Sinister

Ik vond het bijzonder attent van de VRT om, een paar weken geleden, de dagelijkse en niet-aflatende deprimerende corona-berichten af te wisselen met ander nieuws. In elk geval voor enkele dagen. Er waren de beelden en berichten van de hallucinante wantoestanden op het eiland Lesbos. En er waren de ophefmakende berichten over de "naaktbeelden" van enkele BV's.

Over die BV's wil ik niet veel woorden vuil maken, behalve dat die "volwassen" mannen blijkbaar niet slimmer zijn dan een twaalfjarige, en dat ze het "slachtoffer" zijn van hun gigantische eigendunk. "Eigen schuld, dikke bult!" Alleen erg jammer en pijnlijk voor hun vrouw of vriendin.

Over het opvang- of vluchtelingenkamp nabij het dorpje Moria, op het eiland Lesbos, wil ik wél één en ander kwijt.

In de eerste plaats dat het onbegrijpelijk is dat al die mensen daar terechtgekomen zijn: zij hadden allemaal vreedzaam en met-rust-gelaten in hun eigen land en dorp moeten gezeten hebben. Want géén van hen is voor zijn plezier aan die barre tocht naar Europa begonnen.

Ik begrijp nog altijd niet hoe de wereld kan tolereren dat mensen hun eigen land en streek moeten ontvluchten omwille van oorlog, plunderingen, ontberingen. Als de Amerikanen niet geaarzeld hebben om Koeweit en Irak binnen te trekken om de oliebronnen veilig te stellen, waarom kan er dan geen internationale actie opgestart worden om bijvoorbeeld in Syrië de gewone mensen te beschermen tegen bombardementen door hun eigen president? Waarom kan er dan geen actie opgestart worden om de dagelijkse invallen in Congolese dorpen te stoppen, waarbij de huizen platgebrand worden en de vrouwen verkracht en de kinderen ontvoerd? Waarom kan er dan geen actie opgestart worden om Jemen te helpen het land weer op te bouwen in plaats van onderlinge oorlogen uit te vechten? Waarom kan niemand een einde maken aan de absurditeiten in Palestina, zodat de jonge mensen en kinderen daar weer een toekomst zouden kunnen opbouwen in eigen land, in plaats van elke dag in angst te moeten uitkijken naar de volgende raket of een naderende bommenwerper?

Ik weet het wel: het is allemaal niet zo simpel als het lijkt. En gegarandeerd zouden allerlei politiek-correcte actiegroepen protesteren tegen dat soort "postkoloniaal paternalisme" waarbij het rijke Westen in ontwikkelingslanden gaat ingrijpen. Maar toch...

Ze zitten (of zaten) er met méér dan 12.000, in een kamp dat voorzien was voor hooguit 4.000 vluchtelingen, en ze konden geen kant uit. Want niemand in Europa wou bijkomende migranten opvangen.

Dat de situatie er schrijnend was, lijdt geen twijfel. En daarom, zo wordt beweerd, zouden een aantal vluchtelingen zélf de branden gesticht hebben. Uit frustratie, en in de illusie dat ze op die manier misschien van het eiland zouden weg raken.

Ik heb daar mijn bedenkingen bij: wie steekt nu in godsnaam zijn eigen huis in brand, hoe armzalig het ook moge zijn? Niemand zal toch vrijwillig zijn dak verwoesten?

Die halen nu immers geen inkomsten uit de sukkelaars die daar, moedeloos en gelaten, vast zitten op dat eiland. Die uitbuiters moeten hun profijten halen uit naïevelingen die zich een gammel bootje laten aansmeren om naar het Griekse vasteland te roeien. En dat kan niet zolang die vluchtelingen in zo'n kamp vastzitten.

En die mensensmokkelaars moeten hun winsten halen uit arme sloebers die vanuit Syrië of Afrika of Palestina willen vluchten, in de hoop in Europa een nieuw leven te kunnen beginnen. Maar als er geen enkel perspectief is om verder te raken dan de opsluiting in een kamp op Lesbos, dan zullen die wanhopige mensen wel twee keer nadenken alvorens hun laatste beetje geld aan die smokkelaars te geven.

De mensensmokkelaars moesten dus wel iets doen om een soort "perspectief" te creëren, of toch de illusie ervan, aan al wie op het eiland vast zit. En dus hebben ze, denk ik dan, de boel maar in brand gestoken, in de hoop dat de Griekse regering, en Europa, geen andere keuze meer zou zien dan de deur weer open te zetten.

Het is een trieste vaststelling dat er mensen zijn die zonder scrupules profiteren van het leed en de miserie van anderen, maar dat er niemand bereid is om écht te helpen.