Sinister

Ik ben nooit een fan geweest van wijlen Leopold graaf Lippens, levenslang burgemeester van Knokke-Heist. De man is ontzettend populair bij de inwoners van zijn gemeente. Al is dat misschien vooral omdat hij gestorven is: "Van de doden geen kwaad"? Maar ik mocht de man niet. Ik was het grondig oneens met veel van zijn opvattingen, ik had een probleem met de manier waarop hij zijn positie als burgemeester gebruikte om zichzelf te verrijken, en ik had zware bedenkingen bij de keuze van zijn vrienden (Donald Trump onder andere). Ik mocht hem zelfs nog minder dan zijn broer Maurice graaf Lippens die, als voorzitter van de Raad van Bestuur, in grote mate mee verantwoordelijk geweest is voor het Fortis-débacle.

Eén van de meest controversiële uitspraken, ergens in het begin van de jaren 1990, van Leopold Lippens had betrekking op de "frigoboxtoeristen". Een "frigoboxtoerist" is een ééndagstoerist die zijn/haar eigen eten en drinken meebrengt en dus geen bestedingen doet in de plaatselijke horeca. Zo'n toerist brengt voor de plaatselijke middenstand, en dus voor de gemeente, niets op. En voor graaf Lippens waren die strandbezoekers bijgevolg absoluut niet welkom in zijn mooie kustgemeente.

De man zou zich dezer dagen vermoedelijk in zijn graf omdraaien, want wat zien we gebeuren nu het kustseizoen stilaan weer op gang komt? De horeca is corona-dicht, ook op de terrassen mag niets geconsumeerd worden. De eendaags- of weekend-toeristen die nu naar de kust komen, naar de prachtige gemeente Knokke-Heist bijvoorbeeld, die kunnen geen bestedingen doen bij de plaatselijke horeca. Die kunnen geen frietjes met Noordzee-garnalen gaan eten in een restaurant, die kunnen geen frisse pint gaan drinken op een terras. Ze brengen dan maar hun eigen drank- en voedselvoorraden mee voor de hele dag. In een frigobox! En dan gaan ze met enkelen bijeen gezellig samen zitten op het strand, of in de duinen, of langs de dijk. Ze maken plezier, en ze maken een paar flessen soldaat. Jongeren die ergens in Brussel op een klein appartementje opgesloten zitten, nemen allemaal samen de trein naar de kust. Onderweg mooi aan het raam gezeten. En dan bouwen ze een feestje op het strand. Met veel drank, en veel lawaai en veel bravoure. Dat ze daarbij de brave gezinnen storen die ook wel op het strand hadden gewild, en dat ze daarbij de corona-beperkingen negeren, dat zal hen (na de zoveelste pint) een zorg zijn.

Of zoals een wanhopige horeca-uitbater het verwoord heeft: "De frigoboxtoeristen zijn terug. Ze komen bij ons een tonic halen, de fles gin hebben ze mee in hun frigobox en dan gieten ze die gewoon door. Bij ons gebeurt het per portie en gecontroleerd. Er groeien al gauw groepjes tot tien personen, terwijl wij kunnen zorgen voor afgelijnde bubbels. Nu verliezen we twee keer, want er is amper omzet en er zijn gezondheidsrisico's."

Het zou nochtans anders kunnen als men de terrassen zou openen. Met strikte corona-regels: tafels van maximaal vier personen, en minstens anderhalve meter uit elkaar. En als men, graaf Lippens indachtig, het in groep consumeren van alcoholische dranken op het strand of elders zou verbieden. Het toezicht zou veel gemakkelijker zijn, de regels zouden veel gemakkelijker afdwingbaar zijn. De overlast zou beperkt kunnen worden.