Sinister

Vermoedelijk wél. Maar ze verkiezen de lessen uit het verleden te negeren in hun strijd om de aandacht van het publiek. (En dus: de centen van de reclamemakers...)

De affaire "Bart De Pauw" is nog volop aan het smeulen. Zeker nu ook VTM een duit in het zakje gedaan heeft met een "reportage" die als voornaamste doel leek te hebben de VRT "pootje te lichten". Vermoedelijk omdat VTM het beu is dat de VRT altijd met die "smakelijke" primeurs gaat lopen, en daarmee met grote voorsprong de bitsige strijd om de kijkcijfers aan het winnen is. Of misschien leek het bij VTM een goed idee om alsnog een graantje mee te pikken van de media-aandacht rond de affaire: "het ijzer smeden terwijl het heet is..."

Maar zie: daar is de VRT alweer met een nieuwe "primeur". En ze begaan exact dezelfde fout als indertijd met Bart De Pauw: het "proces" wordt in de media gevoerd, zonder dat de "beschuldigde" enige vorm van verdediging kan inbrengen. De "beschuldigde" in kwestie is deze keer Sihame El Kaouakibi, Vlaams parlementslid voor Open VLD, en bezieler van het Antwerpse sociale project "Let's go Urban". En het moet gezegd: ook deze keer hebben de media, de VRT dus, er een erezaak van gemaakt om de beschuldigde compleet de grond in te boren. In de periode van 2 tot 5 februari, vier dagen na elkaar, zijn er op VRT-NWS zes uitgebreide artikelen te lezen geweest; om zeker te zijn dat het niet aan de aandacht zou ontsnappen.

Waarop, uiteraard en helaas helemaal voorspelbaar, de sociale media het werk afgemaakt hebben. Mevrouw El Kaouakibi heeft via de geliefkoosde platformen hopen bagger en vuiligheid over zich heen gekregen. Bedreigingen, verwensingen, beledigingen, en meer van dat fraais.

Bij dezen is niet alléén haar politieke carrière voorbij, maar ook haar ondernemerscarrière, en in feite zelfs haar leven. Met dank dus, alweer, aan de sensatiezucht van de VRT, én het onuitroeibare gif van de sociale media.

Ik kan en wil me niet uitspreken omtrent de schuld of onschuld van mevrouw El Kaouakibi, want ik weet er te weinig over. Wat ik weet, heb ik via de media vernomen. Als het klopt wat de VRT beweert, dan zijn er in elk geval onregelmatigheden gebeurd; de VRT heeft het over "malversaties", wat niet bepaald een "objectieve" formulering is. Er zouden onverklaarde (en dus "verdachte"?) geldstromen geweest zijn tussen de VZW Let's go Urban, waar de dame bewindvoerder is, en een aantal kleinere firma's waar zij belangen in heeft. Dat suggereert dat het parlementslid ofwel gesjoemeld heeft, ofwel tamelijk incompetent is als bedrijfsleider of in elk geval als boekhouder. In de beide gevallen is ze haar geloof- en kredietwaardigheid kwijt gespeeld.

Haar "onschuld" is ze in elk geval nu al kwijt, welke versie ook de juiste zou zijn. Waarmee het aloude idee dat wij allemaal "onschuldig zijn tot de schuld bewezen is", ook in deze zaak naar de prullenmand verwezen is.

Merkwaardig is dat de bal aan het rollen gegaan is door een klacht van enkele leden van de Raad van Bestuur van Let's go Urban. Ik weet uit ervaring dat een teamleider zonder veel moeite onderuit kan gehaald worden door enkele van zijn/haar teamleden, als die met de teamleider een eitje te pellen (denken te) hebben. Blijkbaar volstaat een klacht van enkele gefrustreerde en ontevreden bestuurders om een gerechtelijk onderzoek op te starten. Dat is een beangstigend idee, maar goed: als het moet, dan moet het maar. Maar dan lijkt het mij wel fair en fatsoenlijk om dat onderzoek in de luwte te voeren, en er pas ruchtbaarheid aan te geven als de zaak uitgeklaard is en de schuld vast staat. Het getuigt van bijzonder doortrapte bedoelingen als het "proces" tegelijk ook in de openbaarheid gevoerd wordt, en er maar één partij de kans heeft om zijn/haar verhaal te doen. Dat ruikt heel sterk naar een vorm van "afrekening".

Na de affaire rond Bart De Pauw had ik gedacht, of toch gehoopt, dat de VRT voortaan wat meer schroom aan de dag zou leggen bij dit soort "onthullingen". Om te vermijden dat iemand publiek aan de schandpaal genageld wordt éér er ook maar iets van "schuld" bewezen is.

Maar helaas: elke kans op een sensationeel artikel en dus op méér kijkers wordt met inzet van alle middelen aangegrepen. De aangerichte schade is uiteraard niet de zorg van de media...