidskleur, of wat in veel Arabische landen nog altijd gebeurt op
basis van het geslacht. Of wat ook bij ons nog altijd gebeurt, enkel en alléén op basis van hoe je naam klinkt.
"Ja maar," hoor ik u al
opmerken, "je kiest er zélf voor om niet
ingeënt te worden. Dat is je eigen vrije keuze. Als je ervoor zou kiezen wél ingeënt te
worden, dan mag je al die dingen ook."
Dat is natuurlijk wel waar, en het is anders bij de huidskleur, om
maar iets te noemen: die kan je zelf niet kiezen. (Ook al heeft Michael Jackson
een verdienstelijke poging ondernomen.) Maar daar gaat het bij de vaststelling
van discriminatie helemaal niet om. Een homo zou er ook kunnen voor kiezen om
een heterorelatie aan te gaan als hij/zij een adoptie wil overwegen. De Joden
die indertijd, in de jaren dertig van de vorige eeuw, door het Naziregime
gediscrimineerd werden omdat ze Jood waren, hadden er ook kunnen voor kiezen om
zich tot het christendom te bekeren om toegelaten te worden op de bus
bijvoorbeeld.
Je vrije keuze mag nooit een negatieve impact hebben op je leven en je
welzijn. Anders is het geen "vrije"
keuze meer, niet? Maar bij corona ligt het dus anders: daar heeft die "vrije keuze" om je al dan niet te laten
vaccineren, een gigantisch impact op je hele leven, op de vrijheden die je al
die niet gegund worden, op je kansen op een "normaal leven".
"Vaccindiscriminatie": het
nieuwe normaal?
|
