|
Hebt u de nieuwste plaat van Michel
Van Den Brande al gehoord?
"Michel wie?" zal u
misschien vragen...
Michel Van Den Brande, succesvol aannemer. Naar het schijnt.
Schatrijk, naar het schijnt. BV sinds enkele jaren dankzij het Vier-programma "The Sky is the Limit". Een decadent
programma waarin een aantal rijke Vlamingen kwamen provoceren door te laten
zien dat zij het geld ongelimiteerd kunnen laten rollen en zich de meest extravagante
overbodigheden kunnen veroorloven. Sinds zijn optreden in "The Sky is the Limit" komt de man regelmatig eens een korte
verschijning maken in een Vier-programma,
en wordt zijn privéleven aandachtig gevolgd "in de boekskes". Een échte BV dus. Met als enige verdienste dat hij
met veel geluk ergens een gat in de markt ontdekt heeft en daar stinkend rijk
mee geworden is. En dat hij dat ook zonder schroom aan de hele wereld wil
tonen.
Kan de man zingen? Niet bepaald. Maakt hij hoogstaande muziek? Niet
bepaald. Luister anders maar eens naar zijn nieuwste plaat. "2 Glazen Bier", heet de single. De titel
alléén al...
Maar dat geeft helemaal niet. Hij is bekend, en hij komt véél in de
boekskes. En die naambekendheid is blijkbaar voldoende garantie voor een
platenfirma om te investeren in de opname en productie van een plaatje.
Als ik me niet vergis, heeft Marc
Coucke hem dat trouwens al eerder eens voorgedaan, is het niet? Ook Marc
Coucke is een BV omdat hij stinkend rijk is door een paar slimme, en soms
behoorlijk louche, commerciële zetten. En dat is voor een platenfirma voldoende
reden om de man in een studio toe te laten en een plaat uit te brengen.
Het stoort mij niet zo erg dat die figuren een (stompzinnig) liedje
willen zingen. Het stoort me wél ontzettend dat die mannen de kans krijgen (of
kopen?) om een plaat uit te brengen, zonder ook maar enig muzikaal talent. Terwijl
talloze talentvolle musici of zangers of componisten nooit die kans krijgen.
Omdat ze onbekend zijn, en bijgevolg niemand in hen wil investeren. Want de
kans op succes is miniem als je niet "bekend"
bent.
Ik ben boos op de platenbonzen, en ik ben vooral boos op de mensen die
verslaafd zijn aan BV's. Het is zó unfair dat mannen als Michel Van Den Brande
de kans krijgen om een plaat uit te brengen, alléén maar omwille van hun
naambekendheid, terwijl ze er totaal geen talent voor hebben. Maar ik begrijp
de platenfirma's wel. Als ze zéker zijn van een succesvolle platenverkoop,
precies omwille van die naambekendheid, omdat de mensen nu eenmaal zo stom zijn
om elke BV te aanbidden, dan moeten ze dat uiteraard doen.
Hetzelfde fenomeen zie je trouwens ook in de boekenwereld. Om een
willekeurig ander voorbeeld te nemen.
Iemand als Eva Daeleman, bij
voorbeeld. Of Martine Prenen. Erg
verdienstelijke tv-figuren, omroepsters of presentatrices. Ongetwijfeld. Maar
maakt dát hen tot getalenteerde schrijfsters? Of tot gerenommeerde
levenscoaches? Hun verhalen zijn wellicht niet oninteressant, en hun meningen
zijn verdienstelijk. Ik wil zeker géén afbreuk doen aan de waarde van hun
geschrijf. Maar waarom krijgen zij hun (autobiografische) pennenvruchten
gepubliceerd? En krijgen die vele anderen die vermoedelijk beter schrijven dan
zij en die een verhaal te vertellen hebben dat minstens even interessant en
waardevol is, niet die kans? Juist: omwille van hun naambekendheid. Ook hier
weer. Het criterium voor een uitgeverij om een boek al dan niet te publiceren,
is niet het talent van de schrijver
of de inhoud van het boek, maar in de eerste plaats de naambekendheid van de
auteur. Omdat dát de grootste factor is die de kans op succes garandeert. Omdat
de consument, de lezer, nu eenmaal kortzichtig is en zich bij voorkeur vergaapt
aan "bekenden" die hij/zij kan
idealiseren en verafgoden. (Of afbreken, want dat doen we ook graag.)
Als ik de schrijftalenten van mensen als Eva Daeleman of Martine
Prenen nog enigszins kan appreciëren, dan is dat helemaal niet het geval voor
bekende sportfiguren. Zoals Zlatan
Ibrahimovic, of Usain Bolt, of Andre Agassi, of Kevin de Bruyne. Begenadigde sporters, heel zeker. Maar maakt dat hen
automatisch tot interessante en vlotte schrijvers? Volgens mij niet. En tóch
schrijven die mannen een autobiografie die niet alléén gepubliceerd maar ook
massaal gelezen wordt.
Ik verbaas me elke dag opnieuw over de ontstellende oppervlakkigheid
van de mensen, waardoor ze niet verder kijken dan de façade. Als iemand "bekend" is, dan is hij/zij automatisch
interessant en "moet" hij/zij heel
zeker iets te vertellen hebben dat de moeite waard is. Het is alsof we ervan
uit gaan dat wie bekend is op één of ander gebied, "vanzelfsprekend" ook vele andere onvermoede talenten moet hebben... Wie niet het geluk heeft "bekend" te zijn, die interesseert ons
niet. We willen zelfs de moeite niet doen om te ontdekken of die misschien een
interessant verhaal te vertellen heeft.
En de uitgevers van boeken, of de platenbonzen, die spelen het
spelletje uiteraard volmondig mee, want het is goed voor "de commerce".
Het doet me denken aan de avonturen van J.K. Rowling. Zij kreeg geen enkele uitgever zo ver om haar eerste Harry
Potter verhaal te publiceren, want zij was een "nobody", een nobele onbekende. Men nam dus niet eens de moeite om
te bekijken wat zij geschreven had. Het is enkel omdat een medewerker, puur
toevallig, uit verveling of nieuwsgierigheid, toch eens écht in het manuscript
gaan bladeren is, dat de potentiële commerciële waarde ervan ontdekt werd. Ondertussen
is dat één van de grootste literaire successen ooit. En nu krijgt zij om het
even wat gepubliceerd, ongeacht of het de moeite waard is of niet, want ze is
een bekendheid...
|
