Hoera! De al-lang-beloofde "zelftest-kit" voor Covid-19 is beschikbaar, en te koop in de supermarkt
of bij de apotheker.
Dat betekent dat we eindelijk weer
vrienden kunnen opzoeken die niet behoren tot onze "bubbel". Vrienden
die we al méér dan acht maanden niet meer hebben gezien. Het volstaat dat we
onszelf testen vóór we elkaar ontmoeten, en dan kan het bezoek doorgaan.
Wij hebben direct een afspraak gemaakt
met onze vrienden voor een (te lang uitgesteld) bezoek.
Waarbij we wél ons bezoek vooraf hebben
moeten registreren in de Covid-app (voor de contact-tracing, en zo): onze
namen, de namen van onze bestemmelingen, en hun adres (om te controleren of we
niet naar een rode zone gaan, want dat is verboden). Een bezoek dat niet
geregistreerd is in de Covid-app is niet toegelaten. De politie zal streng
controleren, en de boetes zijn niet min.
En dan op de bewuste dag: wij met onze
twee test-kits in de auto op weg.
Zo'n test-kit bestaat uit een
mysterieus doosje met daarin een substantie om onze reukzin te testen, en een
ander doosje met een stukje voedsel om onze smaakzin te testen. Plus een
blinddoek om zeker te zijn dat we "blind" proeven en ruiken.
De test-kits die wij mee hebben, zijn
wel niet voor ons, maar voor onze gastheer en -vrouw. Want anders zouden we
vals kunnen spelen, hee, als we onze eigen test-kit zouden mee nemen: we zouden
vooraf al kunnen uitvissen wat het is. Nee, wij hebben de test-kits mee voor
onze vrienden, en zij hebben onze test-kits al gereed liggen.
Dat is wel niet goedkoop, zo'n
test-kit. Wie veel vrienden heeft, zal diep in zijn portemonnee moeten tasten.
(Of anders héél selectief zijn.) Ze blijven ook niet zo lang "goed":
ze moeten binnen de week gebruikt worden, anders vervallen ze. Dat is ook wel een
beetje om te verhinderen dat mensen zouden gaan hamsteren, en massaal een
voorraad van test-kits zouden aanleggen, of zelfs willen doorverkopen met
winst. Want het aantal beschikbare test-kits is toch nog heel beperkt; je moet
er dus op tijd bij zijn als je er een paar wil bemachtigen.
Bij onze vrienden aangekomen, bellen
we aan.
Nee, er wordt niet direct open gedaan.
Zo werkt een bezoekje niet in corona-tijden.
Er zit een luikje in de voordeur.
Verplicht in alle huizen. Dat is wel niet goedkoop, maar ja... Wie geen
doorgeefluikje in zijn/haar voordeur heeft laten installeren, die kan geen
bezoek ontvangen. Daar valt niet aan te tornen. Het luik gaat open nadat we aangebeld
hebben, en er liggen twee test-kits gereed voor ons, de bezoekers. We nemen die
eruit, en leggen er de twee test-kits in die wij meegebracht hebben.
En dan kunnen wij testen: ik doe de
blinddoek om, en probeer te raden wat de geur zou zijn van het ene test-pakje.
Iets citrus-achtig, vermoed ik; waarschijnlijk een clementientje. Daarna neem ik
het "smaak"-pakket; dat is gemakkelijk: wortel.
Dat alles moet ik inbrengen in de
nieuwe app die ik (verplicht, uiteraard!) op mijn smartphone geïnstalleerd heb.
Om fraude en misbruik te vermijden, moet ik wel eerst de geheime code inbrengen
die ik gekregen heb bij het aanmelden aan de Covid-applicatie. Dat aanmelden
was verplicht. Natuurlijk. Wie niet aangemeld is bij de Covid-zelftest
applicatie, kan niet op bezoek gaan en kan geen bezoek ontvangen.
Oeps..... geen wifi daar aan de
voordeur. Eerst mijn 4G opzetten. Ik moet mij wel haasten, want de resultaten
moeten ingebracht worden binnen de vijf minuten na het openen van de test-kit.
Om vals spelen te beletten.
Okee. Ik heb connectie. Ik voer mijn
code in, en dan de verplichte gegevens om mijn risico in te schatten: mijn
geboortedatum (want ouderen lopen meer risico, en mogen niet altijd zomaar op
bezoek gaan), mijn gewicht en lengte (om mijn BMI te bepalen, want als dat te hoog
ligt, ben ik ook een risico-patient), mijn bloedgroep (want bloedgroep A is een
risicogroep), mijn geslacht (want mannen lopen een groter risico). Dan ook nog
de identificatiecode van mijn test-kit. En pas dan de resultaten van mijn geur-
en smaakproef. Na een paar minuten krijg ik al het verdict op mijn smartphone
te lezen: groen licht!
Daarna is het de beurt aan mijn vrouw.
Helaas heeft zij nog een oudere gsm, en die heeft niet genoeg ruimte om de
Covid-app te installeren. Daarom moet ze (voorlopig) de mijne maar gebruiken.
Eigenlijk mag dat niet, maar we zondigen dan maar tegen de regels. Volgende
week gaan we zeker een nieuwe, krachtige smartphone moeten kopen. Een dure
aankoop, maar ja: als het moet, dan moet het maar...
Ik voer alle gegevens en resultaten
van mijn vrouw in op mijn smartphone: geheime code (die ik eigenlijk niet mag
kennen, maar ja...), geboortedatum, geslacht, gewicht en lengte, bloedgroep,
identificatie van de test-kit, en de resultaten van de proeven. Ook zij krijgt
groen licht.
En nu is het aan onze vrienden. Zij
hebben moeten wachten tot zij op hun gsm bevestiging kregen van ons groen
licht. Want hun applicatie kan pas opgestart worden als er groen licht komt van
de bezoekers. Daarna moeten zij op hun beurt allebei de test uitvoeren en alles
inbrengen in de app.
Ondertussen staan wij nog altijd
buiten te wachten... Gelukkig is het mooi en zacht weer. Bij elkaar op bezoek
gaan in de winter zal géén lachertje zijn!
Nadat ook zij groen licht gekregen
hebben, verschijnt op mijn smartphone het verzoek om dicht bij de deur te gaan
staan, waar nu een warmtecamera ingebouwd is om na te gaan of wij geen "verhoging" hebben. (Verplicht, natuurlijk, anders kan je geen bezoek
ontvangen.)
Pas daarna, als ook dát okee is,
kunnen onze vrienden de deur voor ons openmaken. Want alle deuren van een huis
of een appartement moeten uitgerust zijn met een "Covid-slot", dat is
zoiets als een alcohol-slot in de auto: geen groen licht van de beide kanten,
of een alarm van de warmtecamera, betekent dat de deur niet open kan. Niet echt
goedkoop, zo'n Covid-slot, maar ja... Wie dat (nog) niet geïnstalleerd heeft, die
kan geen bezoek ontvangen. Uiteraard niet!
Best wel spannend, een vriendenbezoek
in Covid-tijden. Het "nieuwe normaal", hee...
|