De fameuze "contactopsporing",
het ultieme wapen in de "strijd"
tegen Covid-19, draait dus nog altijd vierkant in ons land.
Méér dan de helft van de opgebelde personen weigert namen door te
geven van diegenen met wie hij/zij contact heeft gehad en die hij/zij dus
mogelijk besmet heeft. En dat vooral omdat Privacy
bij ons "heilig" is.
De "privacy"-problematiek is
trouwens iets wat in veel complottheorieën rond corona terug komt: de hele
heisa rond het virus zou alléén maar als bedoeling gehad hebben om een "Big Brother" regime te installeren,
waardoor de overheid ons leven helemaal zou kunnen controleren.
Helemaal uit de lucht gegrepen is dat overigens niet: de overheid is
al lang bezig met allerlei maatregelen waarmee ze ons doen en laten in het oog
kunnen houden. Denk maar aan de verkeers- en flitscamera's die overal
geïnstalleerd worden, met nummerplaatherkenning: als ik zo'n camera voorbij
rijd, dan wéét de overheid dat. Ook als ik me braaf aan de verkeersregels
gehouden heb. En denk maar aan de camera's die meer en meer in de steden
geïnstalleerd worden, op alle hoeken van de straat. Voor de veiligheid: om
rellen en opstootjes, of overvallen en winkeldiefstallen te filmen en de daders
gemakkelijker te kunnen opsporen. Als ik in de stad rond wandel, dan word ik
ook gefilmd en de overheid weet dus perfect waar ik geweest ben, en wanneer. En
met wie ik samen was.
Is dat angstaanjagend? Is dat erg?
In principe wel, natuurlijk: de overheid heeft daar totaal geen zaken
mee, waar ik ga of sta. Of met wie ik afspreek of samen kom.
Maar mij persoonlijk stoort het niet zo erg. Het kan mij écht niet
schelen of de overheid al dan niet weet dat ik in Gent geweest ben of in
Brussel; het kan mij niet schelen of de overheid al dan niet weet dat ik een
ontmoeting heb gehad met Jan, Piet, Joris of Korneel. "So what?" als ze dat weten. Het is niet dat ik terroristische
plannen koester die geheim moeten blijven, of dat ik er een serie maîtresses op
na houd van wie ik het bestaan liever bedekt houd. Dus ja, de overheid houdt
mij in de gaten, maar dat zal mij eigenlijk een zorg zijn.
En trouwens: die "privacy"
van ons, dat is toch maar een illusie. Onze "privacy" hebben we al lang geleden opgegeven. Van zodra we ons op
het internet gewaagd hebben: bij elke tocht op de eindeloze wegen van het wereldwijde
web laten we, zonder er stil bij te staan, sporen na die we denken te kunnen
wissen, maar die anderen wél bij houden. Zodra we begonnen zijn met sms'en, met
WhatsApp'en, of op een andere manier berichten uitwisselen, hebben we onze privacy uit handen gegeven. En wie
Facebook of Instagram of wat dan ook gebruikt, die heeft al lang geen privacy meer; al zeker niet als we zélf
ook nog eens vrolijk foto's en filmkes gaan posten van onze vakantie of van een
restaurant-bezoek. Ook wie online durft te shoppen, geeft véél meer prijs dan
hij/zij zelf beseft.
Dus ja: de overheid komt héél veel over ons te weten. Bij zo'n gesprek
in het kader van de contactopsporing wordt ons gevraagd om al onze "privé"-contacten prijs te geven. Maar al
bij al hebben we eigenlijk zélf al véél meer prijs gegeven dan we denken,
zonder er langer dan vijf seconden over te piekeren.
In andere landen, vooral dan in het verre oosten, maken de mensen daar
véél minder problemen van. En daar kan de contactopsporing zelfs "automatisch" uitgevoerd worden, via een
app op de gsm: bij wie die app geïnstalleerd heeft (en dat is meestal gewoon
verplicht), worden automatisch zijn/haar contacten gedetecteerd als hij/zij
besmet zou zijn. Dat betekent inderdaad dat automatisch al je contacten geregistreerd worden, sowieso.
Maar bij een goed werkende contactopsporing kan je tenminste de
corona-impacten beperken tot diegenen die écht besmet zijn, en hoeft niet de
volledige bevolking gegijzeld te worden zoals dat bij ons al méér dan zes
maanden lang het geval is. En dáár wil ik met plezier een beetje "privacy" voor opgeven.
"Big Brother"? Heel zeker.
Maar ik doe nog altijd wat ik wil, ik ga en sta nog altijd waar ik
wil, ik ontmoet nog altijd wie ik wil, ik zeg nog altijd wat ik wil. Mijn
vrijheid heb ik nog altijd, en mijn vrije mening ook. En daar gaat het toch om,
niet?
(Wordt vervolgd...)
|