|
Internationale politiek is nog nooit zó simpel geweest als dezer
dagen, bij de (zwaar overroepen) "tweede corona-golf".
De kabinetsmedewerkers van de buitenlandministers in de verschillende
(vooral Europese) landen zetten zich gewoon elke dag bijeen, met een stel
groene, oranje en rode kaarten. Ze overlopen dan alle Europese landen, van
Albanië over Andorra tot Zwitserland, en trekken bij elk genoemd land een
kaart uit de stapel. Omdat dat nogal saai is op den duur, kiezen ze af en toe
voor een variant op het spel, en worden de kaarten getrokken voor een regio of
een stad. De bedoeling van het spel is dat dat volkomen willekeurig zou
gebeuren, en dat niemand vooraf kan weten welke kleur voor het volgende land
zal getrokken worden. Want anders gaan de persoonlijke voorkeuren al gauw
meespelen, en dat zou niet fair zijn. Als ik graag naar de Spaanse Costa Blanca
op vakantie wil vertrekken, dan ga ik voor die regio géén rode kaart trekken,
hee! Maar toch wordt er regelmatig een beetje gesjoemeld. Dat hoort nu eenmaal zo in de
politiek. Héél af en toe wordt de trekking van de kleurkaarten dan ook een
beetje "gestuurd" zoals dat heet.
Zoals dat bijvoorbeeld ook gebeurt bij de samenstelling van de groepen voor het
wereldkampioenschap voetbal.
Soms valt het toch wat té erg op, zoals toen Zweden een rode kaart
getrokken had, en één van de medewerkers van het kabinet van minister Philippe
Goffin woedend tekeer ging omdat hij juist een vakantie in Zweden geboekt had.
De volgende dag werd de trekking voor Zweden een beetje "geleid" en kwam er een oranje kaart bovenop de stapel te liggen.
Iedereen tevreden! En al bij al: het gaat uiteindelijk puur om een soort lottrekking,
hee. Het is niet dat de volksgezondheid in gevaar gebracht werd door Zweden een
oranje kaart te geven, want daar was vanuit virologisch standpunt ook geen
enkele reden toe. Die gekleurde kaarten hebben sowieso niets met het virus te maken, het
is gewoon een dagelijks spelletje. Geheel onschuldig. Dat er af en toe een
beetje gesjoemeld wordt, is dan wel niet helemaal fair; het kan ook niet echt
kwaad. Zoals enkele weken geleden ook Zwitserland mocht ervaren. Jammer genoeg
had de regio rond Genève een rode kaart getrokken, en dat was erg pijnlijk voor
de Christelijke Mutualiteit. Na een telefoontje van de voorzitter van de
CD&V naar minister Goffin werd de trekking de volgende dag uitgevoerd met
een beetje menselijke interventie. Hoera: het hele gebied waar de hotels van de
CM gelegen waren, werd weer groen.
Om helemaal eerlijk te zijn: België zou eigenlijk geen enkel Europees
land rood of oranje mogen kleuren. Want officieel is het criterium: de mate
waarin de besmettingsgraad hoger ligt dan bij ons. En er zijn in Europa geen
landen waar er beduidend méér besmettingen per 100.000 inwoners zijn dan bij
ons. Of het zou Vaticaanstad moeten zijn...
Er is echter geen mens die exact kan zeggen hoe hoog die besmetting
dan precies moet zijn om code oranje of rood te geven. In het Nieuwsblad wordt het zo geformuleerd: "Online is erg moeilijk terug te vinden welke
parameters nu precies gebruikt worden om te bepalen wanneer aan een regio in
Europa code oranje of rood wordt toegekend." Tja... uiteraard is dat moeilijk
terug te vinden: er zijn géén criteria, het is gewoon een spelletje!
Het spelletje heeft natuurlijk wel een keerzijde, en is niet geheel
vrijblijvend. Het is een beetje zoals de scores bij het Eurovisie Songfestival:
de andere landen houden argwanend en nauwlettend in het oog welke kleur er bij
ons getrokken wordt, en ze reageren dan ook "op de gepaste wijze".
Zo hebben de Britten ons land al lang een rode kaart gegeven omdat wij
voor grote delen van Groot-Brittannië een rode of oranje kaart getrokken
hadden. En ook de Nederlanders hebben een tijdje geleden besloten dat wij een
koekje van eigen deeg zouden krijgen: zijn hebben Antwerpen rood gekleurd en
Brussel oranje. Dat zal ons leren om voor delen van Nederland een oranje kaart
getrokken te hebben.
Ik vraag me wel af hoe lang het spelletje nog leuk zal blijven? Want
het grote nadeel aan dat soort spelletjes met groene en oranje en rode kaarten is dat
sommigen zich al gauw geviseerd voelen en gaan denken dat er misschien wel vals
gespeeld wordt. Dat zoiets het ideale recept is voor een fikse ruzie, hebben we
in ons gezin dikwijls genoeg moeten vaststellen...
|
