Sinister

In De Morgen van 13 oktober 2020 stond een merkwaardig artikeltje over de nakende presidentsverkiezingen in de USA. Ik wil het graag min of meer in zijn geheel citeren:

"De Californische afdeling van de Republikeinse Partij geeft toe dat ze meer dan 50 misleidende stembussen heeft geplaatst in Los Angeles, Fresno en Orange Counties. Dat schrijft The New York Times. De donkergrijze stembussen, met opschrift dat het om officiële afleverpunten gaat voor stembiljetten per post, doken de voorbije twee weken op in de buurt van kerken, wapenwinkels en kantoren van de Republikeinse Partij. De stembussen zijn illegaal en kunnen tot verkiezingsfraude leiden, zo oordelen regeringsmedewerkers van de staat Californië. Een doorsnee kiezer zou die stembussen verkeerdelijk voor de officiële kunnen aanzien. Toch willen de Republikeinen van geen wijken weten: ze zullen dergelijke stembussen blijven verspreiden, aldus een woordvoerder van de Californische afdeling van de partij."

Dit is géén verzinsel, het is écht. En hoe schokkend het ook moge lijken, het is maar één van de vele louche trucjes om ervoor te zorgen dat Donald Trump de nakende verkiezingen zal winnen. Want er zijn nog héél veel andere machinaties aan de gang, achter de schermen, met als voornaamste bedoeling: mogelijke democratische kiezers van de stembus weg te houden.

Het is bedroevend maar écht: de Verenigde Staten van Amerika hebben nog steeds een electoraal systeem van een derdewereldland. Elke deelstaat, elk kiesdistrict heeft ook zijn eigen "regels" die er nog altijd vooral op gericht zijn niet-blanken en arme mensen te ontmoedigen om zich te registreren als kiezer of om effectief te gaan stemmen. Die regels veranderen ook voortdurend, zonder dat de burgers daarvan op de hoogte zijn.

In Amerika moet je je elke keer opnieuw laten "registreren" om te kunnen stemmen. En daar loopt het heel dikwijls erg fout bij mensen uit de achtergestelde buurten, en dan vooral bij Afro- of Latino-Amerikanen. Het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar het is écht zo dat men bij de aanvraag om als "kiezer" geregistreerd te worden, de politieke voorkeur moet vermelden en ook het "ras" waartoe men behoort. Wat dus de poort wijd open zet voor mogelijkheden om "selectief" te zijn bij het schrappen van een kiezer.

Aan de systematische uitsluiting van etnische minderheden en arme witte Amerikanen kwam in 1965 wel een einde met de Voting Rights Act van president Johnson. (Met de Voting Rights Act kregen in één klap miljoenen zwarte Amerikanen stemrecht.) Maar het mocht niet baten. Sindsdien hebben de deelstaten namelijk regelmatig nieuwe hindernissen ingebouwd om hetzelfde resultaat als voorheen te bekomen: politieke uitsluiting van het armere deel van de bevolking.

Het Amerikaanse verkiezingssysteem is een kopie van het Britse één-verkozene-per-district systeem, dat kleine, landelijke gebieden proportioneel bevoordeelt. In de VS hebben de Republikeinen daar het meeste baat bij. Maar het aandeel van witte kiezers, vooral dan die op het uitgestrekte platteland en in de kleine steden, neemt demografisch af. Daarnaast neemt het aantal niet-witte kiezers onvermijdelijk toe en die stemmen overwegend Democratisch, deels uit overtuiging, deels uit afkeer tegenover de andere partij. Om dat "probleem" op te lossen, worden "verdachte" kiezers gewoon van de lijsten geschrapt. Niet zelden gebeurt dat dus op basis van hun ras of politieke voorkeur.

In 2016 werden in heel de VS meer dan 1 miljoen stemmen geschrapt wegens "frauduleus kiezen", bijvoorbeeld omdat men twee keer zou gestemd hebben. Maar geen enkele kiezer werd daar voor vervolgd. Omdat een gerechtelijk onderzoek zou kunnen aantonen hoeveel van die schrappingen onterecht waren.

Het stopt echter niet bij geschrapte kiezers. In de VS mag je al jaren per post stemmen, iets wat nu in 2020 misschien voor het eerst veralgemeend zou worden. In 2016 werden 512.696 stemmen per post geannuleerd, toen zowat een vijfde van alle per post uitgebrachte stemmen. De opgegeven redenen hiervoor waren soms zondermeer hallucinant. Zo werden bijvoorbeeld stemmen geschrapt als de handtekening op het begeleidende formulier niet binnen het kader was gebleven. In bepaalde staten moet de poststem mee ondertekend zijn door een andere geregistreerde kiezer. In drie staten moet de stem zelfs met een notariële akte worden bevestigd. Wat die deelstaten met elkaar gemeen hebben is dat ze de burgers zeer summier informeren over deze procedures. Daarbovenop komt nog het probleem dat minstens 4 procent van alle poststemmen gewoon verloren raken. Ook kiezers die "X" aangeduid hadden in het vakje (in plaats van het volledig te kleuren) werden willekeurig geschrapt.

En dan is er ook nog de praktijk om in dichtbevolkte zwarte en arme wijken zeer weinig kiesbureaus te plaatsen. In de mainstream media werden de lange wachtrijen in zwarte wijken voor de twee verkiezingen van Obama vertaald als "enthousiaste deelname". Maar op hetzelfde ogenblik gingen witte kiezers in de talrijk voorziene kiesbureaus van hun stadswijken zonder noemenswaardige file stemmen. In Wisconsin bijvoorbeeld werd bij vorige verkiezingen het aantal kiesbureaus in zwarte wijken van 180 naar 5 herleid. (Er zijn trouwens nu al beelden op het journaal te zien geweest van mensen die tot vijf uur lang in de file hebben gestaan om hun stem te kunnen uitbrengen.)

Eveneens in Wisconsin moet wie voor het eerst gaat stemmen een geldig identiteitsbewijs hebben. In de VS bestaat echter geen identiteitskaart, en veel zwarten hebben géén rijbewijs of één dat verlopen is (want rijbewijzen zijn beperkt in tijd). Wisconsin was, mee daardoor, één van de staten die Trump in 2016 zijn meerderheid in het presidentieel kiescollege bezorgde. Dat zal ook in 2020 zo zijn.

Vaststellingen zoals deze werden verzameld door een onderzoeksjournalist, Greg Palast. En samengevat waren dit zijn conclusies:

- De kans dat je stem in de vuilnisbak wordt gegooid, is 900% groter als je zwart bent dan als je blank bent.

- In de afgelopen twee jaar zijn 16,7 miljoen kiezers van de lijsten geschrapt. Zwarte kiezers.

En nog dit: zélfs als Donald Trump minder stemmen zou halen dan Joe Biden, ook dan blijft de kans groot dat hij de verkiezingen "wint". Dat heeft hij bij de vorige verkiezingen, in 2016, al bewezen.

En George Bush had hem dat eerder al voor gedaan eind 2000. Er waren toen zware vermoedens van fraude bij de tellingen, vooral in Florida. Maar het Federaal Hooggerechtshof heeft de eis tot hertelling verworpen, en Bush werd als winnaar uitgeroepen in Florida, wat de doorslag heeft gegeven in het aantal stemmen in het "presidentieel kiescollege". Met een meerderheid van 537 stemmen in Florida, kreeg Bush immers alle 25 kiesmannen achter zich, en hij kwam op die manier aan 271 kiesmannen tegenover maar 266 voor Al Gore. Want het komt er in Amerika niet op aan de meeste stemmen te halen, maar wél om de meeste kiesmannen achter zich te scharen.

Amerika is trouwens één van de enige landen, naast China en Rusland, waar partijgebonden ambtenaren verantwoordelijk zijn voor de verkiezingen. In 2000 was Katherine Harris de Secretary of State in Florida en zij heeft ervoor gezorgd dat George W. Bush alle zitjes in het presidentieel kiescollege van de staat achter zich kreeg. Zij was toen tegelijk voorzitter van zijn campagneteam in Florida.

Wie er het fijne van wil weten, moet dit boek maar eens lezen: "How Trump Stole 2020. The Hunt for America's Vanished Voters" van Greg Palast. Het boek is onder andere te koop via bol.com of via Amazon.