|
De sociale (én de reguliere) media stonden begin maart in rep en roer na een
controversiële uitspraak in een rechtszaak omtrent verkrachting.
Het ging om twee mannen die, elk om beurt, een jonge vrouw verkracht
hebben in de toiletten van een danscafé in de Overpoortstraat in Gent. En die
hun "heldendaad" bovendien gefilmd
hebben en op de sociale media hebben gepost. De jonge vrouw in kwestie was op
het moment van de feiten te dronken om te beseffen wat er gaande was (wat, dat moet
gezegd, niet bijster slim was), en heeft het pas achteraf ten volle begrepen
toen ze het filmpje te zien kreeg...
De beide mannen zijn uiteindelijk veroordeeld tot een gevangenisstraf "met uitstel", wat betekent dat ze
tot nader order, zolang ze zich niet opnieuw schandelijk misdragen, helemaal niet naar
de gevangenis moeten en gewoon vrij kunnen blijven rondlopen. Het argument voor
die onbegrijpelijk lichte straf is dat het meisje in kwestie een vriendin van
hen was (alsof dat er iets toe doet?) en dat ze allebei een blanco strafblad
hadden. Wat dus impliceert dat de eerste keer dat je zoiets vreselijks
uitricht, al bij al niet zo erg is. Als we allemaal een vrijgeleide zouden
krijgen om één keer een zeer ernstig misdrijf te plegen, dan zou dit een fijne
wereld worden om in te leven... En het meisje in kwestie heeft er geen boodschap
aan dat zij het eerste slachtoffer van die mannen is geweest en dat het dus,
volgens de rechter, allemaal niet zo erg is.
Ik weet het wel: ik ben geen jurist, en ik kan me dus ook niet in de
plaats van die rechter stellen. Die heeft ongetwijfeld, mag ik hopen, in eer en
geweten geoordeeld op basis van de bestaande wetgeving. Een bestaande
wetgeving, trouwens, waarin de maximum straf voor verkrachting van een
meerderjarige slechts vijf jaar gevangenis bedraagt. Die straf staat totaal
niet in verhouding tot de ernst van de feiten: dat is een straf die je ook kan
krijgen voor een diefstal! (Ter vergelijking: Bart De Pauw riskeert voor zijn
stomme sms'jes al een straf van twee jaar effectief...)
Eind vorig jaar zijn een paar mannen inderdaad tot vijf jaar
gevangenis veroordeeld omwille van een brutale verkrachting op een
snelwegparking. Maar zelfs dan nog: vijf jaar gevangenisstraf, waarvan ze in de
praktijk vermoedelijk maar twee jaar zullen moeten uitzitten. Terwijl de
verkrachte vrouwen levenslang onherstelbaar gekwetst en beschadigd
achterblijven.
In dit recente geval, in Gent, hebben de daders dus niet die maximum
straf gekregen. In feite hebben ze eigenlijk géén straf gekregen. Dat het in
Gent beperkt is gebleven tot een straf "met
uitstel" is des te merkwaardiger, omdat de beide verkrachtingszaken heel wat
gelijkenissen vertonen. In de beide gevallen kende de vrouw de twee daders,
min of meer toch. In de beide gevallen was de vrouw te dronken om goed te
beseffen wat er gebeurde. En in de beide gevallen hebben de mannen vol trots
hun daden gefilmd.
De daders in Gent lopen dus onbekommerd vrij rond, en morgen kan die jonge vrouw
hen gewoon opnieuw tegen het lijf lopen. Ik wil er niet bij stil staan wat
zoiets doet met een mens. En morgen kunnen ze ook een andere studente oppikken
in een studentencafé of discotheek, en dan... Dan zullen ze ongetwijfeld wél een effectieve
straf krijgen, maar het nieuwe slachtoffer zal daar weinig troost in vinden.
Vanwaar die lichte straffen in dit geval? Ik weet het niet. Er zullen
vermoedelijk "verzachtende omstandigheden"
in rekening gebracht zijn, zeker? Dat het meisje geen weerstand geboden heeft,
misschien? Maar dat kon ook moeilijk, want ze was totaal van de wereld. En hoe
dan ook hebben die mannen de jonge vrouw "gebruikt",
of liever: "misbruikt". Dat de
jongens zelf niet meer nuchter waren? Maar dat lijkt mij eerder een "verzwarende omstandigheid". Dat ze nooit
eerder veroordeeld waren? Dat is bijzonder handig om weten voor wie het ook
eens zou willen proberen.
Voor wat mij betreft hadden ze zelfs nog extra moeten gestraft worden
omdat ze het hele voorval gefilmd hebben. Want daarmee hebben ze naast het
fysieke leed, het meisje ook psychisch en sociaal "verkracht": dit zal haar voor de rest van haar leven achtervolgen...
Ik ben maar wát blij dat ik geen rechten gestudeerd heb. Ik zou er
niets van gebakken hebben. Ik begrijp duidelijk helemaal niets van ons
rechtssysteem: ik begrijp de strafmaat niet, en ik begrijp het idee van de "verzachtende omstandigheden" nog veel
minder...
En als dit een signaal zou moeten geweest zijn om vrouwen méér te motiveren
om zeker klacht neer te leggen wanneer ze het slachtoffer zijn van een verkrachting,
dan was dit een bijzonder fout signaal: als de daders toch geen straf krijgen,
ook al is hun misdaad bewezen, waarom zou je dan de moeite doen?
|
