|
Wist u dat voor het energieverbruik van alle mensen samen op deze
planeet, een vermogen nodig is van ongeveer 16 TeraWatt? Om het sprekender uit
te drukken: 16 met twaalf nullen achter, zó veel Watt moet er op elk moment
geproduceerd worden om onze energiebehoefte te dekken. Al moet gezegd worden
dat het verbruik op sommige plaatsen, vooral in het rijke Westen, beduidend
hoger ligt dan op andere.
Om al die energie te kunnen produceren, zijn we in sneltempo bezig de
aarde leeg te roven en leeg te kappen. Niet alleen is dat bijzonder slecht voor
ons klimaat en voor het milieu, het kan ook niet blijven duren: binnen enkele
generaties is het "op", als we zo
verder doen. Als de trend zich verder zet zoals nu, dan gaan we tegen 2050
zelfs naar een behoefte van 30 TeraWatt. Er is geen enkele manier te bedenken
waarbij de Aarde ons nog voldoende "brandstof"
zal kunnen leveren. We zullen dus dringend andere oplossingen moeten zoeken.
Waarom zouden we bijvoorbeeld niet zélf onze eigen elektriciteit
produceren?
De meest voor de hand liggende oplossing is dat we onze eigen
lichaamswarmte zouden gebruiken om elektriciteit te produceren. Daar moeten
niet direct wonderen van verwacht worden, maar er bestaan al prototypes die via
een "pleister" op onze huid een deel
van onze lichaamswarmte kunnen gebruiken om elektriciteit te genereren. En die
zou alvast al voldoende kunnen zijn om onze "smart"-toestellen op te laden: onze smartwatch, onze smartphone.
Alle beetjes helpen, nietwaar?
In diezelfde optiek wordt er ook gewerkt aan ultradunne, plooibare
zonnecellen. Die zouden we op onze kleding kunnen bevestigen, of (in de
toekomst) in onze bovenkledij kunnen inwerken. Zodra we buiten komen, zouden
die dan het zonlicht opvangen en omzetten in elektriciteit. Opnieuw niet direct
de grote hoeveelheden, maar toch genoeg voor onze persoonlijke
smart-toestellen.
Helemaal té gek wordt het wanneer we elektriciteit zouden kunnen
produceren uit de lucht om ons heen. De universiteit van Massachusetts werkt
aan een prototype dat gebruik maakt van nanotechnologie en dat met behulp van
bacteriën elektriciteit kan genereren door omzetting van de waterdamp in de
lucht. Als ze er zullen in slagen om de "nano-draden"
die hiervoor nodig zijn op grote schaal te produceren, dan zijn de
mogelijkheden eindeloos. Dit zou het summum kunnen worden van "duurzame" energie: gewoon uit de lucht.
Hoe vreemd het ook klinkt, ook de klimaatopwarming kan ons helpen in
onze energievoorziening. In Zwitserland hebben ze namelijk het idee opgevat om
elektriciteit te produceren door stuwdammen te bouwen aan de voet van smeltende
gletsjers. De gletsjers zijn overal ter wereld in sneltempo aan het afsmelten,
en dat smeltwater loopt nu gewoon weg. "Waarom
daar geen stuwdam bouwen?" vragen de Zwitsers zich af. Als dat overal zou
toegepast worden waar de gletsjers aan het wegsmelten zijn, dan zou dat
jaarlijks 16 keer zoveel energie opleveren als wij hier in België bijvoorbeeld
verbruiken.
Een andere veelbelovende piste voor onze energievoorziening in de
toekomst, wordt uitgezocht door een Vlaamse firma in Oostende: zij hebben een
procedé ontwikkeld waarmee niet-recycleerbare plastiek toch kan "afgebroken" worden om er weer olie uit
te halen. Als we bedenken dat we geen weg weten met al dat plastiek-afval,
terwijl we stilaan aardolie tekort komen, dan kunnen we die ingenieuze vondst
alleen maar toejuichen: de plastiek-afvalberg verdwijnt, en de
aardolie-voorraad groeit.
Om maar te zeggen: het is niet ál kommer en kwel. De wetenschap en de
technologie hebben nog wel enkele troeven in hun mouw zitten waardoor er
misschien toch nog een toekomst is voor onze Aarde. Al zal het wellicht vooral van
ons allemaal afhangen hoe die toekomst er dan zal uit zien.
|
